IPTPP1/443-224/12-3/MS - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturze dokumentującej nabycie usługi organizacji konferencji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze dokumentującej nabycie usługi organizacji konferencji - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze dokumentującej nabycie usługi organizacji konferencji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży płytek ceramicznych. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca organizuje konferencje, w których udział biorą pracownicy Wnioskodawcy oraz zaproszeni goście, najczęściej kontrahenci (w przypadku osób fizycznych) lub osoby reprezentujące kontrahentów (w przypadku spółek). Celem konferencji jest przede wszystkim promowanie marki Wnioskodawcy i reklama jego produktów. Założenia te są realizowane poprzez dokonywanie prezentacji nowych gam produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę, omawianie i dyskutowanie bieżących zagadnień wyłaniających się w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, np. omówienie właściwości nowych wyrobów wprowadzanych na rynek, omówienie kwestii związanych z nowymi technikami sprzedaży oraz otwieraniem nowych kanałów sprzedaży, prezentowanie odczytów dotyczących rynkowych i technologicznych osiągnięć Wnioskodawcy.

Celem konferencji jest zatem zapewnienie jej uczestnikom wiedzy związanej ze stosowaniem i sprzedażą wyrobów Spółki, a także promocja marki Wnioskodawcy i reklama jego produktów. Uczestnicy niebędący pracownikami Wnioskodawcy informowani są także o ofercie handlowej Spółki, przekazywane są m.in. materiały marketingowe i foldery informacyjne, pracownicy Wnioskodawcy natomiast referują poszczególne zagadnienia.

Organizowane konferencje mogą trwać przez jeden dzień (bez konieczności zapewnienia uczestnikom noclegu) lub więcej niż jeden dzień (z koniecznością zapewnienia uczestnikom noclegu).

Z uwagi na brak własnej bazy hotelowej (centrum konferencyjnego) Wnioskodawca nabywać będzie usługi kompleksowej organizacji konferencji. W związku z konferencją, Wnioskodawca nabywać będzie kompleksową usługę organizacji konferencji. Usługa taka świadczona będzie przez przedsiębiorcę profesjonalnie zajmującego się organizacją i oprawą audio - wizualną i artystyczną tego rodzaju wydarzeń. Na cenę kompleksowej usługi organizacji konferencji składają się następujące koszty: najem sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia konferencji (projektory, ekrany, dekoracje), usługi związane z aranżacją miejsca konferencji (wystrój, nagłośnienie, oświetlenie, multimedia), nabycie usług związanych z integracyjną częścią konferencji (występy zaproszonych artystów itp.), zapewnienie obsługi konferencji (osoba prowadząca, hostessy, operator dźwięku, dj). Najem powierzchni niezbędnej do przeprowadzenia konferencji, miejsca noclegowe oraz wydatki gastronomiczne będą udostępnione przez podmiot trzeci (hotel) na podstawie odrębnej umowy.

Merytoryczną część konferencji (prezentacje, odczyty, wykłady) zapewnia we własnym zakresie Wnioskodawca. Pracownicy Wnioskodawcy lub osoby współpracujące z Wnioskodawcą prowadzą poszczególne prezentacje i zajęcia w ramach konferencji. Bankietowa część konferencji wypełniona będzie występami artystycznymi, w tym koncertami muzycznymi.

Od podmiotu świadczącego opisaną wyżej kompleksową usługę organizacji konferencji Wnioskodawca otrzyma fakturę uwzględniającą tylko jedną pozycję "organizacja konferencji", w której nie będą wyszczególnione poszczególne elementy składające się na kompleksową usługę organizacji konferencji. Cała usługa opodatkowana będzie jednolitą, podstawową stawką VAT, tj. 23%.

