IPTPB3/423-399/12-5/GG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki z o.o. wydatków poniesionych w związku z organizacją uroczystości otwarcia nowego zakładu na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2013 r. (data wpływu 22 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją uroczystości otwarcia nowego zakładu w specjalnej strefie ekonomicznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę w związku z organizacją uroczystości otwarcia nowego zakładu w specjalnej strefie ekonomicznej.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) pismem z dnia 8 stycznia 2013 r., Nr IPTPB3/423-399/12-2/GG, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia go bez rozpatrzenia.

Przedmiotowe wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 14 stycznia 2013 r.

W dniu 22 stycznia 2013 r. wpłynęło do tut. Organu uzupełnienie wniosku, nadane za pośrednictwem placówki pocztowej operatora publicznego w dniu 18 stycznia 2013 r. z zachowaniem obowiązującego terminu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej zwana Spółką, Wnioskodawcą) jest firmą z branży motoryzacyjnej. Siedziba Spółki i główny zakład produkcyjny znajduje się w, gdzie Spółka prowadzi działalność produkcyjną, opodatkowaną na zasadach ogólnych.

Niezależnie od powyższej działalności Spółka w dniu 2 lutego 2011 r. uzyskała Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Powyższą działalność Spółka prowadzić będzie w wydzielonym organizacyjnie zakładzie na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej - podstrefa.... Utworzenie zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ma wpłynąć na dywersyfikację produkcji, poprzez wdrożenie w nim innowacyjnych technologii produkcji, umożliwiających Spółce wprowadzenie na rynek docelowy znacząco ulepszonych produktów o unikalnych parametrach jakościowych i funkcjonalnych. Realizacji nowej inwestycji towarzyszyć będzie także wzrost zatrudnienia netto.

We wrześniu 2012 r. Spółka zorganizowała uroczyste otwarcie zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Celem uroczystości była promocja nowo otwartego zakładu produkcyjnego oraz promocja produktów Spółki, które wytwarzane będą na terenie zakładu w strefie ekonomicznej. Celem uroczystości było ukazanie Spółki jako producenta nowoczesnych produktów i których jakość ma zapewnić Mu wiodącą pozycję wśród światowych producentów szyb samochodowych oraz wpływać pozytywnie na pozycję konkurencyjną Spółki dzięki lepszemu zaspokojeniu potrzeb klientów, wyższej rentowności i efektywności produkcji, jak również wysokiej jakości wyrobów. Dodatkowo celem niniejszej uroczystości była promocja niniejszego zakładu jako dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy i wiarygodnego kontrahenta i partnera biznesowego. Zaproszeni goście zostali zapoznani z planami inwestycyjnymi w niniejszej lokalizacji, planowanym zatrudnieniu oraz potencjale niniejszego zakładu. Podczas uroczystości... zakład produkcyjny został poświęcony przez Biskupa, zwiedzano fabrykę oraz wystawy szyb samochodowych, a także wystawy zdjęć z budowy zakładu.

Na zorganizowanie uroczystości otwarcia zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej Spółka poniosła następujące koszty:

* dekoracja zakładu;

* lagi, proporczyki;

* banery;

* wstęga;

* mównica;

* kwiaty;

* wystawa szyb samochodowych;

* wystawa zdjąć z budowy zakładu;

* zwiedzanie zakładu (koszty BHP - kamizelki, okulary);

* zaproszenia;

* catering;

* stoły;

* krzesła;

* upominki dla gości w postaci albumów;

* transport gości;

* fotograf.

Organizacja jubileuszu Spółki została sfinansowana ze środków obrotowych Spółki.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca poinformował, że zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym zapytanie dotyczy 2012 r. (zgodnie z pierwotnym wnioskiem uroczyste otwarcie zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej odbyło się we wrześniu 2012 r.).

