IPTPP1/443-841/13-4/RG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2014 (data wpływu 10 stycznia 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania usługi odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zlokalizowanych na terenie Gminy oraz dostawy worków foliowych i pojemników na odpady za świadczenie kompleksowe oraz

* zastosowania 8% stawki podatku VAT na usługi kompleksowe odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych oraz dostawy worków foliowych i pojemników na odpady

* jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania usługi odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zlokalizowanych na terenie Gminy oraz dostawy worków foliowych i pojemników na odpady za świadczenie kompleksowe oraz

* zastosowania 8% stawki podatku VAT na usługi kompleksowe odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych oraz dostawy worków foliowych i pojemników na odpady.

Pismem z dnia 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 10 stycznia 2014 r.) uzupełniono wniosek w zakresie doprecyzowania opisu zaistniałego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawczyni (zwana dalej Spółką) jest spółką komunalną działającą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym wspólnikiem jest Gmina Miasto....

Zgodnie z zaświadczeniem o numerze identyfikacyjnym REGON rodzajem przeważającej działalności jest działalność sklasyfikowana jako zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne (wg Polskiej Klasyfikacji Działalności PKD 2007 jest to klasa 3811Z).

W rezultacie dokonania wyboru Spółki w trybie przetargu nieograniczonego, Spółka zawarła z Gminą K (zwaną dalej Gminą) umowę, w której zobowiązała się względem Gminy do świadczenia usług polegających na odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zlokalizowanych w tejże Gminie. W zawartej umowie Spółka zobowiązała się, m.in. do odbierania odpadów komunalnych z nieruchomości zamieszkałych i niezamieszkałych położonych na terenie wskazanej Gminy, w sposób zgodny z przepisami ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r. poz. 391 z późn. zm.), oraz odpowiednimi przepisami prawa miejscowego.

Usługa wykonywana jest w sposób ciągły, tj. odbywa się ona wielokrotnie, co do zasady zgodnie z harmonogramem - w niektórych przypadkach według potrzeb. Spółka zobowiązana jest odbierać określone odpady komunalne z nieruchomości zamieszkałych, niezamieszkałych na których powstają odpady, z nieruchomości mieszanych, także z ogólnodostępnych miejsc zbiórki odpadów na terenie zlecającej Gminy, oraz z Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów (Spółka jest zobowiązana do systematycznego opróżniania pojemników oraz odbioru worków z odpadami). Nadto Gmina jest zobowiązana do przetransportowania odpadów do odpowiedniej instalacji.

Zakres wykonywanej usługi obejmuje m.in.:

Odebrane z terenu zlecającej Gminy odpady komunalne winny być zagospodarowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz Planem Gospodarki Odpadami dla Województwa. Spółka wskazuje, że zagospodarowanie odpadów jest świadczeniem wykonywanym przez nią w oparciu o odrębną umowę zawartą z Gminą.

Właścicieli nieruchomości położonych na terenie gminy, którzy dokonują selektywnej zbiórki odpadów, Spółka wyposaża zgodnie z zawartą umową raz w miesiącu, w dniu odbioru odpadów w worki z tworzywa sztucznego, zawierające trwałe oznaczenie nazwy gminy, oraz umożliwiające identyfikację poszczególnych frakcji odpadów. Ilość worków dostarczonych właścicielom nieruchomości, ma odpowiadać ilości worków wystawionych w danym miesiącu przez właścicieli nieruchomości. Na wniosek właściciela nieruchomości Spółka pozostawia dodatkowo ilość worków odpowiadającą zwiększonemu zapotrzebowaniu na takie worki.

Dodatkowo Spółka zobowiązała się dostarczyć 4 komplety ogólnodostępnych pojemników (każdy komplet złożony jest z trzech pojemników typu dzwon) służących do selektywnego zbierania odpadów komunalnych we wskazane miejsca na terenie Zamawiającej Gminy, co już nastąpiło.

Zgodnie z zawartą umową Spółce za spełnianie świadczeń wynikających z umowy należy wynagrodzenie złożone z trzech elementów składowych:

z tym zastrzeżeniem, że wynagrodzenie nie może przekroczyć kwoty określonej w umowie.

