IPTPP2/443-142/14-5/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku według daty wpływu z dnia 24 lutego 2014 r., uzupełnionym pismem z dnia 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji kupna - sprzedaży składników majątkowych za transakcję niepodlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji kupna - sprzedaży składników majątkowych za transakcję niepodlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Pismem z dnia 8 kwietnia 2014 r. wniosek został uzupełniony o kwestie związane z reprezentacją, doprecyzowanie stanowiska oraz wyjaśnienie interesu prawnego dotyczącego Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Kupujący) - zawarł ze spółką Sp. z o.o. - dalej Sprzedający (Spółka) umowę kupna-sprzedaży, na podstawie której nabył przedsiębiorstwo od Sprzedającego.

Zarówno Wnioskodawca, jak i Sprzedający są czynnymi podatnikami podatku VAT. Sprzedający prowadził przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) kodeksu cywilnego, które to przedsiębiorstwo na moment zawarcia umowy kupna-sprzedaży nie prowadziło żadnej działalności wytwórczej, a w skład tego przedsiębiorstwa wchodziły wszystkie składniki materialne i niematerialne przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej w szczególności na produkcji piwa, w tym między innymi:

1. Nieruchomości:

ii. nr 127/4 obszaru 853 m^2, oznaczona jako "BA-tereny przemysłowe",

iii. nr 127/5 obszaru 2.328 m^2, oznaczona jako "BA-tereny przemysłowe",zabudowana budynkiem przemysłowym o powierzchni użytkowej 200 m^2, budynkiem przemysłowym o powierzchni 1.747 m² oraz urządzeniami: kominem trójdrożnym, kominem kotłowni węglowej oraz zbiornikami stalowymi na olej opałowy,

ii. nr 127/8 obszaru 384 m^2, oznaczona jako "BA-tereny przemysłowe",zabudowana budynkiem biurowym dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 427 m^2, budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 213 m^2,

ii. budynkiem przemysłowym dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 775 m^2,

iii. budynkiem przemysłowym dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 4.985 m^2,

iv. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni użytkowej: 175.69 m^2,

v. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 35 m^2,

vi. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 30 m^2,

vii. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 113,41 m^2,

viii. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 238 m^2,

ix. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni 400 m^2,

x. budynkiem przemysłowym dwukondygnacyjnym o powierzchni 380 m^2,

xi. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjny o powierzchni 466,47 m^2,

xii. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni 4,7400 m^2,

xiii. innym budynkiem niemieszkalnym jednokondygnacyjnym o powierzchni 144 m^2,

xiv. budynkiem przemysłowym czterokondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 2.954 m^2,

xv. budynkiem przemysłowym dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 1.492 m^2,

xvi. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 290 m^2,

xvii. budynkiem przemysłowym dwukondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 725 m^2, (siedemset dwadzieścia pięć metrów kwadratowych),

xviii. budynkiem przemysłowym jednokondygnacyjnym o powierzchni użytkowej 525 m^2,

Opisane w niniejszym wniosku nieruchomości i prawa oraz niektóre aktywa rzeczowe Spółka nabyła na podstawie umowy sprzedaży z dnia 15 maja 2006 r.

W wyniku sprzedaży na własność Wnioskodawcy (Kupującego) przeszła całość ww. przedsiębiorstwa za wyjątkiem:

Dokonane wyłączenia nie miały żadnego wpływu na utratę znaczenia funkcjonalnego tego przedsiębiorstwa. Należy przede wszystkim wskazać, że tajemnice przedsiębiorstwa nie obejmowały żadnych istotnych elementów niezbędnych do prowadzenia działalności produkcyjnej w oparciu o ww. przedsiębiorstwo.

Przez kilka ostatnich lat oraz na moment zawarcia umowy kupna-sprzedaży Sprzedająca spółka nie prowadziła czynnej działalności produkcyjnej, jednakże w skład przedsiębiorstwa wchodziły wszystkie ww. składniki materialne i niematerialne przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej w szczególności na produkcji piwa.

Zaprzestanie działalności produkcyjnej było decyzją Sprzedającego niemającą jednak związku z faktem braku zdolności organizacyjnej czy funkcjonalnej przedsiębiorstwa do prowadzenia takiej działalności, a wynikała ze zmiany planów inwestycyjnych/strategicznych wspólników Spółki.

Celem Wnioskującego było i jest nabycie przedmiotowego przedsiębiorstwa i rozpoczęcie w nim działalności produkcyjnej.

