IPTPP1/443-45/13-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania ciągłości prowadzenia działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania ciągłości prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zaistniałego stanu faktycznego, postawienia pytania/pytań oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

W wyniku nieporozumienia, w dniu 27 grudnia 2012 r. zamiast zawieszenia na okres zimowy, została zlikwidowana działalność gospodarcza Wnioskodawcy w centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Od razu, tego samego dnia, 27 grudnia 2012 r. została założona ta sama działalność, z tą samą nazwą, tym samym NIP-em, REGON-em oraz PKD. Jednocześnie Urząd Gminy wysłał do Ministerstwa Gospodarki wniosek o możliwość edycji w programie CEIDG, aby można było przywrócić stan poprzedni, gdyż administrator systemu na poziomie urzędu w chwili obecnej nie ma jeszcze tych uprawnień do zmian.

Zainteresowany nie wie kiedy Urząd Gminy otrzyma odpowiedź dotyczącą sprostowania. Nie było zamiarem Wnioskodawcy wyrejestrowanie. W sierpniu 2012 r. Zainteresowany poszerzył swoją działalność, zakupił do prowadzenia tej usługi niezbędny sprzęt, środek trwały, tj. koparko-ładowarkę za kwotę netto 80.000,00 zł plus 18.400,00 zł VAT. Po kontroli Urzędu Skarbowego, w grudniu 2012 r. Wnioskodawca otrzymał zwrot VAT w kwocie zł 18.400, 00 zł. Zainteresowany nadal prowadzi tę samą działalność, książkę przychodów i rozchodów, podatek jest rozliczany miesięcznie, firma jest jednoosobowa. Sprzęt ten jest niezbędny Wnioskodawcy do pracy.

Zainteresowany cały czas jest czynnym podatnikiem VAT, rozlicza się kwartalnie, nie wyrejestrował się. Obecnie od 1 stycznia 2013 r. Wnioskodawca ma zawieszoną działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest młodym przedsiębiorcą, prowadzi działalność od lipca 2010 r., i nie wiedział, że chwila nieuwagi i nieporozumienia może przyczynić się do takich zmian.

W związku z powyższym zadano następujące pytania, (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), ciągłość ze względu formalnego istnieje.

Na podkreślenie zasługuje fakt, iż wszystkie czynności związane z pomyłkowym wyrejestrowaniem, zamiast zawieszeniem i jednoczesnym zarejestrowaniem działalności gospodarczej miały miejsce w tym samym dniu. W tej sprawie Zainteresowany otrzymał pismo nr... z Ministerstwa Gospodarki Departament Handlu i Usług (kserokopia w załączeniu). Minister Gospodarki uznał, że z wpisów dat do CEIDG (ostatni dzień prowadzenia działalności "2012-12-26" oraz pierwszy dzień prowadzenia działalności "2012-12-27" wynika, że przedsiębiorca zachował ciągłość prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wobec tego nie wystąpiło zdarzenie określone w art. 96 ust. 6 ustawy o VAT, Zainteresowany nie zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, tak więc nie naruszył postanowień art. 14 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 96 ust. 6 o VAT, bo nie wystąpił obowiązek złożenia druku VAT-Z. Zakupiony środek trwały tj. koparko-ładowarka jest niezbędna Zainteresowanemu do wykonywania działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Wykładnia językowa i funkcjonalna definicji działalności gospodarczej prowadzi do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Poza tym z przytoczonych ww. przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

W myśl art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Według art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10.

Stosownie do art. 29 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawa opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Zauważyć należy, iż ww. opodatkowanie towarów uzasadnione jest także samą konstrukcją podatku od towarów i usług jako podatku konsumpcyjnego, jak również jest przejawem zasady neutralności tego podatku. Jeśli bowiem podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, to wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. W takim bowiem przypadku następuje zrównanie pozycji byłego podatnika, który nabytych towarów nie wykorzystał w opodatkowanej działalności gospodarczej, z pozycją ostatecznego konsumenta, który musi ponieść ciężar podatku zawartego w cenie nabycia towarów.

Z przywołanych regulacji prawnych wynika, że obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotyczy tej części posiadanych przez osobę fizyczną towarów, które po nabyciu nie zostały odprzedane i w stosunku do których przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. A zatem warunkiem koniecznym do opodatkowania towarów w zakresie wynikającym z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług jest istnienie po stronie podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towaru. W przypadku zatem zaistnienia określonych okoliczności, wszystkie towary, przy zakupie których został odliczony podatek naliczony muszą zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług, aby zrównoważyć to odliczenie. Towary, które nie spełniają ww. warunku, nie podlegają w takiej sytuacji opodatkowaniu.

