IPTPB3/423-438/13-5/IR - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wierzytelności przejętych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, których nieściągalność została udokumentowana.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2013 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 lutego 2014 r. (data wpływu 13 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 29 stycznia 2014 r., (doręczonym w dniu 3 lutego 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 13 lutego 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 10 lutego 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny:

Spółka z o.o. prowadziła podstawową działalność w zakresie kompleksowego zaopatrzenia wsi w środki do produkcji rolnej, a także skup płodów rolnych. Działalność Spółki obejmowała w szczególności sprzedaż nawozów, handel koncentratami paszowymi i paszami pełnoporcjowymi, handel środkami ochrony roślin, handel kwalifikowanymi nasionami zbóż, sadzeniaków, traw i roślin strączkowych.

Spółka z o.o. w związku ze swoją działalnością handlową posiadała należności handlowe. Należności handlowe zostały w Spółce z o.o. zaliczone do przychodów należnych zgodnie z zasadami określonymi w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. Zgodnie ze swoją polityką rachunkowości Spółka z o.o. tworzyła odpisy aktualizujące należności na należności, których termin zapłaty przeterminował się o nie mniej jak 180 dni. Odpisów tych Spółka z o.o. nie rozpoznała jako koszty podatkowe ze względu na brak uprawdopodobnienia nieściągalności.

Spółka z o.o. wydzieliła ze swojej struktury zorganizowaną część przedsiębiorstwa i dnia 5 grudnia 2013 r. przekazała ją w formie aportu w zamian za udziały Wnioskodawcy (interpretacja indywidualna ITPB3/423-737/12/DK potwierdzająca wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Stan faktyczny:

Wnioskodawca przejął dnia 5 grudnia 2013 r. w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa od Spółki z o.o. między innymi należności handlowe i należności handlowe na które utworzono odpisy aktualizujące wartość należności. Nieściągalność części przejętych należności została przez Wnioskodawcę uprawdopodobniona w sposób przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 25 i ust. 2 pkt 1, 2 i 3 u.p.d.o.p. Należności te nie są należnościami przedawnionymi a zatem nie ma do nich zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.p.

W związku z powyżej opisaną sytuacją przejęcia w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa należności handlowych przez Wnioskodawcę od Spółki z o.o. pojawiały się zapłaty za należności na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca przejął dnia 5 grudnia 2013 r. w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa od Spółki z o.o. między innymi należności handlowe i należności handlowe na które utworzono odpisy aktualizujące wartość należności. Nieściągalność części przejętych należności zostanie w przyszłości przez Wnioskodawcę uprawdopodobniona w sposób przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 25 i ust. 2 pkt 1, 2 i 3 u.p.d.o.p. Należności te nie będą należnościami przedawnionymi a zatem nie będzie miał do nich zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.p.

W związku z powyżej opisaną sytuacją przejęcia w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa należności handlowych przez Wnioskodawcę od Spółki z o.o. będą pojawiały się zapłaty za należności spływające na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy wierzytelności (nieprzedawnione), przejęte w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w sytuacji, gdy ich nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 tej ustawy.

2. Czy wierzytelności (nieprzedawnione), przejęte w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółka będzie mogła zaliczyć w koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w sytuacji, gdy ich nieściągalność zostanie udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 tej ustawy.

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że otrzymane od kontrahentów spłaty należności, przejętych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (niezaliczonych w koszty jako wierzytelności nieściągalne) nie stanowią dla Niej przychodu, z uwagi na uprzednie zarachowanie tych należności jako przychód należny (zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

4. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w razie otrzymania od kontrahentów spłaty należności, przejętych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (które nie zostaną wcześniej zaliczone w koszty jako wierzytelności nieściągalne), nie będzie Ona zobowiązana do rozpoznania z tego tytułu przychodu, z uwagi na wcześniejsze zarachowanie tych należności jako przychody należne (zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie stanu faktycznego i pytanie nr 2 w zakresie zdarzenia przyszłego, natomiast w pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu wniosku),

Ad. 1.

W przypadku, gdy nieściągalność wierzytelności, przejętych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa została przez Spółkę udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT), Spółka jest uprawniona do zaliczenia tych wierzytelności w koszty uzyskania przychodu - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) tej ustawy (pod warunkiem, że należności zostały przez Spółkę odpisane jako nieściągalne).

Ad. 2.

