IPTPP2/443-234/12-4/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2012 r. (data wpływu 29 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki dokonanej w grudniu 2011 r. - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2012 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz, że oczekuje interpretacji dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz o opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada ziemię położoną w miejscowości. Ziemię odziedziczył po ojcu jako trzy działki rolne (numery działek -). W czerwcu 2011 r. Wnioskodawca przekwalifikował i podzielił te działki rolne na 17 działek budowlanych oraz drogę. W grudniu 2011 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę.

Czynności związane z podziałem i przekształceniem działek Zainteresowany wykonał w ramach zwykłego zarządu własnym majątkiem z przeznaczeniem dla siebie oraz rodziny. W trakcie dokonywania przekształceń Wnioskodawca nie planował zbycia działek, lecz działał na rzecz swoich dzieci, chcąc wcześniej rozdysponować część swojego majątku.

Dwie działki zostały przekazane córce z przeznaczeniem na jej posag. Wnioskodawca nosi się z zamiarem przekazania kolejnych dwóch działek drugiej z córek w związku z zaplanowanym ślubem. Obecnie nosi się również z zamiarem sprzedaży dwóch następnych działek, czego powodem jest sytuacja życiowa rodziny Wnioskodawcy.

W piśmie z dnia 27 maja 2012 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto, wskazał, iż obecnie nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, natomiast był takim rolnikiem w okresie od 1991 r. do lutego 2011 r. Wnioskodawca pracuje zawodowo jako stróż w Urzędzie Gminy od 18 grudnia 2000 r. Grunt przeznaczony do sprzedaży Wnioskodawca wykorzystywał osobiście na cele rolnicze do końca stycznia 2011 r. Od miesiąca lutego 2011 r. żona Wnioskodawcy zarejestrowała działalność gospodarczą i nadal jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz wykorzystuje przedmiotowy grunt na działalność rolniczą. Oprócz wskazanej we wniosku sprzedaży z grudnia 2011 r., w 2006 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży gruntu na rzecz członka najbliższej rodziny (siostrzeńca). Na przedmiotowym gruncie prowadzona jest działalność rolnicza w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Działalność rolniczą na przedmiotowym gruncie prowadzi w imieniu własnym i na własny rachunek żona Wnioskodawcy. Nie poniesiono żadnych nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Teren nie został uzbrojony, ani ogrodzony. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych ogłoszeń o sprzedaży, ani nie reklamował działek pod sprzedaż.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki budowlanej (w grudniu 2011 r.), która stanowi majątek własny Wnioskodawcy będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniwszy fakt, że przedmiotem sprzedaży są działki "wydzielone" z gruntu odziedziczonego, czyli który nie został zakupiony w celu odsprzedaży czy innego wykorzystywania w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca uważa, że zbycie - nawet jeżeli sprzedawanych jest kilka działek - nie stanowi czynności opodatkowanej VAT.

Teza taka wpisuje się w dominującą linię orzeczniczą: "Zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT."

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. akt: I FSK 166/11, rozważył analogiczne zagadnienie, a także w tezach wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "ETS") z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C 180/10 i C 181/10 J.S. przeciwko Ministrowi Finansów (C 180/10) oraz E.K i H.J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w W. (181/10).

Jak stwierdził w tym wyroku Trybunał, art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednik art. 4 ust. 3 VI dyrektywy) pozwalał państwom członkowskim uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy, w szczególności pojedynczej dostawy terenu budowlanego. Na wątpliwości co do prawidłowości implementacji tego unormowania w ramach ustawy o podatku od towarów i usług, wskazywał już NSA w wyroku składu siedmiu sędziów z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, który wprawdzie uznał, że realizacja opcji określonej w art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy nastąpiła w art. 15 ust. 2 u.p.t.u., lecz uczyniono to w sposób wysoce niedoskonały i budzący wątpliwości interpretacyjne.

Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę stwierdza, że wywodzenie z normy art. 15 ust. 2 u.p.t.u., że Polska skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 3 VI dyrektywy) - nie jest jednak możliwe w świetle orzecznictwa ETS i samego sformułowania art. 15 ust. 2 u.p.t.u. Jak bowiem wynika - z wydanego już po ww. wyroku NSA z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 - orzeczenia Trybunału z dnia 4 czerwca 2009 r. w sprawie C 102/08 SALIX Grundstücks-Vermietungsgesellschaft, korzystając z opcji przewidzianej w dyrektywie VAT państwo członkowskie musi to uczynić w przepisie ustawowym, mającym bezwzględną moc wiążącą, który będzie odpowiadał wymogom szczegółowości, precyzji i jasności koniecznym dla zagwarantowania pewności sytuacji prawnych i kontroli sądów krajowych. Oznacza to, że państwo członkowskie musi sformułować wyraźnie unormowanie, aby mogło powoływać się na przewidziane w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 3 VI dyrektywy) prawo, według którego za podatnika można uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy, w szczególności pojedynczej dostawy terenu budowlanego." (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 grudnia 2011 r. - uwzględnione w nim zostały orzeczenia NSA oraz ETS, podobnie w wyroku NSA z dnia 30 listopada 2011 r., I FSK 1648/11, wyroku NSA z dnia 7 grudnia 2011 r., I FSK 1041/10).

Podsumowując Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działek jest zwolniona z podatku VAT, a zarządzanie własnym majątkiem nie stanowi działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada ziemię położoną w miejscowości. Ziemię odziedziczył po ojcu jako trzy działki rolne (numery działek -). W czerwcu 2011 r. Wnioskodawca przekwalifikował i podzielił te działki rolne na 17 działek budowlanych oraz drogę. W grudniu 2011 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę. Czynności związane z podziałem i przekształceniem działek Zainteresowany wykonał w ramach zwykłego zarządu własnym majątkiem z przeznaczeniem dla siebie oraz rodziny. W trakcie dokonywania przekształceń Wnioskodawca nie planował zbycia działek, lecz działał na rzecz swoich dzieci, chcąc wcześniej rozdysponować część swojego majątku. Dwie działki zostały przekazane córce z przeznaczeniem na jej posag. Wnioskodawca nosi się z zamiarem przekazania kolejnych dwóch działek drugiej z córek w związku z zaplanowanym ślubem. Obecnie nosi się również z zamiarem sprzedaży dwóch następnych działek, czego powodem jest sytuacja życiowa rodziny Wnioskodawcy. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Obecnie nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, natomiast był takim rolnikiem w okresie od 1991 r. do lutego 2011 r. Grunt przeznaczony do sprzedaży Wnioskodawca wykorzystywał osobiście na cele rolnicze do końca stycznia 2011 r. Od miesiąca lutego 2011 r. żona Wnioskodawcy zarejestrowała działalność gospodarczą i nadal jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz wykorzystuje przedmiotowy grunt na działalność rolniczą. Oprócz wskazanej we wniosku sprzedaży z grudnia 2011 r., w 2006 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży gruntu na rzecz członka najbliższej rodziny (siostrzeńca). Na przedmiotowym gruncie prowadzona jest działalność rolnicza w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Działalność rolniczą na przedmiotowym gruncie prowadzi w imieniu własnym i na własny rachunek żona Wnioskodawcy. Nie poniesiono żadnych nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Teren nie został uzbrojony, ani ogrodzony. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych ogłoszeń o sprzedaży, ani nie reklamował działek pod sprzedaż.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że pomimo, iż grunty spełniają pojęcie towarów zdefiniowanych w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy, z okoliczności sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca sprzedając w grudniu 2011 r. działkę działał w charakterze handlowca. Sprzedaż działki dotyczyła majątku prywatnego, bez powtarzania tej czynności, a sprzedaż ta nie miała charakteru zorganizowanego. Ze względu na sposób nabycia przedmiotowej nieruchomości w formie spadku, brak jest podstaw, aby twierdzić, że w momencie nabycia gruntów Wnioskodawca miał zamiar ich dalszej odsprzedaży. Ponadto, nie poniesiono żadnych nakładów w celu przygotowania gruntu do sprzedaży. Zatem dostawę działki budowlanej można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, sprzedaż działki wchodzącej w skład majątku osobistego Wnioskodawcy nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Zainteresowany dokonując jej sprzedaży korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie opodatkowania dostawy działki dokonanej w grudniu 2011 r. Natomiast dla wniosku w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania planowanej dostawy działek wydana została odrębna interpretacja indywidualna nr IPTPP2/443-234/12-5/PR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.