IPTPP2/443-193/14-4/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 22 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zaliczkę opłaty wniesionej przez klienta za wydanie vouchera oraz neutralności dla celów podatku VAT wymiany vouchera na bilet - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zaliczkę opłaty wniesionej przez klienta za wydanie vouchera oraz neutralności dla celów podatku VAT wymiany vouchera na bilet.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 maja 2014 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz kwestie związane z reprezentacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Filharmonia X (Wnioskodawca) prowadzi działalność kulturalną polegającą przede wszystkim na organizowaniu koncertów. Tradycyjną formą sprzedaży, generującą przychody podatkowe Filharmonii, jest sprzedaż biletów w kasach biletowych na konkretne wydarzenia organizowane przez Filharmonię. Wnioskodawca wydaje również tzw. vouchery na okaziciela (w systemie sprzedaży biletów Filharmonii nazywane "biletem otwartym"), które mogą zostać przez klienta wymienione na bilety, uprawniające do udziału w wybranym przez klienta koncercie symfonicznym. Vouchery te wydawane są odpłatnie. Vouchery nabyte w trakcie sezonu artystycznego (tekst jedn.: od września jednego roku do czerwca następnego roku kalendarzowego) mogą być wykorzystane do końca sezonu artystycznego, w którym zostały nabyte. Po tym okresie tracą swoją ważność i nie ma możliwości ich wymiany na bilet. Klient nie ma również możliwości zwrotu vouchera, jeżeli zrezygnuje z jego wymiany na bilet. Po wygaśnięciu ważności vouchera klientowi nie przysługuje też roszczenie o zwrot zapłaconej kwoty, za którą otrzymał voucher.

Wydanie voucherów jest dokumentowane za pomocą paragonów fiskalnych/faktur VAT, a zapłata następuje z chwilą wydania vouchera i wydrukowania paragonu fiskalnego/faktury VAT. Zarówno wartość vouchera, jak i wartość biletów, które są wydawane po okazaniu vouchera, jest taka sama.

Posiadacz vouchera jest uprawniony do jego wymiany na bilet w kasie Filharmonii, uprawniający z kolei do udziału w wybranym przez niego jednym koncercie symfonicznym (na zasadach zgodnych z regulaminem sprzedaży voucherów). W związku z tym już w momencie wydania vouchera Filharmonia posiada wiedzę, z jakiego konkretnego świadczenia skorzysta posiadacz vouchera, a także jaka jest wartość tego świadczenia oraz stawka jego opodatkowania.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opłata wniesiona przez klienta za wydanie mu vouchera stanowi zaliczkę w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

2. Czy wymiana vouchera na bilet przez posiadacza vouchera będzie neutralna dla celów podatku VAT z uwagi na fakt, iż podatek należny będzie wykazany przez Filharmonię wcześniej w związku z zaliczkowym rozliczeniem transakcji w całości.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniem podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług.

Przez świadczenie usług zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Zatem vouchera nie można uznać za jakiekolwiek świadczenie na czyjąś rzecz, a jedynie stanowi on dokument uprawniający do uzyskania określonego świadczenia.

Zgodnie z treścią art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Wobec braku ustawowej definicji pojęcia zaliczka należy posłużyć się definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), która definiuje zaliczkę jako część należności wpłacaną lub wypłacaną z góry na poczet tej należności.

Dla uznania, że wpłatę należności na poczet przyszłego świadczenia można uznać za zaliczkę muszą być spełnione następujące przesłanki:

Zdaniem Filharmonii, nie budzi więc wątpliwości fakt, iż opłata dokonywana za wydanie vouchera stanowi zaliczkę w myśl przywołanych przepisów.

Takie stanowisko znajduje uzasadnienie zarówno w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. Goldsborough Development Ltd. przeciwko Commisioners Of Customs Excise, czy wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2009 r. (I FSK 932/08).

