IPTPB3/423-55/12-3/PM - Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie amortyzacji fundamentów i wieży farmy wiatrowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika Panią, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2012 r. (data wpływu 16 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji fundamentów i wieży farmy wiatrowej - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych wchodzących w skład farmy wiatrowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zrealizować inwestycję - budowa farmy wiatrowej na terytorium Polski.

Głównymi elementami takiej farmy będą elektrownie wiatrowe, w skład których wchodzić będą następujące środki trwałe:

* zespół prądotwórczy wiatrowy, którego tworzy turbina wraz z takimi elementami, jak łopaty, przekładnie, gondole, generator prądu zmiennego, układ sterowania, układ obrotu gondoli, transformator mocy, rozdzielnia prądu zmiennego, układy i systemy wspomagające, szafy sterowniczo-kontrolne, instalacje elektryczno-oświetleniowe,

* fundament trwale związany z gruntem,

* wieża jako stalowy element trwale przymocowany do fundamentu, na której umiejscowiona jest turbina.

Spółka nabędzie lub wytworzy wymienione składniki majątku wskutek realizacji inwestycji. Ponadto, zarówno zespół prądotwórczy wiatrowy, jak i wieża z fundamentem, do momentu oddania ich do użytkowania zostaną wyposażone w wszelkie elementy konstrukcyjne niezbędne do ich prawidłowego funkcjonowania.

Spółka zamierza sfinansować przedmiotową inwestycję w głównej mierze ze środków pieniężnych pozyskanych wskutek zaciągniętej pożyczki. Jednak część projektu zostanie sfinansowana ze środków Unii Europejskiej przyznanych Spółce jak dofinansowanie na realizację projektu w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź dotycząca pytania nr 2. W zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mieć prawo dokonywać amortyzacji przedmiotowych środków trwałych według następującej metody i stawki amortyzacyjnej, z uwzględnieniem Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: "KŚT") w odniesieniu do fundamentów i wieży sklasyfikowanych do rodzaju budowli na terenach elektrowni w grupie 2 KŚT - amortyzacja metodą liniową według stawki amortyzacyjnej 4,5%.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Następnie na mocy art. 15 ust. 6 tej ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia, czyli tzw. odpisy amortyzacyjne.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania, zwane środkami trwałymi.

Należy stwierdzić, że Spółka nabędzie oraz wytworzy przedmiotowe składniki majątku wskutek realizacji inwestycji. W myśl cytowanego powyżej przepisu, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Wnioskodawca podkreśla, że wieża z fundamentem, w momencie oddania ich do użytkowania będą zawierać wszelkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem.

Ponadto należy zauważyć, że przedmiotowe środki trwałe będą wykorzystywane przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przed rozpoczęciem amortyzacji podatnicy mają prawo dokonać wyboru metody amortyzacji poszczególnych środków trwałych (metoda liniowa lub degresywna), którą następnie należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy, przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 KŚT, odpisów amortyzacyjnych w pierwszym roku podatkowym można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń przy zastosowaniu stawek podanych w wykazie, podwyższonych o współczynnik nie wyższy niż 2,0. W następnych latach, amortyzacji tych aktywów dokonuje się od wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym roczna kwota amortyzacji określona według metody degresywnej miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody liniowej, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.

Wykaz stawek amortyzacyjnych przyporządkowuje daną stawkę amortyzacji do danego środka trwałego posługując się KŚT. Kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego zostały uregulowane w Rozporządzeniu w sprawie KŚT, zgodnie z którym za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego, spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny, itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wieża wraz z fundamentem oraz stacja kompaktowa stojąca obok wieży, której zadaniem jest transponowanie prądu stałego w zmienny, powinna, w opinii Wnioskodawcy, zostać zakwalifikowana do rodzaju 201 KŚT "Budowle na terenach elektrowni".

Potwierdzeniem prezentowanego stanowiska jest między innymi wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 lipca 2009 r. (sygn. akt II FSK 202/08), w którym Sąd stwierdził, że dla celów podatkowych budowla nie musi stanowić całości użytkowej, gdyż zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane, budowlą (obiektem budowlanym) mogą być także same części budowlane urządzeń technicznych. Otóż w świetle przepisów Prawa budowlanego art. 3 pkt 9 przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak i przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Zatem, gdyby ustawodawca chciał, aby urządzenia techniczne, a więc i elektrownie wiatrowe, były uważane za budowlę (obiekt budowlany), wówczas nie definiowałby jako budowli (obiektów budowlanych) ich części budowlanych.

W konsekwencji powyższej analizy Wnioskodawca stoi na stanowisku, że za odrębny obiekt w KŚT należy uznać opisaną w zdarzeniu przyszłym konstrukcję nośną (wieżę) wraz z fundamentem - jako obiekty inżynierii lądowej powinny zostać zakwalifikowane do rodzaju 201 KŚT "Budowle na terenach elektrowni".

Następnie skoro turbina z elementem przekazującym prąd - jako zespół prądotwórczy oraz wieża i podstawa - jako budowle na terenach elektrowni, zostały odrębnie wyszczególnione w KŚT, to również dla celów amortyzacji podatkowej powinny być traktowane jako odrębne środki trwałe.

