IPTPP2/443-117/12-4/JN - Termin dokonania korekty podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu osobowego i ustalenia pozycji w deklaracji VAT-7, w której korekta ta winna być uwzględniona.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu dokonania korekty podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu osobowego i ustalenia pozycji w deklaracji VAT-7, w której korekta ta winna być uwzględniona - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu dokonania korekty podatku VAT w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu osobowego i ustalenia pozycji w deklaracji VAT-7, w której korekta ta winna być uwzględniona.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 kwietnia 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i wynajmu samochodów i przyczep. W 2010 r. zakupił samochód osobowy w celach handlowych. Ww. towar został rozliczony w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów handlowych. W związku z faktem prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży pojazdów samochodowych oraz nabycia przedmiotowego pojazdu w celach handlowych Wnioskodawca dokonał pełnego odliczenia podatku VAT zgodnie z treścią art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) obowiązującą w chwili zakupu. W 2010 r. i 2011 r. roku samochód był ewidencjonowany jako towar handlowy i jako taki ujmowany w remanencie (zapasy towarów handlowych). Mimo usilnych prób sprzedaży Wnioskodawcy nie udało się sprzedać samochodu. Z uwagi na długotrwały i bezskuteczny okres poszukiwania nabywcy ma zamiar zmienić przeznaczenie zakupionego wcześniej pojazdu z towaru handlowego na środek trwały. W związku z tym zamierza wprowadzić powyższy samochód do ewidencji środków trwałych i wydzierżawić go innemu podmiotowi. Odpisów amortyzacyjnych będę dokonywać w ramach swojej działalności gospodarczej jako właściciel pojazdu będącego wyłącznie przedmiotem dzierżawy.

W piśmie z dnia 18 kwietnia 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i wynajmu samochodów i przyczep. W czasie podejmowanych prób sprzedaży samochód nie był wykorzystywany w celach demonstracyjnych. Wynajem samochodu opierać się będzie o krótkotrwałe (kilkudniowe, tygodniowe lub miesięczne) umowy z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, jak również z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. W ten sposób samochód będzie wykorzystywany w sposób trwały, tj. przez okres przekraczający 6 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym okresie rozliczeniowym należy skorygować podatek VAT w przypadku zmiany przeznaczenia zakupionego wcześniej samochodu osobowego na zasadach wewnątrzwspólnotowego nabycia... W tym, w którym dokonano pierwotnie pełnego odliczenia, czy też na bieżąco, tj. w tym, w którym podjęto decyzję o przekwalifikowaniu tego samochodu z towaru handlowego na środek trwały. Czy czynność tę należy uwzględnić w deklaracji VAT-7 w poz. 53.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym postępowaniem będzie skorygowanie podatku VAT na bieżąco. W chwili zakupu bowiem przysługiwało mu pełne prawo do odliczenia tego podatku. Samochód został nabyty w celu jego dalszej odsprzedaży. Ograniczenie prawa do odliczenia nastąpiło dopiero w chwili podjęcia decyzji o uznaniu tego pojazdu na środek trwały, wpisaniu go do ewidencji środków trwałych i przyjęcia do użytkowania. Zdaniem Wnioskodawcy obniżenie podatku naliczonego należy wykazać w części D-3 "podatek naliczony - do odliczenia" poz. 53 deklaracji podatku VAT-7 "korekta podatku naliczonego od nabycia środków trwałych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2 ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ww. ustawy).

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, przy czym jest to przedmiotem działalności podatnika, a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)" lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób.

Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b ww. ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia samochodu osobowego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy lub przeznaczenie go do odsprzedaży.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży i wynajmu samochodów i przyczep. W 2010 r. zakupił samochód osobowy w celach handlowych. Ww. towar został rozliczony w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów handlowych. W związku z faktem prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży pojazdów samochodowych oraz nabycia przedmiotowego pojazdu w celach handlowych Wnioskodawca dokonał pełnego odliczenia podatku VAT. W 2010 r. i 2011 r. roku samochód był ewidencjonowany jako towar handlowy i jako taki ujmowany w remanencie (zapasy towarów handlowych). Mimo usilnych prób sprzedaży Wnioskodawcy nie udało się sprzedać samochodu. Z uwagi na długotrwały i bezskuteczny okres poszukiwania nabywcy ma zamiar zmienić przeznaczenie zakupionego wcześniej pojazdu z towaru handlowego na środek trwały. W związku z tym zamierza wprowadzić powyższy samochód do ewidencji środków trwałych i wydzierżawić go innemu podmiotowi. Odpisów amortyzacyjnych będę dokonywać w ramach swojej działalności gospodarczej jako właściciel pojazdu będącego wyłącznie przedmiotem dzierżawy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w czasie podejmowanych prób sprzedaży samochód nie był wykorzystywany w celach demonstracyjnych. Wynajem samochodu opierać się będzie o krótkotrwałe (kilkudniowe, tygodniowe lub miesięczne) umowy z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą jak również z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. W ten sposób samochód będzie wykorzystywany w sposób trwały, tj. przez okres przekraczający 6 miesięcy.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przypadku gdy Wnioskodawca w związku z nabyciem przedmiotowego samochodu osobowego zakupionego wyłącznie na cel odsprzedaży, dokonał 100% odliczenia podatku VAT, a następnie zmieni przeznaczenie tego samochodu na cel dzierżawy przez okres co najmniej 6 miesięcy, dający prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości, wówczas nie będzie zobowiązany do skorygowania podatku VAT z tego tytułu.

W świetle powyższego odpowiedź na pytanie dotyczące ustalenia pozycji w deklaracji VAT-7, w której korekta ta winna być uwzględniona jest bezzasadna.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy (zdarzenia przyszłego), w którym wskazano, iż w związku z nabyciem przedmiotowego pojazdu w celach handlowych Wnioskodawca dokonał pełnego odliczenia podatku VAT. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.