Uroczystość otwarcia zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej pomimo tego, iż jej uczestnikami byli zaproszeni goście miała charakter reklamy publicznej. Powyższe wynikało z założenia Spółki, iż organizacja uroczystego otwarcia miała na celu poinformowanie społeczności lokalnej oraz potencjalnych klientów w kraju o powstaniu nowego zakładu spółki na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Powyższe realizowane było poprzez informacje prasowe i relacje z uroczystości otwarcia, które stanowiły reklamę nowo powstałego zakładu.

Powyższa impreza nie miała charakteru ogólnodostępnego.

W uroczystości otwarcia zakładu uczestniczyli zaproszeni goście, kontrahenci, a także pracownicy spółki, których rola polegała na obsłudze zaproszonych gości, oprowadzaniu po zakładzie, prezentacji nowych wyrobów, pomocy w trakcie uroczystości.

Organizacja uroczystości otwarcia zakładu nie była ogłaszana przed imprezą w mediach. Natomiast bardzo szeroko i w pozytywnym aspekcie (istotny pracodawca w regionie, nowoczesny zakład produkcyjny, innowacyjne produkty) była relacjonowana po otwarciu.

Catering był ogólnie dostępny dla wszystkich uczestników w formie szwedzkiego stołu. Każdy mógł z niego skorzystać. Należy jednakże zauważyć, że miał on jedynie uboczny, pomocniczy charakter. Poczęstunek trwał ok. 1/2 godziny po zakończeniu uroczystości otwarcia zakładu.

Publikacje w lokalnej prasie miały na celu reklamę nowopowstałego zakładu jako nowoczesnego zakładu produkcyjnego oraz istotnego w regionie pracodawcy, stanowiły także reklamę produkowanych przez spółkę produktów. Publikacje prasowe miały wzmocnić postrzeganie Spółki jako atrakcyjnego partnera biznesowego, który ze względu na lokalizację inwestycji na terenie strefy ekonomicznej jest wiarygodnym kontrahentem, dobrym pracodawcą oraz posiada duży potencjał rozwojowy, co niewątpliwie przekłada się także na jego relacje z instytucjami około biznesowymi. Wskazywały społecznie pozytywny oddźwięk niniejszej uroczystości. Stoły i krzesła na potrzeby organizacji uroczystości otwarcia zakładu zostały wynajęte.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki, wydatki związane z organizacją uroczystości otwarcia zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jako wydatki o charakterze promocyjno - reklamowym, spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze. zm. dalej jako ustawa o p.d.o.p.) i mogą być w całości uznane za koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki wydatki na organizację uroczystości otwarcia zakładu produkcyjnego zlokalizowanego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jako ściśle w związane z działalnością Spółki na podstawie Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz związanymi z tą działalnością przychodami zwolnionymi z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. stanowią koszty uzyskania przychodu zwolnionego od opodatkowania.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. ma charakter ogólny. Z tego wzglądu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji podatkowej, tj. czy podatnik ma prawo zaliczenia tego wydatku do kosztów podatkowych, czy też podatnik takiego prawa nie ma. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa o p.d.o.p. wyraźnie wyłącza możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. zawierający katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów). W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem danego kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W ocenie Spółki powyższe oznacza, iż dla kwalifikacji podatkowej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zachowaniem, zabezpieczeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został on poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest on definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje on w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* został poniesiony w celu uzyskania zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został on właściwie udokumentowany,

* nie może się on znajdować się w katalogu wydatków, których ustawa o p.d.o.p. nie kwalifikuje jako koszty uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Konkludując należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów w świetle ustawy o p.d.o.p. są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki organizacja uroczystości otwarcia nowego zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ma bezsprzecznie związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Organizacja uroczystości otwarcia nowego zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej niewątpliwie stanowi dobrą okazję do promocji i reklamy niniejszego zakładu, jak również do promocji i reklamy produkowanych tu wyrobów. Biorąc pod uwagę społecznie pozytywny oddźwięk niniejszej uroczystości ma to istotne znaczenie dla postrzegania Spółki jako dobrego pracodawcy, wiarygodnego partnera biznesowego, który ze względu na lokalizację inwestycji na terenie strefy ekonomicznej jest wiarygodnym kontrahentem, dobrym pracodawcą oraz posiada duży potencjał rozwojowy, co niewątpliwie przekłada się także na Jego relacje z instytucjami okołobiznesowymi. Standardową strategią podmiotów działających na rynku jest rozwijanie relacji z kontrahentami i partnerami biznesowymi w celu nawiązania z nimi jak najsilniejszych więzi biznesowych.