Ponadto zdaniem Filharmonii wymiana vouchera na bilet przez jego posiadacza będzie neutralna dla celów podatku od towarów i usług z uwagi na fakt, iż podatek należny będzie wykazany przez Wnioskodawcę wcześniej w związku z zaliczkowym rozliczeniem transakcji.

Powyżej Filharmonia uzasadniła swoje stanowisko w kwestii charakteru prawnego vouchera, który sam w sobie nie stanowi świadczenia, a sama usługa jest wykonana dopiero w dniu udziału klienta w koncercie symfonicznym. Ponieważ jednak Wnioskodawca otrzymał w zamian za przekazany voucher zaliczkę w wysokości 100% wartości usługi, moment wykonania usługi nie wiąże się z żadnymi konsekwencjami w podatku VAT, gdyż podatek należny wynikający z wyświadczonej usługi, zostaje zadeklarowany przez Filharmonię w momencie otrzymania zaliczki.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2010 r. o sygn. IPPP2-443-640/10-4/AK.

W tym stanie faktycznym i prawnym stanowisko Filharmonii należy uznać za w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność kulturalną polegającą przede wszystkim na organizowaniu koncertów. Tradycyjną formą sprzedaży, generującą przychody podatkowe Filharmonii, jest sprzedaż biletów w kasach biletowych na konkretne wydarzenia organizowane przez Filharmonię. Wnioskodawca wydaje również tzw. vouchery na okaziciela (w systemie sprzedaży biletów Filharmonii nazywane "biletem otwartym"), które mogą zostać przez klienta wymienione na bilety, uprawniające do udziału w wybranym przez klienta koncercie symfonicznym. Vouchery te wydawane są odpłatnie. Vouchery nabyte w trakcie sezonu artystycznego (tekst jedn.: od września jednego roku do czerwca następnego roku kalendarzowego) mogą być wykorzystane do końca sezonu artystycznego, w którym zostały nabyte. Po tym okresie tracą swoją ważność i nie ma możliwości ich wymiany na bilet. Klient nie ma również możliwości zwrotu vouchera, jeżeli zrezygnuje z jego wymiany na bilet. Po wygaśnięciu ważności vouchera klientowi nie przysługuje też roszczenie o zwrot zapłaconej kwoty, za którą otrzymał voucher. Wydanie voucherów jest dokumentowane za pomocą paragonów fiskalnych/faktur VAT, a zapłata następuje z chwilą wydania vouchera i wydrukowania paragonu fiskalnego/faktury VAT. Zarówno wartość vouchera, jak i wartość biletów, które są wydawane po okazaniu vouchera, jest taka sama. Posiadacz vouchera jest uprawniony do jego wymiany na bilet w kasie Filharmonii, uprawniający z kolei do udziału w wybranym przez niego jednym koncercie symfonicznym (na zasadach zgodnych z regulaminem sprzedaży voucherów). W związku z tym już w momencie wydania vouchera Filharmonia posiada wiedzę, z jakiego konkretnego świadczenia skorzysta posiadacz vouchera, a także jaka jest wartość tego świadczenia oraz stawka jego opodatkowania.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że czynność wydania vouchera klientowi nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy.

Przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "vouchera". Zdaniem tut. Organu, voucher jest jedynie znakiem legitymacyjnym - dowodem uprawniającym do odbioru określonego świadczenia (udziału w koncercie symfonicznym). Voucher sam w sobie nie zaspokaja żadnych potrzeb, nie stanowi więc on autonomicznego świadczenia.

Dlatego też bezsporne jest, zdaniem tut. Organu, że voucher nie mieści się w definicji towaru jak i w definicji usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jedynie jest dokumentem uprawniającym do uzyskania określonej usługi (wybranego przez niego jednego koncertu symfonicznego). W konsekwencji zatem, sama czynność wydania vouchera nie powinna być utożsamiana z odpłatnym świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Zgodnie z powyższym, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, iż " (...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone".

