IPTPP1/443-4/11-3/MW - Stawka podatku VAT dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2011 r. (data wpływu 5 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Starosta wykonujący zadania wynikające z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2 2010 r. Nr 102, poz. 651 z poz. zmianami), ustanowił prawo użytkowania wieczystego (na podstawie aktu notarialnego sporządzonego dnia 6 października 2005 r.) na nieruchomości gruntowej stanowiącej zasób Skarbu Państwa.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług do opłaty z tytułu użytkowania wieczystego został doliczony podatek od towarów i usług w stawce podstawowej 22%.

W roku 2008 dotychczasowy użytkownik dokonał (na podstawie aktu notarialnego) przeniesienia prawa użytkowania gruntu na rzecz kolejnego użytkownika, którego również obowiązywała opata z doliczonym podatkiem VAT w stawce podstawowej 22%.

20 stycznia 2011 r. użytkownik dokonał (na podstawie aktu notarialnego) kolejnego przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz kolejnego użytkownika. Do opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego został doliczony VAT w stawce 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Powiat winien doliczyć do opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa w roku 2011 podatek od towarów i usług w wysokości 23%, czy w wysokości 22%, obowiązującej w momencie ustanowienia prawa wieczystego użytkowania po raz pierwszy, tj. 6 października 2005 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, Powiat winien zastosować w roku 2011 stawkę podatku od towarów i usług 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Stosownie do treści art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz w ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).

Z regulacji zawartych w ww. ustawach wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Stosownie do art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Zgodnie z art. 71 ust. 4 ww. ustawy opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego.

Zgodnie z art. 237 Kodeksu cywilnego, do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Oznacza to, że do przeniesienia prawa użytkowania wieczystego należy stosować odpowiednio przepisy art. 155-170 tej ustawy. Przeniesienie prawa do użytkowania wieczystego nie wymaga zgody właściciela gruntów (Skarbu Państwa czy jednostki samorządu terytorialnego). Nabywca tego prawa przejmuje na siebie wszystkie te obowiązki wobec właściciela gruntu, które ciążyły na użytkowniku wieczystym, na rzecz którego prawo to zostało ustanowione. Obowiązany więc będzie korzystać z gruntu zgodnie z treścią umowy o ustanowieniu użytkowania wieczystego oraz wnosić na rzecz właściciela opłaty roczne. Nie obciąża go natomiast obowiązek uiszczenia właścicielowi tzw. pierwszej opłaty. Została ona bowiem wniesiona przez pierwszego użytkownika wieczystego gruntu, który był stroną umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Umowa o przeniesienie prawa użytkowania wieczystego na podstawie art. 158 w związku z 237 Kodeksu cywilnego, wymaga formy aktu notarialnego. Natomiast w świetle art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Konsekwencją stanowiska, że oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, będzie stwierdzenie, że w przypadku, gdy taka czynność wystąpiła po dniu 1 maja 2004 r. stanowi dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Zobowiązanym do opodatkowania w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest właściciel, tj. Skarb Państwa lub też jednostka samorządu terytorialnego. Opodatkowanie winno być zrealizowane na zasadach obowiązujących w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 z późn. zm.) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Ustawa z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 238, poz. 1578) obowiązująca od 1 stycznia 2011 r. wprowadziła przepisy przejściowe. Na podstawie dodanego do art. 41 ustawy ust. 14a w związku z tą zmianą ustawy w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Powyższy przepis ust. 14a ustawy odnosi się do czynności wykonanej do dnia 31 grudnia 2010 r., dla której obowiązek podatkowy powstał 1 stycznia 2011 r. bądź po tym dniu. W związku z tym w przypadku czynności wykonanej przed 1 stycznia 2011 r., dla której obowiązek podatkowy powstaje po dniu 1 stycznia 2011 r. - czynność ta podlega opodatkowaniu w dacie powstania obowiązku podatkowego według stawki 22%.

Wskazać należy, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste uznane, na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, za dostawę towaru, które daje użytkownikowi wieczystemu prawo do rozporządzania gruntem jak właściciel, tj. w sposób podobny pod względem skutków ekonomicznych do właściciela, realizuje się z chwilą ustanowienia tego prawa. Zatem władztwo ekonomiczne realizujące się z chwilą wydania gruntu użytkownikowi wieczystemu jest decydujące na gruncie podatku od towarów i usług o dokonaniu dostawy tego towaru.

Dodać trzeba, iż w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu - art. 19 ust. 16b ustawy.

Odnosząc ten przepis do powyższych rozważań dotyczących uznania czynności oddania gruntu w użytkowanie wieczyste za dostawę towaru dokonaną w momencie dysponowania przez użytkownika wieczystego tym gruntem w sposób zbliżony do własności, stwierdzić należy, iż ustanowienie takiego prawa w 2005 r., dla którego obowiązek podatkowy - związany z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu - powstaje po 1 stycznia 2011 r. spełnia przesłanki określone w art. 41 ust. 14a ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu stawką podatku 22%.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że ustanowienie prawa wieczystego użytkowania nastąpiło 6 października 2005 r., a więc przed dniem 31 grudnia 2010 r. W roku 2008 i 2011 nastąpiło przeniesienie prawa użytkowania wieczystego na kolejnych użytkowników przez poprzedniego użytkownika wieczystego, na rzecz którego Wnioskodawca nalicza opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy wskazać, iż gdy ustanowienie wieczystego użytkowania gruntów nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2011 r., to opłaty roczne ponoszone przez kolejnych użytkowników wieczystych z tego tytułu podlegają opodatkowaniu stawką 22% poprzez spełnienie przesłanek art. 41 ust. 14a ustawy.

Powyższe oznacza, że wnoszone po dniu 31 grudnia 2010 r. opłaty roczne od oddania gruntu w użytkowanie wieczyste podlegają opodatkowaniu wg stawki podatku obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce w 2005 r., czyli w wysokości 22%.

Bez znaczenia jest tu fakt, iż po tej dacie - w roku 2008 i 2011, zmieniał się korzystający z gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste, gdyż istotne jest, że oddanie tego gruntu w użytkowanie wieczyste (dostawa) nastąpiła przed dniem 1 stycznia 2011 r., tj. w okresie obowiązywania stawki VAT 22%.

Reasumując, opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa, ustanowionego 6 października 2005 r., pomimo zmiany w 2008 i 2011 r. użytkownika wieczystego, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z ust. 14a ustawy, w 2011 r. winna być opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.