IPTPP2/443-211/12-4/PR - Podatek od towarów i usług w zakresie obliczania proporcji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 7 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obliczania proporcji zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obliczania proporcji zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2012 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Gmina przede wszystkim realizuje zadania własne nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Zadania te Gmina realizuje albo w oparciu o reżim publicznoprawny, tj. w ramach uprawnień i narzędzi przyznanych jej z mocy prawa, albo na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych także dla innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych Gmina traktuje jako podlegające regulacjom VAT, przy czym wśród tych czynności występują zarówno transakcje opodatkowane według odpowiednich stawek VAT, jak również zwolnione z podatku.

Gmina uzyskuje określone dochody (wpływy), przy czym tylko nieznaczna część z nich to dochody z tytułu działalności wykonywanej na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. Do tej kategorii dochodów zalicza się w szczególności wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez Gminę usług (przede wszystkim czynsze z tytułu najmu i dzierżawy), wynagrodzenie z tytułu sprzedaży nieruchomości (przede wszystkim działki pod zabudowę) i innych środków trwałych, opłaty z tytułu ustanowienia prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz wynagrodzenie z tytułu refakturowanych przez Gminę określonych usług.

Powyższe dochody z działalności podlegającej opodatkowaniu VAT mieszczą się w kategorii dochodów własnych Gminy, do której zaliczane są ponadto wpływy z podatków i opłat lokalnych oraz udziały Gminy w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa. Na całkowitą wartość dochodów Gminy, poza powyższymi, składają się ponadto również otrzymywane przez Gminę dotacje i subwencje. Wartość zrealizowanych przez Gminę dochodów ogółem w 2010 r. kształtuje się na poziomie ok. 104 mln PLN, w tym dochody własne w kwocie ok. 49 mln PLN, a dochody z działalności podlegającej opodatkowaniu VAT w kwocie ok. 1,7 mln PLN.

Gmina ponosi szereg wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, udokumentowanych wystawionymi na jej rzecz fakturami VAT z kwotami podatku.

W odniesieniu do podatku naliczonego wynikającego z wydatków, które są ponoszone bezpośrednio i wyłącznie w związku z wykonywaniem czynności dających prawo do odliczenia VAT, Gmina ma świadomość możliwości skorzystania z prawa do odliczenia całego podatku naliczonego, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych bezpośrednio i wyłącznie z czynnościami/zdarzeniami nieuprawniającymi do odliczenia VAT, podatek naliczony nie jest odliczany przez Gminę w ogóle.

Niemniej jednak, Gmina ponosi również szereg wydatków na nabycie towarów i usług, jednocześnie związanych z czynnościami uprawniającymi do odliczenia VAT naliczonego oraz z czynnościami/zdarzeniami niedającymi takiego prawa.

W zakresie powyższych wydatków mieszanych, stosownie do treści art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, Gmina zamierza skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których przysługuje jej prawo do odliczenia VAT.

W tym celu Gmina zamierza w pierwszej kolejności obliczyć proporcję sprzedaży, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. W związku z wątpliwościami odnośnie zasad kalkulacji tej proporcji, poniżej Gmina przedstawia grupy składników majątkowych, które są (mogą być) przez nią sprzedawane bądź też są (mogą być) przedmiotem zawartych przez Gminę umów na świadczenie usług najmu, dzierżawy, etc.:

A. Środki trwałe stanowiące wyposażenie budynków urzędu Gminy i/lub innych budynków stanowiących własność Gminy (np. sprzęt komputerowy, meble, sprzęt RTV i AGD) wykorzystywane przez Gminę "na co dzień" w celu realizacji jej zadań - tego rodzaju środki trwałe są przez Gminę ujmowane w prowadzonej przez nią ewidencji środków trwałych i amortyzowane zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, przy czym Gmina stosuje stawki amortyzacyjne właściwe dla ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (jako że Gmina nie rozlicza podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzi ona ewidencję środków trwałych i dokonuje odpisów amortyzacyjnych wyłącznie dla celów rachunkowych - uwaga ta dotyczy również poniższych punktów);

B. Nieruchomości w postaci działek niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę - ujmowane są w ewidencji środków trwałych, nie są amortyzowane. Jako że są to tereny przeznaczone przez Gminę zasadniczo do sprzedaży bądź pod przyszłą zabudowę, nie są one "rzeczywiście" wykorzystywane przez Gminę (tj. Gmina ich nie uprawia, etc.). Gmina rocznie dokonuje sprzedaży kilku działek niezabudowanych, realizując z tego tytułu dochody w wysokości ok. 350 - 400 tys. PLN, co stanowi ok. 20 - 25% dochodów z działalności podlegającej opodatkowaniu, ok. 0,7 - 0,8% dochodów własnych i ok. 0,3 - 0,4% dochodów ogółem;

