IPTPB3/423-275/12-4/IR - CIT w zakresie ustalenia klucza alokacji kosztów wspólnych do dochodu zwolnionego i dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 7 sierpnia 2012 r.), z uzupełnieniem z dnia 2 listopada 2012 r. (data wpływu 6 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia klucza alokacji kosztów wspólnych do dochodu zwolnionego i dochodu podlegającego opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia klucza alokacji kosztów wspólnych do dochodu zwolnionego i dochodu podlegającego opodatkowaniu.

Z uwagi na braki formalne wniosku Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) pismem z dnia 23 października 2012 r., wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 6 listopada 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Strefa), posiadając cztery zakłady na terenie Strefy. Spółka otrzymała w odniesieniu do każdego z tych zakładów zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy.

Zezwolenia te Spółka otrzymała:

Zezwolenia uzyskane przez Spółkę określają rodzaje prowadzonej przez Spółkę działalności objętej zwolnieniem z podatku dochodowego, jak również warunki uprawniające Spółkę do korzystania ze zwolnienia wynikającego z przepisów powszechnie obowiązującego prawa, a mianowicie:

W odniesieniu do pierwszego z zezwoleń warunki korzystania ze zwolnienia zostały spełnione na dzień 31 października 2012 r. (na kwotę 146.158.237,05 zł)

W odniesieniu do drugiego z zezwoleń warunki zostały spełnione - maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych została poniesiona w lutym 2012 r., tj. 160.000.000,00 zł.

W odniesieniu do trzeciego zezwolenia warunki jeszcze nie zostały spełnione - wydatki na dzień 31 października 2012 r. wynoszą 13.760.703,82 zł, jednak termin do spełnienia warunków oznaczony jest na dzień 31 grudnia 2013 r.

W odniesieniu do czwartego zezwolenia warunki nie zostały jeszcze spełnione - na dzień 31 października 2012 r. wynoszą 23.334.433,90 zł, jednak termin do spełnienia warunków oznaczony jest na dzień 31 grudnia 2013 r.

Obecnie Spółka korzysta ze zwolnień podatkowych tylko w odniesieniu dwóch zakładów (dalej: zakłady zwolnione). Warunki nabycia prawa do zwolnienia podatkowego w przypadku pozostałych dwóch zakładów (dalej: zakłady opodatkowane) nie są jeszcze spełnione i działalność tam prowadzona jest traktowana jako opodatkowana na zasadach ogólnych. Działalność opodatkowana jest wyodrębniona organizacyjnie od działalności zwolnionej a wielkość zwolnienia podatkowego z tytułu działalności strefowej określana jest na podstawie danych zakładów korzystających ze zwolnienia podatkowego. Zezwolenia uzyskane przez Spółkę określają rodzaje prowadzonej przez Spółkę działalności objętej zwolnieniem z podatku dochodowego, jak również warunki uprawniające Spółkę do korzystania ze zwolnienia.

Ponieważ wszystkie cztery zakłady stanowią gospodarczą całość, z technologicznego punktu widzenia zachodzi konieczność podziału poszczególnych etapów produkcji i związane z tym przesuwanie produktów lub półproduktów z zakładów zwolnionych do zakładów opodatkowanych celem ich obróbki w tych zakładach; podobny proces zachodzi także w drugą stronę, tj. półprodukty i produkty z zakładów opodatkowanych przemieszczane są do zakładów zwolnionych i tam poddawane kolejnym procesom technologicznym aż do etapu otrzymania kompletnego wyrobu.

