IPTPP1/443-980/12-4/MG - Podatek od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z wyłudzeniem towaru.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z wyłudzeniem towaru - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z wyłudzeniem towaru.

Pismem z dnia 20 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.) uzupełniono wniosek w zakresie przedstawienia własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami przemysłowymi. W dniu 11 stycznia 2012 r. Wnioskodawca otrzymał zamówienie na 220 kg żywicy poliestrowej. W tym samym dniu zamawiający powiększył zamówienie do 2600 kg oraz zawiadomił Wnioskodawcę, że pieniądze za 220 kg żywicy zostały już wpłacone na konto Zainteresowanego. Pieniądze te faktycznie dotarły na konto Wnioskodawcy w dniu 12 stycznia 2012 r. W dniu 13 stycznia 2012 r. Wnioskodawca otrzymał wiadomość, że po towar zgłosi się wynajęty przez zamawiającego przewoźnik. Wiadomość zawierała dołączone pokwitowanie na resztę należności na formularzu bankowym. Przed wydaniem towaru Wnioskodawca sprawdził w Internecie, czy firma istnieje. Jej dane adresowe zgadzały się z zamówieniem. Na podstawie tych informacji, a także potwierdzenia przelewu Zainteresowany wydał towar przewoźnikowi wraz z oryginałem faktury. Przewoźnik miał dostarczyć towar wraz z fakturą pod wskazany przez kupującego adres.

W dniu 13 stycznia 2012 r. faktura ta została zaksięgowana, a podatek VAT został odprowadzony za miesiąc styczeń 2012 r. Po stwierdzeniu braku wpłaty należności na rachunku bankowym i braku kontaktu telefonicznego z zamawiającym, Wnioskodawca stwierdził, że potwierdzenie przelewu zostało sfałszowane. Okazało się, że firma na którą była wystawiona faktura i do której miał dotrzeć towar nie miała z tą transakcją nic wspólnego. Sprzedaż faktycznie nie miała miejsca. Zainteresowany sprawę przekazał do odpowiednich organów ścigania, tj. na policję. Przeprowadzone w sprawie tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. dochodzenie, wobec nieustalenia sprawcy przestępstwa, zostało przez Komisariat Policji umorzone.

Na fakturze z dnia 13 stycznia 2012 r. ujęto 2640 kg żywicy poliestrowej, w tym zawarta jest sprzedaż 220 kg żywicy, za którą należność Wnioskodawca otrzymał.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość pomniejszenia podatku VAT w rejestrze sprzedaży za miesiąc styczeń 2012.

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), ma on prawo pomniejszyć należny podatek VAT wykazany na fakturze z dnia 13 stycznia 2012 r. w części, która nie została zapłacona, ponieważ opisane zdarzenie jest kradzieżą i nie może być definiowane jako świadczona odpłatnie dostawa towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Analiza powołanych przepisów jednoznacznie wskazuje, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, zawiera legalną definicję pojęcia "dostawy towarów", przez którą, jak już wskazano wyżej, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w tym artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, iż jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel. Jak wynika z powyższego dostawa towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest czymś zupełnie innym niż umowa dostawy zdefiniowana w art. 605 Kodeksu cywilnego.

Należy przy tym zwrócić uwagę, iż powstanie obowiązku podatkowego w regulacjach prawa dotyczących podatku od towarów i usług oparte zostało w odniesieniu do pewnych zdarzeń zachodzących w rzeczywistości. Powstanie obowiązku podatkowego ma przy tym charakter obiektywny, tj. jest uzależnione jedynie od faktycznego zaistnienia określonych przesłanek zawartych w normach prawa podatkowego. Co więcej zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, określone czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Powyższy przepis wprost statuuje zasadę, iż opodatkowanie określonej czynności podatkiem od towarów i usług musi w pierwszej kolejności uwzględniać realny jej skutek, niezależnie od zachowania lub niezachowania odpowiedniej formy prawnej.

Faktem jest, że ustawodawca przewidział także możliwość wyłączenia stosowania przepisów ustawy do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (art. 6 pkt 2 ustawy). Jednakże przepis ten wyklucza opodatkowanie wszelkiego rodzaju czynności zabronionych, tzn. dotyczy to przede wszystkim czynów będących jednocześnie zabronionymi i karanymi (tekst jedn.: przestępstw i wykroczeń). Powyższy przepis nie odnosi się jednak do opodatkowania czynności wykonanych bez zachowania formy zastrzeżonej przez prawo cywilne, które nie są jednak nielegalne z samego założenia. Należy zauważyć, że celem tego przepisu jest nieopodatkowywanie zachowań niepożądanych, sprzecznych z prawem, by nie stwarzać pozorów ich legalizacji. Za przedmiot dostawy w świetle podatku od towarów i usług mogą być uznane towary - których sprzedaż z punktu widzenia prawa cywilnego uznana byłaby za nielegalną - jeśli istnieje rynek takich samych lub podobnych legalnych towarów. Regulacja tego przepisu ma więc zastosowanie w stosunku do czynności, które z założenia nie mogą być przedmiotem dostawy, tj. np. kradzież, stręczycielstwo, handel narkotykami czy organami ludzkimi. Tylko zatem takie czynności, które nie mogą być w ogóle dokonywane w całej Wspólnocie, nie powinny być przedmiotem opodatkowania. Wyłączenie od opodatkowania ma zatem charakter przedmiotowy, a nie podmiotowy. W przepisie art. 6 pkt 2 chodzi o czynności niepożądane z punktu widzenia obowiązującego porządku prawnego, a więc czynności stanowiące czyny zabronione, jak również czynności nieważne bezwzględnie. W orzecznictwie ETS przyjmowane jest, że przesłanką wyłączenia z opodatkowania jest m.in. działalność prowadzona poza ramami prawa, ale przy braku wpływu na konkurencyjność (wyrok ETS z 29 czerwca 1999 r. w sprawie Coffeeshop Siberie, C-158/98), jak też czynność nielegalna ze względu na jej charakter (wyrok ETS z 5 lipca 1988 r. w sprawie Vereniging Happy Family Rustenburgerstraat, C-289/86).