Podstawą rozliczenia pomiędzy stronami umowy jest rzeczywiste wykonanie rzeczowo-ilościowe potwierdzone przez Gminę.

Wynagrodzenie za odbiór odpadów i worków należne jest Spółce za okresy miesięczne, natomiast dostarczenie kompletów pojemników typu dzwon Gmina zostanie obciążona przez Spółkę przy miesięcznym rozliczeniu usług prac za miesiąc listopad 2013 r. a z chwilą zapłaty prawo ich własności pojemników przechodzi na Gminę - opłata za pojemniki na gromadzenie odpadów ma więc charakter jednorazowy.

Zarówno Spółka, jak i Gmina są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług (VAT).

Spółka wskazuje, że zgodnie z zawartą przez nią umową, odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w Gminie oraz dostawa 4 kompletów ogólnodostępnych pojemników do selektywnego zbierania odpadów komunalnych i wyposażanie właścicieli nieruchomości w worki z tworzywa sztucznego są realizowane w ramach jednej umowy, którą zawarła Spółka z Gminą.

Wyposażenie właścicieli nieruchomości dokonujących selektywnej zbiórki odpadów w worki z tworzywa sztucznego, które umożliwiają identyfikację poszczególnych frakcji odpadów jest warunkiem niezbędnym do odebrania (i późniejszego zagospodarowania) odpadów przez Spółkę zgodnie z warunkami umownymi.

Spółka wskazuje, że ciążą na niej umowne obowiązki związane z identyfikacją zgromadzonych odpadów. Zgodnie z umową Spółka ma obowiązek odbioru odpadów komunalnych (zarówno niesegregowanych jak i segregowanych) pojazdami przeznaczonymi do poszczególnych frakcji odpadów, w sposób zapobiegający ich zmieszaniu. Nadto, Spółka ma obowiązek prowadzenia ewidencji odbieranych odpadów, dodatkowo do faktury którą wystawia Spółka zobowiązana jest ona dołączyć karty przekazania odpadów do miejsca ich odzysku, recyklingu tub unieszkodliwiania, wraz z rozliczeniem ilościowym i rodzajowym odpadów odebranych oraz protokoły dostarczenia worków i pojemników. W kontekście powyższego worki umożliwiające identyfikację rodzaju odpadów umożliwiają realizację wyżej wskazanych obowiązków umownych.

Dostawa ogólnodostępnych pojemników typu dzwon, służących do selektywnej zbiórki odpadów komunalnych we wskazane miejsca jest warunkiem niezbędnym do wykonania usługi odbioru i zagospodarowania odpadów zgodnie z warunkami umownymi. Podobnie jak w odniesieniu do worków z tworzywa sztucznego, również do pojemników typu dzwon odnieść można uwagi dotyczące odbioru odpadów, w sposób zapobiegający ich zmieszaniu, prowadzenia ewidencji odpadów, oraz załączania do faktury kart przekazania odpadów wraz z rozliczeniem ilościowym i rodzajowym odpadów odebranych.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że jej pojazdy konstrukcyjnie przystosowane są do opróżniania z odpadów pojemników typu dzwon, a opróżnianie innego rodzaju pojemników tej wielkości co dzwony mogłoby być niemożliwe.

Spółka i Gmina zawierając umowę nie oznaczyły w niej dostawy pojemników typu dzwon jako usługi pomocniczej w stosunku do odbioru odpadów. Spółka wnosi o doprecyzowanie co Dyrektor Izby Skarbowej rozumie pod pojęciem usługi pomocniczej, gdyż pojęcie to może być różnie rozumiane przez Spółkę i organ podatkowy.

Spółka wskazuje, że nie może mieszać selektywnie zebranych odpadów komunalnych ze zmieszanymi odpadami komunalnymi zebranymi od właścicieli nieruchomości - wynika to z przepisów prawa (art. 9e ust. 2 ustawy z dn. 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach), a działanie takie skutkować może również obowiązkiem zapłaty kary umownej.

Ponadto Spółka precyzuje, że to Spółka (a nie Gmina) jest zobowiązana do przetransportowania odpadów do odpowiedniej instalacji.

