IPTPP2/443-1016/12-2/AW - Podatek od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korygowania podatku należnego w trybie art. 89a ust. 4 u.p.t.u.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 7 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korygowania podatku należnego w trybie art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korygowania podatku należnego w trybie art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo zrealizowało na podstawie umowy zawartej ze Sp. z o.o. roboty budowlane. Roboty zostały wykonane i udokumentowane czterema fakturami VAT. Dłużnik nie uregulował należności za wykonane roboty. Wnioskodawca skorzystał z tzw. "ulgi na złe długi" zgodnie z art. 89a ustawy o VAT i w miesiącu październiku 2010 r. dokonał korekty podatku VAT należnego. W dniu 2 marca 2011 r. Sąd Rejonowy upadłość dłużnika. Podatnik zgłosił w postępowaniu upadłościowym swoją wierzytelność w wysokości brutto wynikającą z wystawionych faktur VAT oraz zgodną z prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w sprawie. Na listę wierzytelności została przyjęta jednak przez Syndyka wierzytelność w kwocie netto, albowiem dłużnik przed ogłoszeniem upadłości dokonał korekty podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT. Z tym stanowiskiem nie zgodził się wierzyciel i zgłosił sprzeciw do listy wierzytelności argumentując, iż wierzytelność jego obejmuje również należny podatek VAT. Po rozpoznaniu sprawy Sędzia - komisarz nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy i na listę wierzytelności wciągnięta została kwota netto. Stanowisko Sędziego - komisarza i wywody merytoryczne w tym zakresie zawarte zostały w uzasadnieniu do postanowienia. Sędzia - komisarz wskazuje w nim, że w sytuacji rozliczenia podatku VAT przez upadłego - dłużnika w sposób przewidziany art. 89b ust. 1, tj. przez pomniejszenie podatku naliczonego, w wyniku którego została pomniejszona nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, zobowiązanie podatkowe udokumentowane fakturami Wnioskodawcy wygasło.

Sędzia - komisarz uzasadnia: cyt. "...wobec faktu, że dłużnik nie uregulował płatności w oparciu o wystawione przez skarżącego wierzyciela faktury, wierzyciel działając w trybie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, skorygował w deklaracji VAT- 7 za październik 2010 r. podatek należny na kwotę 34.440,47 zł, o czym zawiadomił dłużnika czyniąc zadość wymogom art. 89a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Takie czynności podjęte przez skarżącego wierzyciela jeszcze przed ogłoszeniem upadłości niesolidnego dłużnika skutkowały tym, że na datę zamknięcia rozprawy w przedmiocie rozpoznania sprzeciwu, kwota podatku VAT przywiązana do niepokrytej należności netto, stanowiącej wynagrodzenie skarżącego wierzyciela za dokonaną na rzecz upadłego usługę, została realnie zaspokojona przez upadłego w rozliczeniu z właściwym urzędem skarbowym. Upadły bowiem dokonał pomniejszenia przysługującej mu nadwyżki podatku VAT, reagując tym samym w trybie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług na wystosowane wobec niego przez skarżącego wierzyciela w trybie art. 89a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług zawiadomienie o dokonanej przez wierzyciela korekcie podatku.

. Co więcej, według aktualnego stanu, brak jest podstaw do ustalenia, że zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku VAT przywiązanego do zapłaty za usługę potwierdzoną fakturami w ogóle nadal istnieje jako zobowiązanie niepokryte. Zgodnie bowiem z art. 59 § 1 pkt 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zaliczenia nadpłaty, lub zaliczenia zwrotu podatku.

. Tym samym w realiach niniejszej sprawy aktualnie skarżący wierzyciel nie jest obciążony obowiązkiem zapłaty tego podatku, bo go skorygował, a co za tym idzie jego zobowiązanie z tego tytułu wobec Skarbu Państwa nie istnieje. Brak jest zatem podstaw do przyjęcia, iż upadły jest na moment rozpoznania sprzeciwu dłużnikiem wierzyciela co do kwoty stanowiącej równowartość podatku VAT, a jedynie ustalenie takiej okoliczności pozwoliłoby sędziemu - komisarzowi na uznanie wierzytelności skarżącego wierzyciela w kwocie brutto na liście wierzytelności ERA Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą.....

