IPTPP2/443-191/14-6/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) uzupełnionym pismami z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.) oraz z dnia 8 czerwca 2014 r. (data wpływu 11 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT w związku ze zbyciem działek: niezabudowanych i zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT w związku ze zbyciem działek: niezabudowanych i zabudowanej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 12 maja 2014 r. i z dnia 8 czerwca 2014 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 6 stycznia 2006 r. Wnioskodawczyni nabyła grunt rolny 76 ar i 6 ar las. Dnia 28 lutego 2009 r. teren ten został objęty zmianą planu zagospodarowania przestrzennego w Gminie i grunty te zostały przekwalifikowane z rolnych i leśnych na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W roku 2010 został przeprowadzony podział działki nr 47 na sześć odrębnych działek budowlanych (zgodnie z planem zagospodarowania). Obecnie w związku z dużym zainteresowaniem klientów Wnioskodawczyni zamierza kolejno zbyć wydzielone działki pod zabudowę.

Dla Wnioskodawczyni konieczne stało się wystąpienie o interpretację jej przypadku w kwestii konieczności i obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT w momencie zbycia tych działek, bądź działki już zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

W piśmie z dnia 12 maja 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

Ponadto, w piśmie z dnia 8 czerwca 2014 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

* budynek mieszkalny jednorodzinny, znajdujący się na działce nr 47/4, zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Budynek nie przekracza 300 m² powierzchni użytkowej. Jest to budynek mieszkalny jednorodzinny z garażem w bryle budynku. Nie ma innego przeznaczenia jak wyłącznie cel mieszkaniowy. Zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 10a;

* powierzchnia mieszkalna budynku na działce 47/4 to 147 m² + 31 m² powierzchnia gospodarcza garaż i kotłownia;

* zgodnie z treścią decyzji pozwolenia na budowę obiekt zalicza się do kategorii I (Prawo budowlane). W załączeniu kopia decyzji;

* działka 64 ewidencyjnie stanowi lasy LS. Zgodnie z planem zagospodarowania przeznaczenie działki to zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Zmiana przeznaczenia dokonała się w toku opracowania planu zagospodarowania nie na wniosek Wnioskodawczyni. W załączeniu stosowne pismo.

Jednocześnie Wnioskodawczyni doprecyzowała odpowiedzi udzielone w piśmie z dnia 12 maja 2014 r. na pytania nr 15, 20 i 7:

* działki niezabudowane były użytkowane wyłącznie rolniczo, obecnie są nieużytkami. Wnioskodawczyni jest rolnikiem nie vatowcem;

* budynek zlokalizowany na działce 47/4 jest w stanie surowym otwartym w trakcie budowy, niewykorzystywany do żadnych celów poza toczącymi się od grudnia 2013 r. pracami budowlanymi (tryb gospodarczy);

* zmiana przeznaczenia pierwotnej działki 47 w studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego dokonała się z urzędu z rolnych na nierolne i objęła swoim zasięgiem dużą przestrzeń. Wnioskowanie Zainteresowanej o zmianę przeznaczenia miało miejsce już po wyłożeniu do wglądu projektu planu zagospodarowania, a więc można stwierdzić, iż nie miało formalnego i decydującego znaczenia co do dokonania zmiany w zatwierdzonym wcześniej uchwalonym przez Radę Gminy studium. Wnioskodawczyni zauważyła, iż zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym plan musi być zgodny ze studium.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawczyni prosi o fachową prawną interpretację o konieczności, sposobie naliczenia i odprowadzenia oraz wysokości podatku VAT po ewentualnym zbyciu.

Czy osoba fizyczna będąca rolnikiem (nie vatowcem) ma obowiązek odprowadzenia podatku VAT po zbyciu terenów budowlanych zabudowanych i niezabudowanych.