Oczywistym jest, zdaniem Spółki, iż działania takie zmierzają do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Należy przyjąć, że wydatki powyższe jako ponoszone na reklamę i promocję nowo otwartego zakładu produkcyjnego na terenie strefy mają lub mogą mieć w przyszłości związek z osiąganymi przez Spółkę przychodami osiąganymi w powyższym zakładzie.

Wobec powyższego, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie uroczystości otwarcia nowego zakładu, której głównym celem jest promocja i reklama nowo otwartego zakładu produkcyjnego na terenie strefy ekonomicznej oraz produkowanych w nim wyrobów to należy przyjąć, iż powyższe wydatki mają lub mogą mieć w przyszłości związek z osiąganiem lub zwiększeniem przychodów Spółki. Spełniają zatem warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokonując oceny charakteru wydatków związanych z organizacją uroczystości otwarcia zakładu należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów (zachowania lub zabezpieczenia źródła).

Ze stanu faktycznego wynika, że wydatki, które Spółka poniosła w związku z organizacją uroczystości otwarcia zakładu, noszą znamiona reklamy. Przy braku legalnej definicji reklamy w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych zasadne jest odwołanie się do ich rozumienia w potocznym języku polskim. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy, czy określonego sposobu prowadzonej działalności. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa, zakładu). Wydatki ponoszone na reklamę zakładu przyczyniają się pośrednio do uzyskania przychodów. Nie są wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mogą więc stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodem. Wśród działań reklamowych należy - zdaniem Spółki, wyróżnić nie tylko reklamę towaru czy usługi, ale także reklamę zakładu produkcyjnego. Działania Spółki spełniały definicję reklamy, w szczególności dlatego, iż w ramach tych działań zawierało się oficjalne i uroczyste zaprezentowanie nowej fabryki Spółki i produkowanych tam wyrobów. Z powyższej uroczystości została sporządzona dokumentacja fotograficzna oraz informacje o otwarciu nowego zakładu zostały upublicznione w prasie lokalnej, co bez wątpienia miało wpływ na promocję niniejszego zakładu.

Spółka podkreśla, że istnieje również tzw."reklama instytucjonalna". Zadaniem takiej reklamy jest tworzenie sprzyjającego dla firmy klimatu, pozytywnego nastawienia potencjalnych klientów, umocnienia stopnia rozpoznawalności i znajomości firmy przez odbiorców zewnętrznych. Wszystkie te czynniki mogą spowodować zwiększenie popytu na towary czy usługi firmy, a w konsekwencji zwiększyć jej przychody. Oznacza to, iż za reklamę można by uznać również reklamę zakładu produkcyjnego odznaczającego się określonymi cechami, a nie tylko samych towarów czy usług. Spółka wskazuje, że w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 2644/2006) i z dnia 12 czerwca 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 157/08). Sąd ten zaprezentował pogląd, iż promowanie firmy pośrednio promuje oferowane przez nią towary lub usługi zachęcając do ich nabywania.