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

W oparciu o powyższy wyrok TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

* zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),

* konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,

* w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 lipca 2009 r. (I FSK 932/08) stwierdził, że "powyższy wyrok zawierający wykładnię art. 10 ust. 2 VI Dyrektywy VAT ma istotny wpływ na wykładnię art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. Prawidłowa interpretacja art. 19 ust. 11 ustawy o VAT powinna bowiem, w kontekście konieczności dokonywania wykładni prowspólnotowej przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, uwzględniać wykładnię dokonaną przez ETS. W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że dla uznania wpłaconej kwoty, jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości".

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dokonana przez klienta opłata za wydanie vouchera - wbrew twierdzeniu Zainteresowanego - nie stanowi zaliczki ani przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy, gdyż klient nabywając przedmiotowy voucher wpłaca odpowiednią kwotę za usługę, która nie została z góry określona w sposób jednoznaczny, tj. nie jest wskazany konkretny termin udziału w koncercie symfonicznym oraz nazwa tego koncertu. Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że już w momencie wydania vouchera Filharmonia posiada wiedzę, z jakiego konkretnego świadczenia skorzysta posiadacz vouchera. Tym samym, dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, z chwilą jej otrzymania. Zgodnie bowiem z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty, ale tylko w przypadku, gdy przedmiotowe wpłaty stanowią część należności za dostawę konkretnego towaru lub świadczenie konkretnej usługi. Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że voucher po okresie jego ważności traci swoją ważność i nie ma możliwości jego wymiany na bilet. Klient nie ma również możliwości zwrotu vouchera, jeżeli zrezygnuje z jego wymiany na bilet. Po wygaśnięciu ważności vouchera klientowi nie przysługuje też roszczenie o zwrot zapłaconej kwoty, za którą otrzymał voucher.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania kwoty należności (w momencie jej otrzymania) wpłaconej przez klienta w związku z nabyciem vouchera, gdyż przedmiotowa zapłata, mająca miejsce przed wymianą vouchera na bilet - uprawniający do wstępu na koncert, nie spełnia definicji zaliczki. W momencie otrzymania zapłaty usługa nie jest jeszcze szczegółowo określona - nieznany jest dokładny termin udziału w koncercie symfonicznym oraz nazwa tego koncertu, możliwe jest również, że do świadczenia usługi ostatecznie nie dojdzie ze względu na wygaśnięcie ważności vouchera bądź wtedy, gdy posiadacz vouchera nie wymieni go na bilet. Zatem, dopiero w momencie wymiany vouchera na bilet, pojawi się obowiązek podatkowy w zakresie świadczenia usługi na rzecz klienta.

Bilet jest bowiem dokumentem potwierdzającym uprawnienie do skorzystania z określonej usługi. Jest znakiem legitymacyjnym potwierdzającym, że okaziciel albo osoba imiennie wskazana posiada uprawnienie do skorzystania z usługi oferowanej przez podmiot wydający bilety. Bilet jest dokumentem stwierdzającym istnienie określonego stosunku prawnego. Sprzedaż biletu jest sprzedażą usługi (w niniejszej sprawie - prawem wstępu na koncert).

Reasumując, opłata wniesiona przez klienta za wydanie vouchera nie stanowi zaliczki na poczet przyszłej usługi. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania kwoty należności wpłaconej przez klienta w chwili nabycia przez niego przedmiotowego vouchera. Dopiero realizacja vouchera, czyli fizyczna wymiana vouchera na bilet, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, dla której obowiązek podatkowy - zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy - powstanie z chwilą wykonania usługi (sprzedaży biletu).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zwrócić uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do przywołanej przez Wnioskodawcę, we własnym stanowisku, interpretacji indywidualnych z dnia 30 listopada 2010 r. o sygn. IPPP2-443-640/10-4/AK, tut. Organ pragnie podkreślić, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym "Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...)". Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.