IPTPP2/443-1046/12-2/JN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wcześniejszej zapłaty za dostarczony towar w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wcześniejszej zapłaty za dostarczony towar w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu biomasą. Dostawcami biomasy do Spółki są kontrahenci krajowi, którzy realizują dostawy na podstawie zawartych umów zlecenia (każdy z kontrahentów jako "Zleceniobiorca", łącznie jako "Zleceniobiorcy"). Zapłata za zrealizowane dostawy dokonywana jest przez Spółkę na podstawie wystawionych przez Zleceniobiorców faktur, w terminie płatności wynikającym z umowy zlecenia zawartej przez Spółkę z danym Zleceniobiorcą. W praktyce jednak zdarzają się sytuacje, w których Zleceniobiorcy zwracają się do Spółki z prośbą o realizację płatności za dostarczoną biomasę w terminie krótszym, niż wynika to z postanowień umów zlecenia. W tym celu Wnioskodawca zawiera z zainteresowanym Zleceniobiorcą porozumienie dotyczące skrócenia terminu płatności za dostarczoną biomasę ("Porozumienie"). Porozumienie to po jego zawarciu staje się integralną częścią umów zawartych przez Spółkę ze Zleceniobiorcami.

Zgodnie z zapisami Porozumienia Zleceniobiorca ma prawo złożyć do Wnioskodawcy pisemny wniosek o skrócenie terminu płatności faktury za dostarczoną biomasę, a Spółka na piśmie i bez zbędnej zwłoki informuje Zleceniobiorcę o decyzji w przedmiocie tego wniosku. Wyrażenie zgody na skrócenie terminu płatności przez Spółkę jest, zgodnie z Porozumieniem, podstawą do wystawienia faktury odsetkowej przez Wnioskodawcę. Faktura odsetkowa z tytułu skrócenia terminu płatności jest sporządzana odrębnie dla każdej faktury wystawionej przez Zleceniobiorcę z tytułu dostawy biomasy. Odsetki z tytułu skrócenia terminu płatności przez Spółkę wynoszą obecnie 9% w skali roku (w przyszłości oprocentowanie to może ulec zmianie) i obliczane są na podstawie wartości faktury za dostarczoną biomasę za każdy dzień skrócenia terminu zapłaty w stosunku do terminu płatności określonego w umowie zlecenia z danym Zleceniobiorcą. Płatność za wystawioną fakturę odsetkową jest potrącana z faktury wystawionej przez Zleceniobiorcę z tytułu dostawy biomasy.

Spółka nadmieniła, że zgodnie z załączonym odpisem z Krajowego Rejestru Sądowego przedmiotem jej działalności jest między innymi:

* 64.99.Z Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych,

* 66.19.Z Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy przez Zleceniobiorców w postaci odsetek z tytułu dokonania wcześniejszej zapłaty za dostarczoną przez nich biomasę należy traktować jako wynagrodzenie za usługę finansową zwolnioną z podatku od towarów i usług ("VAT").

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie w postaci odsetek z tytułu dokonania wcześniejszej zapłaty za dostawę biomasy (skrócenie terminu płatności faktury wystawionej przez danego Zleceniobiorcę) należy traktować jako wynagrodzenie za usługę finansową, która podlega zwolnieniu z VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy VAT.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Należy więc stwierdzić, że definicja "świadczenia usług" w Ustawie VAT ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania VAT transakcji dokonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W licznych interpretacjach podatkowych wskazuje się na jedną istotną cechę usługi, a mianowicie istnienie bezpośredniego odbiorcy świadczenia, który odnosi z niego korzyść (tak m.in.: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej wydanej 14 grudnia 2007 r., znak: IBPP2/443-104/07/EJ). Oznacza to, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE") z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise (C-102/86), usługę można uznać za świadczoną odpłatnie, o ile istnieje bezpośredni związek pomiędzy usługą, a wynagrodzeniem. Jednocześnie w myśl orzeczenia TSUE z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie Hotel Scandic Gasaback AB przeciwko Riksskattevcrkct (C-412/03), podstawą opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług dokonanych odpłatnie jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane z tego tytułu przez podatnika.

Ze wskazanego orzecznictwa wynika, że dana czynność podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Przedmiotowe świadczenie wzajemne jest zatem wartością subiektywną tzn. rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy, mamy do czynienia z określonym zachowaniem Wnioskodawcy, polegającym na wcześniejszej zapłacie za dostawę towaru. Poprzez wyrażenie zgody na skrócenie terminu płatności Wnioskodawca dokonuje finansowania Zleceniobiorcy. Zdaniem Wnioskodawcy wcześniejsze uruchomienie zapłaty pozwala Zleceniobiorcy na utrzymanie/poprawę własnej płynności finansowej lub odpowiednie zainwestowanie otrzymanych środków. W przeciwnym razie, w przypadku braku zgody Wnioskodawcy na wcześniejszą zapłatę, Zleceniobiorca zmuszony byłby do skorzystania z usług świadczonych przez instytucje finansowe (wcześniejsza zapłata dostawcom za wystawione przez nich faktury stanowi jeden z podstawowych produktów oferowanych przez banki).

