IPTPP1/4512-241/15-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych w części przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi) - jest prawidłowe,

* opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych w części przeznaczonej pod grunty orne - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych w części przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi),

* opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych w części przeznaczonej pod grunty orne.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

W dniu 21 stycznia 2014 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym, działając w sprawie o sygn. akt KM...., na wniosek wierzyciela B. Sp. z o.o. dokonał zajęcia nieruchomości dłużnika - O. Sp. z o.o. Nieruchomości te zostały nabyte przez dłużnika w dniu 17 listopada 2008 r. Dla nieruchomości dłużnika Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste nr:

* KW S... obejmujące działki nr 33/1, 33/2, 34/1, 34/2 o łącznej pow. 1,6357 ha oraz

* KW S... obejmujące działki nr 32/4 i 32/6 o łącznej pow. 1,3453 ha.

Wszystkie ww. działki, tj. działka nr 33/1, 33/2, 34/1, 34/2, 32/4 i 32/6 stanowią nieruchomości niezabudowane (grunty orne). W wypisie z rejestru gruntów figurują one jako grunty orne.

Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej z dnia 5 marca 2014 r. dotyczącą uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie ww. działek to zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (70 metrów od drogi) oraz tereny rolne. Stąd też grunt stanowiący:

* działkę nr 33/1 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 33/2 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 34/1 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 34/2 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 32/4 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 32/6 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola.

Zgodnie z informacjami uzyskanymi od dłużnika:

1. Spółka O. nie prowadzi działalności - podjęła decyzję o jej zakończeniu, aktualnie działalność jest zawieszona.

2. Jest czynnym podatnikiem VAT, niemniej działalność została zawieszona. Sprzedaż licytacyjna będzie powodowała odwieszenie działalności.

3. Podatnik - O. nie odliczał podatku VAT od nieruchomości.

4. Podatnik nie poniósł nakładów przewyższających 30% wartości początkowej nieruchomości, nie skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT od tych nakładów.

5. Podatnik nie zlikwidował działalności - jest w trakcie likwidacji.

6. Nieruchomości objęte KW S... oraz KW S... nie były przez dłużnika wykorzystywane na cele działalności gospodarczej.

7. Dłużnikowi - Spółce O. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości objętych KW S... oraz KW S.

Ponadto dłużna Spółka oświadczyła, że jej zdaniem nieruchomość spełnia przesłanki towarów używanych i korzysta ze stawki VAT zw.

W dniu 21 listopada 2014 r. zakończono opis i oszacowanie ww. nieruchomości dokonane przez biegłego sądowego w toku prowadzonej egzekucji. Komornik prowadzący postępowanie egzekucyjne w sprawie - sygn. akt KM... zamierza wyznaczyć termin pierwszej licytacji ww. zajętych nieruchomości. Na okoliczność sprzedaży komornik, stosownie do treści art. 18 ustawy o VAT, wystawi fakturę VAT oraz jako płatnik winien pobrać i odprowadzić należny podatek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości, stanowiących działki nr 33/1, 33/2, 34/1, 34/2, dla których Sad Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW S... oraz działki nr 32/4, 32/6, dla których Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW S, które w planie zagospodarowania przestrzennego są przeznaczone pod budowę mieszkaniową jednorodzinną (w odległości 70 m od drogi) oraz tereny rolne, a które nie były przez dłużnika wykorzystywane na cele prowadzonej działalności gospodarczej, należy pobrać podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniem podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), w tym także nieruchomości rolnych.

Z uwagi na fakt, że dłużnik - O., pomimo decyzji o likwidacji działalności oraz jej faktyczne zawieszenie, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług licytacyjna sprzedaż nieruchomości stanowiących własność dłużnika, tj. działek nr 33/1, 33/2, 34/1, 34/2, dla których Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW S... oraz działek nr 32/4, 32/6, dla których Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr KW S, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. A zatem Komornik sądowy dokonujący w ramach postępowania egzekucyjnego sprzedaży licytacyjnej nieruchomości dłużnika jest zobowiązany, jako płatnik, do pobrania i odprowadzenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego jest

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych w części przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi),

* nieprawidłowe-w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanych w części przeznaczonej pod grunty orne.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do treści art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie "płatnikami" oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem, a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzić zatem należy, iż skoro nieruchomości zostały nabyte przez dłużnika będącego Spółką z o.o. w ramach działalności gospodarczej to nie można zgodzić się ze stwierdzeniem, iż nieruchomości objęte KW S oraz KW S nie były przez dłużnika wykorzystywane na cele działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Wskazać jednocześnie należy, iż powyższe zmiany do ustawy stanowią implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, iż stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustaw o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 21 stycznia 2014 r. Komornik Sądowy na wniosek wierzyciela B. dokonał zajęcia nieruchomości dłużnika - O. Nieruchomości te zostały nabyte przez dłużnika w dniu 17 listopada 2008 r. Wszystkie ww. działki, tj. działka nr 33/1, 33/2, 34/1, 34/2, 32/4 i 32/6 stanowią nieruchomości niezabudowane (grunty orne). W wypisie z rejestru gruntów figurują one jako grunty orne.

Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej z dnia 5 marca 2014 r. dotyczącą uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie ww. działek to zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (70 metrów od drogi) oraz tereny rolne. Stąd też grunt stanowiący:

* działkę nr 33/1 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 33/2 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 34/1 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 34/2 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 32/4 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola,

* działkę nr 32/6 to grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi), pozostała część rola.

Zgodnie z informacjami uzyskanymi od dłużnika:

1. Spółka O. nie prowadzi działalności - podjęła decyzję o jej zakończeniu, aktualnie działalność jest zawieszona.

2. Jest czynnym podatnikiem VAT, niemniej działalność została zawieszona. Sprzedaż licytacyjna będzie powodowała odwieszenie działalności.

3. Podatnik - O. nie odliczał podatku VAT od nieruchomości.

4. Podatnik nie poniósł nakładów przewyższających 30% wartości początkowej nieruchomości, nie skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT od tych nakładów.

5. Podatnik nie zlikwidował działalności - jest w trakcie likwidacji.

6. Nieruchomości objęte KW S oraz KW S nie były przez dłużnika wykorzystywane na cele działalności gospodarczej.

7. Dłużnikowi - Spółce O. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości objętych KW S oraz KW S.

Ponadto dłużna Spółka oświadczyła, że jej zdaniem nieruchomość spełnia przesłanki towarów używanych i korzysta ze stawki VAT zw.

Wobec powyższego, planowana dostawa nieruchomości niezabudowanych o nr 33/1, 33/2, 34/1, 34/2, 32/4 i 32/6 jako grunty przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi) nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kluczowym elementem dla zastosowania ww. przepisu jest ustalenie, czy przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, oraz czy z tytułu nabycia przedmiotowej działki Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazał Wnioskodawca przy nabyciu nieruchomości objętych KW S oraz KW S dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, natomiast z okoliczności sprawy nie wynika aby ww. działki były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym dostawa przedmiotowych działek w części przeznaczonej pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi) nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Natomiast odnośnie pozostałych części nieruchomości nr 33/1, 33/2, 34/1, 34/2, 32/4 i 32/6 przeznaczonych wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na grunty orne, z uwagi na fakt, iż są to tereny nieprzeznaczone pod zabudowę ich sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy.

Wobec powyższego transakcja sprzedaży działek nr 33/1, 33/2, 34/1, 34/2, 32/4 i 32/6 w części przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną (70 m od drogi) nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz będzie opodatkowana podatkiem VAT wg stawki podstawowej, tj. 23%. Natomiast pozostała część ww. działek przeznaczona na grunty orne spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.