IPTPP1/443-434/11-5/ALN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 1 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 września 2011 r. (data wpływu 3 października 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 8 września 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w kwietniu 2011 r. dokonał sprzedaży osobie fizycznej dwóch działek gruntu o łącznej powierzchni 0,0836 ha. Ww. działki zostały zakupione w dniu 3 czerwca 2008 r. i nie były obciążone podatkiem VAT. Zarówno w czasie zakupu jak i sprzedaży były to działki niezabudowane. W dacie sprzedaży nieruchomość była ogrodzona i posiadała przyłącze elektryczne. Po opracowaniu i zatwierdzeniu projektu budowlanego w 2009 r., Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego na ww. nieruchomości.

Jak wynika z rejestru gruntów wydanego przez Wójta Gminy sprzedane działki położone są na terenie dla którego określono rodzaj użytku Bp, natomiast z wypisu z planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działki są położone na terenie przeznaczonym pod zabudowę jednorodzinną mieszkaniową.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż ogrodzenie znajdujące się na zbytej nieruchomości nie stanowiło budowli. Na jej posadowienie nie byto wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę, zgoda, ani poinformowanie właściwego urzędu. Ogrodzenie miało na celu wyłącznie odgrodzenie innych działek, od grodzonej nieruchomości. Wnioskodawca zamierzał wprawdzie rozpocząć inwestycję budowlaną, ale z uwagi na trudności finansowe nigdy jej nie podjął i zdecydował się na zbycie nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% czy też jest zwolniona z podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy ze względu na fakt, ze sprzedaż dotyczyła niezabudowanych działek, przy zakupie których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, brak podstaw do opodatkowania obrotu obejmującego sprzedaż działek podatkiem należnym VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast ich sprzedaż stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone, między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. Jedynie w sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w kwietniu 2011 r. dokonał sprzedaży osobie fizycznej dwóch działek gruntu o łącznej powierzchni 0,0836 ha. Ww. działki zostały zakupione w dniu 3 czerwca 2008 r. i nie były obciążone podatkiem VAT. Zarówno w czasie zakupu jak i sprzedaży były to dziatki niezabudowane. W dacie sprzedaży nieruchomość była ogrodzona i posiadała przyłącze elektryczne. Po opracowaniu i zatwierdzeniu projektu budowlanego w 2009 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego na ww. nieruchomości.

Jak wynika z rejestru gruntów wydanego przez Wójta Gminy sprzedane działki położone są na terenie dla którego określono rodzaj użytku Bp, natomiast z wypisu z planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działki są położone na terenie przeznaczonym pod zabudowę jednorodzinną mieszkaniową

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że czynność zbycia działek niezabudowanych które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego położone są na terenie przeznaczonym pod zabudowę jednorodzinną mieszkaniową nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, tym samym podlega opodatkowaniu według stawki 23%.

Jednocześnie wyjaśnienia wymaga, że bez znaczenia dla zasad opodatkowania gruntu jest podniesiona przez Wnioskodawcę okoliczność, iż przy nabyciu działki nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.