IPTPP2/443-343/13-6/JN - Obowiązek podatnika, pozostającego w upadłości układowej, dotyczący dokonania korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nieotrzymania zawiadomienia od wierzyciela o skorygowaniu podatku należnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.) uzupełnionym pismami z dnia 8 lipca 2013 r. (data wpływu 10 lipca 2013 r.) i z dnia 29 lipca 2013 r. (data wpływu 30 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego na podstawie z art. 89b ust. 1 ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego na podstawie z art. 89b ust. 1 ustawy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 8 lipca 2013 r. i z dnia 29 lipca 2013 r. poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego oraz sformułowanie pytań.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

W dniu 13 marca 2013 r. Spółka została postawiona w stan upadłości. Po tym dniu Spółka otrzymuje informacje o korekcie podatku należnego przez wierzyciela w stosunku do wierzytelności powstałych przed 4 sierpnia 2012 r.

Czy z powyższym Wnioskodawca ma obowiązek dokonywać korekty podatku naliczonego w sytuacji, gdy Spółka jest w upadłości. Czy Spółka będąca w upadłości ma obowiązek korygowania VAT-u naliczonego w stosunku do zobowiązań, których termin płatności wynosił powyżej 150 dni, a ten okres przypada na moment, w którym Spółka jest w upadłości. Czy w tej sytuacji Wnioskodawca ma obowiązek korygowania podatku naliczonego.

W piśmie z dnia 8 lipca 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W momencie nabycia towarów/usług Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego.

W odniesieniu do wierzytelności, o których mowa we wniosku, nieściągalność została, zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. art. 89a ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2001 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności zgodnie z ww. przepisem nie nastąpiło po dniu 31 grudnia 2012 r.:

W piśmie z dnia 29 lipca 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że nie otrzymał zawiadomienia od wierzyciela o zamiarze skorygowania podatku należnego zgodnie z art. 89a ust. 6 starej ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2001 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w związku z tym są to wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. art. 89a ust. 1a ww. ustawy. Wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Wnioskodawca ponadto wskazał, iż w uzupełnieniu wniosku objęte są również wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r., czyli wierzytelności, które nieuregulowano w ciągu 150 dni od upływu terminu ich płatności określonego w umowie lub na fakturze. Wnioskodawca nie uregulował wierzytelności do ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności jak również te wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu ich płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 8 lipca 2013 r. i z dnia 29 lipca 2013 r.).

* Czy Wnioskodawca w upadłości układowej powinien korygować podatek naliczony zgodnie z art. 89b ust. 1 pomimo nieotrzymania zawiadomienia o skorygowaniu podatku należnego przez wierzyciela zgodnie z art. 89a ust. 6 ww. ustawy.

* Czy Wnioskodawca będący w upadłości układowej z dniem 13 marca 2013 r. ma obowiązek korygować podatek naliczony zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. art. 89b ust. 1 jak również zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2001 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, wierzyciel nie ma prawa występować o korektę podatku należnego do zobowiązań powstałych przed 4 sierpnia 2012 r., zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 1 w stosunku do podatnika, który jest w upadłości, a tym samym dłużnik nie dokonuje korekty VAT naliczonego. W związku z brzmieniem nowego art. 89a i art. 89b wierzyciel nie może dokonać korekty VAT należnego w stosunku do podatnika będącego w stanie upadłości. Dlatego też podatnik będący w upadłości nie powinien korygować VAT-u naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy wskazać, iż w świetle art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przy czym art. 23 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r., których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Rozpatrując przedmiotową sprawę w świetle przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2012 r. tut. Organ wyjaśnia.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (art. 89a ust. 6 ustawy).

Stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Zgodnie natomiast z art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności.

W myśl art. 89b ust. 4 ustawy w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Natomiast, nowe zasady stosowania tzw. ulgi za złe długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstaną od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz do wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z nowymi zasadami) już w roku 2013, tj. w roku 2013 upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności.

W praktyce oznacza to, że nowe zasady mają zastosowanie do nieuregulowanych należności z terminem płatności określonym w umowie lub na fakturze na dzień 4 sierpnia 2012 r. lub późniejszym.

Od dnia 1 stycznia 2013 r. ww. przepisy otrzymały następujące brzmienie, przy czym art. 89a ust. 2 pkt 2, pkt 4 i pkt 6 oraz art. 89a ust. 6 ustawy zostały uchylone.

I tak, zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na mocy art. 89a ust. 1a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,

(uchylony);

Z kolei w myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie natomiast z art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r.).

Stosownie do art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Odnosząc się do powyższych przepisów należy zauważyć, że to, iż podmiot będący czynnym podatnikiem podatku VAT zostaje postawiony w stan upadłości, nie powoduje, że traci on automatycznie status czynnego podatnika podatku VAT, o ile wykonywane są przez ten podmiot lub w jego imieniu czynności podlegające zakresowi podatku od towarów i usług. Przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2012 r. poz. 1112, z późn. zm.) nie ograniczają zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych podmiotu znajdującego się w upadłości. Z art. 185 ust. 2 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze wynika bowiem, że ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych upadłego. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, przejawia się to zachowaniem statusu czynnego podatnika VAT.