Usługi odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w Gminie, Spółka klasyfikuje jako usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne, nadających się do recyklingu (symbol PKWiU 38.11.1). Usługi zagospodarowania wcześniej odebranych odpadów Spółka klasyfikuje jako usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne (symbol PKWiU 38.21.2).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest przyjęcie, że Spółka wykonuje kompleksowe świadczenie złożone z usługi odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych, dostawy worków foliowych, pojemników na odpady, które powinno być traktowane jednorodnie dla celów podatku od towarów i usług.

2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy prawidłowe jest opodatkowanie takiego świadczenia kompleksowego stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Spółki świadczy ona usługę kompleksową złożoną z usługi odbioru i zagospodarowania odpadów, oraz dostawy worków foliowych, a także w miesiącu listopadzie 2013 - dostawy pojemników typu dzwon, przeznaczonych na odpady.

Spółka zauważa, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumieć należy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej lub prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT w tym również:

Spółka uważa, że w przedmiotowym stanie faktycznym zasadne jest przyjęcie, że spełniane przez nią świadczenie nosi znamiona usługi kompleksowej (złożonej). W ocenie Spółki odbiór odpadów jest świadczeniem podstawowym, zasadniczym. Dostawa worków służących gromadzeniu odpadów i dostawa pojemników na odpady są świadczeniami pomocniczymi, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego.

Dla nabywcy istotne jest otrzymanie świadczenia, na które złoży się nie tylko świadczenie główne jakim jest niewątpliwie odbiór odpadów, lecz również świadczenia pomocnicze takie jak dostawa worków na śmieci i pojemników na śmieci. Wskazać należy, że pojemniki i worki nie tyle czynią świadczenie zasadnicze bardziej użytecznym, co wręcz umożliwiają jego prawidłowe wykonanie - w ocenie Spółki nie byłoby możliwe prawidłowe spełnienie świadczenia zasadniczego w przypadku, w którym zbiórka odpadów nie była by oparta o korzystanie z worków z tworzywa sztucznego oraz pojemników. Realizacja niektórych tylko elementów usługi nie doprowadzi do oczekiwanego przez nabywcę skutku i nie pozwoli na zrealizowanie celów gospodarczych, jakie w ocenie Spółki chce zrealizować nabywca (wyr. WSA w Rzeszowie z dnia 7 marca 2013 r. I SA/Rz 75/13).

W orzecznictwie wspólnotowym (Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 27 października 2005 r. Levob Verzekeringen Ov Bank, sygn. Akt: C-41-04) wskazano, iż każda czynność powinna być uznawana za odrębną i niezależną, ale czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu VAT. Specyfika działalności gospodarczej szeregu podmiotów, funkcjonujących w obrocie gospodarczym wymaga, aby wykonywały one tzw. świadczenia złożone, przez co należy rozumieć transakcje złożone z więcej niż jednej czynności, składające się jednak na jedną funkcjonalną i ekonomiczną całość, których rozdzielanie byłoby całkowicie niezasadne. Wskazać należy, że w przedmiotowym stanie faktycznym świadczenia są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Uznać więc należy, że wszystkie świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej (tak: przywołany już Wyrok ETS w spr. Levob Verzekeringen Ov Bank, C-41-04). Mimo tego, iż ustawa o VAT w art. 7 i 8 różnicuje pojęcie dostawy i świadczenia usług, nie jest to równoznaczne z definiowaniem każdego z elementów składowych czynności, z pominięciem podstawowego celu czynności. Świadczenie spełniane przez Spółkę jest bowiem całością w aspekcie gospodarczym, a sztuczne rozdzielanie go na świadczenie usług i dostawę towarów jest nieuzasadnione.

W opisanym stanie faktycznym nadrzędnym elementem wykonywanego świadczenia kompleksowego jest odbieranie odpadów komunalnych. Realizacja celu zasadniczego usługi nie jednak będzie możliwa bez dokonania dostawy wyroków oraz pojemników na odpady. Odrębne spełnianie poszczególnych świadczeń nie pozwala uzyskać oczekiwanego przez nabywcę usługi rezultatu gospodarczego. Usługa musi być uznana za dodatkową w stosunku do usługi głównej, jeżeli nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, ale środek lepszego wykorzystania dostarczonej usługi głównej (tak wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w połączonych sprawach C-308/96 i C-94/97 Madgett i Baldwin, przywołany m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dn. 7 marca 2013 r. I SA/Rz 75/13).

