IPTPP2/443-250/14-6/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 22 maja 2014 r.) oraz z dnia 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami inwestycyjnymi i ponoszonymi w przeszłości i obecnie wydatkami bieżącymi na świetlice we wsi K... i we wsi H... - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami inwestycyjnymi i wydatkami bieżącymi ponoszonymi w przeszłości, obecnie i w przyszłości na świetlice we wsi K... i we wsi H.... Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 19 maja 2014 r. oraz z dnia 10 czerwca 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, skorygowanie przedmiotu wniosku oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i składa deklaracje VAT-7 w okresach miesięcznych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, 1318) do zadań własnych Gminy należy działalność obejmująca sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, a także sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

W latach 2012-2013 Gmina zrealizowała inwestycje:

1. Budowa świetlicy wiejskiej we wsi K... gm....;

2. Budowa świetlicy wiejskiej we wsi H... gm....,

współfinansowane ze środków Unii Europejskiej, w ramach działania "Odnowa i rozwój wsi", objętego PROW na lata 2007 - 2013.

W wyniku realizacji inwestycji osiągnięty został cel określony w umowach o przyznanie pomocy, zawartych odpowiednio w dniach 6 listopada 2012 r. i 27 marca 2013 r., tj. poprawa jakości życia i wypoczynku, wzmocnienie tożsamości lokalnej mieszkańców i zbudowanie na terenie sołectwa silnej struktury społecznej.

W wyniku wybudowania świetlic stworzone zostały warunki, w tym lokalowe, dla lepszego wykonywania zadań, w szczególności statutowych, przez sołectwa.

W ramach wydatków inwestycyjnych Gmina nabywała towary i usługi związane między innymi ze sporządzeniem dokumentacji projektowych, wykonaniem prac budowlanych, sprawowaniem nadzoru nad pracami, etc. Ponoszone w tym zakresie wydatki zostały udokumentowane wystawionymi na Gminę przez dostawcóww.ykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami VAT. Towary i usługi nabywane w czasie realizacji obydwu inwestycji dokonywane były z zamiarem ich wykorzystania do czynności w głównej mierze niepodlegających VAT, ale i do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (odpłatny wynajem). Wartość każdej inwestycji przekroczyła 15 tys. złotych netto.

Budynki po zakończeniu inwestycji zostały oddane do użytkowania w całości oraz wprowadzone na stan środków trwałych Gminy. Nie przewiduje się przekazania budynków świetlic do użytkowania innym podmiotom.

Ponadto Gmina ponosiła, ponosi i będzie ponosić bieżące wydatki związane z utrzymaniem ww. świetlic. Wydatki te obejmują zarówno nabycie towarów (m.in. media, środki czystości, drobne wyposażenie, etc.), jak i usług (m.in. drobne remonty/konserwacje, wywóz nieczystości, etc.). Wydatki bieżące ponoszone przez Gminę na utrzymanie świetlic związane są zarówno z czynnościami niepodlegającymi podatkowi VAT, jak i z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Mając na uwadze realizację zadań Gminy w zakresie szeroko pojętej działalności kulturalnej oraz możliwość wynajmu obiektów na prywatne cele osób zainteresowanych na moment rozpoczęcia inwestycji intencją Gminy było wykorzystywanie powstałych budynków świetlic w drodze:

* udostępniania nieodpłatnego na cele społecznościowe i gminne, tj. np. na rzecz sołectw, dla potrzeb organizowania spotkań mieszkańców,

* odpłatnego wynajmu, z reguły na rzecz osób fizycznych, np. w celu organizowania imprez okolicznościowych (urodziny, rocznice, pokazy, prelekcje, itp. - udostępnianie komercyjne).

Z tytułu udostępniania komercyjnego budynków Gmina wystawia faktury, ujmuje otrzymywane kwoty w składanych deklaracjach VAT i rozlicza VAT należny.