Zakupione usługi, jako usługi o charakterze reklamowo - promocyjnym, mają związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi; z oczywistych względów związek ten ma charakter pośredni (ponoszone wydatki na nabycie tych usług wiążą się z całokształtem funkcjonowania Wnioskodawcy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może odliczyć cały podatek VAT zawarty w fakturze dokumentującej nabycie opisanej powyżej usługi organizacji konferencji, przy czym w fakturze nie są wyodrębnione poszczególne elementy składające się na usługę.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wynika z przepisów Dyrektywy 112 Rady - w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej podstawową zasadą konstrukcyjną podatku od towarów i usług jest zasada jego neutralności dla podatników. Materializuje się ona w prawie do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego w poprzednich stadiach obrotu, tak by ekonomiczny ciężar tego podatku przeniesiony był na ostatecznego konsumenta (tj. podmiot niebędący podatnikiem VAT w związku z dokonywaniem danej czynności). Z uwagi na powyższe ustawodawca europejski bardzo elastycznie podchodzi do przesłanek uprawniających do odliczenia podatku naliczonego, sprowadzając ich katalog do zaledwie dwóch:

* podatek odliczany musi być wymagalny,

* zakupione towary lub usługi muszą być używane do celów zawieranych transakcji podlegających opodatkowaniu.

Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji tego podatku. Takie rozumienie prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bardzo istotną wytyczną przy wykładni Dyrektyw VAT w orzecznictwie TSUE. W wielu orzeczeniach bowiem interpretowano regulacje Dyrektyw VAT w taki sposób, aby osiągnięta była neutralność podatku dla podatników. W uzasadnieniu orzeczenia w sprawie C-37/95 (orzeczenie z dnia 15 stycznia 1998 r., Belgische Staat v. Ghent Coal Terminal NV) Trybunał stwierdził, że system odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Powyższe oznacza, że niedopuszczalne jest rozszerzające interpretowanie przepisów ograniczających realizację zasady neutralności podatku VAT poprzez prawo podatnika odliczenie podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego uzależnione jest od tego czy zakupione towary (usługi) są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych. Co do zasady odliczeniu, powinien zawsze podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów i usług nabytych bezpośrednio w celu wykonywania czynności opodatkowanych. W niektórych jednak przypadkach tego rodzaju bezpośredni związek nie występuje, chociaż nabyte towary i usługi niewątpliwie pośrednio służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym. Przykładowo, w przypadku prowadzenia przez podatnika działalności wyłącznie opodatkowanej, nie występuje żaden bezpośredni związek między np. usługą sprzątania biura czy środkami czystości zakupionymi w celu jego posprzątania a wykonywaniem konkretnej czynności opodatkowanej (tak A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2011, wyd. V).

Wnioskodawca w pełni podziela powyższy pogląd. W jego ocenie określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego należy rozumieć w ten sposób, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zarówno w odniesieniu do towarów i usług, które są przez tego podatnika wykorzystywane bezpośrednio przy dokonywaniu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, jak i w odniesieniu do nabywanych przez niego towarów i usług, które pomimo braku bezpośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi służą prowadzeniu opodatkowanej działalności gospodarczej podatnika np. zakupy o charakterze ogólnym takie jak najem powierzchni biurowej, zakup materiałów biurowych czy też wszelkiego rodzaju akcje marketingowe, w tym organizacja imprez okolicznościowych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie zarówno krajowym, jak i wspólnotowym. Analizowanym zagadnieniem zajął się m.in. WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 15 czerwca 2009 r. (I SA/Wr 1368/08, LEX nr 511430), stwierdzając, że "prawo do odliczenia podatku istnieje wtedy, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem a opodatkowaną transakcją, czyli w niektórych sytuacjach prawo do odliczenia może przysługiwać podatnikowi nawet w przypadku braku konkretnej transakcji opodatkowanej, jeżeli zakup związany jest z działalnością podatnika, która co do zasady podlega opodatkowaniu (lub daje prawo do odliczenia podatku mimo zwolnienia), a brak związku z konkretną transakcją opodatkowaną wynika z czynników obiektywnych, zwykle niezależnych od podatnika". Analizowanym zagadnieniem zajął się także NSA w wyroku z 14 października 2010 r. (I FSK 1834/09), uznając, że "co do zasady - niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami) a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w bezpośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą - prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takich zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT". Podobne stanowisko w powyższym zakresie zajął Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach C-37/95 (Ghent Coal) i C-110/94 (INZO). Postawiono w nich tezę, że prawo do odliczenia podatku istnieje także wówczas, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem i opodatkowaną transakcją pod warunkiem, że istnieje możliwość powiązania zakupu z całością działalności podatnika, która co do zasady podlega opodatkowaniu, a brak związku z konkretną transakcją opodatkowaną wynika z czynników obiektywnych, zwykle niezależnych od podatnika (por. także wyrok w sprawie C-456/03 Kretztechnik AG v. Finanzemt Linz). Stanowisko powyższe potwierdzają także organy podatkowe. Przykładem ilustrującym tę praktykę jest interpretacja indywidualna z dnia 4 lutego 2009 r. (sygn. IPPP3/443-169/08-2/KT) Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której uznano, że "z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni (...) o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu, o pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów" (por. także interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 lipca 2011 r., Nr IPPP2/443-737/11-4/KAN).

