IPTPP1/443-877/13-4/RG - Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług przeniesienia przez powiat prawa własności działek na rzecz ich użytkowników wieczystych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2013 r. (data wpływu 26 listopada 2013 r.) uzupełnionym w dniu 17 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rat rocznych dotyczących przeniesienia prawa własności działek na rzecz użytkowników wieczystych - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rat rocznych dotyczących przeniesienia prawa własności działek na rzecz użytkowników wieczystych.

W dniu 17 lutego 2014 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiat na podstawie aktu notarialnego z dnia 30 września 2010 r. sprzedaje działki nr 148/14, 148/26, 148/27, 148/29 stanowiące własność Skarbu Państwa na rzecz jej współużytkowników wieczystych.

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu.

Skarb Państwa jest właścicielem działek, natomiast na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 19 lipca 2001 r. małżonkowie B. są współużytkownikami wieczystymi do 5 grudnia 2089 r. do wspólności ustawowej w udziale #188; części.

Małżonkowie K. są współużytkownikami wieczystymi do 5 grudnia 2089 r. do wspólności ustawowej w udziale 1/2 części na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 12 grudnia 1997 r.

Małżonkowie K. są także współużytkownikami wieczystymi do 5 grudnia 2089 r. w udziałach po 1/8 części (1/8 Pan K. i 1/8 Pani K.) na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 16 stycznia 2008 r. Udział małżeństwa K. wynoszący 1/2 część w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości objęty był ustawową wspólnością majątkową małżeńską Pana K. i Pani K.; obecnie są oni współużytkownikami wieczystymi wyżej opisanej nieruchomości w udziałach po 3/8 części, bowiem jak wynika z okazanego wypisu aktu notarialnego z dnia 18 lipca 2000 r. pozostają oni w rozdzielności majątkowej.

Udział państwa B. w prawie użytkowania wieczystego opisanej wyżej nieruchomości objęty był ustawową wspólnością majątkową małżeńską, w której to wspólności nadal pozostają.

Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 30 września 2010 r. Powiat sprzedaje działki nr 148/14, 148/26, 148/27, 148/29 stanowiące własność Skarbu Państwa na rzecz jej współużytkowników wieczystych małżeństwu B. do wspólności ustawowej w udziale wynoszącym 2/8 oraz małżeństwu K. w udziałach po 3/8.

Nieruchomość ta nie jest zabudowana; w ewidencji gruntów i budynków oznaczona jest ona jako tereny przemysłowe (symbol Ba).

Na podstawie art. 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej. W związku z powyższym starosta działający w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 32 ust. 131a i art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami sprzedaje nieruchomości współużytkownikom wieczystym.

W akcie podano kwotę brutto sprzedaży nieruchomości, obejmującą podatek VAT w wysokości 22%. Część należności za zbywaną działkę kupujący zapłacili sprzedającemu przed podpisaniem aktu, natomiast pozostałą część ceny rozłożono w 9 rocznych ratach w kwotach brutto płatnych do 31 marca każdego roku.

Do aktu załączono zaświadczenie z dnia 16 lutego 2010 r. stwierdzające, że w planie zagospodarowania przestrzennego działki nr 148/14, 148/26, 148/27, 148/29 przeznaczone są w części pod tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów - funkcja podstawowa oraz pod tereny baz transportu samochodowego - funkcja uzupełniająca (symbol 2.43.PU, KSb). Załączono także do aktu protokół uzgodnień z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie bezprzetargowego zbycia nieruchomości, stwierdzający, że strony uzgodniły nabycie przez użytkowników wieczystych własności opisanych powyżej za cenę brutto zawierającą 22% podatku VAT.

Stwierdzenie nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego wraz z nieodpłatnym nabyciem własności naniesień budowlanych działki nr:

* 148/14 nastąpiło na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego na 99 lat z dniem 5 grudnia 1990 r. decyzją Wojewody, na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 i Dz. U. Nr 91, poz. 455 z 1992 r.),

* 148/26 nastąpiło na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego na 99 lat z dniem 5 grudnia 1990 r. decyzją Wojewody, na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 i Dz. U. Nr 91, poz. 455 z 1992 r.),

* 148/27 nastąpiło na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego na 99 lat z dniem 5 grudnia 1990 r. decyzją Wojewody, na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 i Dz. U. Nr 91, poz. 455 z 1992 r.),