Konkludując Spółka podziela opinię wyrażoną w orzecznictwie wspólnotowym, zgodnie z którą świadczenie może być uznane za pomocnicze wtedy, gdy nie stanowi dla odbiorcy celu samego w sobie lecz środek do lepszego korzystania ze świadczenia głównego (tak: Wyrok ETS w sprawie Card Protection Plan C-349/96).

Odnosząc się do kwestii wynagrodzenia należnego za spełnione świadczenie, noszące znamiona usługi kompleksowej Spółka wskazuje, że wyodrębnienie w umowie poszczególnych elementów jego kalkulacji oraz ewentualne oddzielne wskazanie usługi i dostaw na fakturze (jak to ma miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym) ma charakter drugorzędny nie może przesądzać o charakterze świadczenia. W ocenie Spółki z orzecznictwa sądowego (Wyrok Trybunału z dnia 27 października 2005 r. Levob Verzekeringen Ov Bank, sygn. Akt: C-41-04) wnioskować można, że określenie w umowie kilku elementów składowych składających się na wynagrodzenie nie może być uznane za okoliczność decydującą, gdyż nie przeczy to istnieniu obiektywnego ścisłego związku pomiędzy świadczeniami, oraz przynależności świadczeń do jednolitej transakcji gospodarczej.

Spółka uważa, że w skład usługi kompleksowej, którą Spółka świadczy wchodzą poszczególne świadczenia, które samodzielnie nie stanowią dla drugiej strony umowy wartości, ponieważ bez świadczeń pozostałych nie zostaną zaspokojone w sposób prawidłowy zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej. Dopiero spełnienie wszystkich wskazanych świadczeń pozwala osiągnąć pożądany rezultat. W ocenie Spółki nie ma gospodarczego ani prawnego uzasadnienia dla sztucznego dzielenia i wyodrębniania niektórych elementów świadczonych przez Spółkę usług.

Konsekwencją rozumowania wyżej zaprezentowanego jest przyjęcie, że kompleksowa (złożona) usługa powinna być traktowana jednorodnie na gruncie podatku od towarów i usług, tj. w jednym momencie powstanie obowiązek podatkowy, właściwa będzie jedna stawka podatku od towarów i usług, a także zastosowanie znajdą jednolite zasady fakturowania.

Ad. 2

Zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do tejże ustawy (poz. 143) właściwą stawką podatku VAT będzie stawka 8%, jako że w ocenie Spółki opłaty za dostawę worków oraz pojemników służących do gromadzenia odpadów winny być traktowane jako jedna usługa kompleksowa, powinny one również podlegać opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, tak jak usługa główna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - nie będące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Niemniej jednak zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

I tak, stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, zawierającym "Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%", wymienione zostały m.in.:

* w poz. 143 - "Usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się recyklingu" PKWiU 38.11.1.

* w poz. 149 - "Usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne" PKWiU 38.21.2.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką komunalną działającą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym wspólnikiem jest Gmina Miasto. Zgodnie z zaświadczeniem o numerze identyfikacyjnym REGON rodzajem przeważającej działalności jest działalność sklasyfikowana jako zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne.

W rezultacie dokonania wyboru Spółki w trybie przetargu nieograniczonego, Spółka zawarła z Gminą umowę, w której zobowiązała się względem Gminy do świadczenia usług polegających na odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zlokalizowanych w tejże Gminie. W zawartej umowie Spółka zobowiązała się, m.in. do odbierania odpadów komunalnych z nieruchomości zamieszkałych i niezamieszkałych położonych na terenie wskazanej Gminy, w sposób zgodny z przepisami ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2012 r. poz. 391 z późn. zm.), oraz odpowiednimi przepisami prawa miejscowego.

