IPTPP1/443-357/12-2/MG - Opodatkowanie kwoty otrzymanej od gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz bezpłatnych przejazdów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej od Gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz bezpłatnych przejazdów - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej od Gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz bezpłatnych przejazdów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacji - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Jest Spółką ze 100% udziałem Gminy. Gmina jest jedynym założycielem i jedynym wspólnikiem Spółki. Gmina w celu realizacji zadania własnego, wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym, nałożyła na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy.

Pomiędzy Gminą a Spółką zawarte zostały:

Spółka prowadzi sprzedaż biletów, przychody z tego tytułu przeznaczane są na pokrycie kosztów działalności przewozowej. Ceny biletów obowiązujące przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy ustala Rada Miasta w formie uchwał. Ceny tych biletów są w gruncie rzeczy wynikiem polityki społecznej i transportowej władz samorządowych. Rada Miasta stosowną uchwałą ustala dla różnych grup społecznych odpowiednie dla tych grup uprawnienia do ulgowych i bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską. Przychody z tytułu sprzedaży biletów nie rekompensują kosztów prowadzonej działalności przewozowej. W związku z tym, iż Spółka stosuje uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługujących pasażerom na podstawie uchwał Rady Miejskiej, zgodnie z umową z dnia 21 lutego 2002 r. z Gminą O., Spółka otrzymuje zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień pasażerów/konsumentów. Należność otrzymywana od Gminy nie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi, gdyż Spółka świadczy usługę przewozu na rzecz pasażerów. Stosunek prawny wynikający z umów wiążących Spółkę z Gminą powoduje, że ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo (grupy uprawnione do ulg i zwolnień korzystające z przewozów miejskich). Otrzymane kwoty zwrotu kosztów uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów nie mają na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Wysokość zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji nie ma żadnego wpływu na ceny biletów. Ostateczne ustalenie wielkości zwrotu kosztów uzależnione jest od możliwości finansowej Gminy, np. na lata 2009-2011 Spółka wystawiła faktury zgodnie z umową na kwotę 14 000 tys. zł, a Gmina w budżetach tych lat zapewniła kwotę 13.642 zł.

Zasady, warunki i wysokość zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przykładowo na podstawie aneksu nr 22 są następujące:

Pkt 6A:

Każdy mieszkaniec Gminy O.:

* do lat 4 wykonuje średniomiesięcznie 10 przejazdów. Wymagania spełnia 2965 osób,

* powyżej 75 lat wykonuje średniomiesięcznie 10 przejazdów. Wymagania spełnia 4936 osób.

Pkt 6C:

191 mieszkańców O. do ukończenia 16 roku życia posiadających orzeczenie o niepełnosprawności i w punktach 7 i 8 orzeczenia posiada wpis "wymaga" wykonuje wraz z opiekunem średniomiesięcznie:

A. 40 przejazdów na trasie "szkoła - dom"

B. 15 przejazdów na trasach innych niż "szkoła - dom"

Pkt 6D:

Pozostałych 483 mieszkańców O. do ukończenia 16 lat posiadających orzeczenie o niepełnosprawności wykonuje średniomiesięcznie po 40 przejazdów na trasie "szkoła - dom"

Pkt 6E:

630 mieszkańców O. posiadających status inwalidy ze znacznym stopniem niepełnosprawności (brak zdolności do samodzielnej egzystencji na stałe) wraz z opiekunami wykonuje po 10 przejazdów miesięcznie,

Pkt 6F:

212 inwalidów będących mieszkańcami O., będących członkami Polskiego Związku Niewidomych wraz z opiekunami, wykonuje po 10 przejazdów miesięcznie,

Pkt 6G:

Każdy mieszkaniec Gmin K., B., Ć., W. i B.:

* do lat 4 wykonuje średnio miesięcznie 4 przejazdy, wymagania spełnia 1797 osób,

* powyżej 75 lat wykonuje średnio miesięcznie 5 przejazdów, wymagania spełnia 3520 osób,

Pkt 6H:

Każdy mieszkaniec Gmin K., B., Ć., W. i B. w wieku do ukończenia 16 lat posiadający orzeczenie o niepełnosprawności i w punktach 7 i 8 orzeczenia posiada wpis "wymaga" wykonuje wraz z opiekunem średniomiesięcznie:

* 30 przejazdów na trasie "szkoła - dom"

* 12 przejazdów na trasach innych niż "szkoła - dom"

