IPTPB3/4511-399/15-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* skutków podatkowych przekazania w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy - jest prawidłowe,

* sposobu ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy nabytego w formie darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego oraz prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą w formie spółki osobowej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada prawo ochronne do znaku towarowego, znak zarejestrowany jest przez Urząd Patentowy (dalej zarejestrowany znak towarowy) Wnioskodawca stał się właścicielem znaku w wyniku podziału majątku wspólnego. Obecnie znak towarowy jest przedmiotem dzierżawy, wynagrodzenie za dzierżawę znaku podlega u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca planuje reorganizację swojego majątku w zakresie posiadanego zarejestrowanego znaku towarowego. Znak ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz nie jest amortyzowany przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca rozważa dokonanie darowizny znaku do spółki komandytowej, której jest wspólnikiem (komandytariuszem). Znak towarowy będzie używany w spółce komandytowej na cele prowadzone przez spółkę działalności gospodarczej. Na potrzeby planowanej darowizny dokonana zostanie wycena zarejestrowanego znaku towarowego. Wartość znaku na dzień dokonania darowizny zostanie określona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i będzie odzwierciedlać wartość rynkową znaku. Znak, w dniu przyjęcia go do używania przez spółkę będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wobec Wnioskodawcy powstanie jakikolwiek przychód podatkowy w związku z dokonaniem darowizny wartości niematerialnych i prawnych w postaci praw do znaków towarowych na rzecz spółki komandytowej, w której jest On wspólnikiem.

2. Czy wspólnicy spółki komandytowej, a w szczególności Wnioskodawca będą uprawnieni do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych w postaci praw do znaków towarowych nabytych w drodze umowy darowizny przez spółkę komandytową i zaliczania ich do kosztów podatkowych stosownie do posiadanych udziałów w zyskach tej spółki.

3. W jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa do znaku towarowego nabytego w drodze umowy darowizny przez spółkę osobową.

4. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie w drodze umowy darowizny przez Wnioskodawcę spółce osobowej, której jest wspólnikiem zarejestrowanego znaku towarowego będzie czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

5. W przypadku uznania, że przekazanie nieodpłatne zarejestrowanego znaku towarowego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny praw do zarejestrowanego znaku towarowego i czy w takiej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku w wysokości 23% VAT od podstawy opodatkowania stanowiącej koszty wytworzenia znaku towarowego nie zaś od innej wartości np. wartości rynkowej znaku towarowego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i nr 3 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1, odnosząc się do powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania przez Wnioskodawcę darowizny praw ochronnych do znaków towarowych na rzecz spółki osobowej, w której będzie On wspólnikiem, należy zauważyć, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.; dalej: "ustawa o PIT") nie zawiera pojęcia "darowizna", dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawową cechą takiej umowy i warunkiem koniecznym dla jej zaistnienia jest nieodpłatność umowy. Poprzez nieodpłatność należy rozumieć taką sytuację, gdy obdarowany, w zamian za otrzymaną darowiznę lub w związku z jej otrzymaniem, nie jest zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz darczyńcy - ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości. Tym samym, skutkiem darowizny jest wyłącznie jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu obdarowanego. Darczyńca w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego nic w zamian. Bezpłatny charakter darowizny oznacza, że Wnioskodawca nie otrzyma od spółki osobowej żadnego (pieniężnego bądź niepieniężnego) świadczenia wzajemnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca rozważa przekazanie w formie darowizny spółce komandytowej, w której jest On wspólnikiem (komandytariuszem) prawa ochronnego do znaku towarowego.

Na gruncie podatku dochodowego spółka komandytowa nie ma podmiotowości, jest spółką przejrzystą podatkowo, nie ma własnych przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przychody spółki komandytowej stanowią przychody jej wspólników zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PIT. Przepis ten stanowi, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do prawa do jego udziału w zysku oraz łączy z pozostałymi przychodami.

Zarówno w przypadku osób fizycznych jak i prawnych przychodami podatkowymi są świadczenia otrzymane nieodpłatne, a do takich należy zaliczyć między innymi otrzymanie rzeczy bądź prawa w formie darowizny. Aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania musi być otrzymane przez podatnika. Nie można otrzymać świadczenia "od samego siebie", a w takiej sytuacji znajduje się wspólnik, który przenosi na spółkę osobową, w formie darowizny prawa do znaku towarowego. Tym samym przychód z nieodpłatnych świadczeń powstanie jedynie u wspólników, którzy otrzymają świadczenie. W przypadku wspólnika, który przekaże w formie darowizny prawa do znaku towarowego, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie.

Analogiczne stanowisko, zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2013 r.,. nr ILPB1/415-895/13-4/AA oraz z dnia 29 lipca 2014 r.nr ILPB1/415-490/14-2/AG

W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego nie będzie wywoływało u Niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy - wspólnika spółki osobowej - przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 3, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Wskazać należy, że przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte przez podatnika prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.). Należy zatem wskazać, że prawa ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej (art. 6 ust. 1 tej ustawy). Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy). Wobec powyższego, prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Ponadto odnosząc się do zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów dotyczących amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia w posiadanie przez podatnika składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b ustawy o PIT).

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Podstawę naliczeń ustawy o PIT odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Wnioskodawca zamierza przekazać zarejestrowany w Urzędzie Patentowym znak towarowy w formie darowizny spółce komandytowej, w której jest wspólnikiem. Wobec powyższego przekazanie do spółki komandytowej w formie darowizny znaku towarowego, który będzie posiadał prawa potwierdzone przez Urząd Patentowy, zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. Wartość początkową przekazanych w drodze darowizny praw ochronnych do znaków towarowych, spełniających definicję wartości niematerialnej i prawnej należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, tj. jako wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w postaci praw do znaków towarowych nabytych w drodze umowy darowizny należy ustalić wedle ich wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny, chyba że umowa darowizny określi tę wartość w niższej wysokości. Wnioskodawca wskazuje, że takie m.in. stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2015 r. nr ILPB1/415-1405/14-4/AN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 i nr 3 - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy poinformować też, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.