Usługa wykonywana jest w sposób ciągły, tj. odbywa się ona wielokrotnie, co do zasady zgodnie z harmonogramem - w niektórych przypadkach według potrzeb. Spółka zobowiązana jest odbierać określone odpady komunalne z nieruchomości zamieszkałych, niezamieszkałych na których powstają odpady, z nieruchomości mieszanych, także z ogólnodostępnych miejsc zbiórki odpadów na terenie zlecającej Gminy, oraz z Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów (Spółka jest zobowiązana do systematycznego opróżniania pojemników oraz odbioru worków z odpadami).

Zakres wykonywanej usługi obejmuje m.in.:

Właścicieli nieruchomości położonych na terenie gminy, którzy dokonują selektywnej zbiórki odpadów, Spółka wyposaża zgodnie z zawartą umową raz w miesiącu, w dniu odbioru odpadów w worki z tworzywa sztucznego, zawierające trwałe oznaczenie nazwy gminy, oraz umożliwiające identyfikację poszczególnych frakcji odpadów. Ilość worków dostarczonych właścicielom nieruchomości, ma odpowiadać ilości worków wystawionych w danym miesiącu przez właścicieli nieruchomości. Na wniosek właściciela nieruchomości Spółka pozostawia dodatkowo ilość worków odpowiadającą zwiększonemu zapotrzebowaniu na takie worki.

Dodatkowo Spółka zobowiązała się dostarczyć 4 komplety ogólnodostępnych pojemników (każdy komplet złożony jest z trzech pojemników typu dzwon) służących do selektywnego zbierania odpadów komunalnych we wskazane miejsca na terenie Zamawiającej Gminy, co już nastąpiło.

Zgodnie z zawartą umową Spółce za spełnianie świadczeń wynikających z umowy należy wynagrodzenie złożone z trzech elementów składowych:

z tym zastrzeżeniem, że wynagrodzenie nie może przekroczyć kwoty określonej w umowie.

Podstawą rozliczenia pomiędzy stronami umowy jest rzeczywiste wykonanie rzeczowo-ilościowe potwierdzone przez Gminę.

Wynagrodzenie za odbiór odpadów i worków należne jest Spółce za okresy miesięczne, natomiast dostarczenie kompletów pojemników typu dzwon Gmina zostanie obciążona przez Spółkę przy miesięcznym rozliczeniu usług prac za miesiąc listopad 2013 r. a z chwilą zapłaty prawo ich własności pojemników przechodzi na Gminę - opłata za pojemniki na gromadzenie odpadów ma więc charakter jednorazowy.

Spółka wskazuje, że zgodnie z zawartą przez nią umową, odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w Gminie oraz dostawa 4 kompletów ogólnodostępnych pojemników do selektywnego zbierania odpadów komunalnych i wyposażanie właścicieli nieruchomości w worki z tworzywa sztucznego są realizowane w ramach jednej umowy, którą zawarła Spółka z Gminą.

Dostawa ogólnodostępnych pojemników typu dzwon, służących do selektywnej zbiórki odpadów komunalnych we wskazane miejsca jest warunkiem niezbędnym do wykonania usługi odbioru i zagospodarowania odpadów zgodnie z warunkami umownymi.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1399) utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez wyposażenie nieruchomości w pojemniki służące do zbierania odpadów komunalnych oraz utrzymywanie tych pojemników w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym, chyba że na mocy uchwały rady gminy, o której mowa w art. 6r. ust. 3, obowiązki te przejmie gmina jako część usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w zamian za uiszczoną przez właściciela opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Stosownie do art. 6c ust. 1 cyt. ustawy gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy.

Zgodnie z art. 6d ust. 1 i ust. 2 powołanej ustawy, wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany zorganizować przetarg na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 6c, albo przetarg na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów. W celu zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości oraz wyznaczenia punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych rada gminy liczącej ponad 10 000 mieszkańców może podjąć uchwałę stanowiącą akt prawa miejscowego, o podziale obszaru gminy na sektory, biorąc pod uwagę liczbę mieszkańców, gęstość zaludnienia na danym terenie oraz obszar możliwy do obsługi przez jednego przedsiębiorcę odbierającego odpady komunalne od właścicieli nieruchomości.

Z brzmienia art. 6f ust. 1 ustawy wynika, iż wójt, burmistrz lub prezydent miasta zawiera z przedsiębiorcą odbierającym odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, wybranym w drodze przetargu, o którym mowa w art. 6d ust. 1, umowę na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości.

Właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi (art. 6h cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 6r. ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy. Z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują koszty:

Z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina może pokryć koszty wyposażenia nieruchomości w pojemniki lub worki do zbierania odpadów komunalnych oraz koszty utrzymywania pojemników w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym.

W myśl art. 9d ust. 1 cyt. ustawy podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości jest obowiązany do spełnienia następujących wymagań:

Wątpliwości Spółki wybranej w drodze przetargu do świadczenia usług polegających na odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zlokalizowanych na terenie Gminy, dotyczą kwestii uznania usługi odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych oraz dostawy worków foliowych i pojemników na odpady za świadczenie kompleksowe.

W tym miejscu należy podkreślić, iż ani Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11.12.2006, dalej jako Dyrektywa 112), ani poprzedzająca ją Szósta Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U.UE.L z 13 czerwca 1977 r. dalej jako VI Dyrektywa), ani też przepisy krajowe nie zawierają definicji świadczenia złożonego. Brak również szczególnych uregulowań dotyczących przesłanek uznawania danego świadczenia za świadczenie złożone. Przesłanki w oparciu o jakie świadczenia powiązane należy traktować jako świadczenia jednolite, ukształtowane zostały na podstawie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Trybunał (poprzednio ETS) w wielu orzeczeniach w sposób pomocny przy interpretacji przepisów wypowiadał się w kwestii świadczeń złożonych, to równocześnie podkreślał, iż każdorazowo rozstrzygnięcie w tym przedmiocie musi uwzględniać specyfikę konkretnego stanu faktycznego w danej sprawie.

Dla rozstrzygnięcia, czy dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), powinna ona składać się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności i są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady, dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług. Stosownie do powyższego, świadczeniami powiązanymi ze sobą pod względem ekonomicznym i gospodarczym będą świadczenia pomocnicze oraz świadczenia główne uzasadniające ekonomiczne istnienie świadczeń pomocniczych.

Zgodnie z wyrokiem III SA/Gl 1212/12 z dnia 19 grudnia 2012 r. "Kwestie będące przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie były przedmiotem rozstrzygnięć w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który wskazuje, że gdy transakcję charakteryzują określone cechy i obejmuje ona kilka czynności, należy mieć na względzie wszelkie okoliczności, w jakich rozpatrywana transakcja jest dokonywana w celu ustalenia między innymi, czy transakcja taka składa się z dwóch lub więcej odrębnych świadczeń, czy też z jednego świadczenia (pkt 18 wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-44/11 Deutsche Bank AG oraz tam powołane, tj.: pkt 19 wyroku z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank, Zb.Orz. s. I-9433; pkt 52 wyroku z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 Bog i in., publ. http://eur-lex.europa.eu). Jedno świadczenie występuje w sytuacji, gdy jeden element należy uznać za stanowiący świadczenie główne, zaś inny należy uznać za świadczenie poboczne, traktowane dla celów podatkowych tak samo, jak świadczenie główne (pkt 45 wyroku z dnia 15 maja 2001 r. w sprawie Primback, Rec. s. I-3833, oraz powołane tam wyroki). Może też występować jedno świadczenie dla potrzeb podatku od towarów i usług w innych okolicznościach, tzn. gdy co najmniej dwa elementy lub co najmniej dwie czynności świadczone przez podatnika na rzecz klienta, będącego typowym konsumentem, są tak ściśle ze sobą powiązane, że stanowią obiektywnie jedno i niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego podział byłby sztuczny (zob. pkt 20 i 21 wyroku z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-44/11 Deutsche Bank AG i pkt 22 wskazanego wyroku w sprawie Levob Verzekeringen i OV Bank). Analiza treści przywołanych wyżej orzeczeń prowadzi więc do sformułowania poglądu podzielanego przez Sąd rozstrzygający w niniejszej sprawie, zgodnie z którym świadczenie złożone (kompleksowe) będzie mieć miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy będzie miała charakter świadczenia podstawowego i świadczenia pomocniczego (lub świadczeń pomocniczych), a zatem takich, które umożliwiają skorzystanie (względnie lepsze skorzystanie) ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można, bez popadania w sztuczność, rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być raczej traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Każda ze spraw odwołujących się w swej ocenie prawnej do tak sformułowanego określenia świadczenia kompleksowego winna zatem być oceniana odrębnie przy uwzględnieniu jej przeznaczenia gospodarczego. Do powyższej zasady odwołują się zarówno Skarżąca jak i organ podatkowy, odwołując się do stosownych orzeczeń TSUE."

Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, iż: "Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

Jak wskazał Wnioskodawca, zgodnie z zawartą umową, odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w Gminie oraz dostawa 4 kompletów ogólnodostępnych pojemników do selektywnego zbierania odpadów komunalnych i wyposażanie właścicieli nieruchomości w worki z tworzywa sztucznego są realizowane w ramach jednej umowy, którą zawarła Spółka z Gminą. Wyposażenie właścicieli nieruchomości dokonujących selektywnej zbiórki odpadów w worki z tworzywa sztucznego, które umożliwiają identyfikację poszczególnych frakcji odpadów jest warunkiem niezbędnym do odebrania (i późniejszego zagospodarowania) odpadów przez Spółkę zgodnie z warunkami umownymi. Również dostawa ogólnodostępnych pojemników typu dzwon, służących do selektywnej zbiórki odpadów komunalnych we wskazane miejsca jest warunkiem niezbędnym do wykonania usługi odbioru i zagospodarowania odpadów zgodnie z warunkami umownymi.

Z informacji zawartych w złożonym wniosku wynika więc, iż zasadniczym celem świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest uzyskanie efektu w postaci prawidłowego odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych. Osiągnięcie tego celu wymaga od Spółki podjęcia określonych działań obejmujących w szczególności zaopatrzenie mieszkańców we worki na odpady selektywne oraz dostawę ogólnodostępnych pojemników do selektywnego zbierania odpadów.

W tak przedstawionym stanie faktycznym czynności dokonywane przez Wnioskodawcę stanowią usługę złożoną, składającą się z kombinacji różnych czynności. Wymienione we wniosku poszczególne świadczenia wchodzące w skład kompleksowej usługi służą bowiem wykonaniu czynności głównej.

W związku z powyższym dostawy worków foliowych i pojemników na odpady należy uznać za usługi ściśle związane z usługą odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zlokalizowanych na terenie Gminy, bowiem służą one Spółce do wywiązywania się z obowiązków określonych w zawartej z Gminą umowie, w której Spółka zobowiązała się względem Gminy do świadczenia usług polegających na odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zlokalizowanych w tejże Gminie.

W przypadku, gdy w skład świadczonej usługi wchodzą usługi pomocnicze, czyli takie, które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem usługi głównej, opodatkowanie całego świadczenia winno nastąpić wg stawki obowiązującej dla usługi zasadniczej.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego, usługi odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w gminie, Wnioskodawca klasyfikuje jako usługi związane ze zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne, nadających się do recyklingu (symbol PKWiU 38.11.1), natomiast usługi zagospodarowania wcześniej odebranych odpadów Spółka klasyfikuje jako usługi związane z usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne (symbol PKWiU 38.21.2).

Wobec powyższego, wyposażenie właścicieli nieruchomości w worki oraz dostarczenie ogólnodostępnych pojemników służących selektywnemu zbieraniu odpadów jako czynności wchodzące w skład kompleksowej usługi zbierania i zagospodarowania odpadów podlegają opodatkowaniu według stawki podatku od towarów i usług właściwej dla świadczenia głównego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że usługi odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości zlokalizowanych na terenie Gminy, zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 38.11.1 oraz 38.21.2, podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i poz. 143 i 149 załącznika nr 3 do ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Gminy. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Należy jednocześnie podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych przez niego usług według PKWiU. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji usług według PKWiU, gdyż jak to już wcześniej wskazano, zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje m.in. swoje usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych przez niego usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania standardów klasyfikacyjnych.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Na mocy przepisu art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1608), który wszedł w życie 31 grudnia 2013 r., w art. 146a wprowadzenie do wyliczenia otrzymało brzmienie: "W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:"

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.