Wymagania spełniają 132 osoby

Pkt 6I:

Pozostali mieszkańcy Gmin K., B., Ć., W. i B. w wieku do ukończenia 16 lat posiadający orzeczenie o niepełnosprawności wykonują średniomiesięcznie po 30 przejazdów na trasie "szkoła - dom", wymagania spełnia 255 osób;

Pkt 6J:

mieszkańcy Gmin K., B., Ć., W. i B. posiadający status inwalidy ze znacznym stopniem niepełnosprawności (brak zdolności do samodzielnej egzystencji na stałe) wraz z opiekunem wykonują po 4 przejazdy miesięcznie, wymagania spełnia 356 osób;

Pkt 6K:

* 271 mieszkańców O., którzy są honorowymi krwiodawcami i oddali 18 litrów krwi wykonują średniomiesięcznie 10 przejazdów,

* 83 mieszkańców Gmin K., B., Ć., W. i B., którzy są honorowymi krwiodawca i oddali 18 litrów krwi, wykonuje średniomiesięcznie 10 przejazdów.

Spółka wystawiała faktury VAT ze stawką 8% (poprzednio 7%) i odprowadzała należny podatek do urzędu skarbowego. Wielkość należności od Gminy uzależnione były od jej możliwości finansowych, w tym od kwot przyjętych w budżecie Miasta.

Kwoty otrzymane przeznaczone są na sfinansowanie ogólnych kosztów działalności Spółki, a wartość tych kwot nie pokrywa wszystkich ponoszonych kosztów, stąd Spółka zamyka działalność od 2007 r. stratą bilansową. Jednocześnie, jak wskazano wyżej, Spółka zobowiązana jest do realizacji określonego poziomu komunikacji miejskiej, gdyż zakres ten stanowi przedmiot umowy z dnia 1 lipca 2009 r.

Środki otrzymywane od Gminy nie są uzależnione od ilości i wartości świadczonych usług, gdyż część tej kwoty wyliczana jest szacunkowo/statystycznie, jak wskazano wyżej.

Podstawą wyliczenia należności od Gminy są więc:

Spółka w odniesieniu do umowy z dnia 1 lipca 2009 r. otrzymała interpretację indywidualną z dnia 9 sierpnia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty otrzymanie od Gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz do bezpłatnych przejazdów (wyliczone szacunkowo/statystycznie) stanowią w całym okresie obowiązywania umowy tj. od 1 stycznia 2002 r. obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane od Gminy kwoty w całym okresie trwania umowy z dnia 21 lutego 2002 r. nie stanowią wynagrodzenia za świadczone usługi publiczne - usługi komunikacji miejskiej, tym samym nie stanowią obrotu podlegającego podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zdaniem Spółki nie podlega opodatkowaniu należność z tytułu wyrównania utraconych wpływów wynikających z konieczności honorowania i stosowania uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów. Otrzymane należności nie miały żadnego wpływu na ceny biletów ustalone przez Radę Miasta w drodze uchwały. Zauważyć należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyści o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Istotą otrzymania zwrotu utraconych wpływów z tytułu stosowania uprawnień do bezpłatnych przejazdów jest zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorową komunikacją miejską, nie jest więc obrotem ogólna dotacja niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Należności z tytułu bezpłatnych przewozów nie można przyporządkować konkretnemu biletowi, gdyż wynika ze statystycznych wyliczeń dotyczących grupy uprawnionych pasażerów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należność (rekompensata) otrzymywana od Gminy nie stanowi w żadnym wypadku wynagrodzenia za świadczone przez spółkę usługi. Pomiędzy Spółką a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny (umowa), jednakże w rozumieniu tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo korzystające z usług transportowych.

W tym przypadku umowę należy traktować jedynie jako akt określający i definiujący określone instytucje prawne, konieczne do ukształtowania współpracy pomiędzy stronami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że stosownie do art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku

Zgodnie natomiast z treścią art. 14k-14 n ustawy - Ordynacja podatkowa, instytucja interpretacji indywidualnej gwarantuje ochronę prawną, w zakresie unormowanym w tych przepisach podmiotom, które zastosowały się do wydanych na ich rzecz interpretacji.