Jednocześnie należy nadmienić, że brak jest możliwości dokładnego przewidzenia częstotliwości wykorzystywania przedmiotowych budynków do odpłatnego bądź nieodpłatnego korzystania. Sposób wykorzystywania był/jest/będzie regulowany poprzez zapotrzebowanie na obie formy udostępnienia. Z dużym prawdopodobieństwem można przyjąć, że budynki będą wykorzystywane co najmniej raz w miesiącu przez radę sołecką - korzystanie nieodpłatne. Może się również zdarzyć, że w danym miesiącu budynek nie będzie udostępniany odpłatnie (brak zapotrzebowania na tą formę udostępnienia).

Powyższe oznacza, że w momencie ponoszenia wydatków na przedmiotowe budynki związanych z ich budową oraz bieżącym utrzymaniem Gmina nie była/nie jest w stanie określić zakresu/podziału, w jakim obiekty te będą udostępniane odpłatnie, a w jakim nieodpłatnie. Zależy to bowiem od popytu w danym okresie na tego typu świadczenia i innych okoliczności. Podkreślić należy, że Gmina nie podejmuje żadnych działań celem zwiększenia odpłatnego udostępniania przedmiotowych budynków. W związku z powyższym nie ma możliwości jednoznacznego przyporządkowania ponoszonych wydatków do poszczególnych czynności opodatkowanych podatkiem VAT bądź czynności niepodlegających VAT.

Gmina nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją przedmiotowych inwestycji od chwili ich rozpoczęcia wobec wątpliwości co do możliwości takiego odliczenia.

Faktury zakupu dotyczące realizacji inwestycji Gmina otrzymała:

1. Budowa świetlicy wiejskiej we wsi K... gm.... - styczeń 2012 r., listopad 2012 r., marzec 2013 r., czerwiec 2013 r.;

2. Budowa świetlicy wiejskiej we wsi H... gm.... - sierpień 2012 r., kwiecień 2013 r., sierpień 2013 r., grudzień 2013 r. i za te okresy oczekuje interpretacji.

Faktury zakupu dotyczące bieżącego utrzymania, do których Gmina oczekuje interpretacji dotyczą okresu od m-ca lipca 2013 r. i na przyszłość.

W piśmie z dnia 19 maja 2014 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż świetlice wiejskie, o których mowa we wniosku, zostały oddane do użytkowania:

* świetlica wiejska we wsi K... - wrzesień 2013 r.;

* świetlica wiejska we wsi H... - luty 2014 r.

Poniesione wydatki na budowę świetlic wiejskich od momentu oddania do użytkowania inwestycji wykorzystywane są:

* świetlica wiejska w K... - do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (np. zebrania wiejskie, posiedzenia Rady Sołeckiej, spotkania mieszkańców, zajęcia feryjne dla dzieci) oraz do czynności opodatkowanych (odpłatny wynajem),

* świetlica wiejska w H... - do czynności niepodlegających opodatkowaniu (zebrania wiejskie, spotkania mieszkańców, posiedzenia Rady Sołeckiej). Brak czynności opodatkowanych tymczasowo spowodowany jest kompletowaniem i zakupem odpowiedniego wyposażenia obiektu (sprzęt kuchenny, artykuły AGD, meble itp.).

Oddanie w najem po raz pierwszy po oddaniu do użytkowania przedmiotowych świetlic nastąpiło:

* świetlica wiejska we wsi K... - grudzień 2013 r.;

* świetlica wiejska we wsi H... - brak.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż koszty zużycia mediów nie będą rozliczane z najemcami według wskazań liczników. Będą skalkulowane i wliczone w cenę wynajmu obiektów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo pełnego odliczenia VAT naliczonego z otrzymanych w latach poprzednich faktur za wydatki inwestycyjne i bieżące - w drodze korekty przeszłych rozliczeń oraz w drodze bieżących odliczeń VAT w stosunku do obecnie ponoszonych i przyszłych wydatków.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego z otrzymanych w latach poprzednich faktur za wydatki inwestycyjne i bieżące w drodze korekty przeszłych rozliczeń oraz w drodze bieżących odliczeń VAT w stosunku do obecnie ponoszonych i przyszłych wydatków.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sytuacji.

