IPTPB3/423-516/13-4/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 24 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 10 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych w związku z otrzymaniem dofinansowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych w związku z otrzymaniem dofinansowania.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 26 lutego 2014 r., nr IPTPB3/423-516/13-2/KJ, (doręczonym w dniu 28 lutego 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 10 marca 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 6 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca, Spółka) prowadzi działalność o charakterze najmu urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych, a także inwestycyjnym w zakresie budowy i modernizacji sieci wodociągowo-kanalizacyjnej.

W ramach Projektu "Rozbudowa kanalizacji sanitarnej" Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko 2007-2013, Spółka otrzymuje bezzwrotną dotację w wysokości 6,9 mln zł.

Dotacja ta dotyczy kosztów budowy kanalizacji sanitarnej i w Spółce będzie dotyczyła dwóch sytuacji:

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że: Dotacja zostanie udzielona na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką a Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Środki będą pochodzić z Unii Europejskiej, z Funduszu Spójności, z Programu Operacyjnego "Infrastruktura i Środowisko 2007-2013".

Dofinansowanie będzie stanowiło zwrot poniesionych przez Spółkę, wydatków związanych z wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych, poprzez wybudowanie sieci kanalizacyjnej.

Wybudowane środki trwałe stanowią własność Spółki, są wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a odpisy amortyzacyjne stanową w całości koszty uzyskania przychodów.

Korekty odpisów amortyzacyjnych Spółka dokona w następujący sposób:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po otrzymaniu przez Społkę dotacji, w sytuacji gdy Spółka wybudowała już sieć kanalizacyjną i rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych powinna dokonać korekty w miesiącu otrzymania środków z tytułu dotacji, czy też dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów wstecz w rozliczeniach za miesiące, w których pierwotnie odpisy amortyzacyjne zostały uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów i podstawie obliczenia podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, do czasu otrzymania refundacji naliczone pełne odpisy amortyzacyjne są kosztem uzyskania przychodu i dopiero moment otrzymania środków pomocowych na rachunek podatnika będzie rodził obowiązek dokonania korekty kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych. Tym samym odpisy amortyzacyjne dokonane i zaliczone do kosztów podatkowych w pełnej wysokości przed otrzymaniem dotacji winny zostać skorygowane w dniu otrzymania dotacji.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Tym samym w odniesieniu do środków trwałych koszty ich wytworzenia, nabycia nie są zaliczane w całości bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, lecz w koszty zaliczane są odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych. Dlatego też wydatki na wytworzenie kanalizacji sanitarnej podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych.

W odniesieniu do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych obowiązuje zasada wyrażona w art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, zgodnie z którą nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Z treści tego przepisu wynika zatem, że zwrot wydatków na nabycie, bądź na wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych powoduje, że odpisy amortyzacyjne od części ich wartości odpowiadającej wydatkom zwróconym nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. W świetle obowiązujących przepisów powstaje wątpliwość w zakresie momentu z jakim należy dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w sytuacji, gdy podatnik otrzyma refundację w formie dotacji w ramach umowy o dofinansowanie. W przedmiotowej sprawie Spółka po wybudowaniu i dopuszczeniu do użytkowania kanalizacji sanitarnej w 2010 r. dokonała zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu.

Natomiast w 2013 r. ma zostać zawarta pomiędzy Spółką a WFOŚ umowa dotacji zawierająca refundację poniesionych przez Spółkę kosztów wybudowania kanalizacji sanitarnej.

Obowiązujące przepisy nie precyzują jak skorygować dokonaną już wcześniejszą amortyzację środka trwałego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka przed datą zawarcia umowy dotacji z WFOŚ była uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich ponoszenia. Skoro dokonywane dotychczas odpisy amortyzacyjne naliczane były prawidłowo, to nie może ona ponosić konsekwencji (w postaci powstania zaległości podatkowej oraz odsetek za zwłokę) zdarzeń, które mają miejsce po ustaleniu prawidłowej wartości początkowej środka trwałego i rozpoczęciu amortyzacji według zasad określonych w ustawie.

W wyroku z dnia 3 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 702/12, wydanym na tle analogicznego stanu faktycznego, WSA w Poznaniu wskazał, że nie można wywodzić, jak czyni to organ podatkowy, że skarżąca spółka winna uiścić odsetki od zaległości podatkowych w sytuacji, gdy postępowanie spółki zgodne jest z obowiązującymi normami prawa podatkowego i na żadnym etapie rozliczenia podatkowego skarżącej spółce nie można zarzucić uchybień co do prawidłowości deklarowania podstawy opodatkowania oraz kwoty uiszczonego zobowiązania podatkowego. Wykładnia zaproponowana przez organ podatkowy sprzeczna jest także z istotą finansowania projektów ze środków Unii Europejskiej, gdyż prowadzi w konsekwencji do sytuacji, w której podatnicy korzystający ze środków unijnych ponoszą swoistą sankcję za swoją przedsiębiorczość w postaci obowiązku uiszczenia odsetek od zaległości podatkowych, z uwagi na to, że część wydatków, którą ponieśli, została zrefundowana w ramach zawartych umów o dofinansowanie dopiero po poniesieniu wydatków. Pogląd ten podzielił również WSA w Opolu w w wyroku z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt I SA/Op 274/12.

