IPTPP2/443-28/11-4/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.), uzupełnionego pismem z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest:

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy działek o numerach 3/11, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 15/13,

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku w odniesieniu do dostawy działek 4/12 i 4/14.

W dniu 15 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 czerwca 2011 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość niezabudowaną o łącznej powierzchni 3,0051 ha, położoną w miejscowości X. Nieruchomość obejmuje powierzchniowo działki: Nr 3/11, 4/12, 4/14, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 5/13.

Działki Nr 3/11, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 5/13 posiadają oznaczenie w ewidencji gruntów jako grunty orne (R II), natomiast działki Nr 4/12 i 4/14 posiadają oznaczenie jako drogi.

Teren, na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość nie jest objęty ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie została również wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego część nieruchomości posiada określoną funkcję terenów otwartych z przewagą zieleni wysokiej, pozostała część zaś została określona jako obszary z wyłączną funkcją handlową i usługową, z niewielką ilością zieleni towarzyszącej.

Nieruchomość została włączona do Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Nieruchomość będzie podlegała sprzedaży w drodze przetargu łącznego, w wyniku którego wyłoniony nabywca uzyska również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.

W piśmie z dnia 6 czerwca 2011 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, iż:

Na obszarze, na którym położone są działki ozn. nr 3/11, 4/12, 4/14, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 5/13 istnieje możliwość realizacji zabudowy - po uprzednim ustaleniu warunków zabudowy w drodze decyzji. Ewentualna decyzja o warunkach zabudowy winna uwzględniać sąsiedztwo terenów kolejowych i istniejących pasów drogowych.

Jednakże wskazane powyżej sieci uzbrojenia terenu stanowią własność gestorów sieci i w związku z tym nie będą przedmiotem dostawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowej obejmującej powierzchniowo działki Nr 3/11, 4/12, 4/14, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 15/13 położonej w (...), o łącznej pow. 3,0051 ha będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. W przypadku dostaw gruntów, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w którym stwierdzono, że zwalnia się od podatku dostawę gruntów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia grunt budowlany. Jak wynika z interpretacji izb skarbowych, o przeznaczeniu gruntu decydują więc zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie gruntu pod zabudowę wymaga uzyskania decyzji o ustaleniu warunków zabudowy. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku jeśli w obrocie prawnym nie ma prawomocnej decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, o przeznaczeniu gruntu winny decydować zapisy w ewidencji gruntów. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w zapisach ustawy z dnia 17 maja 1989 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.) Prawo geodezyjne i kartograficzne. Art. 21 ust. 1 omawianej ustawy stanowi, iż podstawą planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny, w świetle obowiązujących przepisów oraz wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2011 r.,sprzedaż nieruchomości niezabudowanej położonej w (...), w zakresie działek Nr 3/11, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 15/13 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w zakresie zaś działek Nr 4/12 14/14 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia z opodatkowania dostawy działek o numerach 3/11, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 15/13,

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku w odniesieniu do dostawy działek 4/12 i 4/14.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczeniu usług zostały określone, między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 ust. 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć działki, na których znajdują się: utwardzenie bitumiczne (pozostałość po dawnym przebiegu drogi) obecnie nieużytkowane oraz następujące urządzenia: wyłączone z eksploatacji wodociągi i przyłącze wodociągowe, nieczynne kable energetyczne, czynny kanał sanitarny oraz kabel energetyczny. Przy czym, jak wskazano we wniosku, ww. urządzenia budowlane nie są własnością Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Stosownie do art. 49 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, że posadowione na gruncie ww. urządzenia tj. wyłączone z eksploatacji wodociągi, wyłączone z eksploatacji przyłącze wodociągowe, nieczynne kable energetyczne, czynny kanał sanitarny oraz kabel energetyczny - jak wskazał Wnioskodawca - nie stanowią jego własności, nie można ich traktować jako części składowej nieruchomości, która ma być przedmiotem zbycia przez Wnioskodawcę.

Natomiast, jeśli chodzi o pozostałość po drodze, wskazać należy, iż zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. z 2006 r. Dz. U. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

Przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane.

