IPTPB3/423-328/13-2/PM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmniejszenia przychodu Spółki o wartość rabatu - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmniejszenia przychodu Spółki o wartość rabatu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych oraz chemii gospodarczej poprzez sieć placówek handlowych na terenie całego kraju działających pod szyldem Wnioskodawcy.

Jednocześnie Spółka, jako pracodawca zatrudniający ponad 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty - zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej: Ustawa o ZFŚS), utworzyła zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (dalej: Fundusz).

Spółka dopełnia również ustawowych obowiązków związanych z prowadzeniem Funduszu, tj.:

* utworzyła regulamin korzystania z Funduszu;

* corocznie dokonuje odpisu na Fundusz na podstawie planowanego zatrudnienia i korekty na koniec roku z związku z przeliczeniem wysokości odpisu na podstawie rzeczywistego zatrudnienia.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Ustawy o ZFŚS, w obowiązujących ustawowych terminach Spółka przekazuje na specjalnie wyodrębniony rachunek Funduszu równowartość dokonanych odpisów i zwiększeń za dany rok, i w związku z tym całość kosztów z tytułu dokonanego odpisu Spółka odnosi w ciężar kosztów uzyskania przychodu danego roku.

Na podstawie obowiązującego w Spółce Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, Spółka z okazji świąt dwa razy do roku przekazuje swoim pracownikom emitowane przez Spółkę we własnym zakresie bony towarowe (dalej: Bony). Bony mogą być wykorzystane wyłącznie w sieci sklepów należących do Spółki. Wydane pracownikom Bony sfinansowane są w całości ze środków Funduszu (cała wartość nominalna bonu jest sfinansowana ze środków Funduszu). Bony przyznawane są według kryterium socjalnego, tj. wysokość (wartość nominalna) bonów jest uzależniona od wysokości średniego wynagrodzenia pracownika za ustalony okres. Im niższe wynagrodzenie osiągnął pracownik, tym bony o wyższej wartości przyznaje mu Spółka.

Ponadto: (i) Bony nie podlegają wymianie na gotówkę, (ii) w sytuacji zakupu przez pracownika towaru na wartość mniejszą niż wartość nominalna bonu pracownik nie może dokonać płatności Bonem, ponieważ z Bonów nie jest wydawana reszta, (iii) w sytuacji zakupu przez pracownika towarów na kwotę wyższą niż wartość nominalna Bonu, pracownik musi uregulować gotówką (bądź kartą) równowartość nadwyżki wartości zakupionego towaru nad wartością nominalną Bonu, którym dokonuje płatności.

Spółka rozpoznaje przychód ze sprzedaży w momencie realizacji bonów przez pracownika, tj. z chwilą dokonania przez niego zakupu towarów w sieci sklepów Spółki, zarejestrowania tej sprzedaży w cenach detalicznych w kasie fiskalnej sklepu, w której pracownik dokonał zakupu towarów, przy jednoczesnym przyjęciu od pracownika płatności w postaci Bonu.

Spółka rozważa możliwość zmiany zasad finansowania z Funduszu bonów. Zmiana polegałaby na tym, że łączna wartość nominalna wyemitowanych i przyznanych pracownikom Spółki bonów byłaby nadal sfinansowana z Funduszu, jednak z uwzględnieniem rabatu w wysokości, w jakiej Spółka zwykle udziela rabatów niezależnym/niepowiązanym zewnętrznym firmom nabywającym emitowane przez Spółkę Bony, bądź jaki uzyskałaby Spółka nabywając bony towarowe od niezależnych/niepowiązanych zewnętrznym firm (sieci detalicznych) emitujących bony towarowe. Zmiana zasad finansowania polegałaby na tym, że: (i) dotychczas za każdy wyemitowany przez Spółkę i wydany pracownikowi Bon o wartości nominalnej 100 jednostek (np. 100 zł) Fundusz jest obciążany wartością 100 jednostek (czyli np. 100 zł). Po zmianie zasad za każdy wyemitowany przez Spółkę i wydany pracownikowi Bon o wartości nominalnej 100 jednostek (np. 100 zł) Fundusz byłby obciążany wartością 98 jednostek (czyli np. 98 zł). Powstała różnica (w przykładzie w wysokości 2 jednostek równych 2 zł) stanowiłaby rabat, jaki zwykle Spółka przyznaje niezależnym/niepowiązanym zewnętrznym firmom nabywającym emitowane przez Spółkę Bony bądź jaki uzyskałaby Spółka nabywając bony towarowe od niezależnych/niepowiązanych zewnętrznym firm (sieci detalicznych) emitujących bony towarowe, w celu przekazania ich pracownikom Spółki. Jednocześnie Spółka zaznacza, że pracownik otrzymujący bon będzie uprawniony do nabycia towaru za wartość odpowiadającą wartości nominalnej bonu (czyli w ww. przykładzie za 100 zł).