Mając na uwadze powyższe stanowiska sądów administracyjnych oraz obowiązujące przepisy Spółka stoi na stanowisku, że do czasu otrzymania refundacji, naliczone pełne odpisy amortyzacyjne są kosztem uzyskania przychodu i dopiero moment otrzymania środków pomocowych na rachunek podatnika będzie rodził obowiązek dokonania korekty kosztów z tytułu odpisów amortyzacyjnych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca stwierdził, że zdaniem Spółki odpisy amortyzacyjne w części zrefundowanej, w postaci uzyskanej dotacji z WFOŚiGW nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów od dnia otrzymania dotacji na rachunek bankowy Spółki, zgodnie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność o charakterze najmu urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych, a także inwestycyjnym w zakresie budowy i modernizacji sieci wodociągowo-kanalizacyjnej. W ramach Projektu "Rozbudowa kanalizacji sanitarnej" Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko 2007-2013, Spółka otrzyma bezzwrotną dotację w wysokości 6,9 mln zł. Dotacja ta dotyczy kosztów budowy kanalizacji sanitarnej i w Spółce będzie dotyczyła dwóch sytuacji: część to zwrot kosztów budowy kanalizacji sanitarnej, którą buduje obecnie i środki powstałe jeszcze nie są amortyzowane i część to zwrot kosztów budowy kanalizacji sanitarnej już wybudowanej i użytkowanej od roku 2010. Dotacja zostanie udzielona na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką a Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Środki będą pochodzić z Unii Europejskiej, z Funduszu Spójności, z Programu Operacyjnego "Infrastruktura i Środowisko 2007-2013". Dofinansowanie będzie stanowiło zwrot poniesionych przez Spółkę, wydatków związanych z wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych, poprzez wybudowanie sieci kanalizacyjnej. Wybudowane środki trwałe stanowią własność Spółki, są wprowadzone do ewidencji środków trwałych, a odpisy amortyzacyjne stanową w całości koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określone zostało w art. 16a oraz art. 16b tej ustawy przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznawane są za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które podlegają amortyzacji. Natomiast w art. 16c tej ustawy wymieniono składniki majątku uznawane również za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które jednak amortyzacji nie podlegają. Definicje te zostały więc dla celów podatkowych ściśle powiązane z pojęciem amortyzacji.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przytoczonego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne, z tytułu zużycia środków trwałych od tej ich części, która m.in. została podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócona.

Zatem, wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych objęte są zakresem przedmiotowym cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajduje zastosowanie również w sytuacji, gdy wydatki na zakup (wytworzenie) środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane. Zwrot dokonany w jakiejkolwiek formie, a więc również w formie dofinansowania stanowiącego zwrot określonej części nakładów poniesionych na wytworzenie środka trwałego powoduje, że wartość odpisów od tej części wartości początkowej środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Istotnym w przedmiotowej sprawie jest, że fakt otrzymania ww. środków nie wpływa na wartość początkową środków trwałych. Środki trwałe, na które otrzymano dofinansowanie są amortyzowane w całości, z tym że część odpisów amortyzacyjnych nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powołanego wyżej przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika więc, że jeżeli podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów te wydatki, które w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są kosztem podatkowym, powinien je z tych kosztów wyeliminować. Wobec tego, w celu rozliczenia otrzymanego dofinansowania powinien w dacie jego otrzymania dokonać stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów pomniejszając je o wysokość otrzymanej dotacji (dofinansowania).

Zauważyć bowiem należy, że skoro określone wydatki są lub będą podatnikowi zwracane, podatnik zaś nie traci własności środka trwałego, to ujmowanie odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów podatkowych w miesiącach po podpisaniu umowy o dotację a przed jej otrzymaniem nie znajduje nie tylko prawnego, ale również racjonalnego uzasadnienia. W takim przypadku podatnik ma pewność, że będzie miał zrefundowany poniesiony wcześniej wydatek. Zatem, ostatecznie podatnik nie poniesie ciężaru finansowego związanego z nabyciem lub wytworzeniem środka trwałego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Należy zauważyć, że otrzymanie refundacji nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie wpływa na wysokość kosztu bądź też całkowite wykluczenie wydatku z kosztów podatkowych. Zatem korekty kosztów powinny odnosić się do tych okresów rozliczeniowych, w których koszty te były ujęte w rachunku podatkowym. Nie powinno mieć znaczenia, czy zostały one poniesione przed, czy po przyznaniu dotacji, bo nie ma przepisu, który uzależniałby zaliczanie tych wydatków do kosztów od tego rodzaju okoliczności.

Ponadto należy zauważyć, że zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest uprawnieniem podatnika, a nie jego obowiązkiem. Zatem podatnik może, a nie musi zaliczyć poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów (bezpośrednio, czy też poprzez odpisy amortyzacyjne), przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że korekty tej należy dokonać poprzez bieżące zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów. W analizowanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać korekty ww. kosztów w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej. Innymi słowy, korekta ta winna być dokonana wstecz.

Reasumując, biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe tutejszy Organ stoi na stanowisku, że z chwilą otrzymania dofinansowania Wnioskodawca powinien dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazał je w wysokości zawyżonej. Jednocześnie od miesiąca, w którym kwota dofinansowania zostanie otrzymana, koszt uzyskania przychodów będą stanowić bieżące odpisy amortyzacyjne pomniejszone w takiej proporcji, w jakiej pozostaje kwota otrzymanego dofinansowania do wartości początkowych środków trwałych.

Odnosząc się do powołanych przez Spółkę we wniosku wyroków należy zauważyć, że są to orzeczenia nieprawomocne, niemniej jednak wydając przedmiotową interpretację indywidualną, tutejszy Organ przeanalizował stanowiska prezentowane w podanych przez Spółkę wyrokach sądów administracyjnych. Obowiązek przeanalizowania i uwzględnienia stanowisk prezentowanych w orzecznictwie sądów administracyjnych nie jest natomiast jednoznaczny z obowiązkiem przyjęcia tych stanowisk w interpretacji indywidualnej. Jak wskazano powyżej, tutejszy Organ nie podziela stanowisk przedstawionych w wymienionych przez Spółkę orzeczeniach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.