IPTPP2/443-253/14-4/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2014 r. (data wpływu 1 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału za dostawę towarów dokonaną w ramach działalności gospodarczej i braku opodatkowania podatkiem VAT ww. dostawy - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału za dostawę towarów dokonaną w ramach działalności gospodarczej i braku opodatkowania podatkiem VAT ww. dostawy oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wpłatę brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką jest właścicielem gospodarstwa rolnego otrzymanego od rodziców w formie darowizny w 1991 r. Gospodarstwo składa się z kilku działek, położonych w miejscowościach:

1. X o łącznej powierzchni 4 h 03a,

2. Y o powierzchni 1 h 80a,

3. P. o łącznej powierzchni 9 h 06a wraz z zabudowaniami.

Opisana nieruchomość wykorzystywana była wyłącznie do celów rolnych. Nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności zarobkowej.

W związku z pogarszającym się stanem zdrowia Wnioskodawca zamierza ograniczyć obszar gospodarstwa. Część gruntów we wsi P. (V, VI klasa) chce sprzedać. Jest to działka nr... o powierzchni 3.16., dla której w Sądzie Rejonowym w..... założona jest księga wieczysta KW...... W roku 2012 Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Gminy o podział na działki budowlane w celu łatwiejszego ich zbycia. W czerwcu 2013 r. Zainteresowany otrzymał decyzję zatwierdzającą projekt podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów nr działki.... na 16 działek pod zabudowę, 16 budynków mieszkalnych jednorodzinnych i 16 zbiorników bezodpływowych na nieczystości ciekłe oraz 1 działkę wydzieloną pod drogę wewnętrzną. Na wymienione grunty nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego gminy. Działki są nieuzbrojone i nieogrodzone.

W piśmie z dnia 28 maja 2014 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy dnia 11 marca 2004 r.

3. Nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami ani działalności developerskiej.

4. Działka nr.... podzielona na działki budowlane jest terenem niezabudowanym.

5. Działka gruntu objęta zakresem pytania we wniosku (tekst jedn.: oznaczona jako działka nr.... podzielona na działki budowlane) nigdy nie była udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

6. Na przedmiotowych gruntach nie była prowadzona działalność rolnicza w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ani nie była dokonywana sprzedaż płodów rolnych. Uzyskane płody rolne wykorzystywane były na potrzeby gospodarstwa.

7. Na gruntach objętych zakresem pytania nie była prowadzona działalność gospodarcza na żadnej jej części.

8. Działka nr.... podzielona na działki budowlane, na dzień dzisiejszy nie została sprzedana żadna z działek. Działki te są nieuzbrojone i nieogrodzone. Poniesione nakłady dotyczą wyłącznie podziału przedmiotowej działki tj. opłata za pomiary geodezyjne, sporządzenie mapy terenu z uwzględnieniem granic nowo powstałych działek.

9. Nie podejmował żadnych działań marketingowych, poza ogłoszeniem w prasie lokalnej o zamiarze sprzedaży działek budowlanych.

10. Wystąpił do Urzędu Gminy z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

11. Dotychczas nie dokonał sprzedaży żadnej działki.

12. Oprócz wymienionej we wniosku działki nr.... posiada nieruchomości gruntowe lecz nie przewiduje ich sprzedaży.

Nadto dodał, że na wymienione grunty nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zdarzenia przyszłego dokonania sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału, sprzedaż taka powinna zostać uznana za dokonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy od towarów i usług i w związku z tym powinna zostać opodatkowana... (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż kilku działek majątku osobistego, który nie służył działalności gospodarczej, nie był wykorzystywany do żadnych działań, które nadawałyby mu charakter gospodarczy, tzn. nie były przedmiotem dzierżawy, najmu lub innych czynności zarobkowych, sprzedaż nie ma charakteru ciągłego w celu uzyskiwania stałego źródła przychodu. Działki te są niezabudowane, nieuzbrojone i nieogrodzone.

W ocenie Zainteresowanego, wykonywane były zwykłe czynności związane z realizacją prawa własności nieruchomości, takich jak podział ww. nieruchomości w celu łatwiejszego zbycia oraz ogłoszenie w prasie lokalnej. Takie działania, zdaniem Wnioskodawcy, uważa za niepodlegające podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem - w świetle przytoczonych powyżej przepisów - grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do treści art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Jednocześnie stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, iż w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany wraz z małżonką jest właścicielem gospodarstwa rolnego otrzymanego od rodziców w formie darowizny w 1991 r. Gospodarstwo składa się z kilku działek, położonych w miejscowościach: X o łącznej powierzchni 4 h 03a, Y o powierzchni 1 h 80a oraz P. o łącznej powierzchni 9 h 06a wraz z zabudowaniami. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia, Wnioskodawca zamierza ograniczyć obszar gospodarstwa. Część gruntów we wsi P. zamierza sprzedać. Jest to działka nr.... o powierzchni 3.16. W roku 2012 Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Gminy o podział na działki budowlane w celu łatwiejszego ich zbycia. W czerwcu 2013 r. Zainteresowany otrzymał decyzję zatwierdzającą projekt podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów nr działki.... na 16 działek pod zabudowę, 16 budynków mieszkalnych jednorodzinnych i 16 zbiorników bezodpływowych na nieczystości ciekłe oraz 1 działkę wydzieloną pod drogę wewnętrzną. Na wymienione grunty nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego gminy. Działki są nieuzbrojone i nieogrodzone.

Nadto doprecyzowując Wnioskodawca wskazał, iż nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy dnia 11 marca 2004 r., nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami ani działalności developerskiej. Działka nr.... podzielona na działki budowlane jest terenem niezabudowanym i nigdy nie była udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Na przedmiotowych gruntach nie była prowadzona działalność rolnicza w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ani nie była dokonywana sprzedaż płodów rolnych. Uzyskane płody rolne wykorzystywane były na potrzeby gospodarstwa. Poniesione nakłady dotyczą wyłącznie podziału przedmiotowej działki tj. opłata za pomiary geodezyjne, sporządzenie mapy terenu z uwzględnieniem granic nowo powstałych działek. Zainteresowany nie podejmował żadnych działań marketingowych, poza ogłoszeniem w prasie lokalnej o zamiarze sprzedaży działek budowlanych. Wystąpił natomiast do Urzędu Gminy z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Dotychczas nie dokonał sprzedaży żadnej działki. Oprócz wymienionej we wniosku działki nr.... posiada nieruchomości gruntowe lecz nie przewiduje ich sprzedaży.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr.... nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż przedmiotowych działek, stanowi - zgodnie z twierdzeniem Zainteresowanego-zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawca bowiem dotychczas nie prowadził działalności gospodarczej, mającej związek z przedmiotowymi gruntami, w szczególności nie udostępniał ich w celach zarobkowych. Poniesione przez Wnioskodawcę nakłady dotyczą wyłącznie podziału ww. nieruchomości na 16 działek. Zainteresowany nie podejmował żadnych działań marketingowych w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowych działek, poza ogłoszeniem w prasie lokalnej o zamiarze sprzedaży działek budowlanych. Tym samym wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zbywając działki powstałe w wyniku podziału nieruchomości, stanowiącej majątek prywatny, korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że pomimo, iż grunt, spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, to z okoliczności sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca dokonujący sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr...., działał w charakterze handlowca.

Zatem sprzedaż przez Zainteresowanego przedmiotowych działek będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu transakcji zbycia działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja wywiera skutek prawny wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału za dostawę towarów dokonaną w ramach działalności gospodarczej i braku opodatkowania podatkiem VAT ww. dostawy. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.