Spółka zamierza rozliczać udzielony Funduszowi rabat w całości jako zmniejszenie przychodu z działalności gospodarczej, sukcesywnie i proporcjonalnie do stopnia realizacji bonów towarowych przez pracowników.

Spółka nie zamierza korygować podatku VAT należnego zarejestrowanego z chwilą takiej sprzedaży, w części odnoszącej się do rabatu udzielonego Funduszowi, ponieważ nie ma możliwości wygenerowania systemowych danych z ewidencji sprzedaży, z których wynikałaby wartość podatku VAT według obowiązujących stawek zawierająca się w udzielonym rabacie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na skutek zmiany zasad finansowania, na wyżej opisane, emitowanych przez Spółkę Bonów, które będą wydawane pracownikom Spółki, Spółka będzie miała prawo zmniejszyć przychody z działalności gospodarczej, a tym samym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o całą kwotę rabatu, sukcesywnie i proporcjonalnie do stopnia realizacji bonów towarowych przez pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym wyżej zdarzeniu przyszłym Spółce będzie przysługiwało prawo do zmniejszenia przychodów z działalności gospodarczej, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o całą kwotę rabatu, sukcesywnie i proporcjonalnie do stopnia realizacji bonów towarowych przez pracowników.

Z uwagi na fakt, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych i chemii gospodarczej, w celu poszerzenia grona klientów i tym samym zwiększenia sprzedaży Spółka regularnie oferuje różnym firmom możliwość zakupienia bonów towarowych (Bonów), które firmy mogłyby przekazywać swoim pracownikom w celu realizacji wyłącznie w sieci sklepów Wnioskodawcy. Z uwagi na dużą konkurencję na tym rynku w celu zainteresowania jak największej liczby potencjalnych nabywców Bonów - zwłaszcza w okresach przedświątecznych, Spółka oferuje zainteresowanym firmom możliwość negocjacji ceny. Często zdarza się, że ostateczna cena, którą zainteresowane firmy płacą Spółce za nabywane Bony jest niższa o 2-5% od łącznej wartości nominalnej zakupionych bonów towarowych. Wartość udzielonego firmom upustu za zakupione przez nie bony towarowe uzależniona jest w dużej mierze od ilości i łącznej wartości nabywanych Bonów oraz czasu, od jakiego firma nabywająca bony współpracuje ze Spółką w tym zakresie (tekst jedn.: jak długo i często nabywa od Spółki Bony). Praktyka negocjowania i udzielania upustów firmom nabywającym bony towarowe w różnych sieciach detalicznych jest na rynku powszechna. Powoduje to zwiększenie obrotów przez sieci detaliczne: daje szansę zdobycia większej liczby stałych klientów w przyszłości. Jednocześnie różnica pomiędzy łączną wartością nominalną bonów towarowych przekazanych firmie nabywającej Bony a ostateczną ceną, jaką płaci firma za nabywane Bony, traktowana jest przez Spółkę jako rabat.