C. Grunty przeznaczone na cele rolnicze - nieruchomości te są przez Gminę ujmowane w ewidencji środków trwałych, nie są amortyzowane. Gmina posiada zawartych kilka umów dzierżawy przedmiotowych gruntów. Nie można wykluczyć, że Gmina dokona zmiany ich przeznaczenia na grunty przeznaczone pod zabudowę i dokona ich sprzedaży w przyszłości. Wpływy z tytułu przedmiotowej dzierżawy stanowią ułamkową część procenta dochodów Gminy z działalności podlegającej opodatkowaniu VAT;

D. Grunty przeznaczone na cele inne niż rolnicze - będące przedmiotem dzierżawy - nieruchomości te są przez Gminę ujmowane w ewidencji środków trwałych, nie są amortyzowane. Gmina ma zawartych ok. 100 umów dzierżawy przedmiotowych gruntów. Nie można wykluczyć, że Gmina dokona zmiany ich przeznaczenia na grunty przeznaczone pod zabudowę i dokona ich sprzedaży w przyszłości. Wpływy z tytułu dzierżawy przedmiotowych gruntów wynoszą rocznie ok. 200 - 250 tys. PLN, co stanowi ok. 12 - 15% dochodów z działalności podlegającej opodatkowaniu, ok. 0,4 - 0,5% dochodów własnych i ok. 0,2% dochodów ogółem;

E. Grunty przeznaczone na cele inne niż rolnicze, będące przedmiotem użytkowania wieczystego - nieruchomości te są przez Gminę ujmowane w ewidencji środków trwałych, nie są amortyzowane. Gmina dopuszcza możliwość ewentualnego przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntów we własność (przy czym transakcja ta nie podlegałaby opodatkowaniu VAT). Wpływy z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste wynoszą rocznie ok. 5 tys. PLN, co stanowi ok. 0,3% dochodów z działalności podlegającej opodatkowaniu oraz ułamkową część procenta dochodów własnych i dochodów ogółem;

F. Grunty zabudowane budynkami, na których znajdują się np. świetlice, są ujmowane w ewidencji środków trwałych, nie są amortyzowane. Budynki posadowione na tych gruntach są ujmowane w ewidencji środków trwałych Gminy i Gmina dokonuje od nich rachunkowych odpisów amortyzacyjnych. Gmina posiada jedną umowę dzierżawy świetlicy. Wpływy z tego tytułu stanowią ułamkową część procenta dochodów Gminy z działalności podlegającej opodatkowaniu VAT;

G. Lokale użytkowe i mieszkalne - ujmowane są w ewidencji środków trwałych Gminy i przez nią amortyzowane dla celów rachunkowych. Wszystkie lokale zostały wydzierżawione gminnej spółce prawa handlowego. Roczne dochody Gminy z tytułu przedmiotowej dzierżawy to ok. 30 tys. PLN. Gmina realizuje ponadto sprzedaż tych lokali (zasadniczo sprzedaży podlegają lokale mieszkalne) i osiąga z tego tytułu roczne wpływy w wysokości ok. 550 tys. - 750 tys. PLN. Łącznie dochody z tytułu dzierżawy i sprzedaży lokali stanowią ok. 34 - 46% dochodów z działalności podlegającej opodatkowaniu, ok. 1,2 - 1,6% dochodów własnych i ok. 0,6-0,8% dochodów ogółem;

H. Sieci wodociągowe i kanalizacji sanitarnej - po wybudowaniu przez Gminę ujmowane są w ewidencji środków trwałych Gminy. Do czasu wniesienia przedmiotowych sieci w formie aportu do gminnej spółki prawa handlowego, są one przez Gminę amortyzowane dla celów rachunkowych. Gmina dokonuje rocznie maksymalnie 2 - 3 transakcji aportowych, których przedmiotem są analizowane sieci, zaś w niektórych latach transakcje takie w ogóle nie występują (ostatni aport w tym zakresie miał miejsce w 2009 r.). Wartość aportu uzależniona jest od wartości powstałej sieci wodociągowej/kanalizacji sanitarnej.

