IPTPP2/443-312/14-6/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przemieszczenia towarów z Niemiec na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz wykazania w informacji podsumowującej VAT-UE niemieckiego numeru identyfikacyjnego przedstawiciela fiskalnego - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przemieszczenia towarów z Niemiec na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz wykazania w informacji podsumowującej VAT-UE niemieckiego numeru identyfikacyjnego przedstawiciela fiskalnego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 lipca 2014 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 3 lipca 2014 r.).

Spółka B mająca swoją siedzibę w Polsce, zarejestrowana jako podatnik VAT-UE czynny jest stroną transakcji łańcuchowej. W samej transakcji uczestniczą trzy podmioty:

* Spółka A (producentów towarów),

* Spółka M (pośrednik)

oraz spółka B (ostateczny nabywca - Wnioskodawca).

W wyniku tej transakcji następuje sprzedaż towarów przez producenta mającego swoją siedzibę w Indiach (Spółka A) na rzecz Spółki M, która to następnie odsprzedaje ten towar ostatecznemu Odbiorcy mającemu swoją siedzibę w Polsce (Spółce B - podatnik VAT-UE).

Towary są transportowane bezpośrednio od Producenta (Spółki A) do Hamburga, gdzie ostateczny Odbiorca (Spółka B), który jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów będzie dokonywał ich odprawy. Odprawa celna i dopuszczenie towarów do obrotu na terytorium Niemiec dokonywane jest przez przedstawiciela fiskalnego Spółki B w Niemczech. Przedstawiciel fiskalny w imieniu reprezentowanej firmy Spółki B płaci cło i przekazuje dokumenty z odprawy swojemu mocodawcy, używając swojego niemieckiego numeru VAT-UE. Po odprawie Spółka B transportuje towar z Niemiec do swojej siedziby w Polsce. Poprzez swojego przedstawiciela fiskalnego wykaże w Niemczech wewnątrzwspólnotowądostawę towarów, a w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (w deklaracji VAT-UE wykaże niemiecki numer swojego przedstawiciela fiskalnego).

Wydanie i transport towarów odbywa się na warunkach CNF Hamburg (Cost and Freight) według formuły Incoterms 2000.

Zgodnie z warunkami CNF Producent (Spółka A), który jest jednocześnie dostawcą pokrywa koszty załadunku i transportu towarów do Polski. Dokumenty przewozowe oraz komplet oryginalnych dokumentów (z wyjątkiem faktury sprzedaży, która zostaje podmieniona na fakturę wystawioną przez Spółkę M) przekazywane są do banku Spółki B, który dokonuje ich akceptu. Z banku dokumenty trafiają do ostatecznego Odbiorcy (Spółki B). Cała transakcja finansowana jest za pomocą wykorzystania akredytywy transferowej, zgodnie z którą otwierający akredytywę, w tym przypadku Spółka B, otrzymuje wszystkie wymagane dokumenty potrzebne do dokonania odprawy celnej zakupionych towarów bezpośrednio od producenta Spółki A.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, podobnie również jak Spółka M będąca stroną transakcji. Przedmiotem sprzedaży mają być ręczniki bawełniane. Zgodnie z warunkami dostawy CNF (CFR) Hamburg to producent towarów (Spółka A mająca siedzibę w Indiach) jest odpowiedzialna za zorganizowanie transportu do Hamburga, jego odpowiedzialność za towar kończy się z momentem załadunku towaru na statek (wystawienie deklaracji eksportowej). W transporcie za towar odpowiedzialna jest spółka B (ostateczny odbiorca, który będzie dokonywał odprawy towarów na terenie Niemiec). Po odprawie towarów to Spółka B organizuje transport towarów z Niemiec do Polski i ponosi z tego tytułu pełne ryzyko transportu (może się to odbywać przez agencję celną lub przedstawiciela celnego) jednak mimo wszystko to Spółka B jest odpowiedzialna za zorganizowanie tego transportu. Zgodnie z warunkami dostawy CNF miejsce dostawy rozpoznawane jest w Indiach (moment załadowania towaru na statek i wydania deklaracji eksportowej uznaje się jako przekazanie przez producenta prawa do rozporządzania towarem), a więc to w Indiach Spółka M oraz Spółka B (ostateczny nabywca) nabywa prawo do rozporządzam tym towarem. Towar wypływając z Indii zgodnie z podpisanym kontraktem (pomiędzy Spółką M i Spółką B) bezpośrednio trafia od producenta (Spółki A) do ostatecznego odbiorcy (Spółki B). Zapłata następuje w momencie przekazania dokumentów wymaganych do odprawienia towarów (cała transakcja realizowana jest za pomocą akredytywy - akceptacja dokumentów powoduje jednoczesną zapłatę od Spółki B dla Spółki M i Producenta Spółki A).