Analogicznie, także w razie udokumentowania w przyszłości (w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT) nieściągalności wierzytelności, przejętych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia tych wierzytelności (odpisanych jako nieściągalne) w koszty uzyskania przychodu - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) tej ustawy.

Ad 1. i ad. 2.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2, tj.:

Z powyższego wynika, że nieściągalna wierzytelność może zostać zaliczona w koszty, w przypadku gdy:

* wierzytelność ta została odpisana jako nieściągalna w księgach rachunkowych podatnika,

* jej nieściągalność została udokumentowana w jeden z powyżej wskazanych sposobów,

* należność została uprzednio zarachowana jako przychody należne.

Zdaniem Spółki, wszystkie wskazane powyżej warunki zostają spełnione zarówno w odniesieniu do spisanego przez Nią stanu faktycznego (pytanie 1), jak i będą spełnione w opisanym zdarzeniu przyszłym (pytanie 2). W każdym bowiem przypadku będziemy mieli do czynienia z wierzytelnością zarachowaną uprzednio jako przychody należne (przez wnoszącego aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa), w stosunku do której:

* Spółka dokonała/dokona odpisania jako wierzytelności nieściągalnej oraz

* Spółka udokumentowała/udokumentuje nieściągalność w jeden ze sposobów wskazanych w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT (w szczególności postanowieniem komornika o nieściągalności, bądź protokołem Spółki).

Jednocześnie, zdaniem Spółki, na możliwość zaliczenia przez Nią w koszty takich nieściągalnych wierzytelności nie powinien wpływać fakt, że przed wniesieniem aportu, podmiot wnoszący zorganizowaną część przedsiębiorstwa do Spółki utworzył na część należności odpisy aktualizujące (na należności, których termin zapłaty przeterminował się o nie mniej niż 180 dni). Jak bowiem Spółka wskazywała w opisie stanu faktycznego, podmiot wnoszący aport nie rozpoznał przedmiotowych odpisów jako kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na brak uprawdopodobnienia ich nieściągalności.

Tym samym, należności wniesione w ramach aportu nie zostały wcześniej w żaden sposób (w tym jako odpisy) zaliczone w koszty uzyskania przychodu. U podmiotu wnoszącego aport nie doszło bowiem do spełnienia wszystkich przesłanek pozwalających na rozpoznanie kosztu. Jak natomiast wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2012 r. (nr ITPB3/423-611/11/PS) oraz z dnia 10 stycznia 2013 r. (nr ITPB3/423-593/12/AM): "nieściągalna wierzytelność zaliczana jest do kosztów uzyskania przychodów w dacie łącznego spełnienia 2 warunków:

* wierzytelność powinna być odpisana jako nieściągalna (powinien być dokonany odpowiedni zapis w ewidencji) oraz

* nieściągalność wierzytelności powinna być udokumentowana.

Gdy warunki te zostaną spełnione w różnych latach podatkowych, zaliczenie wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe w roku podatkowym, w którym spełniony zostanie drugi z warunków".

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że w momencie gdy spełnione zostają powyższe warunki (tekst jedn.: odpisanie wierzytelności jako nieściągalnej oraz udokumentowanie jej nieściągalności), powstaje prawo do zaliczenia takich wierzytelności w koszty uzyskania przychodu - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o CIT. Tym samym:

* w odniesieniu do pytania 1 - skoro powyższe warunki zostały już spełnione, Spółka jest uprawniona do rozpoznania nieściągalnych wierzytelności w kosztach podatkowych;

* w odniesieniu do pytania 2 - Spółka będzie uprawniona do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności w koszty uzyskania przychodu w momencie łącznego spełnienia obydwu powyższych warunków (tekst jedn.: odpisania wierzytelności jako nieściągalnej i właściwego udokumentowania faktu jej nieściągalności).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Artykuł 16 ust. 2 tej ustawy stanowi z kolei, że za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 20 cytowanej ustawy wynika z kolei, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania stwierdzić należy, że ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określonej wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków. Co do zasady bowiem wierzytelności odpisane jako nieściągalne nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. Przede wszystkim wierzytelności określone jako nieściągalne muszą być wcześniej zarachowane jako przychody należne zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wierzytelności te powinny być również odpisane jako nieściągalne (powinien być dokonany odpowiedni zapis w ewidencji prowadzonej zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Ponadto wierzytelności określone jako nieściągalne, w celu zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów, powinny zostać udokumentowane w sposób wskazany w art. 16 ust. 2 tej ustawy. Jakikolwiek inny dokument niż wymieniony w art. 16 ust. 2 ww. ustawy nie może udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności. Poza tym wierzytelności mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie uległy przedawnieniu.