Analiza przepisów dotyczących rozliczenia, podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności wskazuje, że kształtując te przepisy ustawodawca uwzględnił specyfikę przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego. Stąd też kierując się zasadą racjonalnego ustawodawcy przyjąć należy, że gdyby ogłoszenie upadłości lub postawienie w stan likwidacji miało wykluczać obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy, to zostałoby to wprost wskazane w treści przepisów regulujących zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

W kontekście powyższego należy podkreślić, że na podatniku będącym w upadłości i jednocześnie pozostającym podatnikiem VAT czynnym, który zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług jest stroną, która dokonuje korekty podatku naliczonego, ciążą obowiązki wynikające z art. 89b tej ustawy.

Należy również wskazać, iż prawo podatkowe jest autonomiczną dziedziną prawa regulującą zagadnienie praw i obowiązków podatników, co oznacza, że jedynie w oparciu o wyraźną podstawę prawną z ustaw podatkowych uprawnione jest sięganie do regulacji z zakresu innych dziedzin prawa. Jeśli więc ustawa podatkowa zawiera pewne szczególne regulacje, określając skutki podatkowe podejmowanych przez podatników czynności prawnych, to nie można w sposób nie znajdujący uzasadnienia w jej przepisach, ograniczać możliwość ich zastosowania w sytuacji ogłoszenia upadłości lub prowadzenia likwidacji podmiotu będącego dłużnikiem podatnika.

Ustawa o podatku od towarów i usług w sposób szczególny i kompleksowy reguluje zagadnienia związane z prawami i obowiązkami dotyczącymi tzw. ulgi za złe długi, w tym wyczerpująco kształtuje obowiązki podatkowe dłużników. Skoro zatem problem dotyczy kwestii związanych z obowiązkiem dokonania korekty, to podstawowym źródłem normatywnym w sprawie powinna być ustawa podatkowa. Regulacje aktów prawnych normujących inne obszary porządku prawnego mogą pełnić rolę pomocniczą w interpretowaniu norm prawa podatkowego, jednakże w żaden sposób nie mogą norm tych zastępować, wykluczać czy powodować ich interpretację w sposób sprzeczny z zasadami prawa podatkowego.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części. Skoro więc nastąpi uregulowanie należności (w tym przypadku w wyniku zaspokojenia wierzytelności zgłoszonej w postępowaniu upadłościowym Wnioskodawcy jako dłużnika), która wcześniej została odpisana jako nieściągalna, i względem której została dokonana korekta podatku w ramach "ulgi na złe długi", Wnioskodawca ma prawo dokonać ponownie korekty (zwiększenia) podatku naliczonego o kwotę podatku wynikającą z uregulowanych faktur. Zatem korekta podatku naliczonego nie jest ostateczna, a racjonalny ustawodawca przewidział takie sytuacje, stąd nie dochodzi do sprzeczności normy prawnej art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług z przepisami Prawa upadłościowego i naprawczego.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 13 marca 2013 r. Spółka została postawiona w stan upadłości. Po tym dniu Spółka otrzymuje informacje o korekcie podatku należnego przez wierzyciela w stosunku do wierzytelności powstałych przed 4 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W momencie nabycia towarów/usług Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego. Zainteresowany otrzymał zawiadomienie od wierzyciela o zamiarze skorygowania podatku należnego, w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. art. 89a ust. 1a ustawy. Należność nie została uregulowana w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia. Nadto Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowym wnioskiem objęte są również wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r., czyli wierzytelności, które nieuregulowano w ciągu 150 dni od upływu terminu ich płatności określonego w umowie lub na fakturze. Wnioskodawca nie uregulował wierzytelności do ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności jak również te wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu ich płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy odnosząc się do wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. art. 89a ust. 1a ustawy, należy stwierdzić, że Spółka w upadłości układowej, w przypadku nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, jest zobowiązana do pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonała odliczenia, na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. Okoliczność, iż Wnioskodawca nie otrzymał zawiadomienia o skorygowaniu podatku należnego przez wierzyciela zgodnie z art. 89a ust. 6 ustawy, nie zwalnia go z obowiązku określonego ww. przepisem art. 89b ust. 1 ustawy.

Natomiast w stosunku do wierzytelności, których nieściągalność została, zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. art. 89a ust. 1a ustawy, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r., Wnioskodawca w przypadku nieuregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, bez względu na fakt czy wierzyciel skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, iż nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w oparciu o ww. obowiązujące w tym zakresie przepisy podatku od towarów i usług, natomiast nie zależy od okoliczności czy Wnioskodawca otrzymał bądź nie stosowne zawiadomienie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.