Stosownie do przepisu art. 14k § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, podmiot, który uzyskał interpretację i zastosował się do niej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną, chroniony jest przed skutkami jej wadliwości. Z kolei przepis art. 14m cyt. ustawy określa przypadki, kiedy zastosowanie się do interpretacji, która została następnie zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku. Skutki związane z udzieleniem interpretacji dotyczą podmiotu, który o nią wystąpił (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 listopada 2008 r.

Należy wskazać, że znaczenie prawne indywidualnych interpretacji prawa podatkowego sprowadza się przede wszystkim do możliwości zrealizowania i wykorzystania związanej z nimi ochrony prawnej. Indywidualna interpretacja prawa podatkowego posiada znaczenie prawne dla jej wnioskodawcy - adresata. Wydanie interpretacji jest załatwieniem zapytania prawnego określonego wnioskodawcy, który może się do niej zastosować i oczekiwać z tego tytułu ochrony prawnej.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko okresów, co do których nie minął okres przedawnienia, o którym mowa w ww. art. 70 ustawy - Ordynacja podatkowa, ponieważ tylko w odniesieniu do tych okresów interpretacja spełnia swoją funkcję ochronną dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (do 25 sierpnia 2011 r. Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., od 26 sierpnia 2011 r. tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy wyjaśnić, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Mocą art. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), od dnia 1 stycznia 2011 r. podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast od 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje zmieniona przepisem art. 1 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) treść art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119, art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do zapisu art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania. Natomiast otrzymana dotacja niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną - to stanowi ona obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według takiej stawki jak czynności, których dotyczą.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jedynym i 100% udziałowcem Spółki jest Gmina. Gmina w celu realizacji zadania własnego wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym nałożyła na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy. Spółka prowadzi sprzedaż biletów, przychody z tego tytułu przeznaczane są na pokrycie kosztów działalności przewozowej. Ceny biletów obowiązujące przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy ustala Rada Miasta w formie uchwal. Ceny tych biletów są w gruncie rzeczy wynikiem polityki społecznej i transportowej władz samorządowych. Rada Miasta stosowną uchwałą ustala dla różnych grup społecznych odpowiednie dla tych grup uprawnienia do ulgowych i bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską. Przychody z tytułu sprzedaży biletów nie rekompensują kosztów prowadzonej działalności przewozowej. W związku z tym, iż Spółka stosuje uprawnienia do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługujących pasażerom na podstawie uchwał Rady Miejskiej. Zgodnie z zawartą umową z Gminą O. Spółka otrzymuje zwrot kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień pasażerów/konsumentów. Należność otrzymywana od Gminy nie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi, gdyż Spółka świadczy usługę przewozu na rzecz pasażerów. Otrzymane kwoty zwrotu kosztów uprawnień do ulgowych i bezpłatnych przejazdów nie mają na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Wysokość zwrotu kosztów stosowania przez przewoźnika uprawnień do bezpłatnych i ulgowych przejazdów zbiorowej komunikacji nie ma żadnego wpływu na ceny biletów. Spółka wystawiała faktury VAT ze stawką 8% (poprzednio 7%) i odprowadzała należny podatek do urzędu skarbowego. Wielkości należności od Gminy uzależnione były od jej możliwości finansowych, w tym od kwot przyjętych w budżecie Miasta. Kwoty otrzymane przeznaczone są na sfinansowanie ogólnych kosztów działalności Spółki, a wartość tych kwot nie pokrywa wszystkich ponoszonych kosztów. Środki otrzymywane od Gminy nie są uzależnione od ilości i wartości świadczonych usług, gdyż część tej kwoty wyliczana jest szacunkowo/statystycznie, jak wskazano wyżej.

Podstawą wyliczenia należności od Gminy są więc:

Na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż kwoty otrzymywane od Gminy w związku ze świadczeniem na rzecz pasażerów usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego nie stanowią wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz gminy i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny (umowa), jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem jest społeczeństwo korzystające z usług transportu. Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowią kwoty uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. W przedmiotowej sprawie brak jest zatem bezpośredniego związku pomiędzy kwotą rekompensaty a wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług transportu pasażerskiego.

Opisanej we wniosku rekompensaty nie można również rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług transportu pasażerskiego. Fakt otrzymania rekompensaty pozostaje bez wpływu na cenę, jaką pasażer jest zobowiązany zapłacić za bilet.

Reasumując, kwoty otrzymywane przez Wnioskodawcę od Gminy z tytułu stosowania uprawnień do ulgowych oraz do bezpłatnych przejazdów nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.