IPTPB3/423-86/12-4/GG - Zakwalifikowanie do kosztów uzyskania przychodów zakupu środków ochrony indywidualnej odzieży i obuwia roboczego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów zakupu środków ochrony indywidualnej odzieży i obuwia roboczego - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów zakupu środków ochrony indywidualnej odzieży i obuwia roboczego.

Z uwagi na braki formalne ww. wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pismem z dnia 21 marca 2012 r., nr IPTPP2/443-890/11-2/PR, IPTPB2/436-80/11-2 k.k., IPTPB3/423-336/11-2/GG, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia go bez rozpatrzenia.

Przedmiotowe wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 14 maja 2012 r., a w dniu 21 maja 2012 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku, nadane w polskiej placówce pocztowej dnia 17 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zgodnie z załącznikiem do regulaminu pracy (którym jest tabela norm środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego) przydziela ww. środki pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę.

W tabeli okres używalności przewidywany jest w miesiącach (np. 12, 24, 36), lub okresach zimowych (2 o.z., 3 o.z.) do zużycia. Do okresów zimowych Spółka przyjęła 5 miesięcy w roku (listopad, grudzień, styczeń, luty, marzec). Spółka w momencie zakupu środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego, koszty rozbija proporcjonalnie do okresów używalności i tak zalicza je do kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż pracodawca zgodnie z obowiązującymi przepisami zobowiązany jest do przydzielania środków ochrony indywidualnej: odzieży i obuwia roboczego na określonych stanowiskach. Spółka w ciągu roku obrotowego dokonuje kilku zakupów środków ochrony indywidualnej dla pracowników. Faktury zakupu odzieży roboczej Spółka ujmuje w księgach rachunkowych jako: "Rozliczenie zakupu" (zespół "3") oraz "Zobowiązanie z tytułu zakupu" (zespół "2"). Rozpoznanie kosztu bilansowego następuje w dacie zakupu (wystawienia faktury) odzieży roboczej. Ujęcie tej operacji kosztowo w księgach rachunkowych przedstawia się następująco: koszt rodzajowy "Świadczenia na rzecz pracowników" (zespół "4") i "Rozliczenie zakupu" (zespół "3") i równoległe "Koszty" (zespół "5") i "Rozliczenie kosztów" (zespół "4"). Natomiast koszty podatkowo rozliczane są w czasie proporcjonalnie do długości okresu używalności środków ochrony indywidualnej. Koszty uzyskania przychodu traktowane są jako koszty inne (pośrednie), a nie koszty bezpośrednio związane z przychodami, gdyż nie da się ich bezpośrednio powiązać z konkretnym przychodem (wykonaną przez Spółkę usługą).

W związku z powyższym zostało zadane następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo zalicza wydatki na zakup środków ochrony indywidualnej odzieży i obuwia roboczego do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do okresu używalności ww. środków.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty środków ochrony indywidualnej odzieży i obuwia roboczego dla pracowników są kosztami uzyskania przychodu bezpośrednio związanymi z przychodami. Spółka za dzień poniesienia kosztów uważa dzień, na który ujęto koszty w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, czyli powinny być potrącane w całości w dacie ich poniesienia.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca po doprecyzowaniu stanu faktycznego przedstawił własne stanowisko następująco:

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Przy nakładach na odzież ochronną dla pracowników nie jest możliwe precyzyjne określenie, w jakim okresie zostaną one faktycznie zużyte. Okres ten może ulec skróceniu lub wydłużeniu w czasie ze względu na zużycie. Dlatego tez wydatki te jako pośrednie koszty uzyskania przychodów powinny być rozliczane w momencie ich poniesienia.

Spółka uważa, iż ponoszone wydatki na zakup odzieży na rzecz swoich pracowników odzieży ochronnej, obuwia roboczego, oraz środków ochrony indywidualnej stanowią koszty uzyskania przychodów i powinny być potrącane w myśl art. 15 ust. 4d i 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), tj. w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z tymi uregulowaniami, Wnioskodawca ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, jednak pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie istnieje możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków dotyczących zakupu środków ochrony indywidualnej odzieży i obuwia roboczego do kosztów podatkowych, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dlatego też, aby wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę stanowił dla Niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania przedmiotowych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Wnioskodawcę.

Przepisy ustawy podatkowej dokonują jednocześnie podziału kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami). Uregulowania w tym zakresie zawarto w przepisach art. 15 ust. 4, 4a-4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Analiza tych przepisów prowadzi do wniosku, że moment potrącalności kosztów podatkowych jest ściśle związany z tym, jaki charakter mają ponoszone przez podatnika wydatki, a dokładniej, czy można je zaliczyć do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem (art. 15 ust. 4, 4b-4c ww. ustawy)" czy do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (art. 15 ust. 4d i 4e ustawy).

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne - z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c-w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 omawianej ustawy).

Zgodnie z art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

* sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

* złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W myśl art. 15 ust. 4c niniejszej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast w odniesieniu do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami zastosowanie znajduje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jednocześnie w art. 15 ust. 4e ustawodawca wyjaśnił jak należy rozumieć dzień poniesienia kosztu, a mianowicie jest to dzień, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Każda jednostka powinna określać zasady rozliczania kosztów w czasie w polityce rachunkowości. Określając je powinna wziąć pod uwagę zasadę istotności, tj. fakt, czy rozliczane koszty istotnie wpływają na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wynik finansowy jednostki. Jeśli koszty nie wywierają istotnie ujemnego wpływu na rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wynik finansowy jednostki - jednostka ma prawo zastosować uproszczenie (na mocy art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zgodnie z załącznikiem do regulaminu pracy (którym jest tabela norm środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego) przydziela ww. środki pracownikom zatrudnionym na umowę o pracę. W tabeli okres używalności przewidywany jest w miesiącach (np. 12, 24, 36), lub okresach zimowych (2 o.z., 3 o.z.) do zużycia. Do okresów zimowych Spółka przyjęła 5 miesięcy w roku (listopad, grudzień, styczeń, luty, marzec). Spółka w momencie zakupu środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego koszty rozbija proporcjonalnie do okresów używalności i tak zalicza je do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca koszty uzyskania przychodu traktuje jako koszty inne (pośrednie) a nie koszty bezpośrednio związane z przychodami, gdyż nie da się ich bezpośrednio powiązać z konkretnym przychodem (wykonaną przez Niego usługą). Faktury zakupu odzieży roboczej Spółka ujmuje w księgach rachunkowych jako: "Rozliczenie zakupu" (zespół "3") oraz "Zobowiązanie z tytułu zakupu" (zespół "2"). Rozpoznanie kosztu bilansowego następuje w dacie zakupu (wystawienia faktury) odzieży roboczej. Ujęcie tej operacji kosztowo w księgach rachunkowych przedstawia się następująco: koszt rodzajowy "Świadczenia na rzecz pracowników" (zespół "4") i "Rozliczenie zakupu" (zespół "3") i równoległe "Koszty' (zespół "5") i "Rozliczenie kosztów" (zespół "4").

Odnosząc niniejsze do przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego oraz postawionym pytaniu na pośredni charakter przedmiotowych wydatków, to w zakresie momentu potrącalności kosztów pośrednio związanych z przychodami zastosowanie znajdą przytoczone wyżej przepisy art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji w analizowanej sytuacji, wydatki stanowiące koszty pośrednie, które ponosi Wnioskodawca z tytułu zakupu środków ochrony indywidualnej odzieży i obuwia roboczego powinny być odniesione w koszty podatkowe, w dacie ich poniesienia, tj. na dzień który ujęto koszty w księgach rachunkowych, na podstawie art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.