Jak wskazano powyżej, Gmina udostępniała i będzie udostępniać budynki świetlic zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, przy czym nie jest w stanie określić zakresu wykorzystywania budynków dla poszczególnych celów. Udostępnianie komercyjne (odpłatny wynajem) jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W przypadku natomiast nieodpłatnego udostępniania budynków przez Gminę, czynność ta nie jest objęta regulacjami VAT.

W konsekwencji, przedmiotowe budynki były/są/będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz do zadań Gminy pozostających poza zakresem VAT. Kwestię odliczenia podatku naliczonego w takiej sytuacji reguluje art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1, to zgodnie z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3).

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowanie gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Nie dotyczą natomiast czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. Sformułowanie zawarte w przepisach art. 90 ust. 1-3 ustawy "czynności w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia" należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku VAT.

Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi do sumy wartości obrotów ustalonych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku, gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia to wyniosłaby ona 100%) - uchwała NSA w składzie 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r. sygn. I FPS 9/10.

Czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo odliczenia VAT.

Kwestia ta została rozstrzygnięta uchwałą 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 9/10. NSA ostatecznie potwierdził, że przez czynności w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego należy rozumieć czynności zwolnione z opodatkowania, a nie te pozostające poza zakresem ustawy o VAT. W uchwale tej Sąd wskazał, że "Na tle zatem obecnej regulacji ustawy od podatku od towarów i usług, za w pełni aktualną i trafną należy uznać tę linię orzeczniczą NSA, z której jednoznacznie wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 1-3 u.p.t.u. sformułowanie "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia" należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku" należy zatem rozumieć jako "czynności zwolnione od podatku" oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia (por. art. 114 u.p.t.u.)".

W ocenie Gminy, w sytuacji ponoszenia wydatków związanych jednocześnie z wykonywaniem czynności opodatkowanych (niepodlegających zwolnieniu z VAT) oraz zadań pozostających poza zakresem VAT, art. 90 ust. 1 oraz art. 90 ust. 3 ustawy o VAT nie znajdą zastosowania, bowiem nie zajdzie przesłanka, o której mowa w tych przepisach, tj. poniesienie przez Gminę wydatków, które związane są z czynnościami w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego oraz czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. W związku z powyższym, skoro w takiej sytuacji nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące odliczenia podatku naliczonego przy pomocy proporcji sprzedaży, Gmina powinna mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami inwestycyjnymi i ponoszonymi obecnie i w przeszłości wydatkami bieżącymi na świetlice we wsi K... i we wsi H..., natomiast w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami bieżącymi ponoszonymi w przyszłości na ww. świetlice zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W tym zakresie wskazać należy na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-204/13, w którym TSUE stwierdził m.in.: "Tak więc, jak już orzekł Trybunał, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. wyrok z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C 104/12 Becker, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo).

Tymczasem należy stwierdzić, że w sporze rozstrzygniętym w ww. wyroku w sprawie Polski Trawertyn transakcja objęta podatkiem należnym przeprowadzona przez dwóch przyszłych wspólników, czyli wniesienie nieruchomości do spółki z tytułu wydatków inwestycyjnych do celów działalności gospodarczej tej spółki, objęta była niewątpliwie zakresem stosowania podatku VAT, ale stanowiła transakcję zwolnioną z tego podatku. Natomiast w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym transakcja objęta podatkiem należnym nie jest objęta zakresem stosowania podatku VAT, ponieważ nieodpłatne udostępnienie klienteli nowej spółce nie może być uznane za "działalność gospodarczą" w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Wspomniane udostępnienie klienteli nowej spółce jest bowiem "nieodpłatne" i w związku z tym nie jest objęte ani zakresem stosowania art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych odpłatnie, ani zakresem stosowania art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie wykorzystywania własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku." (pkt 34-36 wyroku).

Należy w tym miejscu zauważyć, że wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 i 91 ustawy.

Według art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, w latach 2012-2013 zrealizował inwestycje:

1. Budowa świetlicy wiejskiej we wsi K... gm....;

2. Budowa świetlicy wiejskiej we wsi H... gm....,

współfinansowane ze środków Unii Europejskiej, w ramach działania "Odnowa i rozwój wsi", objętego PROW na lata 2007 - 2013.