Wnioskodawca, za zgodą Sp. z o.o., przez zawarciem umowy nabycia przedsiębiorstwa, przy wykorzystaniu do tego celu profesjonalnych podmiotów, przeprowadził proces badania i analizy przedsiębiorstwa, w zakresie dotyczącym stanu technicznego i faktycznego rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa. Badania i analizy przedsiębiorstwa obejmowały aspekt produkcyjny, techniczny i jakościowy. Na podstawie wyników tych badań zostało stwierdzone, iż przedsiębiorstwo jest w pełni przystosowane do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym produkcyjnej.

Wnioskodawca wskazuje również, że skutki podatkowe w podatku od towarów i usług w zakresie zbycia ww. składników majątkowych i niemajątkowych tworzących przedsiębiorstwo, są przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej także przez zbywcę - Sp. z o.o.

W piśmie z dnia 8 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca zauważył, że pytanie zawarte w złożonym wniosku o interpretację podatkową odnosiło się i odnosi się do zagadnień wynikających z przepisów prawa podatkowego i w ocenie Wnioskodawcy nie wymaga przeredagowania. Zdaniem Wnioskodawcy jest ono precyzyjne i zmierza do uzyskania interpretacji prawa podatkowego, tj. uzyskania stanowiska organu czy do opisanej w stanie faktycznym transakcji kupna-sprzedaży będzie mieć zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT. Przy czym co istotne, Wnioskodawca oczekuje również stanowiska organu czy wskazany w opisie stanu faktycznego przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w ww. art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT.

Fakt, iż ustawa o podatku VAT nie zawiera legalnej definicja "przedsiębiorstwa" nie zwalnia, w ocenie Wnioskodawcy, organu uprawnionego do wydania interpretacji, z dokonania oceny przedstawionego stanu faktycznego także w kontekście przepisów prawa cywilnego i na tej podstawie wydania interpretacji podatkowej co do możliwości zastosowania w tym konkretnym stanie faktycznym art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu podkreślić, że zgodnie z jednolitą już w zasadzie linią orzeczniczą sądów administracyjnych w Polsce, oceniając zakres stosowania art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, podzielić należy pogląd, że "nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość" vide wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 listopada 2007 r. sygn. akt III SA/WA 1737/07 oraz wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 293/13.

Jak słusznie podkreślono w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 10 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 272/11, przepisy prawa podatkowego jakkolwiek stanowią autonomiczną dziedzinę prawa, to jednak nie są całkowicie odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego, a wręcz przeciwnie, wraz z przepisami innych gałęzi prawa stanowią część jednego porządku prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

WSA w Gdańsku w prawomocnym wyroku z dnia 14 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 293/13 jednoznacznie wskazał, że: "przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), a także ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.), ani akty wykonawcze do tych ustaw, nie zawierają definicji legalnej pojęcia "przedsiębiorstwa". W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajduje się jedynie odesłanie do przepisów kodeksu cywilnego, natomiast w przepisach ustawy o podatku od towarów usług pojawia się to pojęcie, ale wyłącznie w kontekście transakcji sprzedaży/zbycia przedsiębiorstwa. Tym samym nie można zgodzić się z Ministrem Finansów, że nie mógł rozstrzygnąć kwestii czy wskazany zespół składników majątku tworzy przedsiębiorstwo, skoro ustawy podatkowe w tym zakresie odwołują się do prawa cywilnego. (...) W sytuacji gdyby podzielić stanowisko organu - podatnik byłby pozbawiony prawa zainicjowania postępowania interpretacyjnego każdorazowo przy przedstawieniu pod jego osąd stanu faktycznego zawierającego jakiekolwiek zagadnienia sporne na płaszczyźnie cywilnoprawnej, co dotyczy zwłaszcza przypadku zdarzenia przyszłego, które nie może być przecież zasadniczo zweryfikowane in abstracto przez inny organ państwowy, w szczególności sąd powszechny. Podatnik byłby tu pozbawiony potencjalnej ochrony kreowanej przez moc wiążącą indywidualnej interpretacji, a w konsekwencji uprawnienia rekonstruowane w oparciu o przedmiotowe narzędzie procedury podatkowej stawałaby się zatem w dużej części często iluzoryczne."