Celem właściwego rozpoznania kosztów i przychodów opodatkowanych i zwolnionych, Spółka traktuje transakcje międzyzakładowe (opisane wyżej przesunięcia między zakładami opodatkowanymi i zwolnionymi) jako transakcje sprzedaży półproduktów i/lub surowców, doliczając stosowną marżę w przypadku przesunięć między zakładem zwolnionym i opodatkowanym. W konsekwencji, transakcje międzyzakładowe traktowane są jak transakcje generujące przychód podatkowy oraz koszty podatkowe, tj. Spółka, wyliczając dochód strefowy bierze pod uwagę obok przychodów ze sprzedaży zewnętrznej wyrobów gotowych również przychody ze sprzedaży wewnętrznej półproduktów i/lub surowców. Koszty uzyskania przychodów, które bezpośrednio przypadają na działalność zwolnioną lub opodatkowaną (w tym stosowane przez Spółkę marże na transakcjach międzyzakładowych) są bezpośrednio doliczane odpowiednio do kosztów działalności opodatkowanej i zwolnionej.

Prawidłowość tego trybu postępowania potwierdzona została postanowieniem Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 4 listopada 2008 r., nr ŁUS-II-423/3/08/JB.

Wnioskodawca podaje, że wniosek dotyczy innej kwestii, a mianowicie zasad alokowania pozostałych kosztów (tekst jedn.: innych niż marże doliczane do transakcji międzyzakładowych).

Koszty pozostałe, tj. te, których nie można jednoznacznie przypisać do przychodów zwolnionych lub przychodów opodatkowanych (koszty wspólne) są dzielone kluczem przychodowym ustalanym w następujący sposób:

Licznik:

* przychody z działalności zwolnionej (przychody ze sprzedaży zewnętrznej zakładu zwolnionego oraz przychody ze sprzedaży wewnętrznej zakładu zwolnionego).

Mianownik:

* całość przychodów osiąganych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zwolnionej i opodatkowanej) razem z przychodami wewnętrznymi.

Przychody te korygowane są (-) o przychody księgowe niezaliczane do przychodów podatkowych (np. różnice kursowe z wyceny bilansowej roku bieżącego) oraz (+) przychody podatkowe niezaliczane do przychodów księgowych (np. różnice kursowe z wyceny bilansowej roku poprzedniego).

W związku z powyższym zostało zadane następujące pytanie:

Czy przedstawiony wyżej sposób ustalenia kosztów wspólnych opisanym wyżej kluczem przychodowym jest zgodny z art. 7 ust. 2 oraz ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest (co do zasady) dochód, bez względu na rodzaj źródeł - przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania (tekst jedn.: nadwyżki sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągniętej w roku podatkowym) nie uwzględnia się:

Wnioskodawca wskazał, iż przypisuje (odpowiednio skorygowane) koszty uzyskania przychodów do działalności odpowiednio opodatkowanej i zwolnionej (do zakładów opodatkowanych i zwolnionych). W przypadku kosztów wspólnych, tj. takich, których nie można jednoznacznie przyporządkować do przychodów (zakładów) opodatkowanych i przychodów (zakładów) zwolnionych, powstaje konieczność takiego przypisania kosztów do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej lub zwolnionej) aby z jednej strony nie korzystać ze zwolnienia podatkowego w nieuzasadnionej wysokości (do czego prowadziłoby alokowanie wszystkich kosztów wspólnych do działalności opodatkowanej (zakładów opodatkowanych) ani nie podwyższać podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (do czego prowadziłoby alokowanie kosztów wspólnych do działalności zwolnionej z podatku (zakładów zwolnionych). Pomimo, że powyższa metoda nie wynika jednoznacznie z art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jej zastosowanie znajduje uzasadnienie w konstrukcji przepisu i odzwierciedla intencje ustawodawcy.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony wyżej sposób ustalenia kosztów wspólnych opisanym wyżej kluczem przychodowym jest zgodny z art. 7 ust. 2 oraz ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej posiadając cztery zakłady na terenie Strefy. Spółka otrzymała w odniesieniu do każdego z tych zakładów zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy.

