IPTPP2/443-341/11-4/AW - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług wypłaty wynagrodzenia w postaci prowizji z tytułu osiągnięcia przewidzianej umową handlową wartości zakupów w danym okresie i wykonania czynności promocyjnych i reklamowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2011 r. (data wpływu 30 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy wypłaty wynagrodzenia w postaci prowizji - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy wypłaty wynagrodzenia w postaci prowizji.

Pismem z dnia 26 września 2011 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego oraz własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowej sprzedaży artykułów spożywczych, w szczególności mięsa i wędlin. Odbiorcami towarów są przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego (sklepy lub sieci sklepów). Spółka zawarła z jednym ze swoich odbiorców umowę o współpracy handlowej, w której jest określona jako dostawca, a druga strona - odbiorca. Na podstawie tej umowy spółka zobowiązała się do obsługi punktów handlu detalicznego odbiorcy, w szczególności do objęcia punktów handlowych odbiorcy opieką przedstawiciela handlowego, terminowej realizacji zamówień odbiorcy, dostarczania towarów z terminem przydatności do spożycia nie krótszym niż określony w umowie o współpracy. Ponadto w umowie strony uregulowały też kwestie związane z przyjmowaniem przez spółkę reklamacji i zwrotów oraz termin płatności przez odbiorcę za dostarczony asortyment.

W treści umowy strony uzgodniły też zakres współpracy marketingowej, której celem jest aktywne wspieranie przez odbiorcę sprzedaży asortymentu towarów dostarczanego przez spółkę. W ramach tej współpracy odbiorca zobowiązał się świadczenia następujących usług:

A. przygotowywanie i bieżąca aktualizacja ekspozycji produktów zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i wygody konsumenta / klienta,

B. usuwanie z ekspozycji towarów przeterminowanych (sortowanie),

C. wprowadzenie odpowiedniej komunikacji cen, w szczególności następujących zasad:

* cena zawsze widoczna i czytelna dla każdego asortymentu,

* taka sama cena danego produktu na wszystkich miejscach sprzedaży,

* przy promocjach cenowych: stara cena skreślona, nowa cena eksponowana

D. eksponowanie materiałów reklamowych w widocznym miejscu i utrzymywanie ich zawsze w czystym i dobrym stanie,

E. zapewnienie odpowiedniej rotacji zapasów na zasadach FIFO,

F. udzielanie informacji, porad i nakłanianie potencjalnych klientów do zakupu,

G. przekazywanie Dostawcy comiesięcznych raportów o poziomie sprzedaży asortymentu Dostawcy, w formie uzgodnionej pomiędzy stronami,

H. realizowania innych, uzgodnionych przez strony działań promocyjnych.

Za wymienione powyżej usługi odbiorcy należy się wynagrodzenie w wysokości obliczonej jako procent wielkości miesięcznych obrotów netto ze Spółką, według skali określonej w załączniku do umowy (im wyższy miesięczny obrót, tym wyższe wynagrodzenie). Wynagrodzenie to jest wypłacane na podstawie faktury VAT wystawianej co miesiąc przez odbiorcę, tytułem usług marketingowych świadczonych zgodnie z zawartą umową o współpracy handlowej.

Wskazane wynagrodzenie należne odbiorcy nie dotyczy konkretnej dostawy towarów i nie stanowi rabatu, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wysokość wynagrodzenia należnego odbiorcy zależy wprawdzie od osiągniętego limitu kwotowego nabyć towarów od spółki w danym okresie rozliczeniowym, ale związana jest też z wykonaniem przez odbiorcę na rzecz spółki świadczeń, polegających na odpowiednim sposobie prezentowania i promowania (czynności reklamowania i promowania produktów służące intensyfikacji sprzedaży i zwiększenia jej wartości) jego towarów oraz udzielania nabywcom informacji o ich właściwościach.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca zaznaczył, iż w sytuacji gdy w danym okresie kontrahent nie podejmie żadnych działań na rzecz Wnioskodawcy, wynagrodzenie nie będzie wypłacane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako wpłacający na podstawie zawartej umowy wynagrodzenie w postaci prowizji, z tytułu osiągnięcia przewidzianej umową wartości zakupów w danym okresie i wykonania czynności promocyjnych i reklamowych powinien wypłacać to wynagrodzenie na podstawie faktury VAT wystawionej przez odbiorcę.