W związku z treścią art. 90 ust. 5 i 6 ustawy o VAT, po stronie Gminy powstały wątpliwości odnośnie ujęcia w kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, obrotu z tytułu transakcji dotyczących wyżej wymienionych składników majątkowych (nie tylko sprzedaży, ale także np. najmu czy dzierżawy - ust. 6 odnosi się bowiem do obrotu, a nie tylko obrotu z tytułu sprzedaży).

W piśmie z dnia 23 maja 2012 r. stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

A. Środki trwałe stanowiące wyposażenie budynków urzędu Gminy i/lub innych budynków stanowiących własność Gminy (np. sprzęt komputerowy, meble, sprzęt RTV i AGD) wykorzystywane przez Gminę "na co dzień" w celu realizacji jej zadań - ich ewentualna sprzedaż zasadniczo traktowana jest przez Gminę jako opodatkowana VAT, przy czym w niektórych przypadkach może korzystać ze zwolnienia z VAT. Przedmiotowe zwolnienie może dotyczyć towarów używanych, zdefiniowanych w art. 43 ust. 2 ustawy o VAT - tj. elementów wyposażenia, których okres używania przez Gminę wyniósł co najmniej pół roku od daty nabycia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, w stosunku do których nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT;

B. Nieruchomości w postaci działek niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę - ich sprzedaż jest traktowana przez Gminę jako podlegająca opodatkowaniu VAT;

C. Grunty przeznaczone na cele rolnicze - Gmina posiada zawartych kilka umów dzierżawy przedmiotowych gruntów - ich dzierżawa jest traktowana przez Gminę jako podlegająca opodatkowaniu VAT, aczkolwiek korzysta ze zwolnienia z VAT. W przypadku ewentualnej zmiany ich przeznaczenia na grunty przeznaczone pod zabudowę, sprzedaż tych gruntów będzie traktowana przez Gminę jako podlegająca opodatkowaniu VAT;

D. Grunty przeznaczone na cele inne niż rolnicze - będące przedmiotem dzierżawy -Gmina ma zawartych ok. 100 umów dzierżawy przedmiotowych gruntów - ich dzierżawa jest traktowana przez Gminę jako podlegająca opodatkowaniu VAT. Ewentualna sprzedaż tych gruntów, w przypadku gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę - będzie przez Gminę opodatkowana VAT, w przypadku pozostałych gruntów - będzie ewentualnie korzystała ze zwolnienia z VAT;

E. Grunty przeznaczone na cele inne niż rolnicze, będące przedmiotem użytkowania wieczystego - opłaty z tytułu użytkowania wieczystego Gmina traktuje jako podlegające opodatkowaniu VAT. Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntów we własność jest traktowane przez Gminę jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT;

F. Grunty zabudowane budynkami, na których znajdują się np. świetlice - Gmina posiada jedną umowę dzierżawy świetlicy. Przedmiotowa dzierżawa jest traktowana przez Gminę jako podlegająca opodatkowaniu VAT;

G. Lokale użytkowe i mieszkalne, wydzierżawione gminnej spółce prawa handlowego. Dzierżawa lokali jest traktowana przez Gminę jako podlegająca opodatkowaniu VAT, przy czym w przypadku lokali mieszkalnych - korzysta ze zwolnienia z VAT;

H. Sieci wodociągowe i kanalizacji sanitarnej - dostawa (aport) przedmiotowej infrastruktury jest zasadniczo traktowana przez Gminę jako opodatkowana VAT, przy czym w niektórych przypadkach może korzystać ze zwolnienia z VAT, tj. w sytuacji spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a) ustawy o VAT.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż dzierżawę świetlicy wiejskiej, posadowionej na ww. gruntach, Gmina traktuje jako podlegającą opodatkowaniu VAT (przy czym, jak wskazano w stanie faktycznym, obecnie Gmina ma zawartą tylko jedną umowę dzierżawy świetlicy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy ustalaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w treści tej regulacji Gmina powinna wliczać obrót z tytułu:

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w treści tej regulacji Gmina:

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT "W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżeniakwoty podatku należnego."

Stosownie do treści ust. 2 tej regulacji "Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10."

Jak wskazano natomiast w ust. 3 art. 90 ustawy o VAT "Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo."

Zasady kalkulacji proporcji, o której mowa w cytowanym powyżej art. 90 ust. 3 ustawy o VAT określone zostały w ust. 5 i 6 art. 90 ustawy o VAT, w których wskazano odpowiednio, iż:

* "Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy o VAT)",

* "Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie."