* 148/29 nastąpiło na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego na 99 lat z dniem 5 grudnia 1990 r. decyzją Wojewody, na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 i Dz. U. Nr 91, poz. 455 z 1992 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z powyższym Powiat dokonując sprzedaży opisanych powyżej nieruchomości na rzecz jej dotychczasowych użytkowników wieczystych powinien naliczać przy kolejnych ratach rocznych podatek VAT do ceny sprzedaży według obowiązującej stawki w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku) czynność ta, zgodnie z art. 5 i art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według obwiązującej stawki, tj. 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie niniejszej interpretacji należy zauważyć, iż interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. na dzień 30 września 2010 r. - data sprzedaży prawa własności gruntu (przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Zaznaczenia wymaga, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie "dostawa towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie "dostawa towarów" oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel", ustawodawca uznał, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W świetle art. 233 ww. ustawy, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. A w myśl ust. 2 cytowanego przepisu, pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Z zapisu art. 71 ust. 3 wynika natomiast, że pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne - ust. 4 cytowanego przepisu - wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

W oparciu o ust. 1a powyższego artykułu, nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody. Zgody wojewody nie wymaga sprzedaż na rzecz użytkownika wieczystego nieruchomości, o których mowa w art. 51 ust. 2 i art. 57 ust. 1.

Stosownie do ust. 2 tegoż artykułu, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

W myśl art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a.

Zgodnie z art. 67 ust. 3a ww. ustawy, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana w drodze bezprzetargowej w celu realizacji roszczeń przysługujących na mocy niniejszej ustawy lub odrębnych przepisów, cenę nieruchomości ustala się w wysokości równej jej wartości.

W myśl art. 69 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Jak stanowi art. 70 ust. 1 ustawy, cena nieruchomości sprzedawanej w drodze przetargu podlega zapłacie nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność.

Stosownie do art. 70 ust. 2 cena nieruchomości sprzedawanej w drodze bezprzetargowej lub w drodze rokowań, o których mowa w art. 37 ust. 2 i 3 oraz w art. 39 ust. 2, może zostać rozłożona na raty, na czas nie dłuższy niż 10 lat. Wierzytelność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego w stosunku do nabywcy z tego tytułu podlega zabezpieczeniu, w szczególności przez ustanowienie hipoteki. Pierwsza rata podlega zapłacie nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości, a następnie raty wraz z oprocentowaniem podlegają zapłacie w terminach ustalonych przez strony w umowie.

Rozłożona na raty niespłacona część ceny podlega oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski (art. 70 ust. 3 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459, z późn. zm.), decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje:

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy, osoba, na rzecz której zostało przekształcone prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, jest obowiązana do uiszczenia dotychczasowemu właścicielowi opłaty z tytułu tego przekształcenia, z zastrzeżeniem art. 5.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. ustawy, w decyzji, o której mowa w art. 3 ust. 1, właściwy organ ustala opłatę z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Do ustalenia tej opłaty stosuje się odpowiednio przepisy art. 67 ust. 1 art. 67 ust. 3a i art. 69 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm).

Z przedstawionego we wniosku wynika, iż Powiat na podstawie aktu notarialnego z dnia 30 września 2010 r. sprzedaje działki nr 148/14, 148/26, 148/27, 148/29 stanowiące własność Skarbu Państwa na rzecz jej współużytkowników wieczystych.

Skarb Państwa jest właścicielem działek, natomiast na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 19 lipca 2001 r. małżonkowie B. są współużytkownikami wieczystymi do 5 grudnia 2089 r. do wspólności ustawowej w udziale #188; części. Małżonkowie K. są współużytkownikami wieczystymi do 5 grudnia 2089 r. do wspólności ustawowej w udziale 1/2 części na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 12 grudnia 1997 r. Małżonkowie K. są także współużytkownikami wieczystymi do 5 grudnia 2089 r. w udziałach po 1/8 części (1/8 Pan K. i 1/8 Pani K.) na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego z dnia 16 stycznia 2008 r. Zgodnie z aktem notarialnym z dnia 30 września 2010 r. Powiat sprzedaje działki nr 148/14, 148/26, 148/27, 148/29 stanowiące własność Skarbu Państwa na rzecz jej współużytkowników wieczystych małżeństwu B. do wspólności ustawowej w udziale wynoszącym 2/8 oraz małżeństwu K. w udziałach po 3/8. W akcie podano kwotę brutto sprzedaży nieruchomości, obejmującą podatek VAT w wysokości 22%. Część należności za zbywaną działkę kupujący zapłacili sprzedającemu przed podpisaniem aktu, natomiast pozostałą część ceny rozłożono w 9 rocznych ratach w kwotach brutto płatnych do 31 marca każdego roku. Załączono także do aktu protokół uzgodnień z dnia 18 maja 2010 r. w sprawie bezprzetargowego zbycia nieruchomości, stwierdzający, że strony uzgodniły nabycie przez użytkowników wieczystych własności opisanych powyżej za cenę brutto zawierającą 22% podatku VAT.