Towary i usługi nabywane w czasie realizacji obydwu inwestycji dokonywane były z zamiarem ich wykorzystania do czynności w głównej mierze niepodlegających VAT, ale i do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (odpłatny wynajem).

Wnioskodawca wskazał, iż świetlica wiejska we wsi K... została oddana do użytkowania we wrześniu 2013 r. Poniesione wydatki na budowę ww. świetlicy od momentu oddania do użytkowania inwestycji wykorzystywane są do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (np. zebrania wiejskie, posiedzenia Rady Sołeckiej, spotkania mieszkańców, zajęcia feryjne dla dzieci) oraz do czynności opodatkowanych (odpłatny wynajem). Oddanie w najem po raz pierwszy po oddaniu do użytkowania przedmiotowej świetlicy wiejskiej we wsi K... nastąpiło w grudniu 2013 r.

Natomiast świetlica wiejska we wsi H... została oddana do użytkowania w lutym 2014 r. Poniesione wydatki na budowę ww. świetlicy od momentu oddania do użytkowania inwestycji wykorzystywane są do czynności niepodlegających opodatkowaniu (zebrania wiejskie, spotkania mieszkańców, posiedzenia Rady Sołeckiej). Brak czynności opodatkowanych tymczasowo spowodowany jest kompletowaniem i zakupem odpowiedniego wyposażenia obiektu (sprzęt kuchenny, artykuły AGD, meble itp.). Przedmiotowa świetlica wiejska we wsi H... po oddaniu do użytkowania nie została oddana w najem.

Ponadto Gmina ponosiła, ponosi i będzie ponosić bieżące wydatki związane z utrzymaniem ww. świetlic. Wydatki te obejmują zarówno nabycie towarów (m.in. media, środki czystości, drobne wyposażenie, etc.), jak i usług (m.in. drobne remonty/konserwacje, wywóz nieczystości, etc.). Wydatki bieżące ponoszone przez Gminę na utrzymanie świetlic związane są zarówno z czynnościami niepodlegającymi podatkowi VAT, jak i z czynnościami opodatkowanymi VAT. Nadto Wnioskodawca wskazał, iż koszty zużycia mediów nie będą rozliczane z najemcami według wskazań liczników. Będą skalkulowane i wliczone w cenę wynajmu obiektów.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, należy stwierdzić, że Gmina, nabywając towary i usługi celem realizacji przedmiotowych inwestycji polegających na budowie świetlic wiejskiej we wsi K... i we wsi H..., które od momentu oddania ich do użytkowania nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, nie nabywała towarów i usług do działalności gospodarczej i tym samym nie działała w charakterze podatnika podatku VAT.

Tym samym należy wskazać, iż po oddaniu do użytkowania przedmiotowe świetlice nie były używane do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro Gmina po zakończeniu przedmiotowych inwestycji nie wykorzystywała świetlic do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji świetlice te od momentu rozpoczęcia inwestycji zostały wyłączone całkowicie z systemu podatku VAT, przy czym w przypadku świetlicy w K... wyłączenie z systemu podatku VAT wystąpiło do momentu faktycznego oddania jej w najem.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że Gmina, dokonując zakupów towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowych inwestycji, nie wykonywała tych czynności do działalności gospodarczej i nie działała w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i tym samym nie spełniła przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepis art. 168 Dyrektywy Rady 2006/112/WE zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia - od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika. Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

W pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

W kontekście ww. opisu stanu faktycznego należy powołać również wyrok TSUE z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie C-378/02 Waterschap Zeeuws Vlaanderen. W wyroku tym TSUE stwierdził, że art. 17 szóstej dyrektywy określa moment powstania prawa do odliczenia i stanowi, iż jedynie charakter, w jakim podmiot działał w chwili nabycia dobra, determinuje istnienie prawa do odliczenia. Podmiot prawa publicznego, który nabywa dobro inwestycyjne jako władza publiczna, w rozumieniu art. 4 ust. 5 akapit pierwszy szóstej dyrektywy, a zatem nie działając w charakterze podatnika, i który następnie sprzedaje to dobro, działając w charakterze podatnika, nie korzysta w zakresie tej sprzedaży z prawa do dokonania korekty, na podstawie art. 20 tej dyrektywy, na potrzeby odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu tego dobra (zob. pkt 38 i 44 wyroku w sprawie C-378/02). Ponadto okoliczność, że następnie podmiot ten działał jako podatnik, nie może na podstawie art. 20 szóstej dyrektywy skutkować tym, że będzie można odliczyć podatek VAT zapłacony przez ten podmiot z tytułu transakcji dokonanych jako władza publiczna i z tego względu nieopodatkowanych (zob. pkt 40 ww. wyroku).

