IPTPP1/443-154/12-4/MW - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie środków trwałych oraz wyposażenia biurowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 22 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem środków trwałych i wyposażenia - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem środków trwałych i wyposażenia.

Wniosek uzupełniono 22 maja 2012 r. w zakresie przedmiotu wniosku i doprecyzowania stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Dnia 1 października 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, opodatkowaną na zasadach ogólnych, podatek VAT. Żona Wnioskodawcy do dnia 31 grudnia 2011 r. prowadziła odrębną działalność gospodarczą również w zakresie usług transportowych opodatkowaną na zasadach ogólnych, podatek VAT. Żona Wnioskodawcy w prowadzonej działalności wykorzystywała środki transportu oraz drobne wyposażenie, które likwidując działalność, stopniowo sprzedawała.

28 września 2011 r. sprzedała dwa ciągniki siodłowe obcej firmie oraz 29 listopada 2011 r. naczepę samochodową również obcej firmie. Pozostałe środki transportu sprzedała 5 grudnia 2011 r. firmie Wnioskodawcy wystawiając faktury VAT. Wnioskodawca pozostaje z żoną we współwłasności majątkowej. Żona przy nabyciu tych środków trwałych skorzystała z odliczenia podatku VAT i wystawiając Wnioskodawcy faktury sprzedaży VAT odprowadziła 23% podatku należnego do Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca zakupił od żony:

* samochód MAN o wartości netto 14.000,00 zł, podatek VAT 3.220,00 zł, brutto 17.220,00 zł;

* naczepę samochodową o wartości netto 4.000,00 zł, podatek VAT 920,00 zł, brutto 4.920,00 zł;

* naczepę wywrotkę o wartość netto 45.000,00 zł, podatek VAT 10.350,00 zł, brutto 55.350,00 zł;

* zestaw komputerowy o wartości netto 500,00 zł, podatek VAT 115,00 zł, brutto 615,00 zł;

* faks o wartości netto 50 zł, podatek VAT 11,50 zł, brutto 61,50 zł.

Ww. środki trwałe w firmie żony Wnioskodawcy były przyjęte do ewidencji środków trwałych. Samochód ciężarowy MAN przyjęty w wartości 44.000,00 zł został zamortyzowany jednorazowo, naczepa samochodowa przyjęta w wartości 9.000,00 zł została zamortyzowana w całości, naczepa wywrotka przyjęta w wartości 116.000,00 zł została zamortyzowana w kwocie 102.849,75 zł, pozostała część niezamortyzowana 13.150,25 zł, zestaw komputerowy przyjęty w wartości 4.272,00 zł został zamortyzowany jednorazowo, faks 649,00 zł zaksięgowany bezpośrednio w koszty, używany w działalności żony dłużej niż rok.

Zakupione środki trwałe Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych w wartości netto, kontynuując amortyzację żony, zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 5 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem wykonywanej przez Niego działalności gospodarczej jest świadczenie usług w zakresie transportu drogowego towarów (49.41.Z). W ramach tej działalności wykonuje czynności wyłącznie opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zakupione od żony środki trwałe i wyposażenie Wnioskodawca będzie wykorzystywał wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z wystawionych przez żonę faktur Wnioskodawca miał prawo odliczyć podatek VAT naliczony.

Zdaniem Wnioskodawcy, żaden z przepisów ustawy o VAT nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym, czynnym podatnikom VAT, dlatego też w praktyce często prowadzą oni osobno zupełnie różne firmy. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. Wydaje się, że wszelkie transakcje dokonywane pomiędzy małżonkami odbywają się i tak w ramach ich wspólnego majątku. Tak wynika z cywilistycznych uregulowań dotyczących małżonków, pomiędzy którymi istnieje ustrój wspólnoty majątkowej. Jednak należy pamiętać, że jeżeli każdy z małżonków prowadzi działalność gospodarczą to transakcje te mają miejsce w ramach tej działalności i w związku z tą działalnością.

Zatem w niniejszej sytuacji, niezależnie od stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami, mamy do czynienia z dostawą towarów pomiędzy dwoma odrębnymi podatnikami VAT podlegającą opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Ponieważ środki trwałe zakupione były w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to żona Wnioskodawcy, która dokonała zakupu, miała prawo do odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym w momencie sprzedaży na rzecz firmy Wnioskodawcy powinna wystawić fakturę VAT, ponieważ sprzedaż ma miejsce pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami w podatku VAT. Natomiast Wnioskodawca w momencie nabycia tych środków ma również prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur na ogólnych zasadach.

Należy zatem podkreślić, że dla małżonka likwidującego działalność gospodarczą bez znaczenia pozostaje to czy towary przed likwidacją zostają sprzedane drugiemu małżonkowi, czy też zupełnie odrębnemu podmiotowi. W związku z tym zgodnie z zasadą równości podmiotów Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia kwot naliczonych w tych fakturach VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (wyłączenie w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wskazano powyżej najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi podatku VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednocześnie oceny czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem wykonywanej przez Niego działalności gospodarczej jest świadczenie usług w zakresie transportu drogowego towarów. W ramach tej działalności wykonuje czynności wyłącznie opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Żona Wnioskodawcy do dnia 31 grudnia 2011 r. prowadziła odrębną działalność gospodarczą również w zakresie usług transportowych. Żona Wnioskodawcy w prowadzonej działalności wykorzystywała środki transportu oraz drobne wyposażenie, które likwidując działalność, stopniowo sprzedawała. W dniu 5 grudnia 2011 r. sprzedała Wnioskodawcy środki transportu i wyposażenie, wystawiając faktury VAT. Wnioskodawca pozostaje z żoną we współwłasności majątkowej. Żona przy nabyciu tych środków trwałych skorzystała z odliczenia podatku VAT i wystawiając Wnioskodawcy faktury sprzedaży VAT odprowadziła 23% podatku należnego do Urzędu Skarbowego. Zakupione środki trwałe Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych. Zakupione od żony środki trwałe i wyposażenie Wnioskodawca będzie wykorzystywał wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zgodnie z uregulowaniami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.), istotą współwłasności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Stosownie bowiem do art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy wskazać, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Tym samym na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług małżonkowie nie są uznawani za jeden podmiot podatkowy, bowiem każdy z nich wykonując samodzielnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest odrębnym podatnikiem tego podatku.

Niezależnie od stosunków majątkowych jakie istnieją pomiędzy małżonkami, transakcje dokonywane pomiędzy nimi, jako osobami, prowadzącymi odrębnie działalność gospodarczą stanowią dostawę towarów lub świadczenie usług, które to czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż jak wynika z przywołanego na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

W przedmiotowej sprawie warunek ten zostanie spełniony, bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - nabyte od żony - odrębnego podatnika podatku od towarów i usług - środki trwałe i wyposażenie, będą wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Reasumując, Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych przez żonę, dokumentujących nabycie środków trwałych i wyposażenia, ponieważ nabyte towary będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych, pod warunkiem, że nie zaistniały wyłączenia wskazane w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.