Uroczystość otwarcia nowego zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej była okazją do zaprezentowania Spółki jako dużego inwestora, dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy, kontrahenta oraz liczącego się na rynku partnera biznesowego. Spółka wyjaśniła, że podstawowym Jej zamiarem było rozpowszechnianie wiedzy o otwarciu nowego zakładu i oferowanych produktach oraz potencjale niniejszego zakładu jako pracodawcy na lokalnym rynku pracy, czy jako wiarygodnego kontrahenta. Zamiar ten był realizowany poprzez wystąpienia władz Spółki oraz zaproszonych gości, w tym władz państwowych i lokalnych, odpowiednią dekorację zakładu, banery, flagi, proporczyki, kwiaty, zorganizowanie mównicy, wstęgi oraz zwiedzanie zakładu i wystawy szyb samochodowych, a także wystawy zdjęć z budowy nowego zakładu, czy sporządzenie dokumentacji fotograficznej z uroczystości otwarcia. Podczas uroczystości zapewniono gościom transport, podjęto poczęstunkiem, symboliczną lampką wina oraz obdarowano drobnymi upominkami w postaci albumów.

Aby powyższe koszty zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy powinny spełniać zawartą w hipotezie niniejszego przepisu przesłankę kosztów reprezentacji. Działania natomiast Spółki miały wyłącznie charakter pomocniczy, uzupełniający w odniesieniu do podstawowych, bezpośrednio reklamowych. Ich wprowadzenie było działaniem standardowym w danych okolicznościach, nie noszącym cech okazałości, czy wystawności, biorąc pod uwagę, że część nieoficjalna związana z podjęciem gości zorganizowana została na terenie zakładu, trwała po zakończeniu oficjalnych uroczystości ok. 1,5 godziny i stanowiła moment na dyskusję, nawiązanie kontaktów, czy podzielenie się refleksjami z uroczystości otwarcia. Są to działania powszechnie stosowane, świadczące wyłącznie o dbałości i szacunku wobec zaproszonych gości, z których wielu przybyło na niniejszą uroczystość po długiej podróży.

Zdaniem Spółki powyższe wydatki mają w całości charakter reklamowy i nie można ich nawet w części potraktować jako kosztów reprezentacji. Reklama, poprzez organizację uroczystości otwarcia nowego zakładu produkcyjnego, odgrywa ważną rolę w zaistnieniu fabryki w świadomości społeczności lokalnej oraz klientów. Organizacja uroczystości otwarcia zakładu, jego poświęcenie, przecięcie wstęgi, zwiedzanie zakładu oraz oglądanie dokumentacji fotograficznej z budowy, czy zwiedzanie wystaw produktów jest atrakcyjną oprawą dla promowania zakładu i produkowanych w nim wyrobów. Powyższe działania realizowane były poprzez prezentację gościom nowej inwestycji Spółki na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, możliwości z tym związanych oraz jej znaczenia zarówno dla kontrahentów Spółki jak i dla społeczności lokalnej, co znalazło odzwierciedlone w informacjach prasowych o nowym zakładzie spółki opublikowanych po uroczystości otwarcia. Spółka poniosła więc wydatki na zorganizowanie promocyjno - reklamowej uroczystości otwarcia zakładu w celu osiągnięcia przychodów w przyszłości. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji ze względu na charakter i cel imprezy.

Ocena celu imprezy zdaniem Spółki powinna być dokonywana przez pryzmat wszystkich okoliczności. Powołując się na słownikowe znaczenia pojęcia"reprezentacja" Spółka wskazuje, iż w przypadku zorganizowanej przez Nią uroczystości, nie można mówić o jakiejkolwiek okazałości czy wystawności. Podjęte działania nie wiązały się z wystawnością, lecz jedynie z należytą starannością w przygotowaniu przedsięwzięcia o charakterze biznesowym, jakim było otwarcie nowego zakładu na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Podobnie Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 382/2010, Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10.

Zatem, w ocenie Spółki wydatki związane z organizacją uroczystości otwarcia zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jako wydatki o charakterze promocyjno - reklamowym spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. i mogą być w całości uznane za koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 12 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.) - dalej ustawa o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Według art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Natomiast z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 powołanej ustawy wynika zasada, że w przypadku osiągania przychodów ze źródła niepodlegającego opodatkowaniu lub wolnego od podatku, przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się zarówno przychodów z tego źródła, jak i kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem § 5 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1584 z późn. zm.), zwolnienie podatkowe przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy.