Odnosząc treść powyższych regulacji do przedstawionych w punktach A - H transakcji dotyczących wymienionych składników majątkowych, poniżej Gmina przedstawia uzasadnienie własnego stanowiska w zakresie uwzględniania obrotu z tytułu tych transakcji w kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Ad. 1

Zdaniem Gminy, dla potrzeb ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w treści tej regulacji Gmina nie powinna wliczać obrotu z tytułu dostawy środków trwałych, stanowiących wyposażenie budynku urzędu Gminy i/lub innych budynków stanowiących własność Gminy (np. sprzęt komputerowy, meble, etc.) wykorzystywanych przez Gminę "na co dzień" w celu realizacji jej zadań. W tym przypadku bowiem przedmiotowe środki trwałe są przez Gminę ujmowane w prowadzonej przez nią dla celów rachunkowych ewidencji środków trwałych. Ponadto, Gmina dokonuje od nich odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Jak wynika natomiast z treści art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, w kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT nie uwzględnia się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług zaliczanych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Gmina zauważa, iż wprawdzie literalna wykładnia tej regulacji wskazuje, iż powyższe wyłączenie odnosi się do towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, niemniej jednak, zdaniem Gminy, fakt, iż Gmina, nie będąc podatnikiem podatku dochodowego nie prowadzi ewidencji środków trwałych na podstawie przepisów o podatku dochodowym i nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych (lecz wyłącznie dla celów rachunkowych), nie powinien skutkować brakiem zastosowania powyższej regulacji i tym samym również proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT w stosunku do rozliczeń Gminy. Fakt powołania się ustawodawcy na warunek zaliczenia danych składników majątkowych do środków trwałych podlegających amortyzacji na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, nie powinien oznaczać braku możliwości zastosowania wskazanych regulacji również przez Gminy, które jako że nie są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, dane składniki majątkowe ujmują w ewidencji środków trwałych prowadzonej dla celów rachunkowych i amortyzują je zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości. Zdaniem Gminy, dla celów VAT nie powinno się bowiem odmiennie traktować podatników będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych oraz nieposiadających statusu takich podatników (lub korzystających ze zwolnienia z podatku dochodowego).

Ad. 2

Zdaniem Gminy, dla potrzeb ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, wskazanego w treści tej regulacji Gmina powinna wliczać obrót z tytułu dostawy nieruchomości w postaci działek niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, ujmowanych przez Gminę w prowadzonej przez nią ewidencji. Jakoże są to tereny przeznaczone przez Gminę zasadniczo do sprzedaży bądź pod przyszłą zabudowę, nie są one "rzeczywiście" wykorzystywane przez Gminę na potrzeby prowadzonej przez nią działalności (tj. Gmina nie planuje ich zabudowy, etc.). Tym samym nie jest spełniony wskazany w art. 90 ust. 5 ustawy o VAT warunek niewliczania obrotu z tytułu dostawy tych nieruchomości do obrotu, na podstawie którego kalkulowana jest proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z treścią tej regulacji, do obrotu tego nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy gruntów zaliczanych do środków trwałych podatnika i używanych na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w tym przypadku nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, określające, iż do przedmiotowego obrotu nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości, w zakresie, w jakim są one dokonywane sporadycznie. Zdaniem Gminy bowiem, tego rodzaju transakcje nie występują u niej sporadycznie. Potwierdzeniem tego jest istotny udział dochodów z tytułu tych transakcji w całkowitych dochodach Gminy z działalności podlegającej opodatkowaniu (na poziomie ok. 20 - 25%).

Ad. 3

Zdaniem Gminy, dla potrzeb ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, wskazanego w treści tej regulacji Gmina nie powinna wliczać obrotu z tytułu dzierżawy bądź ewentualnej przyszłej sprzedaży gruntów przeznaczonych na cele rolnicze. Grunty te wprawdzie, jako że są przez Gminę dzierżawione, nie są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Tym samym, zdaniem Gminy, w tym przypadku nie znajduje zastosowania wskazany w art. 90 ust. 5 ustawy o VAT warunek niewliczania obrotu z tytułu dostawy tych nieruchomości do obrotu, na podstawie którego kalkulowana jest proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z treścią tej regulacji, do obrotu tego nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy gruntów zaliczanych do środków trwałych podatnika i używanych na potrzeby jego działalności.