Podzielając zatem również stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 27 listopada 2013 r. sygn. akt II FSK 27/12 należy stwierdzić, że jeżeli przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest regulacja prawa podatkowego, która odwołuje się do przepisów prawa cywilnego, handlowego czy pracy, to ocena możliwości stosowania i wykładnia interpretowanej normy podatkowej przepisy te powinna uwzględniać i obejmować.

Wnioskodawca również zauważył, że przedmiot zapytania dotyczy jego indywidualnej sprawy, a mianowicie transakcji kupna-sprzedaży, której był stroną jako kupujący. Prawidłowa ocena skutków podatkowych tej transakcji na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT ma wpływ na ocenę skutków podatkowych u kupującego np. ze względu na sposób udokumentowania tej transakcji (umowa, nota, faktura), istnienie lub też brak podatku naliczonego do odliczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane powyżej zdarzenie faktyczne wskazuje, że przedmiotem umowy kupna - sprzedaży były składniki majątkowe stanowiące przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną cześć w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a w związku z tym transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (uzupełnionym w piśmie z dnia 8 kwietnia 2014 r.), przedmiotem zawartej umowy kupna-sprzedaży były składniki majątkowe stanowiące przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a zatem ww. dokonana transakcja jako transakcja nabycia przedsiębiorstwa nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa, dlatego należy się posłużyć definicją sformułowaną w Kodeksie cywilnym w art. 55 (1), zgodnie z którą przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Przepis art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, definiując przedsiębiorstwo wskazuje, że stanowi ono zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, podając przy tym przykładowe elementy wchodzące w jego skład - stanowiące w większości prawa różnej postaci i treści. Czynnikiem "konstytuującym" przedsiębiorstwo jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewną całość (zespół). Dlatego zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Warunki te spełnia zespół składników wymienionych w niniejszym wniosku. Wnioskodawca dokona bowiem nabycia składników materialnych i niematerialnych tak zorganizowanych, że będą mu one służyły do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie produkcji piwa. Nie ma przy tym znaczenia fakt, iż z przedsiębiorstwa zostały wyłączone niektóre składniki (tekst jedn.: księgi rachunkowe, środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych), ponieważ nie wpływają one na utratę istoty przedsiębiorstwa, a przede wszystkim nie wpływają na utratę funkcjonalności tego przedsiębiorstwa. Pozostałe bowiem składniki przedsiębiorstwa, które zostały w drodze sprzedaży przeniesione na Wnioskodawcę tworzą zorganizowany zespół służący wykonywaniu działalności gospodarczej. Wnioskodawca nabył bowiem nieruchomości, linie technologiczne oraz wszelkie przedmioty i urządzenia oraz prawa konieczne do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie produkcji piwa. Nie ma zatem wątpliwości, iż powiązania organizacyjne i funkcjonalne pomiędzy nabywanymi składnikami niewątpliwie istnieją, bowiem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Wnioskodawca podziela i czyni częścią niniejszej argumentacji stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1896/11, w którym Sąd postawił tezy iż: "1. Dopuszczalne jest wyłączenie z transakcji zbycia przedsiębiorstwa pewnych elementów także wymienionych expressis verbis w art. 55 (1) k.c., a mimo to czynność prawna może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo. Zakres wyłączeń poszczególnych składników nie może jednakże być na tyle szeroki, aby przekreślił istotę przedsiębiorstwa. 2. Nie można przyjąć jako zasady, że wyłączenie pewnych elementów majątku z czynności prawnej zbycia przedsiębiorstwa oznacza, że czynność taka nie może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo."

Jednocześnie fakt, iż w ostatnich kilku latach Sprzedający nie prowadził czynnej działalności produkcyjnej (wcześniej ta działalność była prowadzona) nie ma znaczenia dla oceny, czy przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę jest przedsiębiorstwo. Jest ono bowiem, w świetle powyższej definicji, zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Zaprzestanie działalności produkcyjnej było decyzją Sprzedającego niemającą jednak związku z faktem braku zdolności organizacyjnej czy funkcjonalnej przedsiębiorstwa do prowadzenia takiej działalności, a wynikała ze zmiany planów inwestycyjnych/strategicznych wspólników tej Spółki. Dla uznania zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo nie jest zatem konieczne, aby ów zorganizowany zespół prowadził czynnie działalność gospodarczą, ale aby był jedynie zdolny/przeznaczony do prowadzenia działalności tego typu. O przedsiębiorstwie można zatem mówić nie tylko wtedy, gdy jest ono czynne i aktywne gospodarczo, lecz także wtedy, gdy z różnych przyczyn zaniechano prowadzenia działalności gospodarczej, przy założeniu jednak, że pozostaje nadal w taki sposób zorganizowane, iż w każdym momencie istnieje możliwość jej podjęcia i prowadzenia bez konieczności dodatkowego organizacyjnego przygotowania. Wnioskodawca, jak informował na wstępie, przeprowadził proces badania i analizy przedsiębiorstwa, w zakresie dotyczącym stanu technicznego i faktycznego rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa.