Jednocześnie Wnioskodawca doprecyzował, że towary będące przedmiotem ww. transakcji będą służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy - Spółki B. Spółka M w przedstawionym wniosku występuje jako pośrednik, Spółka B występuje jako strona wnioskująca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jeżeli odprawa towarów dokonywana jest w Hamburgu przez przedstawiciela fiskalnego Spółki B, który posługuje się niemieckim numerem VAT-UE, to czy prawidłowo Spółka B sprowadza ten towar traktując tę dostawę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (w deklaracji VAT-UE wykazuje niemiecki numer identyfikacyjny swojego przedstawiciela fiskalnego).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 3 lipca 2014 r.), odprawa towarów do Hamburga i dopuszczenie ich do obrotu na terenie Niemiec przez przedstawiciela fiskalnego posługującego się niemieckim numerem VAT-UE powoduje obowiązek zapłaty cła w Niemczech z tytułu importu towarów. Towar po odprawie zostaje wysłany do Polski. Dostawa z Niemiec do Polski poprzez przedstawiciela fiskalnego zostanie wykazana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, a w Polsce w deklaracji VAT-UE jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z charakterystyką wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ma ono także miejsce w przypadku, gdy przemieszczeniu podlegają towary, które uprzednio zostały zaimportowane na terytorium Wspólnoty. Przepisy VI dyrektywy (podobnie jak dyrektywy VAT z 2006 r.) nakazują w tym przypadku, aby państwa członkowskie, w których następuje import, przyznały prawo bezpośredniego zwrotu podatnikom dokonującym przemieszczenia towarów, jeśli udowodnią oni, że nabycie podlegało podatkowi w państwie członkowskim przeznaczenia towarów. W tym przypadku Spółka B działa przez swojego przedstawiciela fiskalnego w Niemczech, więc podatek VAT będzie rozliczony w Polsce.

W opisanej sytuacji, charakter samej transakcji nie podlega wyłączeniom od uznania danej transakcji za nabycie wewnątrzwspólnotowe. Należy zauważyć, że przepisy nie wymagają, aby podmioty, między którymi odbywa się transakcja, miały różną rezydencję podatkową czy też były zarejestrowane dla celów VAT w różnych państwach członkowskich. Z definicji wynikałoby, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów będzie miała miejsce także wówczas, gdy polski podatnik VAT wykona na rzecz drugiego polskiego podatnika dostawę towarów znajdujących się w innym państwie, np. w Niemczech, a towary te zostaną z Niemiec przemieszczone do Polski, przy czym miejsce nabycia będzie określone w Niemczech. Wskazują na to również przepisy art. 9 ust. 2 pkt 1 i 2, z których wynika, że zarówno nabywca, jak i dostawca mogą być polskimi podatnikami VAT.

Zgodnie z powyższym Wnioskodawca uważa, iż Spółka B (Zainteresowany) prawidłowo rozpoznaje nabycie towarów jako transakcję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i w deklaracji VAT-UE wykazuje niemiecki numer identyfikacyjny swojego przedstawiciela fiskalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl postanowień art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 11 ust. 1 ustawy.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy, określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

W świetle art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiającego wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz.UE.L Nr 302, str. 1, z późn. zm.), dopuszczenie do swobodnego obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status celny towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno-podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka B mająca swoją siedzibę w Polsce, zarejestrowana jako podatnik VAT-UE czynny jest stroną transakcji łańcuchowej. W samej transakcji uczestniczą trzy podmioty:

* Spółka A (producentów towarów),

* Spółka M (pośrednik)

oraz spółka B (ostateczny nabywca - Wnioskodawca).