W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. W konsekwencji, biorąc możliwość skorzystania z przedmiotowego zwolnienia podatkowego, obie te przesłanki muszą być spełnione łącznie (§ 5 ust. 5 powołanego rozporządzenia).

W świetle powyższych przepisów, w przypadku, gdy podatnik prowadzi jednocześnie działalność gospodarczą, poza obszarem strefy oraz na terenie strefy w oparciu o wymagane zezwolenie, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie.

Ponadto zwrócić należy uwagę na konieczność odrębnego ujmowania w księgach przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie i poza nią. Zapisów w księgach należy dokonywać w sposób umożliwiający określenie dochodu zwolnionego od podatku dochodowego oraz podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). Mając powyższe na uwadze konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy. W przypadku kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zastosować zasadę proporcjonalnego rozliczenia tych kosztów. W myśl przepisów art. 15 ust. 2 tej ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę ustalania kosztów przytoczoną powyżej stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W wyroku z dnia 22 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 915/2009, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu podkreśla "Niewątpliwe przepis ten ma szczególne znacznie w sytuacji prowadzenia przez podatnika różnych rodzajów działalności gospodarczej, generującej przychody podlegające opodatkowaniu lub zwolnieniu z opodatkowania. Prawidłowo prowadzona ewidencja nie pozbawia podatnika możliwości rozliczenia poniesionych wydatków w taki sposób, aby ustalenie ich związku z poszczególnymi źródłami przychodów umożliwiało zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów związanych z tymi źródłami. Jak wyżej zostało powiedziane tylko obiektywnie występujące przeszkody mogłyby stanąć na przeszkodzie zastosowania tej zasady, prowadząc do zastosowania reguł z art. 15 ust. 2 ustawy".

Zgodnie z cytowanym wyrokiem warunkiem niezbędnym do zastosowania przepisu art. 15 ust. 2 ustawy jest:

Dopiero wystąpienie powyższych przesłanek łącznie pozwala na zastosowanie omawianego przepisu i ustalenie kosztów w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Metoda ustalania kosztów w sposób określony w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma zastosowanie tylko wówczas, gdy przy każdym przychodzie z różnych działalności ponoszone są faktycznie koszty, lecz koszty te nie są wyodrębnione dla poszczególnych źródeł przychodów. Ustawodawca, przyjmując powyższe rozwiązanie wskazał, iż chodzi faktycznie o ponoszenie kosztów uzyskania przychodów ze wszystkich źródeł przychodu i że muszą one mieć związek z uzyskanym przychodem z danego źródła przychodu, a więc omawiany przepis należy interpretować łącznie z generalną zasadą zawartą w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, z której wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem taksacyjnie wymienionych w ustawie.

Podobnie wypowiadały się sądy administracyjne w wyrokach: sygn. akt I SA/Wr 1256/2008 - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 marca 2009 r., sygn. akt II FSK 382/2005 wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lutego 2006 r.).

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z powołaną zasadą ma zastosowanie w sytuacjach wyjątkowych, w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla obu źródeł przychodów, a wiec jedynie do niektórych kosztów Spółki dotyczących zarówno działalności wolnej od opodatkowania i działalności opodatkowanej, których obiektywnie nie można jednoznacznie przypisać do jednej z kategorii przychodów - rozdzielić na dotyczące przychodów wolnych od podatku i dotyczące przychodów podlegających opodatkowaniu.