Reasumując, głównym celem jubileuszu była promocja marki Wnioskodawcy oraz reklama jego wyrobów, w szczególności poprzez odwołanie się do utrwalonej pozycji Wnioskodawcy na rynku. Jubileusz został zatem wykorzystany dla celów marketingowych, w celu wykazania stabilności Wnioskodawcy jako partnera biznesowego w oczach jego kontrahentów, a także przedstawienia w atrakcyjny sposób najnowszej gamy jego produktów. Opisane w stanie faktycznym wydatki mają zatem związek z budowaniem marki i wizerunku firmy. Budowanie zaufania kontrahentów i inwestorów, wypracowanie i ugruntowanie marki firmy przekłada się w sposób jednoznaczny na postrzeganie firmy jako stabilnego i godnego zaufania partnera, godnego polecenia także innym potencjalnym inwestorom. Nie ulega zatem wątpliwości, że wydatki związane z organizacją przedmiotowej imprezy, jako wydatki o charakterze promocyjno - reklamowym wykazują opisany wyżej związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a także z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jak podkreśla się bowiem w orzecznictwie, celem reklamy jest promocja danego podmiotu gospodarczego lub oferowanych przez niego produktów towarów lub usług. Niewątpliwie cel taki przyświecał Wnioskodawcy przy organizowaniu przedmiotowej konferencji. Cała bowiem oprawa i aranżacja imprezy służyła utrwaleniu pozytywnych skojarzeń z jego marką i produktami przez niego wytwarzanymi poprzez ich eksponowanie za pomocą różnych nośników reklamowych. Nie sposób przy tym z całości świadczonej na rzecz Wnioskodawcy usługi część przeznaczoną na cele stricte merytoryczne, tj. związane z przekazywaniem treści reklamowych i na cele artystyczne zapewniające należytą oprawę i aranżację tej prezentacji Wnioskodawcy. Uzasadnienie tego stanowiska wynika z konstrukcji tzw. usługi kompleksowej. Ze świadczeniem takiej usługi mamy do czynienia, gdy świadczenie usługodawcy jest rozbudowane i obejmuje dwa lub więcej pojedynczych czynności (świadczeń), będących elementami całościowego zobowiązania strony transakcji. Jednocześnie usługa taka, jeśli może zostać uznana za usługę o charakterze złożonym, podlega opodatkowaniu jednolitą stawką podatku VAT, właściwą dla świadczenia podstawowego, głównego (tak WSA w wyroku z 20 października 2010 r., I SA/Gd 805/10). Konstrukcja usługi kompleksowej została wypracowana w orzecznictwie ETS. W wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowiące jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej (podobnie ETS w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC), oraz w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV). Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą ETS całe świadczenie kompleksowe podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, w tym w zakresie stosowania właściwej stawki VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego. Oznacza to, że opodatkowanie świadczeń pomocniczych, składających się na świadczenie kompleksowe podlega takim samym zasadom opodatkowania, jakim podlega świadczenie główne. W konsekwencji także na gruncie prawa do odliczenia podatku VAT kilka usług składających się na usługę kompleksową powinno być traktowane jako jednolita usługa, bez sztucznego wyodrębniania z niej np. wydatków na oprawę muzyczną, wizualną, artystyczną. W sytuacji zaś, gdy dominującą funkcją danego działania jest funkcja reklamowa, wydatki dodatkowe związane z realizacją danego przedsięwzięcia także należy uznać za poniesione w celach reklamowych, tj. niewątpliwie związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1393/10).