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Stosownie do treści art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Stosownie do art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Na podstawie art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i ust. 4c ustawy jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego, muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, bowiem celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami przemysłowymi. W dniu 11 stycznia 2012 r. Wnioskodawca otrzymał zamówienie na 220 kg żywicy poliestrowej. W tym samym dniu zamawiający powiększył zamówienie do 2600 kg oraz zawiadomił Wnioskodawcę, że pieniądze za 220 kg żywicy zostały już wpłacone na konto Zainteresowanego. Pieniądze te faktycznie dotarły na konto Wnioskodawcy w dniu 12 stycznia 2012 r. W dniu 13 stycznia 2012 r. Wnioskodawca otrzymał wiadomość, że po towar zgłosi się wynajęty przez zamawiającego przewoźnik. Wiadomość zawierała dołączone pokwitowanie na resztę należności na formularzu bankowym. Przed wydaniem towaru Wnioskodawca sprawdził w Internecie, czy firma istnieje. Jej dane adresowe zgadzały się z zamówieniem. Na podstawie tych informacji, a także potwierdzenia przelewu Zainteresowany wydał towar przewoźnikowi wraz z oryginałem faktury. Przewoźnik miał dostarczyć towar wraz z fakturą pod wskazany przez kupującego adres. W dniu 13 stycznia 2012 r. faktura ta została zaksięgowana, a podatek VAT został odprowadzony za miesiąc styczeń 2012 r. Po stwierdzeniu braku wpłaty należności na rachunku bankowym i braku kontaktu telefonicznego z zamawiającym, Wnioskodawca stwierdził, że potwierdzenie przelewu zostało sfałszowane. Okazało się, że firma na którą była wystawiona faktura i do której miał dotrzeć towar nie miała z tą transakcją nic wspólnego. Sprzedaż faktycznie nie miała miejsca. Zainteresowany sprawę przekazał do odpowiednich organów ścigania, tj. na policję. Przeprowadzone w sprawie tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. dochodzenie, wobec nieustalenia sprawcy przestępstwa, zostało przez Komisariat Policji.

Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy uznać, że w przedmiotowej sprawie doszło do zrealizowania transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a odbiorcą towaru. Wnioskodawca sporządził fakturę VAT, która dokumentowała sprzedaż towaru. Towar udokumentowany przedmiotową fakturą został wydany a faktura dokumentująca dokonanie transakcji została przekazana przewoźnikowi, a więc de facto faktura została wprowadzona do obrotu prawnego. Natomiast Zainteresowany nie otrzymał całości wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów. Niemniej jednak na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług sama dostawa faktycznie miała miejsce i została wystawiona faktura VAT, a fakt nieotrzymania całości zapłaty za dostarczony towar pozostaje bez znaczenia dla obowiązku podatkowego bowiem ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia opodatkowania czynności od otrzymania całości zapłaty. Na powyższe nie ma wpływu również fakt wskazania na fakturze podmiotu, który jak wskazano we wniosku - nie ma nic wspólnego z tą transakcją. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy jakoby dokonanie dostawy i wystawienie faktury było wynikiem przestępstwa. Dopiero po transakcji sprzedaży okazało się, że odbiorca podał fikcyjne dane oraz nie uiścił całości zapłaty za towar. Zdarzenie gospodarcze jakim jest dostawa towarów jednakże zaistniało i spełnia warunki do uznania ją za sprzedaż w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa ta jak i okoliczności z nią związane nie wypełniają przesłanek do uznania jej za czynność niemogącą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, gdyż transakcja została przeprowadzona w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym dostawa opisana we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawę opodatkowania stanowi obrót, jako kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę podatku.

W analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki do dokonania korekty podatku należnego, który został przez Wnioskodawcę wykazany w deklaracji VAT-7. Dostawa towaru, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług miała bowiem miejsce, a towar nie został dostawcy zwrócony i tym samym brak podstaw do dokonania korekty podatku należnego.

Zatem, wydanie towarów na rzecz podmiotu faktycznie niezidentyfikowanego, posługującego się danymi innej firmy, powoduje powstanie obowiązku podatkowego z tytułu tej dostawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma możliwość pomniejszenia podatku VAT w rejestrze sprzedaży za miesiąc styczeń 2012, ponieważ wystąpiło wydanie towaru stanowiące dostawę towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług pomimo, iż odbiorcą był podmiot niezidentyfikowany, posługujący się danymi innej firmy.

Jednocześnie analiza pozostałych regulacji ustawy oraz aktów wykonawczych w świetle okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wskazuje, że nie stanowią one podstawy do korekty podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Od początku wprowadzenia w procedurze podatkowej instytucji "interpretacji" przyjmuje się, że specyfika regulacji dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyklucza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające), zatem postępowanie w przedmiocie interpretacji bazuje wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Jeszcze raz podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje bowiem odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy - Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług, natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.