Niemniej jednak, zdaniem Gminy, w tym przypadku znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, określające m.in., iż do przedmiotowego obrotu nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości, w zakresie, w jakim są one dokonywane sporadycznie. W ocenie Gminy należy uznać, iż transakcje dzierżawy gruntów przeznaczonych na cele rolnicze jak i sprzedaży nie odgrywają znaczącej roli w działalności Gminy zarówno pod kątem ilościowym, tj. liczby zawartych umów, jak i wartościowym. Dochody z tytułu dzierżawy gruntów rolnych stanowią bowiem znikomy udział w całkowitych dochodach Gminy z działalności podlegającej opodatkowaniu (ułamkowa część procenta).

W konsekwencji Gmina stoi na stanowisku, iż w celu ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w treści tej regulacji nie powinna wliczać obrotu z tytułu dzierżawy bądź sprzedaży gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Ad. 4

Zdaniem Gminy, dla potrzeb ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, wskazanego w treści tej regulacji Gmina powinna wliczać obrót z tytułu dzierżawy bądź ewentualnej przyszłej sprzedaży gruntów przeznaczonych na cele inne niż rolnicze. Grunty te, jako że są przez Gminę dzierżawione, nie są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Tym samym, zdaniem Gminy, w tym przypadku nie znajduje zastosowania wskazany w art. 90 ust. 5 ustawy o VAT warunek niewliczania obrotu z tytułu dostawy tych nieruchomości do obrotu, na podstawie którego kalkulowana jest proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z treścią tej regulacji, do obrotu tego nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy gruntów zaliczanych do środków trwałych podatnika i używanych na potrzeby jego działalności.

Ponadto, zdaniem Gminy, w tym przypadku nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, określające m.in., iż do przedmiotowego obrotu nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości, w zakresie, w jakim są one dokonywane sporadycznie. Zdaniem Gminy bowiem, tego rodzaju transakcje nie występują u niej sporadycznie. Gmina posiada ok. 100 umów dzierżawy gruntów. Z tego tytułu Gmina realizuje dochody na poziomie ok. 12 - 15% dochodów z działalności podlegającej opodatkowaniu. Tym samym, zarówno pod kątem ilościowym (tj. liczby zawartych umów dzierżawy), jak i wartościowym, tego rodzaju transakcje odgrywają istotną rolę w działalności Gminy.

W konsekwencji Gmina stoi na stanowisku, iż w celu ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w treści tej regulacji, powinna wliczać obrót z tytułu dzierżawy bądź sprzedaży gruntów przeznaczonych na cele inne niż rolnicze.

Ad. 5

Zdaniem Gminy, dla potrzeb ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, wskazanego w treści tej regulacji Gmina nie powinna wliczać obrotu z tytułu opłat rocznych za użytkowanie wieczyste gruntów przeznaczonych na cele inne niż rolnicze. Grunty te wprawdzie, z uwagi na fakt ich oddania w użytkowanie wieczyste, nie są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej. Tym samym, zdaniem Gminy, w tym przypadku nie znajduje zastosowania wskazany w art. 90 ust. 5 ustawy o VAT warunek niewliczania obrotu z tytułu dostawy tych nieruchomości do obrotu, na podstawie którego kalkulowana jest proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z treścią tej regulacji, do obrotu tego nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy gruntów zaliczanych do środków trwałych podatnika i używanych na potrzeby jego działalności.

Niemniej jednak, zdaniem Gminy, w tym przypadku znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, określające m.in., iż do przedmiotowego obrotu nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości, w zakresie, w jakim są one dokonywane sporadycznie. W ocenie Gminy należy uznać, iż transakcje polegające na oddaniu w użytkowanie wieczyste gruntów przeznaczonych na cele inne niż rolnicze nie odgrywają znaczącej roli w działalności Gminy zarówno pod kątem ilościowym, jak i wartościowym. Dochody z tego tytułu stanowią bowiem niewielki, zdaniem Gminy, udział w całkowitych dochodach Gminy z działalności podlegającej opodatkowaniu (0,3%).

W konsekwencji Gmina stoi na stanowisku, iż w celu ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w treści tej regulacji nie powinna wliczać obrotu z tytułu opłat rocznych za użytkowanie wieczyste gruntów przeznaczonych na cele inne niż rolnicze.