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Generalna zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy. W przepisie tym wskazano, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży płytek ceramicznych. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca organizuje konferencje, w których udział biorą pracownicy Wnioskodawcy oraz zaproszenia goście, najczęściej kontrahenci (w przypadku osób fizycznych) lub osoby reprezentujące kontrahentów (w przypadku spółek). Celem konferencji jest przede wszystkim promowanie marki Wnioskodawcy i reklama jego produktów. Założenia te są realizowane poprzez dokonywanie prezentacji nowych gam produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę, omawianie i dyskutowanie bieżących zagadnień wyłaniających się w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Celem konferencji jest zatem zapewnienie jej uczestnikom wiedzy związanej ze stosowaniem i sprzedażą wyrobów Spółki, a także promocja marki Wnioskodawcy i reklama jego produktów. Uczestnicy nie będący pracownikami Wnioskodawcy informowani są także o ofercie handlowej Spółki, przekazywane są m.in. materiały marketingowe i foldery informacyjne, pracownicy Wnioskodawcy natomiast referują poszczególne zagadnienia. Organizowane konferencje mogą trwać przez jeden dzień (bez konieczności zapewnienia uczestnikom noclegu) lub więcej niż jeden dzień (z koniecznością zapewnienia uczestnikom noclegu). Z uwagi na brak własnej bazy hotelowej (centrum konferencyjnego) Wnioskodawca nabywać będzie usługi kompleksowej organizacji konferencji. Usługa taka świadczona będzie przez przedsiębiorcę profesjonalnie zajmującego się organizacją i oprawą audio - wizualną i artystyczną tego rodzaju wydarzeń. Na cenę kompleksowej usługi organizacji konferencji składają się następujące koszty: najem sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia konferencji (projektory, ekrany, dekoracje), usługi związane z aranżacją miejsca konferencji (wystrój, nagłośnienie, oświetlenie, multimedia), nabycie usług związanych z integracyjną częścią konferencji (występy zaproszonych artystów itp.), zapewnienie obsługi konferencji (osoba prowadząca, hostessy, operator dźwięku, dj). Najem powierzchni niezbędnej do przeprowadzenia konferencji, miejsca noclegowe oraz wydatki gastronomiczne będą udostępnione przez podmiot trzeci (hotel) na podstawie odrębnej umowy. Od podmiotu świadczącego opisaną wyżej kompleksową usługę organizacji konferencji Wnioskodawca otrzyma fakturę uwzględniającą tylko jedną pozycję "organizacja konferencji", w której nie będą wyszczególnione poszczególne elementy składające się na kompleksową usługę organizacji konferencji. Cała usługa opodatkowana będzie jednolitą, podstawową stawką VAT, tj. 23%. Zakupione usługi, jako usługi o charakterze reklamowo - promocyjnym, mają związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi; z oczywistych względów związek ten ma charakter pośredni (ponoszone wydatki na nabycie tych usług wiążą się z całokształtem funkcjonowania Wnioskodawcy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami).