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 12 maja 2014 r.), mając na względzie, iż jest osobą fizyczną rolnikiem (nie vatowcem) oraz analizując przepisy będące przedmiotem interpretacji w odniesieniu do zamiaru zbycia działek budowlanych 64, 47/2, 47/3, 47/5, 47/6, 47/7 oraz nieruchomości 47/4 z budynkiem w trakcie budowy, jednoznacznie twierdzi o braku obowiązku odprowadzania podatku VAT, po zbyciu ww. działek czy tak jak 47/4 nieruchomości z budynkiem w trakcie budowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni jest rolnikiem, nie jest podatnikiem podatku VAT od towarów i usług, nie prowadzi działalności deweloperskiej, obrotu nieruchomościami - osoba fizyczna. W dniu 6 stycznia 2006 r. Wnioskodawczyni nabyła grunt rolny 76 ar i 6 ar las. Dnia 28 lutego 2009 r. teren ten został objęty zmianą planu zagospodarowania przestrzennego w Gminie i grunty te zostały przekwalifikowane z rolnych i leśnych na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W roku 2010 został przeprowadzony podział działki nr 47 na sześć odrębnych działek budowlanych (zgodnie z planem zagospodarowania). Obecnie w związku z dużym zainteresowaniem klientów Wnioskodawczyni zamierza kolejno zbyć wydzielone działki pod zabudowę.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, że numery geodezyjne działek będących przedmiotem sprzedaży to: 64, 47/2, 47/3, 47/4, 47/5, 47/6, 47/7. Działka 47/4 jest zabudowana budynkiem w stanie surowym otwartym, w trakcie budowy, który został wybudowany przez Wnioskodawczynię z oszczędności. Na ww. działkach nie była prowadzona żadna działalność poza rolniczą. Podział został przeprowadzony zgodnie z planem zagospodarowania, został wydzielony pas drogi wewnętrznej 47/8 i zostanie przejęty przez Urząd Gminy. Zgodnie z ustawą o planowaniu przestrzennym zmianę przeznaczenia gruntu dokonuje się na wniosek właścicieli. Wnioskodawczyni występowała z wnioskiem o zmianę przeznaczenia z terenu rolnego na teren zabudowy mieszkaniowej. Ponadto Wnioskodawczyni doprecyzowała, że zmiana przeznaczenia pierwotnej działki 47 w studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego dokonała się z urzędu z rolnych na nierolne i objęła swoim zasięgiem dużą przestrzeń. Wnioskowanie Zainteresowanej o zmianę przeznaczenia miało miejsce już po wyłożeniu do wglądu projektu planu zagospodarowania, a więc można stwierdzić, iż nie miało formalnego i decydującego znaczenia co do dokonania zmiany w zatwierdzonym wcześniej uchwalonym przez Radę Gminy studium. Wnioskodawczyni zauważyła, iż zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym plan musi być zgodny ze studium. Natomiast, zmiana przeznaczenia działki nr 64 dokonała się w toku opracowania planu zagospodarowania nie na wniosek Wnioskodawczyni.

Działki 64, 47/2, 47/3, 47/4, 47/5, 47/6, 47/7 nie są dzierżawione, ani udostępnione osobom trzecim. Pozostają we władaniu Wnioskodawczyni. Do działek 47/2, 47/3, 47/4, 47/5, 47/6, 47/7 poniesiono koszty przyłączy energetycznych zgodnie za przyłącze do nieruchomości. Nie będą podejmowane działania reklamowe, marketingowe w kierunku zbycia działek 47/2, 47/3, 47/4, 47/5, 47/6, 47/7 i 64. Wnioskodawczyni dotychczas dokonała sprzedaży 5 działek budowlanych w latach 2000-2002. Działki te pochodziły z dziedziczenia majątku przez męża po dziadkach z roku 1980. Ponadto posiada łącznie 7 ha gruntów i w razie potrzeby poszczególne pozycje zostaną przeznaczone do zbycia. Przeznaczenie tematycznych działek w planie zagospodarowania zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wolnostojąca. Dla działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Działki niezabudowane były użytkowane wyłącznie rolniczo, obecnie są nieużytkami.

Budynek mieszkalny jednorodzinny, znajdujący się na działce nr 47/4, zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Budynek nie przekracza 300 m² powierzchni użytkowej. Jest to budynek mieszkalny jednorodzinny z garażem w bryle budynku. Nie ma innego przeznaczenia jak wyłącznie cel mieszkaniowy. Powierzchnia mieszkalna budynku na działce 47/4 to 147 m² + 31 m² powierzchnia gospodarcza garaż i kotłownia. Budynek nie jest wykorzystywany do żadnych celów poza toczącymi się od grudnia 2013 r. pracami budowlanymi (tryb gospodarczy).

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że Zainteresowana dokonując sprzedaży działek: niezabudowanych nr 64, 47/2, 47/3, 47/5, 47/6, 47/7 oraz zabudowanej nr 47/4, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania, w tym środków pieniężnych, wskazuje, że będą to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowana zbywając ww. nieruchomości, stanowiące majątek prywatny, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Skutkiem powyższego, z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni z tytułu transakcji zbycia działek: niezabudowanych nr 64, 47/2, 47/3, 47/5, 47/6, 47/7 oraz zabudowanej nr 47/4, nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, to nie będzie miała obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT w związku ze zbyciem ww. nieruchomości.

W świetle powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o zdarzenie przyszłe w nim przedstawione.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.