W przedstawionym stanie faktycznym koszt zorganizowania uroczystości otwarcia zakładu na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ocenie Spółki powinien być przypisany do działalności podlegającej zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. Jak wynika z przepisów oraz ugruntowanej linii orzeczniczej z proporcjonalnym podziałem kosztów na działalność opodatkowaną i działalność zwolnioną możemy mieć do czynienia wyłącznie wówczas, gdy powyższych kosztów obiektywnie nie możemy przypisać do jednej z kategorii. W przypadku uroczystości otwarcia nowo budowanego zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej trudno jest uznać, że koszty powyższe związane są zarówno z działalnością opodatkowaną jak i zwolnioną. Zakład powyższy został wybudowany w celu osiągania w tej lokalizacji przychodów wolnych od opodatkowania na podstawie uzyskanego Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie strefy. Ewentualne przychody opodatkowane np. z działalności finansowej (odsetki z lokat, itp.) nie mogą przesądzać o konieczności dokonywania podziału kosztów w oparciu o proporcję przychodową, gdyż celem uruchomienia niniejszego zakładu było osiąganie dochodów zwolnionych. Działania promocyjno - reklamowe związane z otwarciem zakładu na terenie strefy oraz promocją produktów wytwarzanych na terenie strefy są kosztami uzyskania przychodu zwolnionego. Koszty powyższe pomniejszać będą przychód podlegający zwolnieniu i stanowić będą podstawę kalkulacji dochodu zwolnionego. Brak jest podstaw do proporcjonalnego podziału kosztów pomiędzy działalność opodatkowaną i zwolnioną.

Biorąc powyższe argumenty pod uwagę Wnioskodawca uznaje, że wydatki powyższe mają charakter reklamowy, związany z promocją i reklamą nowo otwartego zakładu na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w którym Spółka prowadzić będzie działalność gospodarczą na podstawie Zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Zatem wydatki powyższe jako związane ściśle związane z działalnością zakładu na terenie strefy i przychodami zwolnionymi z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. stanowią koszty uzyskania przychodu zwolnionego z opodatkowania.

Zdaniem Spółki wydatki związane z organizacją uroczystości otwarcia zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jako wydatki o charakterze promocyjno-reklamowym spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. i mogą być w całości uznane za koszty uzyskania przychodu.

Wydatki na organizację uroczystości otwarcia zakładu produkcyjnego zlokalizowanego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jako ściśle w związane z działalnością spółki na podstawie Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz związanymi z tą działalnością przychodami zwolnionymi z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. stanowią koszty uzyskania przychodu zwolnionego od opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Specjalna strefa ekonomiczna jest wyodrębnioną administracyjnie częścią terytorium kraju, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

Na podstawie art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274), przedsiębiorcy w ramach prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej otrzymują tzw. regionalną pomoc publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 16 ust. 1 wymienionej ustawy podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

* zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;

* dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;

* terminu zakończenia inwestycji;

* maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 4 wymienionej ustawy, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reklamy, należy - zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa - odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. Według Słownika Języka Polskiego PWN reklama to "działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług" oraz "plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi".

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga również uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja", wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność". Powyższe odnosi się także do terminu "reprezentacja" użytego w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Norma ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności. Rozróżnienie wydatków zwianych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Pomocną może być również etymologia tego słowa - "repraesentatio" (łac.) oznacza "wizerunek".

Również w orzecznictwie wskazano na takie właśnie rozumienie pojęcia "reprezentacja", np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1009/10, podnosi, iż: " (...) W piśmiennictwie do wydatków na reprezentację zalicza się koszty poczęstunku gości podmiotu gospodarczego, uczestników konferencji, przyjęć i posiedzeń, koszty poczęstunków z okazji świąt branżowych, państwowych, wręczania nagród i odznaczeń; koszty imprez artystycznych organizowanych z okazji uroczystości, zakupy kwiatów do dekoracji pomieszczeń oraz przeznaczonych do wręczania określonym osobom; kosztów uczestnictwa na zewnątrz firmy w przyjęciach, spotkaniach, posiedzeniach, konferencjach, zjazdach i innych imprezach organizowanych okazjonalnie lub na okoliczność świąt, rocznic i celowych przedsięwzięć reprezentacyjnych, również w imprezach towarzyszących, w tym także koszty wyjazdów zagranicznych związanych z reprezentowaniem firmy w tych imprezach (Podatek dochodowy od osób prawnych; pod red. J. Marciniuka; Warszawa 2008, Wydawnictwo C.H. Beck).

