IPTPB3/4510-237/15-4/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2015 r. (data wpływu 3 lipca 2015 r., data nadania 30 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym wchodzącym w skład międzynarodowej grupy (...). Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dostarczanie usług inżynierskich w obszarze teleinformatyki w oparciu o outsourcing usług, z przeznaczeniem dla firm z różnych sektorów gospodarki.

Spółka w dniu (...) 2011 r. uzyskała zezwolenie nr (...) na prowadzenie działalności na terenie (...) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: "Zezwolenie").

W Zezwoleniu ustalone zostały następujące warunki prowadzenia działalności na terenie SSE:

1. Poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych, rozumianych jako wydatki określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 465, z późn. zm.; dalej "Rozporządzenie") w wysokości co najmniej 40 500 000 zł w terminie do dnia 31 maja 2015 r.;

2. Zatrudnienie przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności na terenie SSE, po dniu uzyskania Zezwolenia, co najmniej 100 pracowników najpóźniej do 31 grudnia 2017 r. oraz utrzymanie tego zatrudnienia na poziomie co najmniej 100 osób przez okres 2 lat, liczonych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym przedsiębiorca faktycznie osiągnie zatrudnienie 100 pracowników;

3. Zakończenie inwestycji w terminie do dnia 30 listopada 2016 r.

Na dzień złożenia wniosku, Spółka spełniła warunek wskazany w pkt 1 powyżej, dotyczący poniesienia wydatków inwestycyjnych w określonej wysokości. W wyniku przeprowadzonej inwestycji, na terenie SSE wybudowany został budynek biurowy, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki w dniu 30 stycznia 2015 r. (dalej jako: "Nieruchomość").

W Zezwoleniu określono także maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych wskazanych w § 6 Rozporządzenia, która dla Spółki wyniesie:

Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia podatkowego jedynie z tytułu utworzenia nowych miejsc pracy i jedynie w oparciu o ten warunek kalkulować maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych określoną w Zezwoleniu (tekst jedn.: 12 742 920 zł.).

Ponadto, w ramach działań reorganizacyjnych, Spółka zamierza w niedługim czasie (przed upływem pięciu lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych) sprzedać Nieruchomość położoną na terenie SSE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy Spółka będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy będą miały zastosowanie warunki wskazane w § 5 ust. 2 Rozporządzenia, w związku z tym sprzedaż Nieruchomości przed upływem pięciu lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych spowoduje utratę prawa do zwolnienia od podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że Spółka będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy nie będą miały zastosowania warunki wskazane w § 5 ust. 2 Rozporządzenia, w związku z tym sprzedaż Nieruchomości przed upływem pięciu lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych nie spowoduje utraty prawa do zwolnienia od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 282, z późn. zm., dalej jako: "Ustawa SSE"), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie art. 17 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w razie cofnięcia zezwolenia, podatnik traci prawo do zwolnienia i jest obowiązany do zapłaty podatku za cały okres korzystania ze zwolnienia podatkowego. W przypadku wystąpienia tych okoliczności, zgodnie z art. 17 ust. 6 ww. ustawy, podatnik jest zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dochodu, w odniesieniu do którego utracił prawo do zwolnienia, a w razie poniesienia straty do jej zmniejszenia o tę kwotę - w rozliczeniu zaliczki za wybrany okres wpłaty zaliczek, o których mowa w art. 25, w którym utracił prawo, a gdy utrata prawa nastąpi w ostatnim okresie wpłaty zaliczek danego roku podatkowego - w zeznaniu rocznym.

Należy zauważyć, że co do zasady, warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE określone w zezwoleniu, jak również warunki przyznania pomocy publicznej z tego tytułu, podlegają ocenie w świetle regulacji Ustawy o SSE, która w sprawach dotyczących pomocy publicznej w art. 4 odsyła do Rozporządzenia.

Zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych, m.in. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

W ust. 4 tego samego paragrafu Rozporządzenia zaznaczono, że przez "nową inwestycję" należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą.

Natomiast przez "nowo zatrudnionych pracowników", zgodnie z § 3 ust. 6 Rozporządzenia, należy rozumieć liczbę pracowników zatrudnionych po dniu uzyskania zezwolenia, w związku z realizacją nowej inwestycji, jednak nie później niż w okresie 3 lat od zakończenia inwestycji, a każde miejsce pracy jest utrzymane przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres co najmniej 3 lat, licząc od dnia ich utworzenia. Liczba pracowników oznacza pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie jednego roku wraz z pracownikami zatrudnionymi w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz pracownikami sezonowymi, w przeliczeniu na etaty w pełnym wymiarze czasu pracy.

Jak wynika z § 5 ust. 1 Rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej. Równocześnie, w § 5 ust. 2 Rozporządzenia podkreślono, że warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1 (tekst jedn.: z tytułu kosztów nowej inwestycji jest:

Z kolei, zgodnie z § 5 ust. 3 Rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, przy spełnieniu warunków, o których mowa w § 3 ust. 6.

Z przedstawionych regulacji wynika, że przyznanie zwolnienia z podatku dochodowego dla dochodów z działalności wykonywanej na terenie SSE jest uzależnione od spełnienia określonych wymogów Ustawy o SSE i Rozporządzenia. Przepisy Rozporządzenia wskazują na dwie odrębne kategorie, na których podstawie udzielana jest pomoc publiczna w postaci zwolnienia z podatku. Pierwszą z nich są koszty nowej inwestycji, które w myśl § 3 ust. 4 Rozporządzenia należy rozumieć jako koszty poniesione na inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegające przede wszystkim na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa. Drugą kategorią wydatków dających prawo do zwolnienia z podatku dochodowego są koszty pracownicze stanowiące, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, koszty pracy nowo zatrudnionych pracowników takie jak koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne.

W stosunku do każdej z tych dwóch kategorii kosztów, przewidziano również odrębne zasady warunkujące korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego:

* w przypadku kosztów nowej inwestycji jest to m.in. konieczność utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne przez okres 3 lub 5 lat od dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych (§ 5 ust. 2 w zw. z ust. 1 Rozporządzenia), natomiast

* w przypadku kosztów pracowniczych warunkiem zwolnienia od podatku dochodowego jest utworzenie określonej ilości stanowisk pracy i utrzymanie ich przez okres 3 lub 5 lat od dnia zakończenia inwestycji (§ 5 ust. 3 w zw. z § 3 ust. 6 Rozporządzenia).

W zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku wskazano, że Wnioskodawca na podstawie udzielonego Zezwolenia uzyskał możliwość korzystania ze zwolnienia z podatku w zakresie zarówno kosztów nowej inwestycji, jak i kosztów pracowniczych. W stosunku do każdej z tych kategorii kosztów w Zezwoleniu wskazano maksymalne kwoty kosztów kwalifikowanych, tj. w przypadku korzystania ze zwolnienia z podatku na koszty nowej inwestycji limit ten określono na 60 750 000 zł, a w przypadku kosztów pracowniczych - na 12 742 920 zł.

Jak zostało wskazane, Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy. W związku z tym, że Spółka nie zamierza korzystać ze zwolnienia w zakresie poniesionych wydatków inwestycyjnych (m.in. w zakresie kosztów związanych z wybudowaniem Nieruchomości), zwolnienie z opodatkowania nie będzie uwarunkowane spełnieniem wymagań określonych w § 5 ust. 2 Rozporządzenia.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, planowane zbycie przez Spółkę Nieruchomości przed upływem pięciu lat od dnia wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych nie spowoduje utraty prawa do zwolnienia od podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.