Jednocześnie Spółka w okresach przedświątecznych takie same Bony oferuje własnym pracownikom. Bony są w takiej sytuacji w całości finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Socjalnego (łączna wartość nominalna bonów przekazanych pracownikom obciąża w całości Fundusz). Z uwagi na fakt, że Spółka nie jest właścicielem środków zgromadzonych na tym Funduszu (a jedynie administruje tymi środkami), nie mniej jednak jest zobowiązana aby administrować i zarządzać tymi środkami jak najefektywniej. W tym celu powinna rozważyć wszystkie oferty na rynku w zakresie bonów towarowych i z punktu widzenia poziomu ceny zakupić bony towarowe w tej sieci, która oferuje najkorzystniejszą (najniższą) cenę za określoną wartość nominalną bonów. Z uwagi na fakt, że również Spółka jest zainteresowana zwiększaniem obrotów w swoich sklepach, kierownictwo Spółki rozważa możliwość udzielenia Funduszowi, którym zarządza, określonego rabatu. Oczywiście rabat ten byłby określony na podstawie warunków i ofert rynkowych innych sieci. Spółka kalkulując wysokość rabatu, którego może udzielić Funduszowi, podobnie jak przy ofertach składanych firmom zewnętrznym zainteresowanym nabyciem Bonów, bierze pod uwagę łączną wartość nominalną bonów, które zostaną przekazane pracownikom oraz poziom przychodów i marży jaką dzięki temu zrealizuje we własnych sklepach należących do Spółki.

Spółka podkreśla, że Bony mogą być realizowane wyłącznie w sieci sklepów należących do Spółki, zatem określenie przychodów i marży (w wyniku realizacji bonów przez pracowników) i w efekcie możliwego rabatu, jakiego Spółka byłaby skłonna udzielić, jest łatwe do wyliczenia.

W opisanym stanie faktycznym niewątpliwie pracownicy Spółki realizując bony towarowe w sieci sklepów należących do Spółki przyczyniają się do zwiększenia obrotów i marży w Spółce i tym samym do zwiększenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jeśli Spółka nie udzieli Funduszowi rabatu, z punktu widzenia efektywności Funduszu powinna zakupić bony towarowe w innych zewnętrznych sieciach, ale tym samym utraciłaby znaczne korzyści w postaci dodatkowych przychodów i marży w sieci sklepów należących do Spółki. Nabywanie bonów w obcych sieciach tylko z powodu braku możliwości udzielania rabatu Funduszowi, którym zarządza Spółka, byłoby nieracjonalne, nielogiczne i niegospodarne z punktu widzenia Spółki, zważywszy że rabaty takie są możliwe do wynegocjowania w każdej sieci zewnętrznej. Skoro Spółka, jak zaznaczono wyżej, jest skłonna oferować takie rabaty firmom zewnętrznym zainteresowanym nabyciem Bonów, oczywiście na racjonalnych i rynkowych warunkach, ma prawo i jest skłonna udzielić rabatu także Funduszowi, którym zarządza.

Rabat udzielony Funduszowi niczym nie różni się od rabatów udzielonych innym zewnętrznym/niepowiązanym firmom zewnętrznym, a zatem stanowi podstawę do zmniejszenia przychodów z działalności gospodarczej, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Wynika to z uregulowań zawartych w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym "za przychody związane z działalnością gospodarczą (...) osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody (...) po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont." W obu przypadkach, niezależnie od tego czy Bony realizowane są przez pracowników firm zewnętrznych czy przez pracowników własnych, Spółka osiąga dodatkowe korzyści w postaci zwiększenia przychodów i marży, a zatem rabat udzielony firmom zewnętrznym bądź analogicznie Funduszowi stanowi podstawę do zmniejszenia przychodów z działalności gospodarczej, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Z uwagi na fakt, że Spółka nie ma możliwości wygenerowania systemowych danych z ewidencji sprzedaży, z których wynikałaby wartość podatku VAT według obowiązujących stawek zawierająca się w udzielonym rabacie, rabat ten w całości byłby rozliczany w czasie jako pomniejszenie przychodów z działalności gospodarczej, sukcesywnie i proporcjonalnie do stopnia ich realizacji.