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż pojęcie "usługa kompleksowa" rozumiana jako wykonanie funkcjonalnie powiązanych świadczeń przez jednego usługodawcę nie powinno być mylone z rozgraniczeniem na usługi zasadnicze i pomocnicze. Wykonanie usługi kompleksowej absolutnie nie jest identyfikowane z zastosowaniem jednej stawki podatku od towarów i usług. Każda z kategorii usług może mieć charakter kompleksowy i być świadczona przez jednego wykonawcę. Z punktu widzenia zastosowania właściwej stawki VAT może mieć jedynie znaczenie podział na usługi zasadnicze i pomocnicze, a nie charakter kompleksowej usługi. Usługa zasadnicza i pomocnicza opodatkowana jest tą samą stawką. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie.

Należy zaznaczyć, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa kompleksowej organizacji konferencji, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (najem sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia konferencji - projektory, ekrany, dekoracje, usługi związane z aranżacją miejsca konferencji - wystrój, nagłośnienie, oświetlenie, multimedia, nabycie usług związanych z integracyjną częścią konferencji - występy zaproszonych artystów itp., zapewnienie obsługi konferencji - osoba prowadząca, hostessy, operator dźwięku, dj).). Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

W orzeczeniu wydanym w sprawie C-349/96 (Card Protection Plan Ltd) ETS, odnosząc się do art. 2 (1) VI Dyrektywy, uznał, iż z przepisu tego wynika, po pierwsze, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne, po drugie zaś, iż świadczenie składające się z jednolitej usługi (z ekonomicznego punktu widzenia) nie powinno być w sztuczny sposób dzielone, gdyż to mogłoby spowodować naruszenie całego systemu opodatkowania. Ponadto, Trybunał podkreślił, iż: "świadczenie jednolitej usługi ma miejsce w szczególności w przypadkach, gdy jeden lub więcej elementów może być uznany za tworzący świadczenie (usługę) główne podczas, gdy jeden lub więcej elementów mogą być uznane za świadczenia (usługi) dodatkowe, do których stosuje się te same konsekwencje podatkowe, jak w przypadku świadczenia (usługi) głównego. Usługa musi być uznana za dodatkową w stosunku do usługi głównej, jeżeli nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, ale środek lepszego wykorzystania dostarczonej usługi głównej".

Jednym z istotniejszych orzeczeń przytaczanych przez szereg komentatorów, jak i sam ETS w późniejszych orzeczeniach, w którym jest sprawa z 27.10.2005 C-41/04 (Levob Verzekeringen).

W wyroku tym ETS zawarł kilka cennych uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych.

By określić, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową - należy - wg ETS w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (por. przez analogię ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 29). (pkt 20 orzeczenia Levob).

W konsekwencji, w świetle omawianego wyroku ETS należy przyjąć, iż nie ma charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Jak już wcześniej wskazano, zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie jest wykluczone z tego powodu, że do poszczególnych elementów wykazane są odrębnie ceny. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa, oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie można mówić o jednym świadczeniu głównym - organizacji konferencji, na które składają się inne świadczenia pomocnicze, w tym najem sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia konferencji (projektory, ekrany, dekoracje), usługi związane z aranżacją miejsca konferencji (wystrój, nagłośnienie, oświetlenie, multimedia), nabycie usług związanych z integracyjną częścią konferencji (występy zaproszonych artystów itp.), zapewnienie obsługi konferencji (osoba prowadząca, hostessy, operator dźwięku, dj). Wobec powyższego Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z organizacja konferencji, o ile świadczeniem głównym jest organizacja konferencji mająca na celu reklamę i promocję Wnioskodawcy, natomiast pozostałe usługi stanowią usługi pomocnicze do świadczenia głównego.

Reasumując, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze dokumentującej nabycie usługi organizacji konferencji, w sytuacji, gdy w fakturze nie są wyodrębnione poszczególne elementy składające się na usługę w zakresie, w jakim nabywane usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Od początku wprowadzenia w procedurze podatkowej instytucji "interpretacji" przyjmuje się, że specyfika regulacji dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyklucza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające), zatem postępowanie w przedmiocie interpretacji bazuje wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Dlatego też, tut. Organ nie dokonał oceny prawidłowości dokumentów stanowiących podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Oceny tej będzie mógł dokonać właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. Podkreśla się także, iż tut. Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy - Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze dokumentującej nabycie usługi organizacji konferencji. Natomiast wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturze dokumentującej nabycie usługi organizacji konferencji został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP1/443-224/12-2/MS. Również kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, zostanie załatwiona odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.