Podsumowując, należy stwierdzić, iż w wyniku przeprowadzonej inwestycji Spółka będzie mogła wyodrębnić następującą część składową elektrowni wiatrowych, którą jest fundament i wieża - sklasyfikowane w grupie 2 KŚT, podgrupie 20 Kompleksowe budowle na terenach przemysłowych, rodzaj 201 Budowle na terenach elektrowni, w odniesieniu do których zastosowanie znajdzie stawka amortyzacji w wysokości 4,5% w skali roku umieszczona pod pozycją 02 Wykazu stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do obiektów inżynierii lądowej i wodnej.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie między innymi w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 27 stycznia 2011 r. (sygn. IPPB5/423-735/10-5/PS), a także w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 sierpnia 2010 r. (sygn. ILPB3/423-397/10-3/KS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Tak więc, aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

W przepisach podatkowych nie ma wyjaśnienia co się uznaje za metodę amortyzacji. Przepisy te (a także przepisy ustawy o rachunkowości) nie wymieniają i nie definiują metod amortyzacji, które są opisywane w doktrynie i klasyfikowane w różnorodny sposób. Niewątpliwie podstawowym atrybutem zastosowania określonej metody są stawki amortyzacyjne. Podatnik powinien planować zastosowanie określonych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych i nie może jej potem zmienić. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem podwyższenia lub obniżenia stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ww. ustawy:

* w równych ratach co miesiąc,

* w równych ratach co kwartał,

* jednorazowo na koniec roku.

Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może jednakże przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego, w oparciu o art. 16h ust. 4 ww. ustawy.

Przepis art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Przy stosowaniu metody liniowej, odpisy amortyzacyjne równe iloczynowi stawki amortyzacyjnej oraz wartości początkowej środka trwałego (wartości brutto) są dokonywane począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową lub w którym postawiono środek trwały w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono jego niedobór.

Z przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza zrealizować inwestycję.

Głównymi elementami takiej farmy będą elektrownie wiatrowe, w skład których wchodzić będą następujące środki trwałe:

* zespół prądotwórczy wiatrowy, którego tworzy turbina wraz z takimi elementami, jak łopaty, przekładnie, gondole generator prądu zmiennego, układ sterowania, układ obrotu gondoli, transformator mocy, rozdzielnia prądu zmiennego, układy i systemy wspomagające, szafy sterowniczo-kontrolne, instalacje elektryczno-oświetleniowe,

* fundament trwale związany z gruntem,

* wieża jako stalowy element trwale przymocowany do fundamentu, na której umiejscowiona jest turbina.

Spółka zakwalifikowała we wniosku konstrukcję nośną (wieżę) wraz z fundamentem na podstawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), jako Kompleksowe budowle na terenach przemysłowych zgrupowane w grupie 2 (rodzaj 201 KŚT) i zamierza amortyzować metodą liniową wg stawki 4,5% wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego są unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), (Dz. U. Nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym, m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu danego środka do odpowiedniej klasyfikacji (grupy, podgrupy i rodzaju) środków trwałych decyduje jego przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie. Organem uprawnionym do orzekania w tym zakresie jest urząd statystyczny.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być budynek, maszyna, pojazd mechaniczny, itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być, np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe (część I - objaśnienia uwagi wstępne KŚT).

W myśl cytowanego powyżej art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środek trwały podlega amortyzacji, w sytuacji gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Wieża z fundamentem zawierają wszelkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania i zgodnie z ich przeznaczeniem będą związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Okoliczność, że dana maszyna (urządzenie) współpracuje (jest powiązana) z masztem (budowlą), nie oznacza, że bez tego połączenia jest niekompletna lub niezdatna do użytku.

Tego rodzaju środek trwały będący urządzeniem technicznym o szczególnych właściwościach, aby mógł być wykorzystywany zgodnie ze swoim przeznaczeniem, wymaga umiejscowienia (zamontowania) na odpowiedniej konstrukcji nośnej, która wraz z fundamentem, trwale związana z gruntem, jest obiektem budowlanym (środkiem trwałym).

Części składowe elektrowni wiatrowych, o których mowa w zapytaniu Wnioskodawcy, można sklasyfikować w następujący sposób, a mianowicie fundament i wieża - mieszczą się w Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 2 rodzaj 201 - elektrownie, do których zalicza się budowle elektrowni wodnych, budowle innych elektrowni wytwarzających energię elektryczną, (np. elektrowni opalanych węglem, elektrowni atomowych, elektrowni napędzanych wiatrem). Zostały umieszczone pod poz. 02 Wykazu stawek amortyzacyjnych jako obiekty inżynierii lądowej i wodnej, z roczną stawką odpisów amortyzacyjnych w wysokości 4,5%.

Skoro, zatem wieża i podstawa, jako "budowle na terenach elektrowni" zostały odrębnie wyszczególnione w KŚT, to - jako odrębne obiekty inwentarzowe - także dla celów amortyzacji podatkowej powinny być traktowane jako odrębne środki trwałe.

Końcowo stwierdzić należy, iż w wyniku przeprowadzonej inwestycji polegającej na budowie elektrowni wiatrowej Spółka będzie mogła wyodrębnić środek trwały, t.j. wieżę i fundament - sklasyfikowane w grupie 02 KŚT, dla których zastosowanie znajdzie 4,5% stawka amortyzacji z uwzględnieniem metody liniowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.