Jednocześnie zdaniem Spółki nie zachodziłaby okoliczność przewidziana w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w przypadku dokonania zmian w zasadach finansowania z Funduszu Bonów (czyli z uwzględnieniem rabatu udzielonego Funduszowi przez Spółkę) przekazywanych swoim pracownikom nie dochodziłby do ponoszenia przez Spółkę żadnych dodatkowych wydatków na działalność socjalną. Nadal całość wydatków na działalność socjalną byłaby finansowana ze środków Funduszu z tą różnicą, że Fundusz otrzymywałby rabat przy zakupie Bonów. Jednocześnie Spółka zwraca uwagę, że takie rozwiązanie, tj. finansowanie z funduszu socjalnego bonów towarowych przyznanych i przekazanych pracownikom z uwzględnieniem rabatu przyznanego przez Spółkę, która oprócz faktu pozostawania administratorem funduszu socjalnego jest jednocześnie emitentem bonów towarowych, nie jest przez Ustawę o ZFŚS wykluczone czy zabronione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 592 z późn. zm.).

W myśl art. 2 pkt 1 ww. ustawy, działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej, rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Natomiast osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści - byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu (art. 2 pkt 5 ww. ustawy).

Przeznaczenie dokonanej wcześniej wpłaty na działalność inną niż działalność socjalna stanowi naruszenie ustawy o ZFŚS, nie wywołuje jednak skutków na gruncie prawa podatkowego i nie wpływa na ustalenie podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiście otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Wykładnia powołanego powyżej przepisu art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prowadzi do wniosku, że objęte hipotezą tego przepisu przychody muszą być następstwem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek, skutkujący powstaniem przychodu. Omawiany przepis stanowi, że przychodami uznanymi za przychody z działalności gospodarczej są nie tylko przychody otrzymane, ale także należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano.

Przepisy analizowanej ustawy podatkowej, poza cytowanym przepisem art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w części dotyczącej wyłączenia z przychodów należnych określonych kategorii, wymienionych w tym przepisie), nie regulują zasad dotyczących momentu zmniejszenia (powiększenia przychodów, tj. czy przychód pomniejsza się (powiększa) w dacie powstania przychodu należnego. Z art. 12 ust. 3 ww. ustawy wynika bowiem, że przychody związane z działalnością gospodarczą podlegają pomniejszeniu o wartość udzielonych bonifikat (rabatów) i skont. Przepis nie precyzuje jednak, w jakim momencie czasowym należy pomniejszyć przychód o udzielone bonifikaty (rabaty) i skonta, w szczególności, czy bonifikaty (rabaty), skonta pomniejszają przychód należny okresu, w którym bonifikaty (rabaty) i skonta zostały udzielone, czy też przychód (powstały przed udzieleniem bonifikat (rabatów), skont), którego te bonifikaty (rabaty), skonta dotyczą.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka rozpoznaje przychód ze sprzedaży w momencie realizacji bonów przez pracownika, tj. z chwilą dokonania przez niego zakupu towarów w sieci sklepów Spółki, zarejestrowania tej sprzedaży w cenach detalicznych w kasie fiskalnej sklepu, w której pracownik dokonał zakupu towarów, przy jednoczesnym przyjęciu od pracownika płatności w postaci Bonu. Spółka rozważa możliwość zmiany zasad finansowania z Funduszu bonów. Zmiana polegałaby na tym, że łączna wartość nominalna wyemitowanych i przyznanych pracownikom Spółki bonów byłaby nadal sfinansowana z Funduszu, jednak z uwzględnieniem rabatu w wysokości, w jakiej Spółka zwykle udziela rabatów niezależnym/niepowiązanym zewnętrznym firmom nabywającym emitowane przez Spółkę Bony, bądź jaki uzyskałaby Spółka nabywając bony towarowe od niezależnych/niepowiązanych zewnętrznym firm (sieci detalicznych) emitujących bony towarowe. Zmiana zasad finansowania polegałaby na tym, że za każdy wyemitowany przez Spółkę i wydany pracownikowi Bon o wartości nominalnej 100 jednostek (np. 100 zł) Fundusz byłby obciążany wartością 98 jednostek (czyli np. 98 zł). Powstała różnica (w przykładzie w wysokości 2 jednostek równych 2 zł) stanowiłaby rabat, jaki zwykle Spółka przyznaje niezależnym/niepowiązanym zewnętrznym firmom nabywającym emitowane przez Spółkę Bony, bądź jaki uzyskałaby Spółka nabywając bony towarowe od niezależnych/niepowiązanych zewnętrznym firm (sieci detalicznych) emitujących bony towarowe, w celu przekazania ich pracownikom Spółki. Jednocześnie Spółka zaznacza, że pracownik otrzymujący bon będzie uprawniony do nabycia towaru za wartość odpowiadającą wartości nominalnej bonu (czyli w ww. przykładzie za 100 zł).