Natomiast, stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Stosowanie do art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Ponadto, w myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy (art. 99 ust. 7a ustawy).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią autonomiczne regulacje względem przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), która reguluje, podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów w tym zakresie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a (art. 14a ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 14a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy, (art. 14a ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 14a ust. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku i trwa do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej lub do dnia wskazanego w tym wniosku, który nie może być wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku.

Na podstawie art. 23 ust. 1 ww. ustawy, tworzy się Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej, zwaną dalej "CEIDG".

Zadaniem CEIDG jest:

W świetle art. 26 ust. 1 ww. ustawy, osoba fizyczna składa wniosek o wpis do CEIDG za pośrednictwem formularza elektronicznego dostępnego na stronie internetowej CEIDG, w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw gospodarki oraz za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej. System teleinformatyczny CEIDG przesyła wnioskodawcy na wskazany adres poczty elektronicznej potwierdzenie złożenia wniosku.

Jak stanowi art. 30 powołanej ustawy, przedsiębiorca jest obowiązany złożyć wniosek o:

W świetle uregulowań zawartych zarówno ustawie o swobodzie działalności gospodarczej jak i ustawy o VAT, zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. Podatnik, który zawiesza prowadzenia działalności gospodarczej na pewien czas nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności.

Z opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany jest czynnym podatnikiem VAT. W wyniku nieporozumienia, w dniu 27 grudnia 2012 r. zamiast zawieszenia na okres zimowy, została zlikwidowana działalność gospodarcza Wnioskodawcy w centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Od razu, tego samego dnia, 27 grudnia 2012 r. została założona ta sama działalność, z tą samą nazwą, tym samym NIP-em, REGON-em oraz PKD. Jednocześnie Urząd Gminy wysłał do Ministerstwa Gospodarki wniosek o możliwość edycji w programie CEIDG, aby można było przywrócić stan poprzedni, gdyż administrator systemu na poziomie urzędu w chwili obecnej nie ma jeszcze tych uprawnień do zmian. Nie było zamiarem Wnioskodawcy wyrejestrowanie. W sierpniu 2012 r. Zainteresowany poszerzył swoją działalność, zakupił do prowadzenia tej usługi niezbędny sprzęt, środek trwały, tj. koparko-ładowarkę. Po kontroli Urzędu Skarbowego, w grudniu 2012 r. Wnioskodawca otrzymał zwrot VAT. Nadal prowadzi tę samą działalność, książkę przychodów i rozchodów, podatek jest rozliczany miesięcznie, firma jest jednoosobowa. Sprzęt ten jest niezbędny Wnioskodawcy do pracy. Zainteresowany rozlicza się kwartalnie, nie wyrejestrował się. Wnioskodawca jest młodym przedsiębiorcą, prowadzi działalność od lipca 2010 r., i nie wiedział, że chwila nieuwagi i nieporozumienia może przyczynić się do takich zmian. Obecnie od 1 stycznia 2013 r. Wnioskodawca ma zawieszoną działalność gospodarczą.

Mając na uwadze ww. przepisy i stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, iż w rozpatrywanej sprawie nie nastąpiło zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, skutkujące obowiązkiem zgłoszenia go naczelnikowi urzędu skarbowego. Obowiązek zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego zaprzestania prowadzenia działalności następuje w sytuacji, gdy czynny podatnik zaprzestał wykonywać czynności opodatkowane. W rozpatrywanej sprawie natomiast zamiarem Wnioskodawcy nie było zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, lecz zawieszenie działalności, co zostało potwierdzone zapisami w CEIDG. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług spisu z natury towarów, o którym mowa w art. 14 ustawy i złożenia zgłoszenia likwidacyjnego VAT - Z.

W omawianej sprawie nie znajdą zatem zastosowania przepisy art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczące opodatkowania towarów w przypadku zaprzestania przez podatnika wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, ponieważ jak wynika z opisu stanu sprawy, w rozpatrywanej sprawie zachowana jest ciągłość prowadzonej działalności gospodarczej i brak jest również podstaw do złożenia zgłoszenia likwidacyjnego, o którym mowa w przepisie art. 96 ust. 6 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.