Ad. 6

Zdaniem Gminy, dla potrzeb ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, wskazanego w treści tej regulacji Gmina nie powinna wliczać obrotu z tytułu odpłatnego wynajmu bądź sprzedaży gruntów zabudowanych, na których znajdują się np. świetlice. Jako że Gmina dokonuje okazyjnego wynajmowania świetlic (ma zawartą jedną umowę dzierżawy świetlicy, a wpływy z tego tytułu stanowią ułamkową część procenta dochodów Gminy z działalności podlegającej opodatkowaniu VAT), zdaniem Gminy w tym przypadku znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, określające m.in., iż do obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości, w zakresie, w jakim są one dokonywane sporadycznie. W ocenie Gminy, przedmiotowa transakcja dzierżawy świetlicy nie odgrywa znaczącej roli w działalności Gminy zarówno pod kątem ilościowym, jak i wartościowym. Jak Gmina wskazała powyżej, dochody z tytułu dzierżawy tego obiektu stanowią ułamkową część procenta dochodów Gminy z działalności podlegającej opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji Gmina stoi na stanowisku, iż w celu ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w treści tej regulacji nie powinna wliczać obrotu z tytułu odpłatnej dzierżawy bądź ewentualnej sprzedaży gruntów zabudowanych, o których mowa powyżej w punkcie F.

Ad. 7

Zdaniem Gminy, dla potrzeb ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, wskazanego w treści tej regulacji Gmina powinna wliczać obrót z tytułu odpłatnego wynajmu, dzierżawy lub też ewentualnie sprzedaży lokali mieszkalnych i/lub użytkowych.

Nieruchomości te, jako że są przez Gminę wynajmowane i dzierżawione, nie są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Tym samym, zdaniem Gminy, w tym przypadku nie znajduje zastosowania wskazany w art. 90 ust. 5 ustawy o VAT warunek niewliczania obrotu z tytułu dostawy tych nieruchomości do obrotu, na podstawie którego kalkulowana jest proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z treścią tej regulacji, do obrotu tego nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy gruntów zaliczanych do środków trwałych podatnika i używanych na potrzeby jego działalności.

Ponadto, zdaniem Gminy, w tym przypadku nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, określające m.in., iż do przedmiotowego obrotu nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości, w zakresie, w jakim są one dokonywane sporadycznie. Zdaniem Gminy bowiem, tego rodzaju transakcje nie występują u niej sporadycznie. Gmina realizuje dochody w przedmiotowym zakresie na poziomie ok. 34 - 46% dochodów z działalności podlegającej opodatkowaniu. Tym samym, tego rodzaju transakcje odgrywają istotną rolę w działalności Gminy.

W konsekwencji Gmina stoi na stanowisku, iż w celu ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w treści tej regulacji powinna wliczać obrót z tytułu odpłatnego wynajmu, dzierżawy lub też ewentualnie sprzedaży lokali mieszkalnych i/lub użytkowych.

Ad. 8

Zdaniem Gminy, dla potrzeb ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, wskazanego w treści tej regulacji Gmina nie powinna wliczać obrotu z tytułu wniesienia aportem sieci wodociągowych i kanalizacji sanitarnej. Przedmiotowe środki trwałe nie są wprawdzie wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej. W konsekwencji, zdaniem Gminy, w tym przypadku nie znajduje zastosowania wskazany w art. 90 ust. 5 ustawy o VAT warunek niewliczania obrotu z tytułu dostawy tych nieruchomości do obrotu, na podstawie którego kalkulowana jest proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z treścią tej regulacji, do obrotu tego nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy gruntów zaliczanych do środków trwałych podatnika i używanych na potrzeby jego działalności.

Niemniej jednak, zdaniem Gminy, w tym przypadku znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, określające m.in., iż do przedmiotowego obrotu nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości, w zakresie, w jakim są one dokonywane sporadycznie. W przypadku Gminy bowiem czynność wniesienia aportem sieci wodociągowych i kanalizacji sanitarnej do spółki ma miejsce bardzo rzadko, zasadniczo maksymalnie 2-3 razy do roku, zaś w niektórych latach aporty w ogóle nie występują (ostatni aport dokonany przez Gminę w tym zakresie miał miejsce w 2009 r.). Tym samym, zdaniem Gminy, w przedstawionych okolicznościach spełnione są przesłanki, o których mowa w przytoczonym powyżej przepisie ustawy o VAT.

W konsekwencji Gmina stoi na stanowisku, iż w celu ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w treści tej regulacji nie powinna wliczać obrotu z tytułu aportu sieci wodociągowych i kanalizacji sanitarnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stosowanie do przepisu art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, w tym także na informacji, iż niektóre z czynności będących przedmiotem wniosku są dokonywane sporadycznie. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie obliczania proporcji zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w ww. zakresie została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji nr IPTPP2/443-211/12-5/PR.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.