W wyniku tej transakcji następuje sprzedaż towarów przez producenta mającego swoją siedzibę w Indiach (Spółka A) na rzecz Spółki M, która to następnie odsprzedaje ten towar ostatecznemu Odbiorcy mającemu swoją siedzibę w Polsce (Spółce B - podatnik VAT-UE). Towary będące przedmiotem ww. transakcji będą służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy - Spółki B. Towary są transportowane bezpośrednio od Producenta (Spółki A) do Hamburga, gdzie ostateczny Odbiorca (Spółka B), który jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów będzie dokonywał ich odprawy. Odprawa celna i dopuszczenie towarów do obrotu na terytorium Niemiec dokonywane jest przez przedstawiciela fiskalnego Spółki B w Niemczech. Przedstawiciel fiskalny w imieniu reprezentowanej firmy Spółki B płaci cło i przekazuje dokumenty z odprawy swojemu mocodawcy, używając swojego niemieckiego numeru VAT-UE. Po odprawie Spółka B transportuje towar z Niemiec do swojej siedziby w Polsce. Poprzez swojego przedstawiciela fiskalnego wykaże w Niemczech wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (w deklaracji VAT-UE wykaże niemiecki numer swojego przedstawiciela fiskalnego). Wydanie i transport towarów odbywa się na warunkach CNF Hamburg (Cost and Freight) według formuły Incoterms 2000.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w związku z dokonanym na terytorium Niemiec importem, Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie, a towar dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec uzyska status towaru wspólnotowego.

Podkreślić należy, że Wnioskodawca dla tej transakcji będzie działał w innym państwie członkowskim (tekst jedn.: na terytorium Niemiec) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie będzie zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto wystąpi jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. Towary zostaną zaimportowane przez Zainteresowanego do Niemiec w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej). Dalsze przemieszczenie przez Wnioskodawcę własnych towarów, uprzednio zaimportowanych i dopuszczonych do obrotu w Niemczech, stanowić będzie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy.

Zatem, przemieszczanie własnych towarów (uprzednio zaimportowanych z Indii), z terytorium Niemiec na terytorium Polski, będzie stanowić dla Zainteresowanego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w myśl. art. 11 ust. 1 ustawy, które podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

Odnosząc się do kwestii wykazania w informacji podsumowującej VAT-UE niemieckiego numeru identyfikacyjnego przedstawiciela fiskalnego należy wskazać, że zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

W świetle art. 100 ust. 8 ustawy, informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

Z powyższych przepisów wynika, że w informacji podsumowującej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać właściwy i ważny numer kontrahenta nadany w państwie członkowskim, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod kraju, z którego jest ono dokonywane.

W przedmiotowej sprawie będziemy mieli do czynienia z nietransakcyjnym przemieszczeniem towarów z państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju dokonane przez Wnioskodawcę, który wcześniej dokona importu tych towarów. W takim przypadku dostawcą i nabywcą towarów będzie ten sam podmiot.

Jak wskazano we wniosku, odprawa celna i dopuszczenie towarów do obrotu na terytorium Niemiec dokonywane jest przez przedstawiciela fiskalnego Wnioskodawcy w Niemczech. Wobec powyższego, mając na uwadze specyfikę przedmiotowej transakcji, w informacji podsumowującej VAT UE, Zainteresowany powinien wykazać jako kontrahenta przedstawiciela fiskalnego z Niemiec podając jego właściwy i ważny numer nadany w państwie członkowskim, z którego dokonane zostanie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod tego kraju.

Reasumując, w przypadku odprawy towarów dokonywanej w Hamburgu przez przedstawiciela fiskalnego Wnioskodawcy, który posługuje się niemieckim numerem VAT-UE, przedmiotowa transakcja będzie stanowić dla Zainteresowanego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy. W informacji podsumowującej VAT UE, Wnioskodawca powinien wykazać niemiecki numer identyfikacyjny swojego przedstawiciela fiskalnego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.