Badania i analizy przedsiębiorstwa obejmowały aspekt produkcyjny, techniczny i jakościowy. Na podstawie wyników tych badań zostało stwierdzone, iż przedsiębiorstwo jest w pełni przystosowane do prowadzenia działalności gospodarczej. W świetle powyższego zespół składników majątkowych i niemajątkowych, wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego, będzie definiowany jako przedsiębiorstwo w świetle w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Nabycie przedsiębiorstwa zaś, stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Należy zauważyć, że użyte w ww. artykule określenie "w szczególności" wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej brak któregoś z tych elementów nie musi pozbawiać zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Z kolei, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca (Kupujący) - zawarł ze Sp. z o.o. - dalej Sprzedający (Spółka) umowę kupna-sprzedaży, na podstawie której nabył przedsiębiorstwo od Sprzedającego. Zarówno Wnioskodawca, jak i Sprzedający są czynnymi podatnikami podatku VAT. Sprzedający prowadził przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, które to przedsiębiorstwo na moment zawarcia umowy kupna-sprzedaży nie prowadziło żadnej działalności wytwórczej, a w skład tego przedsiębiorstwa wchodziły wszystkie składniki materialne i niematerialne przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej w szczególności na produkcji piwa, w tym między innymi: nieruchomości zabudowane i niezabudowane, ruchomości, a w tym sprzęt komputerowy, maszyny, urządzenia, linie technologiczne służące prowadzeniu działalności gospodarczej, wymienione w ewidencji środków trwałych oraz pozostałe inne ruchomości, prawa majątkowe (w szczególności: autorskie prawa majątkowe do posiadanego oprogramowania, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, prawa do znaku towarowego, prawo do firmy, tajemnice przedsiębiorstwa), księgi rachunkowe Spółki i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, prawa wynikające ze stosunku pracy zgodnie z wykazem pracowników, inne prawa i roszczenia, prawa z umów dzierżawy nieruchomości.

W wyniku sprzedaży na własność Wnioskodawcy (Kupującego) przeszła całość ww. przedsiębiorstwa za wyjątkiem: ksiąg rachunkowych Spółki, tajemnic przedsiębiorstwa, środków pieniężnych w kasie i na rachunkach bankowych.

Dokonane wyłączenia nie miały żadnego wpływu na utratę znaczenia funkcjonalnego tego przedsiębiorstwa. Należy przede wszystkim wskazać, że tajemnice przedsiębiorstwa nie obejmowały żadnych istotnych elementów niezbędnych do prowadzenia działalności produkcyjnej w oparciu o ww. przedsiębiorstwo. Przez kilka ostatnich lat oraz na moment zawarcia umowy kupna-sprzedaży Sprzedająca spółka nie prowadziła czynnej działalności produkcyjnej, jednakże w skład przedsiębiorstwa wchodziły wszystkie ww. składniki materialne i niematerialne przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej w szczególności na produkcji piwa. Zaprzestanie działalności produkcyjnej było decyzją Sprzedającego niemającą jednak związku z faktem braku zdolności organizacyjnej czy funkcjonalnej przedsiębiorstwa do prowadzenia takiej działalności, a wynikała ze zmiany planów inwestycyjnych/strategicznych wspólników Spółki. Celem Wnioskodawcy było i jest nabycie przedmiotowego przedsiębiorstwa i rozpoczęcie w nim działalności produkcyjnej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że o ile na dzień transakcji kupna - sprzedaży wskazany we wniosku zespół składników będący przedmiotem dostawy mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze poprzednio realizowane przez Spółkę (Sprzedającego), to dostawa ta podlega wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Należy przy tym podkreślić, że w ocenie tut. Organu przedmiotem transakcji kupna - sprzedaży nie było przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy - Kodeks cywilny, ale zorganizowana jego część, co jednak pozostaje bez wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego braku obowiązku opodatkowania transakcji kupna - sprzedaży.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.