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym ostatecznie w piśmie z dnia 26 września 2011 r.), dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty przez Wnioskodawcę na rzecz odbiorcy wynagrodzenia prowizyjnego należnego na podstawie zawartej umowy, z tytułu osiągnięcia przewidzianej umową wartości zakupów w danym okresie i wykonania czynności promocyjnych i reklamowych powinna być faktura VAT wystawiona przez odbiorcę.

Mając na uwadze przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) każde zobowiązanie się do wykonania za wynagrodzeniem świadczeń o charakterze reklamowym i promocyjnym należy traktować jak usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - VAT. Określenie sposobu ustalenia wynagrodzenia w oparciu o wartość osiągniętych obrotów towarem nie ma znaczenia dla kwalifikacji czynności nazwanej usługą marketingową. W szczególności nie dochodzi do korekty wartości sprzedaży lecz do odrębnego rozliczenia wartości usługi wykonanej przez nabywcę towarów i potwierdzonej przez dostawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z art. 106 ust. 1 ustawy wynika, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W celu intensyfikacji sprzedaży towarów, podatnicy podejmują różnorodne działania, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp. W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

W praktyce występują również sytuacje, w których w zamian za udzielenie premii ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, czy zobowiązanie do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta itp.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadząc działalność handlową zobowiązał się, na podstawie umowy o współpracy handlowej, do obsługi punktów handlu detalicznego kontrahenta. W ramach tej współpracy realizacji świadczeń na rzecz Wnioskodawcy polegających na odpowiednim sposobie prezentowania i promowania jego towarów oraz udzielania nabywcom informacji o ich właściwościach. Za wymienione usługi kontrahent otrzymuje wynagrodzenie w wysokości obliczonej jako procent wielkości miesięcznych obrotów netto. Wynagrodzenie jest wypłacane na podstawie faktury VAT wystawianej co miesiąc przez kontrahenta tytułem usług marketingowych świadczonych zgodnie z zawartą umową o współpracy handlowej. Przedmiotowe wynagrodzenie nie dotyczy konkretnej dostawy towarów i nie stanowi rabatu, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Wysokość wynagrodzenia należnego kontrahentowi zależy wprawdzie od osiągniętego limitu kwotowego nabyć towarów od Wnioskodawcy w danym okresie rozliczeniowym, ale związana jest też z wykonaniem przez kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy czynności reklamowania i promowania produktów służących intensyfikacji sprzedaży i zwiększenia jej wartości.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy określenia rodzaju dokumentu, na podstawie którego będzie wypłacane wynagrodzenie w postaci prowizji.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której czynnikiem warunkującym wysokość wynagrodzenia wypłacanego kontrahentowi przez Wnioskodawcę jest - oprócz miesięcznego obrotu - także wykonanie innych czynności (usługi marketingowe). Zatem wynagrodzenie wypłacane kontrahentowi, o którym mowa powyżej jest odpłatnością za świadczenie usług zdefiniowanych w art. 8 ust. 1 ustawy. Wypłacenie przedmiotowej prowizji jest więc rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się kontrahenta w stosunku do Wnioskodawcy. Zachowanie się kontrahenta stanowi w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz Wnioskodawcy. Jako zapłatę za wykonaną usługę kontrahent otrzymuje bonus w postaci prowizji.

Zatem pomiędzy stronami istnieje więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem.

W świetle powyższego, zachowanie kontrahenta, należy uznać za świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych. W związku z powyższym, na mocy art. 106 ust. 1, kontrahent, jako świadczący usługę w przypadku, gdy jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT, dokumentującej przedmiotową transakcję.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż faktura VAT powinna być dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty na rzecz kontrahenta wynagrodzenia prowizyjnego należnego na podstawie zawartej umowy, z tytułu osiągnięcia przez kontrahenta przewidzianej umową wartości zakupów w danym okresie i wykonania przez Niego czynności promocyjnych i reklamowych, uznać należy za prawidłowe.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla kontrahentów Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.