IPTPB3/423-63/14-2/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Wnioskodawca) planuje dokonanie od innego podmiotu z siedzibą w Unii Europejskiej zakupu środka trwałego wykorzystywanego do produkcji towarów na warunkach niżej opisanych.

Zakupiony środek trwały nigdy nie przekroczy granicy Polski i będzie przez cały okres ekonomicznej jego użyteczności znajdował się w zakładzie produkcyjnym w dyspozycji podmiotu od którego zostanie zakupiony (dalej jako: Kontrahent).

Kontrahent będzie wykorzystywał zakupiony przez Wnioskodawcę środek trwały przy produkcji towarów sprzedawanych przez Kontrahenta wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy. Towary te będą produkowane według ściśle określonego wzoru, a zakupiony środek trwały będzie mógł być wykorzystany wyłącznie do produkcji określonego wzoru towarów. Podstawą wykorzystywania przez Kontrahenta środka trwałego stanowiącego własność Wnioskodawcy będzie umowa o współpracy przewidująca, że Kontrahent ma produkować określone towary na zamówienie Wnioskodawcy, z wykorzystaniem narzędzia stanowiącego wspomniany wyżej środek trwały. Takie narzędzie - środek trwały stanowiący własność Wnioskodawcy będzie przez Kontrahenta wykorzystywane do wyprodukowania zamówionych u Kontrahenta przez Wnioskodawcę towarów. Dzięki temu wytworzone zostaną towary, ściśle odpowiadające wymogom Wnioskodawcy i według wzoru określonego przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca będzie kupował od Kontrahenta towary wytworzone przez Kontrahenta z wykorzystaniem narzędzia - środka trwałego stanowiącego własność Wnioskodawcy i będzie je odsprzedawał innym podmiotom lub montował do innych produkowanych przez siebie wyrobów.

Korzyścią dla Wnioskodawcy udostępniającego narzędzie - środek trwały Kontrahentowi jest pewność, że towary wyprodukowane w oparciu o to narzędzie - środek trwały będą miały odpowiednie parametry, jakość i wygląd. Zakupiony środek trwały będzie stanowił własność Wnioskodawcy, będzie przez Niego nabyty, kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczać odpisy amortyzacyjne od środka trwałego opisanego w stanie faktycznym do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16a ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dopuszczalne będzie zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy odpisów amortyzacyjnych od narzędzia - środka trwałego opisanego w stanie faktycznym. Podstawą prawną będzie art. 16a ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 16a ust. 1 ww. ustawy winien być interpretowany w ten sposób, że wystarczającym warunkiem zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów jest, by dany środek trwały był kompletny, zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania i był wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W opisanym stanie faktycznym narzędzie - środek trwały będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby Jego działalności gospodarczej. Sposób wykorzystania na potrzeby działalności gospodarczej polegać będzie na tym, że po zakupie tego środka trwałego, środek ten zostanie w ramach umowy o współpracę udostępniony Kontrahentowi, by z wykorzystaniem tego środka trwałego wytworzył towary wyłącznie dla Wnioskodawcy, które to towary będą następnie sprzedawane przez Wnioskodawcę jako samodzielny towar lub wykorzystywane przez Wnioskodawcę do produkcji wyrobów łazienkowych. W tym więc znaczeniu jest to wykorzystywanie na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że wykładnia językowa art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych daje klarowny rezultat. Skoro amortyzacji podlegają środki trwałe wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, to wystarczy zidentyfikować taki związek z prowadzoną działalnością, aby możliwe było zaliczanie odpisów amortyzacyjnych od takiego środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, językowy zakres zwrotu "potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą" obejmuje sytuację udostępnienia urządzeń kooperantom w celu produkowania na nich towarów przeznaczonych dla podatnika, bowiem takie udostępnienie służy działalności gospodarczej podatnika i osiąganym przychodom ze sprzedaży.

Zwrot "wykorzystywane na potrzeby związane z (...)" sugeruje dość szeroki kontekst. Ustawodawca mógłby użyć zwrotu "na potrzeby ściśle związane" lub "bezpośrednio związane", "fizycznie wykorzystywane". Ustawodawca jednak nie użył takich zwrotów w treści art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że charakter związku wykorzystywania środka trwałego z prowadzoną przez danego podatnika działalnością gospodarczą jest inny niż bezpośredni.

Związek udostępnienia środka trwałego Kontrahentowi z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy istnieć będzie w opisanym stanie faktycznym w sposób bezsprzeczny. Wnioskodawca będzie kupował towary wytworzone z wykorzystaniem narzędzia - środka trwałego i będzie je odsprzedawał innym podmiotom lub montował do produkowanych przez siebie wyrobów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Nadto - zgodnie z ukształtowanym stanowiskiem doktryny (w tym sądowej) - obowiązkiem każdego podatnika jest odpowiednie udokumentowanie poniesionego wydatku.

Co do zasady, wydatki na nabycie i wytworzenie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych środków i wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe przez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podkreślić przy tym należy, że w myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje dokonanie zakupu środka trwałego wykorzystywanego do produkcji towarów. Zakupiony środek trwały będzie przez cały okres ekonomicznej jego użyteczności znajdował się w zakładzie produkcyjnym w dyspozycji podmiotu, od którego zostanie zakupiony (dalej jako: Kontrahent). Kontrahent będzie wykorzystywał zakupiony przez Wnioskodawcę środek trwały przy produkcji towarów, które będzie sprzedawał wyłącznie Wnioskodawcy. Towary te będą produkowane według ściśle określonego wzoru, a zakupiony środek trwały będzie mógł być wykorzystany wyłącznie do produkcji określonego wzoru towarów. Podstawą wykorzystywania przez Kontrahenta tego środka trwałego będzie umowa o współpracy, zgodnie z którą Kontrahent ma produkować określone towary na zamówienie Wnioskodawcy z wykorzystaniem ww. środka trwałego. Spółka będzie kupowała od Kontrahenta te towary i będzie je odsprzedawała innym podmiotom lub montowała do innych produkowanych przez siebie lub kupowanych od innych podmiotów wyrobów. Zakupiony środek trwały będzie stanowił własność Wnioskodawcy, będzie przez Niego nabyty, kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania.

Zatem, zakupione narzędzie spełni określoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych definicję środka trwałego. Fakt, że będzie ono znajdowało się w zakładzie produkcyjnym Kontrahenta nie powoduje, że nie będzie wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Przy pomocy tegoż środka trwałego Kontrahent - na podstawie umowy o współpracy - będzie bowiem produkował określone towary na zamówienie Wnioskodawcy, które następnie będą sprzedawane lub montowane do innych wyrobów.

Wobec powyższego opisu, należy uznać, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy określony w art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych występujący między kosztami związanymi z amortyzacją narzędzia - środka trwałego, a osiąganiem przez Wnioskodawcę przychodów.

Podsumowując, Wnioskodawca będzie mógł zaliczać odpisy amortyzacyjne od środka trwałego (opisanego w zdarzeniu przyszłym) do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16a ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, tutejszy Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa X.