Zgodnie z podejściem funkcjonalnym przez reprezentację należy rozumieć działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych związane z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (zob. B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz; Warszawa 1997; powoływany w S. Babiarz, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2009, Wrocław 2009). (...)

Wizerunek ten, postrzegany i określany jako pozytywny, wcale nie musi odzwierciedlać dostatku, okazałości, zamożności itp. W niektórych sytuacjach wizerunkiem pozytywnym będzie taki, który wykaże cechy przedsiębiorcy takie, jak prostota, zapobiegliwość, oszczędność itp. Na taki wizerunek podmiotu również należy "zapracować" i ponieść stosowne do niego wydatki na reprezentację. Być może będą one miały inny charakter, niż wydatki zmierzające do wykazania zamożności, ekskluzywności i okazałości, ale wciąż będą to wydatki na reprezentację. (...)

Przypisywanie reprezentacji cech takich, jak wystawność, okazałość, wytworność, ekskluzywność, wynika w gruncie rzeczy z faktu, iż te właśnie cechy powszechnie postrzegane są jako pozytywnie charakteryzujące wizerunek określonego podmiotu, kojarzące się z wysokim statusem i pozycją społeczną. Jednakże nie oznacza to, że budowanie wizerunku może odbywać się wyłącznie poprzez działania nadzwyczajne, wykraczające poza przyjęte standardy (...)".

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że koszty uzyskania przychodów stanowić mogą wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Spółka w dniu 2 lutego 2011 r. uzyskała Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

We wrześniu 2012 r. Spółka zorganizowała uroczyste otwarcie zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Celem uroczystości była promocja nowo otwartego zakładu produkcyjnego oraz promocja produktów Spółki, które wytwarzane będą na terenie zakładu w strefie ekonomicznej. Celem uroczystości było ukazanie Spółki jako producenta nowoczesnych produktów i których jakość ma zapewnić mu wiodącą pozycję wśród światowych producentów szyb samochodowych oraz wpływać pozytywnie na pozycję konkurencyjną Spółki dzięki lepszemu zaspokojeniu potrzeb klientów, wyższej rentowności i efektywności produkcji, jak również wysokiej jakości wyrobów. Dodatkowo celem niniejszej uroczystości była promocja niniejszego zakładu jako dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy i wiarygodnego kontrahenta i partnera biznesowego. Zaproszeni goście zostali zapoznani z planami inwestycyjnymi w niniejszej lokalizacji, planowanym zatrudnieniu oraz potencjale niniejszego zakładu.

Na zorganizowanie uroczystości otwarcia zakładu produkcyjnego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej Spółka poniosła następujące koszty takie jak: dekoracja zakładu; flagi, proporczyki; banery; wstęga; mównica; kwiaty; wystawa szyb samochodowych; wystawa zdjęć z budowy zakładu; zwiedzanie zakładu (koszty BHP - kamizelki, okulary); zaproszenia; catering; stoły; krzesła; upominki dla gości w postaci albumów; transport gości; fotograf.

Organizacja jubileuszu Spółki została sfinansowana ze środków obrotowych Spółki.

W uroczystości otwarcia zakładu uczestniczyli zaproszeni goście, kontrahenci, a także pracownicy Spółki, których rola polegała na obsłudze zaproszonych gości, oprowadzaniu po zakładzie, prezentacji nowych wyrobów, pomocy w trakcie uroczystości.

Organizacja uroczystości otwarcia zakładu nie była ogłaszana przed imprezą w mediach. Natomiast bardzo szeroko i w pozytywnym aspekcie (istotny pracodawca w regionie, nowoczesny zakład produkcyjny, innowacyjne produkty) była relacjonowana po otwarciu.