Stwierdzenie nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego wraz z nieodpłatnym nabyciem własności naniesień budowlanych działki nr:

* 148/14 nastąpiło na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego na 99 lat z dniem 5 grudnia 1990 r. decyzją Wojewody na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 i Dz. U. Nr 91, poz. 455 z 1992 r.),

* 148/26 nastąpiło na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego na 99 lat z dniem 5 grudnia 1990 r. decyzją Wojewody na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 i Dz. U. Nr 91, poz. 455 z 1992 r.),

* 148/27 nastąpiło na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego na 99 lat z dniem 5 grudnia 1990 r. decyzją Wojewody na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 i Dz. U. Nr 91, poz. 455 z 1992 r.),

* 148/29 nastąpiło na rzecz Przedsiębiorstwa Państwowego na 99 lat z dniem 5 grudnia 1990 r. decyzją Wojewody na podstawie art. 2 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 i Dz. U. Nr 91, poz. 455 z 1992 r.).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, jak i opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy podatku od towarów i usług było objęcie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości gruntowej przez użytkowników wieczystych. Z tą bowiem chwilą użytkownicy otrzymali już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomościami, jak gdyby byli ich właścicielami.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomościami jak właściciel nastąpiło już w chwili objęcia przez pierwotnego użytkownika prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości.

Planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych nieruchomości gruntowej nie może być zatem traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji to ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu na rzecz pierwszego użytkownika stanowiło dostawę towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z tą chwilą bowiem użytkownik otrzymał prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był właścicielem. Sprzedaż przedmiotowych działek nr 148/14, 148/26, 148/27, 148/29, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności gruntu nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru, bowiem nie będzie spełniać dyspozycji art. 7 ust. 1 ustawy. Stanowi bowiem jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy".

Zaznaczenia wymaga fakt, iż do dnia 30 kwietnia 2004 r. czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dopiero z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zmieniła się zarówno definicja towaru, jak i zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że w sytuacji, gdy prawo użytkowania wieczystego na rzecz pierwotnego użytkownika wieczystego nieruchomości ustanowiono w 1990 r., a następnie było ono zbywane na rzecz kolejnych użytkowników, czynność sprzedaży nieruchomości aktualnemu użytkownikowi wieczystemu przedmiotowego gruntu (bez względu na okres, w którym wszedł w posiadanie prawa użytkowania wieczystego), nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i pozostaje poza zakresem tej ustawy. Tym samym opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustanowionego przed rokiem 2004 nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem aż do momentu wygaśnięcia umowy o wieczystym użytkowaniu nieruchomości lub w związku z jej wykupem.

Oznacza to, że czynność sprzedaży nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, dla których prawo użytkowania wieczystego ustanowiono przed rokiem 2004 nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i pozostaje poza zakresem tej ustawy.

Sprzedaż nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo rzeczy", które użytkownik wieczysty już uzyskał w momencie objęcia prawa wieczystego użytkowania i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy było objęcie prawa użytkownika wieczystego przedmiotowej nieruchomości przez użytkownika wieczystego. Z tą bowiem chwilą użytkownik otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem.

Należy podkreślić, że czynność przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu będącego wcześniej przedmiotem użytkowania wieczystego, dla którego prawo to ustanowiono do 30 kwietnia 2004 r. nie podlega opodatkowaniu jako ponowna dostawa towarów, ani żadna inna czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. W tej sytuacji mamy do czynienia z kontynuacją dokonanej już dostawy towarów i czynność ta zobowiązuje do jednorazowej (bądź w ratach) zapłaty pozostałej kwoty należnej.

Uregulowanie przez dotychczasowego użytkownika wieczystego kwoty należnej ustalonej zgodnie z unormowaniami ustawy o gospodarce nieruchomościami i wynikającej z aktu notarialnego dokumentującego takie transakcje w sytuacji gdy oddanie w wieczyste użytkowanie nastąpiło do 30 kwietnia 2004 r. nie rodzi u Wnioskodawcy powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Tym samym w sytuacji rozłożenie na raty tej kwoty również raty nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy wskazać, że sprzedaż prawa własności nieruchomości na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych tych nieruchomości nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym podatek od towarów i usług nie powinien być naliczany do ceny sprzedaży przy kolejnych ratach.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż czynność ta stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według obwiązującej stawki, tj. 23% należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Zgodnie z art. 14b § 1 Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.