Spółka zamierza rozliczać udzielony Funduszowi rabat w całości jako zmniejszenie przychodu z działalności gospodarczej, sukcesywnie i proporcjonalnie do stopnia realizacji bonów towarowych przez pracowników.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcia "bonifikata" i "skonto" nie są zdefiniowane. W odczytaniu znaczenia przepisu art. 12 ust. 3 ww. ustawy należy kierować się więc ich powszechnym znaczeniem. Przyjmując za "Uniwersalnym słownikiem języka polskiego" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303)"bonifikata" - to "zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat". Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata jest udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny, których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży (np. udzielenie długoletnim kontrahentom bonifikaty wyrażonej procentowo lub kwotowo w stosunku do określonej wartości zakupów w przeciągu jakiegoś ustalonego okresu czasu). Natomiast w przypadku, jeżeli okoliczności wpływające na zmniejszenie ceny są znane stronom przed zawarciem umowy sprzedaży, to powinny znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w tej umowie.

Zgodnie z internetowym "Słownikiem języka polskiego" Wydawnictwa Naukowego PWN SA "rabat" to "obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę; też: ta kwota". W świetle powyższego rabat finansowy polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi. Jeżeli rabat jest udzielony w momencie sprzedaży towarów wówczas na fakturze podatnik powinien zmniejszyć cenę sprzedaży i od razu w księgach podatkowych ująć przychód pomniejszony o kwotę udzielonego rabatu. Jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży, wówczas sprzedawca powinien wystawić fakturę korygującą zmniejszającą wartość sprzedanych towarów. W przypadku udzielenia rabatu przychód w podatku dochodowym powinien być zmniejszony w miesiącu udzielenia rabatu. Nie wystąpi w tym przypadku konieczność korekty przychodów wstecz.

Z powyższych definicji wynika, że wszelkiego rodzaju bonifikaty, skonta lub rabaty mogą być stosowane tylko w relacji do kontrahenta (powodują obniżenie ustalonej uprzednio ceny).

W świetle przytoczonej powyżej definicji pojęcia "bonifikata" lub "rabat" należy zatem stwierdzić, że można wykorzystać tego rodzaju pojęcia na potrzeby sytuacji, w której Wnioskodawca za pomocą bonów towarowych udziela "bonifikaty", "rabatu" Funduszowi (w tym przypadku pracownikom), z którymi przeprowadzał uprzednio transakcje sprzedaży. Zatem, należy stwierdzić, że stosowanie "mechanizmu rabatowego" ma związek ze zdarzeniami gospodarczymi, których strony określone zostały w pierwotnych dokumentach potwierdzających sprzedaż przedmiotowych artykułów (produktów).

Reasumując, aby mówić o rabacie w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinien on dotyczyć przychodów należnych, uzyskanych z tytułu sprzedaży przedmiotowych artykułów (produktów). Udzielenie bonifikat lub rabatów musi mieć związek z konkretną sprzedażą lub konkretnym kontrahentem.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki, że będzie Jej przysługiwało prawo zmniejszenia przychodów z działalności gospodarczej, a tym samym podstawy opodatkowania o całą kwotę rabatu sukcesywnie i proporcjonalnie do stopnia realizacji bonów towarowych przez pracowników, należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie stwierdza się, że w omawianej sprawie tutejszy Organ nie dokonał interpretacji przepisu art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie był on przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.