W opinii Wnioskodawcy naliczane zgodnie z Porozumieniem odsetki stanowią wynagrodzenie z tytułu wcześniejszego uruchomienia środków - jest to koszt pieniądza związany z wycofaniem przez Wnioskodawcę własnych środków z rachunku bankowego (tekst jedn.: utrata oprocentowania). Analogicznie, po stronie Zleceniobiorcy naliczane odsetki stanowią koszty finansowe będące pochodną wcześniejszej wypłaty środków przez Wnioskodawcę. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku zachodzi ekwiwalentność świadczeń.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na to, że w świetle obecnie obowiązującej Ustawy VAT, pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko, należy uznać, że w tym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT. Świadczeniu temu odpowiada wynagrodzenie w postaci odsetek ponoszone przez danego Zleceniobiorcę.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, świadczoną przez niego na rzecz Zleceniobiorców usługę należy zakwalifikować jako usługę finansową (pośrednictwa finansowego), o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT. Jej przedmiotem jest bowiem zgoda Wnioskodawcy na skrócenie terminu płatności wynagrodzenia za dostarczony towar i finansowanie Zleceniobiorcy, przy czym zgoda ta jest wyrażana za dodatkową odpłatnością (naliczaną jako odsetki za skrócenie terminu płatności). Zgodnie z treścią zawartego Porozumienia przedmiotowa zgoda nie jest automatyczna i za każdym razem wymaga wcześniejszego złożenia przez Zleceniobiorcę wniosku o skrócenie terminu zapłaty za dostarczoną biomasę.

Usługa świadczona przez Wnioskodawcę niewątpliwie wykazuje daleko idące podobieństwo do stosowanej w rozliczeniach pomiędzy przedsiębiorcami usługi tzw. kredytu kupieckiego, który polega na udzieleniu zgody przez sprzedającego na odroczenie terminu płatności wynagrodzenia za dostarczony towar lub wykonaną usługę za dodatkową odpłatnością w postaci odsetek za opóźnioną zapłatę. Jedyną różnicą w stosunku do przedstawionej we wniosku usługi wykonywanej przez Spółkę jest okoliczność skrócenia, a nie odroczenia terminu płatności.

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem, udzielenie kredytu kupieckiego stanowi usługę finansową. W tym miejscu warto powołać się na wyrok TSUE z 27 października 1993 r. w sprawie C-281/91 Muysen De Winters Bouw-en Aannemingsbedrijf BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, w którym Trybunał podkreślił, iż co do zasady, odsetki pobierane przez sprzedawcę za odroczenie terminu płatności stanowią wynagrodzenie za usługę finansową zwolnioną z VAT.

Dodatkowo ETS stwierdził, że status dostawcy (instytucja finansowa czy też inny podmiot) nie wpływa na stosowanie zwolnienia. Zatem także podmioty, które z zasady nie prowadzą działalności w zakresie pośrednictwa finansowego, powinny mieć prawo do traktowania otrzymanych odsetek analogicznie do instytucji finansowych.

Powyższe stanowisko znajduje także odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów krajowych. Tytułem przykładu można wskazać na wyrok NSA z dnia 25 września 2008 r. (sygn. I FSK 1284/07), w którym sąd potwierdził, że odsetki od kredytu kupieckiego stanowią odrębną usługę pośrednictwa finansowego, która korzysta ze zwolnienia z VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, odsetki z tytułu skrócenia terminu płatności za dostarczoną przez Zleceniobiorcę biomasę, wyodrębnione na fakturze odsetkowej, stanowią wynagrodzenie za usługę finansową i korzystają ze zwolnienia z VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy VAT.

W świetle powyższych argumentów Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Dokonując interpretacji powołanego przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, należy odnieść się również do unormowań Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), a w szczególności do odpowiednika ww. art. 8 ust. 1 ustawy, jakim jest art. 24 ww. Dyrektywy. Zgodnie z treścią tego przepisu pojęcie "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Zauważyć zatem trzeba, iż na gruncie ww. Dyrektywy funkcjonuje takie samo rozwiązanie prawne - dostawa towaru nie może jednocześnie stanowić świadczenia usługi. Konsekwencją tego jest twierdzenie, że we wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej określona ilość dostaw towarów nie może stanowić usługi.

Przepis art. 24 ww. Dyrektywy, zawierający definicję świadczenia usług, tworzy wraz z art. 14 definiującym dostawę towarów, art. 20 zawierającym definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz art. 30 stanowiącym definicję importu, podstawę opodatkowania dokonywanych transakcji, stanowiąc bazę systemu podatku od wartości dodanej. System ten, co do zasady, obejmuje wszystkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej i odzwierciedla jedną z podstawowych cech podatku - powszechność opodatkowania. Oznacza to, że wszelkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, ale jednocześnie, że transakcje już opodatkowane nie mogą podlegać ponownemu opodatkowaniu. Nie może bowiem ta sama czynność prawna być opodatkowywana dwukrotnie tym samym podatkiem od wartości dodanej.