...Inaczej byłoby w sytuacji gdyby upadły faktycznie nie pokrył przedmiotowego podatku wskutek pomniejszenia podatku podlegającego zwrotowi na jego rzecz, albo gdyby dokonana przez niego korekta sprowadzała się jedynie do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur. Wówczas bowiem podatek ten nadal stanowiłby zobowiązanie, zapłata którego, do momentu skorzystania z "ulgi na złe długi" przez wierzyciela, obciążałaby właśnie wierzyciela, zaś po dokonaniu tej operacji przez wierzyciela - obciążałby dłużnika - tu upadłego. Wówczas jednak, jak się wydaje, podmiotem uprawnionym do dochodzenia tej należności byłby Skarb Państwa reprezentowany przez naczelnika Urzędu Skarbowego. I choć czytelna dla sędziego - komisarza pozostaje nawet w takiej sytuacji zamierzona przez ustawodawcę tymczasowość zwolnienia wierzyciela od obowiązku uregulowania przez niego podatku VAT od kwoty netto, na jaką opiewała wartość usługi wykonanej na rzecz upadłego, bowiem zgodnie z przepisami podatkowymi (art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług), obowiązek zapłaty podatku VAT po stronie wierzyciela zaktualizowałby się z momentem zaspokojenia go, co w realiach upadłości dłużnika byłoby tożsame z wykonaniem planu podziału sum uzyskanych ze sprzedaży składnika majątkowego obciążonego rzeczowo, w wypadku rzeczowego zabezpieczenia zaspokajanej wierzytelności, (z czym mamy do czynienia w realiach niniejszej sprawy) lub wykonaniem planu podziału funduszów masy upadłości, to równocześnie w ocenie sędziego - komisarza aktualizacja obowiązku zapłaty tego podatku przez skarżącego wierzyciela, byłaby zniwelowana wykazaniem faktu dokonanego już pokrycia podatku przywiązanego do płatności z konkretnych faktur przez dłużnika w trybie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy podatkowe nie kreują bowiem podstawy do podwójnego opodatkowania podatkiem VAT tej samej czynności, a okoliczność, że podatek VAT powinien obciążać, i że w istocie obciąża (poprzez odpowiednie pomniejszenie podatku naliczonego podlegającego odliczeniu) dłużnika (tu upadłego) zobowiązanego do zapłaty należności z faktur, pozostaje poza wszelkim sporem.

Podsumowując zatem, na moment sporządzenia listy wierzytelności nie można mówić o istniejącym długu obciążającym upadłego z tytułu podatku VAT, bowiem upadły już ten podatek pokrył.

. Mając jednak na uwadze regulacje ustawy o podatku od towarów i usług zaznaczyć należy, że w żadnym razie nie jest intencją sędziego - komisarza zignorowanie ewentualnego zaktualizowania się po stronie skarżącego wierzyciela obowiązku zapłaty podatku VAT w następstwie zaspokojenia wierzyciela w toku przedmiotowego postępowania upadłościowego. Abstrahując od faktu, że aktualnie przedmiotowy podatek został pokryty przez upadłego, co w ocenie sędziego - komisarza podważa zasadność ewentualnego "ponownego" obciążania nim wierzyciela w wypadku zaspokojenia jego wierzytelności w toku tego postępowania upadłościowego, uznać należy, że ewentualna aktualizacja automatyzmu podatkowego, o którym mowa w art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uruchomionego zaspokojeniem wierzyciela po dokonaniu korekty podatku należnego, wymagać będzie wskazania przez wierzyciela faktu uprzedniego pokrycia tego podatku przez upadłego. Ekstremalnie zaś w wypadku zakwestionowania takiego rozliczenia przez urząd skarbowy i faktycznego obciążenia podatkiem VAT skarżącego wierzyciela, dopiero w tym momencie powstałoby po stronie masy upadłości, zobowiązanie do zaspokojenia skarżącego wierzyciela obciążonego tym podatkiem, co musiałoby być powiązane z "wtórną" korektą podatku VAT upadłego. Należność tę jednak należałoby potraktować jako ewentualny dług masy upadłości podlegający zaspokojeniu w trybie art. 342 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze bez "wciągania go na listę wierzytelności, bowiem z uwagi na datę powstania, nie miałby on charakteru wierzytelności upadłościowej.

Dlatego też sędzia - komisarz uznając bezpodstawność żądania przez skarżącego wierzyciela uznania przysługującej mu wierzytelności w kwocie brutto, oddalił sprzeciw w tym zakresie..."-kon. cyt.