Oznacza to, że jeżeli w momencie nabycia towarów podmiot nie działał w charakterze podatnika VAT wtedy takiemu podmiotowi nie przysługuje w żadnym momencie prawo do odliczenia VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z obowiązującym obecnie art. 167 dyrektywy 2006/112/WE prawo do odliczenia powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny. Późniejsza zmiana przeznaczenia takich towarów z działalności niedającej prawa do odliczenia na działalność dającą takie prawo, nie będzie skutkowała dla podatnika nabyciem prawa do odliczenia VAT. Powyższe tezy wyroku w sprawie C-378/02 zachowują aktualność również w odniesieniu do odpowiadających im przepisów dyrektywy 2006/112/WE (art. 167-168 oraz art. 184-192).

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż towary i usługi nabywane w czasie realizacji obydwu inwestycji dokonywane były z zamiarem ich wykorzystywania do czynności w głównej mierze niepodlegających, ale i do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Z całokształtu opisu sprawy wynika natomiast, że nabycie towarów i usług służących do wybudowania przedmiotowych świetlic nie miało w żadnym stopniu związku z działalnością gospodarczą, gdyż wybudowane świetlice po oddaniu ich do użytkowania Gmina wykorzystywała do czynności pozostających poza zakresem podatku VAT. Jakkolwiek Gmina, w trakcie realizacji inwestycji zamierzała wykorzystywać przedmiotowe świetlice do działalności gospodarczej oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu, to jednak zamiar nie został zrealizowany po oddaniu świetlic do użytkowania. Podnoszona okoliczność kwestii "zamiaru" wykorzystania inwestycji, w niniejszej sprawie nie może decydować o prawie do odliczenia. Należy bowiem zauważyć, że świetlica w K... została wynajęta po uprzednim wykorzystaniu jej do czynności niepodlegających. Z kolei świetlica w H... - jak wynika z okoliczności sprawy - dotychczas nie była przedmiotem najmu. Oznacza to, że w chwili nabycia towarów i usług w trakcie realizacji inwestycji, Gmina nie działała w charakterze podatnika VAT. Nawet późniejsza zmiana przeznaczenia (oddanie w najem świetlic) nie spowoduje (w przypadku świetlicy w H...) czy też nie spowodowała (w przypadku świetlicy w K...) powstania prawa do odliczenia VAT, gdyż prawo takie powstaje w momencie, gdy podatek, który podlega odliczeniu, staje się wymagalny (art. 167 dyrektywy 2006/112/WE).

Ponadto należy wskazać, że jednocześnie Wnioskodawca na okoliczność nieodliczania podatku od zakupów towarów i usług w trakcie prowadzenia inwestycji nie podał żadnych przesłanek, które mogłyby spowodować takie postępowanie, poza faktem, że po oddaniu do użytkowania przedmiotowych świetlic służyły czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu.

Należy podkreślić, iż czynność oddania świetlic w najem jest czynnością wykonywaną przez Gminę w ramach jej działalności gospodarczej i wówczas Gmina dla tej czynności uzyska przymiot podatnika podatku VAT.

Jednakże nawet późniejsze wykorzystanie przedmiotowych świetlic do czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (oddanie w najem), dla której Gmina posiada status podatnika VAT, nie oznacza, że w momencie zakupów towarów i usług dla potrzeb realizacji inwestycji, Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na budowę świetlic.

Również przepisy art. 91 ustawy, regulujące kwestie korekt podatku naliczonego, nie przyznają prawa do odliczenia ani nie zmienią podatku naliczonego związanego pierwotnie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu w podatek podlegający odliczeniu w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy.