Z treści wyroku ETS w sprawie C-231/94 (Faaborg - Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg) wynika, że każdorazowo należy ustalać, czy transakcja stanowi dostawę towarów, czy świadczenie usług. Trybunał orzekł, że o tym, czy w świetle VI Dyrektywy dana transakcja stanowi dostawę towarów, czy świadczenie usług, powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji (por. M. Chomiuk w: K. Sachs, VI Dyrektywa VAT, Wydawnictwo C.H. BECK, Warszawa 2004, s. 112). Z przywołanego orzeczenia wywieść należy wniosek, że albo występuje dostawa towarów, albo świadczenie usług.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu biomasą. Dostawcami biomasy do Spółki są kontrahenci krajowi, którzy realizują dostawy na podstawie zawartych umów zlecenia (każdy z kontrahentów jako "Zleceniobiorca", łącznie jako "Zleceniobiorcy"). Zapłata za zrealizowane dostawy dokonywana jest przez Spółkę na podstawie wystawionych przez Zleceniobiorców faktur, w terminie płatności wynikającym z umowy zlecenia zawartej przez Spółkę z danym Zleceniobiorcą. W praktyce jednak zdarzają się sytuacje, w których Zleceniobiorcy zwracają się do Spółki z prośbą o realizację płatności za dostarczoną biomasę w terminie krótszym, niż wynika to z postanowień umów zlecenia. W tym celu Wnioskodawca zawiera z zainteresowanym Zleceniobiorcą porozumienie dotyczące skrócenia terminu płatności za dostarczoną biomasę ("Porozumienie"). Porozumienie to po jego zawarciu staje się integralną częścią umów zawartych przez Spółkę ze Zleceniobiorcami.

Zgodnie z zapisami Porozumienia Zleceniobiorca ma prawo złożyć do Wnioskodawcy pisemny wniosek o skrócenie terminu płatności faktury za dostarczoną biomasę, a Spółka na piśmie i bez zbędnej zwłoki informuje Zleceniobiorcę o decyzji w przedmiocie tego wniosku. Wyrażenie zgody na skrócenie terminu płatności przez Spółkę jest, zgodnie z Porozumieniem, podstawą do wystawienia faktury odsetkowej przez Wnioskodawcę. Faktura odsetkowa z tytułu skrócenia terminu płatności jest sporządzana odrębnie dla każdej faktury wystawionej przez Zleceniobiorcę z tytułu dostawy biomasy. Odsetki z tytułu skrócenia terminu płatności przez Spółkę wynoszą obecnie 9% w skali roku (w przyszłości oprocentowanie to może ulec zmianie) i obliczane są na podstawie wartości faktury za dostarczoną biomasę za każdy dzień skrócenia terminu zapłaty w stosunku do terminu płatności określonego w umowie zlecenia z danym Zleceniobiorcą. Płatność za wystawioną fakturę odsetkową jest potrącana z faktury wystawionej przez Zleceniobiorcę z tytułu dostawy biomasy.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że dokonywanie przez Wnioskodawcę zakupów towarów u dostawców i wcześniejsze regulowanie należności w zamian za odsetki, odbywa się w ramach dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy dokonanej przez kontrahenta (dostawcę), tj. w ramach czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Nie można więc uznać w przedmiotowej sprawie za świadczenie dodatkowej usługi, takiej sytuacji, kiedy po dokonaniu dostawy towarów, Wnioskodawca w zamian za skrócenie terminu płatności za dostarczony towar, uzyskuje określoną kwotę pieniężną w wysokości ustalonego oprocentowania. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy, usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towaru. Nie może zatem wystąpić taka sytuacja, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis ten wyklucza takie rozwiązanie, rozdzielając usługi od dostaw.

Zdaniem tut. Organu w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca płacąc za dostarczony towar przed terminem płatności ustalonym w umowie zlecenia, w zamian za ustaloną kwotę odsetek, faktycznie otrzymuje rabat od dostawcy w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy. W analizowanej sprawie mamy do czynienia z jedną transakcją gospodarczą, w której cena uległa obniżeniu po zawarciu umowy. W konsekwencji dochodzi więc do zmniejszenia ceny towaru w ramach tej samej dostawy. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, iż w przypadku braku zgody Wnioskodawcy na wcześniejszą zapłatę, Zleceniobiorca zmuszony byłby do skorzystania z usług świadczonych przez instytucje finansowe.

Reasumując, wyrażenie zgody na skrócenie terminu płatności w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek, nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Otrzymanie przez Wnioskodawcę określonej kwoty pieniężnej za skrócenie terminu płatności za dostarczony towar, stanowi w istocie rabat obniżający - zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy - wartość konkretnych dostaw udokumentowanych poszczególnymi fakturami, zmniejszający podstawę opodatkowania.

Wobec uznania, że wyrażenie zgody na skrócenie terminu płatności w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek, nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, tym samym, bezprzedmiotowe stają się rozważania czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z usługą finansową w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.