Postępowanie upadłościowe na obecnym etapie wskazuje że Wnioskodawca zostanie zaspokojony z przedmiotu zabezpieczenia (ustanowiona hipoteka na nieruchomości).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w istniejącym stanie faktycznym w momencie otrzymania należności netto nie ma zastosowania art. 89a ust. 4 Ustawy o VAT, i czy na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek ponownego korygowania podatku należnego, w trybie powołanego artykułu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w początkowym okresie postępowania upadłościowego Wnioskodawca uważał, że jego wierzytelność powinna być przyjęta na liście wierzytelności w kwocie brutto i w kwocie brutto dokonał zgłoszenia wierzytelności. Aktualnie wobec stanowiska Sądu wyrażonego w postanowieniu Sędziego - komisarza i faktu, że Skarb Państwa został realnie zaspokojony przez upadłego (dokonanie przez dłużnika korekty podatku naliczonego i zmniejszeniu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym) na Wierzycielu - Wnioskodawcy w sytuacji uregulowania należności przez syndyka nie ciążą już żadne obowiązki podatkowe wynikające z ustawy o VAT (nie ma obowiązku cofać pierwotnie dokonanej korekty podatku należnego VAT tzw. ulgi na złe długi, tzn. nie ma zastosowania art. 89a ust. 4).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W ustawie o podatku od towarów i usług została rozwiązana kwestia dotycząca możliwości rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, którą regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w świetle art. 23 ust. 2 ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym ustawą o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca realizował na podstawie umowy zawartej z kontrahentem roboty budowlane. Roboty zostały wykonane i udokumentowane czterema fakturami VAT. Dłużnik (kontrahent) nie uregulował należności za wykonane roboty. Wnioskodawca skorzystał z tzw. "ulgi na złe długi" zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług i w miesiącu październiku 2010 r. dokonał korekty podatku VAT należnego. W marcu 2011 r. ogłoszona została upadłość dłużnika. Wnioskodawca zgłosił w postępowaniu upadłościowym swoją wierzytelność w wysokości brutto wynikającą z wystawionych faktur VAT. Na listę wierzytelności została przyjęta jednak przez Syndyka wierzytelność w kwocie netto, albowiem dłużnik przed ogłoszeniem upadłości dokonał korekty podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy. Z tym stanowiskiem nie zgodził się wierzyciel (Wnioskodawca) i zgłosił sprzeciw do listy wierzytelności argumentując, iż wierzytelność jego obejmuje również należny podatek VAT. Po rozpoznaniu sprawy Sędzia - komisarz nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy i na listę wierzytelności wciągnięta została kwota netto. Sędzia - komisarz stwierdził bowiem, że w sytuacji rozliczenia podatku VAT przez upadłego - dłużnika w sposób przewidziany art. 89b ust. 1, tj. przez pomniejszenie podatku naliczonego, w wyniku którego została pomniejszona nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, zobowiązanie podatkowe udokumentowane fakturami Wnioskodawcy wygasło.

Postępowanie upadłościowe wskazuje że Wnioskodawca zostanie zaspokojony z przedmiotu zabezpieczenia (ustanowiona hipoteka na nieruchomości).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego należy wskazać, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy, w brzmieniu dotychczasowym.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Jak wyżej wskazano, w świetle art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W świetle art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

W przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Jak stanowi art. 89a ust. 5 ustawy, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (ust. 6 art. 89a ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Jak wynika z powołanych przepisów w sytuacji, gdy podatnik otrzyma należność, która wcześniej została odpisana jako nieściągalna i względem której została dokonana korekta podatku w ramach "ulgi za złe długi", to ma obowiązek odpowiednio zwiększyć podatek należny. Korekta podatku nie jest zatem ostateczna. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Jednocześnie należy wyjaśnić, iż przepis art. 89a ust. 1 ustawy wskazuje na możliwość korekty podatku należnego przypadającej od niezapłaconej wierzytelności, a nie korekty kwoty stanowiącej równowartość kwoty niezapłaconego podatku. Zatem brak zapłaty przez kontrahenta każdej części należności z tytułu wyświadczonej usługi lub dostawy towaru dotyczy również braku zapłaty podatku zawartego w cenie. Podatnik zaś nie może uznać, iż niezapłacona należność dotyczy wyłącznie kwoty podatku. Brak bowiem zapłaty należy odnosić do całej kwoty należnej z tytułu sprzedaży.

W konsekwencji, w przypadku zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 89a ust. 4 ustawy tj. otrzymania przez podatnika określonej części należności, podatnik nie może uznać, że dotyczy ona wyłącznie wartości netto i nie dotyczy kwoty podatku.

Ponadto należy nadmienić, iż rozliczenie przez dłużnika podatku w trybie art. 89b ustawy nie stanowi sposobu ewentualnego zaspokojenia wierzyciela.

W świetle powyższego, ustosunkowując się do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca skorzystał z "ulgi za złe długi" dokonując korekty podatku należnego, a następnie została ogłoszona upadłość dłużnika i zaistniała możliwość zaspokojenia Wnioskodawcy z masy upadłościowej, to stwierdzić należy, że stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, po uregulowaniu części zaległych wierzytelności Zainteresowany będzie miał obowiązek "zwrotu" skorygowanego podatku w odpowiedniej części. Bez wpływu na powyższy obowiązek pozostaje okoliczność, iż otrzymana przez Wnioskodawcę część należności będzie stanowić równowartość wartości netto wierzytelności. W przeciwnym razie, rozumienie art. 89a ust. 4 ustawy byłoby nie do pogodzenia z wykładnią celowościową wprowadzonego w art. 89a rozwiązania, które co do zasady ma służyć podatnikom posiadającym nieściągalne wierzytelności.

Reasumując Wnioskodawca, który zostanie zaspokojony poprzez otrzymanie części należności z masy upadłościowej dłużnika, a wierzytelność ta uprzednio została objęta korektą podatku należnego (jako wierzytelność, której nieściągalność została uprawdopodobniona), będzie miał obowiązek zwiększenia podatku należnego, w myśl art. 89a ust. 4 ustawy, w odpowiedniej części.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.