Utwardzenie bitumiczne (pozostałość po dawnym przebiegu drogi) nie stanowi zatem samodzielnej budowli, rozumianej jako całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Jak wskazano we wniosku, utwardzenie nie jest obecnie użytkowane, nie posiada statusu drogi publicznej i nie widnieje na stanie środków trwałych Wnioskodawcy.

Zatem dla sprzedaży ww. nieruchomości nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

Tak więc w analizowanej sprawie, przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę transakcji będzie grunt.

Jak wyżej wskazano, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy przewiduje zwolnienie od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu. Powołany przepis wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W świetle art. 15 ust. 1 ww. ustawy, wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego sporządza projekt planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, uwzględniając ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (art. 17 pkt 4 ustawy).

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, plan miejscowy uchwala rada gminy, po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią załączniki do uchwały.

Na mocy art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Zatem ewidencja gruntów, jako baza informacyjna obrazuje faktyczny sposób użytkowania gruntów, bez względu na ich przeznaczenie. Ewidencja ta sporządzana jest dla całego Państwa, stanowi podstawę krajowego systemu informacji o terenie i winna być bieżąco aktualizowana. Podstawowym jej zadaniem jest rejestracja stanów prawnych i faktycznych nieruchomości i ich aktualizowanie (Stanisław Rudnicki "Własność nieruchomości" LexisNexis, W-wa 2007 r.). Natomiast, ustawodawca nie wprowadził jako kryterium zwolnienia od podatku VAT aktualnego sposobu wykorzystania terenu, czy też jego aktualnej kwalifikacji lecz kryterium przeznaczenia terenu.

Z powyższych przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość o łącznej powierzchni 3,0051 ha. Nieruchomość obejmuje powierzchniowo działki: Nr 3/11, 4/12, 4/14, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 5/13. Działki Nr 3/11, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 5/13 posiadają oznaczenie w ewidencji gruntów jako grunty orne (R II), natomiast działki Nr 4/12 i 4/14 posiadają oznaczenie jako drogi.

Teren, na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość nie jest objęty ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie została również wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy.

Według obowiązującego od 1999 r. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki objęte wnioskiem posiadają funkcję określoną jako:

* działka ozn. Nr 3/11 - "tereny urządzeń rekreacyjno-sportowych, tereny ogródków działkowych, tereny funkcji lokowanych w obszarach otwartych, którym towarzyszy znaczna ilość zieleni" oraz w niewielkim fragmencie "tereny otwarte z przewagą zieleni wysokiej",

* działka ozn. Nr 4/12 i 4/14 w części - "tereny otwarte z przewagą zieleni wysokiej", w części "obszary z wyłączną funkcją handlową i usługową z niewielką ilością zieleni towarzyszącej",

* działka ozn. Nr 5/3 - w części (około #189; działki) "tereny otwarte z przewagą zieleni wysokiej", w części "obszary z wyłączną funkcją handlową i usługową z niewielką ilością zieleni towarzyszącej",

* działki ozn. Nr 5/4, 5/7, 5/8, 5/10 i 5/11 - "obszary z wyłączną funkcją handlową i usługową z niewielką ilością zieleni towarzyszącej",

* działka ozn. Nr 5/13 - "tereny otwarte z przewagą zieleni wysokiej".

Na obszarze, na którym położone są działki ozn. nr 3/11, 4/12, 4/14, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 5/13 istnieje możliwość realizacji zabudowy - po uprzednim ustaleniu warunków zabudowy w drodze decyzji. Ewentualna decyzja o warunkach zabudowy winna uwzględniać sąsiedztwo terenów kolejowych i istniejących pasów drogowych.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, nieruchomość została włączona do Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Zatem utworzenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej świadczy o możliwości zabudowy na przedmiotowym obszarze.

Wobec powyższego brak podstaw aby uznać, iż przedmiotem sprzedaży będą grunty o przeznaczeniu rolnym, leśnym lub rekreacyjnym.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa należy wskazać, że skoro na wszystkich działkach będących przedmiotem wniosku możliwa jest realizacja zabudowy, to sprzedaż tych działek o numerach: 3/11, 4/12, 4/14, 5/3, 5/4, 5/7, 5/8, 5/10, 5/11 i 5/13 winna zostać opodatkowana wg stawki 23%.

Powoływanie się przez Wnioskodawcę na orzecznictwo sądowe nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując orzecznictwa sądowego jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.