Jeżeli Wnioskodawca po oddaniu do użytkowania świetlic, faktycznie wyłączył wybudowane świetlice poza regulacje objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, to nawet późniejsze włączenie ich do działalności gospodarczej i nabycie statusu podatnika dla czynności najmu oraz przeznaczenie wybudowanych świetlic do czynności opodatkowanych, nie daje Wnioskodawcy prawa do korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług służących do wytworzenia świetlic. Bowiem, Zainteresowany nie nabył nigdy prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi zakupami, a zatem nie istnieje podatek, który można odliczyć poprzez dokonanie korekty.

Reasumując Wnioskodawca ponosząc wydatki inwestycyjne celem budowy świetlic w K... i H..., nie nabył nigdy prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług dla potrzeb budowy tych świetlic, a zatem nie istnieje podatek, który Wnioskodawca może odliczyć.

W konsekwencji Wnioskodawcy w zakresie wydatków inwestycyjnych ponoszonych na budowę świetlic we wsi K... i H... nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych w przeszłości i obecnie, a związanych z bieżącą działalnością dotyczącą utrzymania świetlicy wiejskiej we wsi H..., która - jak wynika z okoliczności sprawy - po oddaniu do użytkowania nie jest wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków. Brak jest związku ponoszonych wydatków w tym zakresie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Z kolei odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych w przeszłości i obecnie, a związanych z bieżącą działalnością dotyczącą utrzymania świetlicy wiejskiej we wsi K..., która od grudnia 2013 r. jest oddawana w najem należy zauważyć, iż Wnioskodawca wskazał, iż "może się również zdarzyć, że w danym miesiącu, budynek nie będzie udostępniany odpłatnie". W takim przypadku nie można podzielić stanowiska Gminy odnośnie uprawnienia do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących ponoszonych obecnie na świetlice we wsi K....

Należy każdorazowo badać, czy w okresie, za który Gmina ponosi ww. koszty, wystąpi związek ze sprzedażą opodatkowaną i tylko w takim przypadku wystąpi prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków bieżących ponoszonych na świetlicę we wsi K.... W sytuacji natomiast, gdy w danym okresie rozliczeniowym, przedmiotowa świetlica jest wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z jej utrzymaniem.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w przeszłości i obecnie na bieżące utrzymanie świetlicy we wsi K... w części dotyczącej sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, natomiast jeżeli te wydatki bieżące są związane ze sprzedażą opodatkowaną, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi wydatkami w części związanej ze sprzedażą opodatkowaną.

Przy czym w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków bieżących, nie można uznać, że w stosunku do części nabywanych mediów (np. energii) Zainteresowany nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonywanych przez siebie zakupów do poszczególnych rodzajów działalności. Wnioskodawca przenosząc koszty zakupów mediów na poszczególnych najemców, nawet poprzez wliczanie ich w cenę wynajmu, posiada możliwość przyporządkowania wybranych zakupów do sprzedaży opodatkowanej. Wnioskodawca jest bowiem w stanie ustalić jaką część zakupionych mediów odsprzedaje, a tym samym jaka część tych zakupów jest związana z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Natomiast do pozostałych wydatków bieżących ponoszonych w przeszłości i obecnie na utrzymanie świetlicy we wsi K..., w stosunku do których faktycznie nie ma obiektywnej możliwości odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT i czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, Wnioskodawcy - w świetle uchwały siedmiu sędziów (sygn. akt I FPS 9/10) -przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego dla wydatków na utrzymanie świetlicy w K... ponoszonych w przeszłości przysługuje w drodze korekt przeszłych rozliczeń, natomiast dla ww. wydatków ponoszonych obecnie - w drodze bieżących odliczeń.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami inwestycyjnymi i ponoszonymi obecnie i w przeszłości wydatkami bieżącymi na świetlice we wsi K... i we wsi H.... Natomiast kwestia w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z wydatkami bieżącymi ponoszonymi w przyszłości na ww. świetlice została rozstrzygnięta interpretacją nr IPTPP2/443-250/14-7/PR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.