Catering był ogólnie dostępny dla wszystkich uczestników w formie szwedzkiego stołu. Każdy mógł z niego skorzystać, miał on jedynie uboczny, pomocniczy charakter. Poczęstunek trwał ok. 1/2 godziny po zakończeniu uroczystości otwarcia zakładu.

Publikacje w lokalnej prasie miały na celu reklamę nowopowstałego zakładu jako nowoczesnego zakładu produkcyjnego oraz istotnego w regionie pracodawcy, stanowiły także reklamę produkowanych przez spółkę produktów. Publikacje prasowe miały wzmocnić postrzeganie Spółki jako atrakcyjnego partnera biznesowego, który ze względu na lokalizację inwestycji na terenie strefy ekonomicznej jest wiarygodnym kontrahentem, dobrym pracodawcą oraz posiada duży potencjał rozwojowy, co niewątpliwie przekłada się także na jego relacje z instytucjami około biznesowymi. Wskazywały społecznie pozytywny oddźwięk niniejszej uroczystości.

Dokonując oceny charakteru wydatków związanych z organizacją ww. spotkania należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów (zabezpieczenia źródła).

Konieczne jest zatem rozstrzygnięcie, czy zorganizowanie tego spotkania ma kształtować popyt na produkty Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich korzystania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu pewnej relacji i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

Zasadniczym zamierzeniem zorganizowanego spotkania była chęć kształtowania lepszego postrzegania Wnioskodawcy na zewnątrz, uwypuklenia jego profesjonalizmu, tworzenia pozytywnych relacji z gośćmi oraz budowania zaufania. Ponieważ wymienione cechy są utożsamiane z reprezentacją i stanowią one dominujący (właściwy) czynnik zaplanowanego spotkania, wydatki związane z organizacją tej uroczystości - podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy ze względu na reprezentacyjny charakter przedmiotowego przedsięwzięcia.

W tym miejscu wskazać należy, iż z uwagi na złożoność gospodarczego funkcjonowania podmiotów na rynku, istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu (zwłaszcza w procesie wydawania interpretacji indywidualnych) granicy poszczególnych przejawów aktywności gospodarczej przedsiębiorców, w tym w zakresie ponoszonych kosztów reprezentacji. Ustalenie sztywnej granicy, po przekroczeniu której wydatek mógłby zostać uznany za reprezentacyjny, możliwe byłoby ewentualnie w sytuacji normatywnej definicji pojęcia "reprezentacja" zawartej w ustawie podatkowej, a i to pod warunkiem, że zawierałaby ona precyzyjne kryteria umożliwiające ich jednoznaczną kwalifikację prawnopodatkową.

Jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych na organizację spotkania w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację, czy też inny rodzaj poniesionych wydatków, wówczas konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Tutejszy Organ stosownie do art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Jak już zostało wskazane powyżej, istotne elementy, które wskazują na reprezentacyjny charakter spotkania to grono zaproszonych gości - przedstawicie Kościoła, przedstawicie Zakładu. W opinii tut. Organu trudno nie doszukać się tu reklamowego charakteru. Działania Spółki kierowane są do wąskiego, wyselekcjonowanego grona odbiorców zaproszonych gości. Należy stwierdzić, że w działaniach tych przeważa aspekt reprezentacyjny, bowiem bez wątpienia działania te zmierzają do wykreowania pozytywnego obrazu Spółki w oczach tych gości.

Analizując powyższe, należy uznać, iż poniesione wydatki przez Spółkę w związku z organizacją spotkania związanego z oddaniem do użytku nowego Zakładu noszą znamiona wydatków reprezentacyjnych, bowiem służą budowaniu relacji z konkretnymi gośćmi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki, a w konsekwencji nie mogą zostać zaliczone go kosztów uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym samym nie stanowią wydatków wolnych od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Podnieść w tym miejscu należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te nie są wiążące dla tut. Organu, ponieważ dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w zaistniałym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.