Dla zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest więc spełnienie tych przesłanek jednocześnie. Nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność, która nie została uprzednio zaliczona do przychodów należnych, choćby została udokumentowana w sposób przewidziany w ustawie, jak i wierzytelność, która została uprzednio zakwalifikowana do przychodów należnych, ale której nieściągalność nie została udokumentowana we właściwy sposób. Spełniając kumulatywnie wszystkie warunki, wierzytelności odpisane jako nieściągalne stanowić będą koszty uzyskania przychodów w takiej wysokości, w jakiej zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z brzmienia powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że aby koszt mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu musi być poniesiony przez podatnika.

Odstępstwa od wyżej wskazanej zasady poniesienia kosztu przez podatnika wynikają z przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), które regulują m.in. zagadnienia sukcesji podatkowej, tj. sytuację, w której dany podmiot (podatnik) wstępuje w prawa i obowiązki innego podatnika m.in. korzystając z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika).

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy - Ordynacja podatkowa. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Według art. 93a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

Stosownie do art. 93c § 1 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny tutejszy Organ podatkowy stwierdza, że wniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa aportem, nie powoduje przeniesienia praw i obowiązków podatkowych.

Sukcesja podatkowa polega na przejęciu praw i obowiązków na następcę prawnego lub podmiot przekształcony. Ordynacja podatkowa wiąże sukcesję podatkową z łączeniem się przedsiębiorstw, przejęciem, przekształceniem oraz podziałem przez wydzielenie. Oznacza to, że wniesienie aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, nie mieści się w żadnym z powyższych zdarzeń, dlatego nie występuje w tym przypadku sukcesja podatkowa.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nie znajdują zastosowania przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa regulujące uprawnienia podmiotów wynikające z tzw. sukcesji podatkowej, w szczególności zawarte w art. 93-93e tej ustawy, tj. sytuacja, w której dany podmiot (podatnik) korzysta z praw nabytych przez inny podmiot (innego podatnika).

Powołane przepisy Ordynacji podatkowej nie obejmują bowiem swym zakresem wniesienia tytułem aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do innego podmiotu, co oznacza, że wniesienie aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki kapitałowej nie powoduje sukcesji podatkowej w zakresie prawa podatkowego, a zatem nie pociąga za sobą kontynuacji rozliczeń podatkowych, w tym odnoszących się również do przychodów i kosztów podatkowych określanych na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przejęcie należności/zobowiązań spółki wnoszącej aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest umowną sprawą strony wnoszącej i przejmującej aport i nie znajduje on automatycznego przełożenia na skutki podatkowe tej transakcji.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca przejął dnia 5 grudnia 2013 r. w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa od Spółki z o.o. między innymi należności handlowe i należności handlowe na które utworzono odpisy aktualizujące wartość należności. Nieściągalność części przejętych należności została przez Wnioskodawcę uprawdopodobniona w sposób przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 25 i ust. 2 pkt 1, 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyżej opisaną sytuacją przejęcia w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa należności handlowych przez Wnioskodawcę od Spółki z o.o. pojawiały się zapłaty za należności na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Nieściągalność części przejętych należności zostanie w przyszłości przez Wnioskodawcę uprawdopodobniona w sposób przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 25 i ust. 2 pkt 1, 2 i 3 ww. ustawy. Należności te nie będą należnościami przedawnionymi a zatem nie będzie miał do nich zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 20 tej ustawy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa i przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe tutejszy Organ stoi na stanowisku, że przyjęciu przez Wnioskodawcę w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółki kapitałowej nie towarzyszy sukcesja podatkowa, nie mają więc zastosowania unormowania w zakresie sukcesji podatkowej zawarte w ustawie - Ordynacja podatkowa.

W związku z tym, że Wnioskodawca nie jest następcą prawnym spółki wnoszącej, która na podstawie art. 12 ust. 3 powołanej ustawy zarachowała wartość należności do przychodów należnych, Wnioskodawca nie ma więc prawa odnieść w koszty uzyskania przychodów należności nieściągalnych, których nieściągalność została uprawdopodobniona w sposób określony w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych po wniesieniu aportu, jeżeli wierzytelność powstała w spółce wnoszącej zorganizowaną część przedsiębiorstwa aportem.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, tym samym nie mogą wpływać na sposób rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.