Zezwolenia te Spółka otrzymała:

Obecnie Spółka korzysta ze zwolnień podatkowych tylko w odniesieniu dwóch zakładów. Warunki nabycia prawa do zwolnienia podatkowego w przypadku pozostałych dwóch zakładów nie są jeszcze spełnione i działalność tam prowadzona jest traktowana jako opodatkowana na zasadach ogólnych. Działalność opodatkowana jest wyodrębniona organizacyjnie od działalności zwolnionej a wielkość zwolnienia podatkowego z tytułu działalności strefowej określana jest na podstawie danych zakładów korzystających ze zwolnienia podatkowego.

Wnioskodawca wskazał też, iż ponieważ wszystkie cztery zakłady stanowią gospodarczą całość, z technologicznego punktu widzenia zachodzi konieczność podziału poszczególnych etapów produkcji i związane z tym przesuwanie produktów lub półproduktów z zakładów zwolnionych do zakładów opodatkowanych celem ich obróbki w tych zakładach; podobny proces zachodzi także w drugą stronę, tj. półprodukty i produkty z zakładów opodatkowanych przemieszczane są do zakładów zwolnionych i tam poddawane kolejnym procesom technologicznym aż do etapu otrzymania kompletnego wyrobu.

Zasady oraz zakres zwolnień od podatku dochodowego podmiotów podejmujących działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej wynikają z przepisów ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274) oraz właściwych dla każdej ze stref rozporządzeń wykonawczych wydanych przez Radę Ministrów.

Zgodnie z art. 12 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepis art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy.

Jak wynika z powołanych przepisów zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy na podstawie zezwolenia. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Zatem, podatnik korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej zwolnioną od opodatkowania oraz działalnością podlegającą opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Natomiast z art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ww. ustawy wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Analizowane koszty mają na celu osiąganie przychodów z działalności prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, tj. przychodów ze źródła, z którego dochód jest wolny od podatku, oznacza to, że przedmiotowych kosztów nie uwzględnia się w podstawie opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kosztami uzyskania przychodów są stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

* został poniesiony przez podatnika, t.j. podatnik został obciążony tym kosztem,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów tzn. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku ponoszenia kosztów związanych z funkcjonowaniem całego podmiotu Wnioskodawca powinien przede wszystkim ustalić przychody i koszty przypadające na działalność, z której dochód podlega zwolnieniu oraz na działalność, z której dochód podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 2a ww. ustawy zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których cześć dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W kwestii podziału kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej i zwolnionej (do zakładów opodatkowanych i zwolnionych) w Specjalnej Strefie Ekonomicznej tut. Organ stwierdza, iż jeżeli Wnioskodawca ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła o czym mówi przepis art. 15 ust. 2 ww. ustawy, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Zasadę ustalania kosztów przytoczoną wyżej stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio, o czym mówi przepis art. 15 ust. 2a ww. ustawy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z powołaną zasadą ma zastosowanie w sytuacjach wyjątkowych, jedynie do niektórych kosztów których nie można rozdzielić na dotyczące przychodów wolnych od podatku i dotyczące przychodów podlegających opodatkowaniu.

Z powołanych przepisów wynika więc, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, z których część dochodów jest zwolniona od opodatkowania, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na ten dochód, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody, z których dochód nie podlega opodatkowaniu w ogólnej kwocie przychodów.

Jednakże tylko w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać podziału, bowiem są to koszty wspólne, tj. dotyczące zarówno działalności opodatkowanej jak i zwolnionej, należy zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia, wynikającą z art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stosunku do przychodów wolnych od podatku i przychodów podlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w czterech zakładach na terenie Strefy co wiąże się z przesuwaniem produktów lub półproduktów z zakładów zwolnionych do zakładów opodatkowanych celem ich obróbki w tych zakładach i półproduktów i produktów z zakładów opodatkowanych do zakładów zwolnionych.

W takim przypadku aby określić wielkość kosztów i przychodów dotyczących działalności zwolnionej i opodatkowanej w celu ustalenia zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące związków gospodarczych, tj. art. 11 i art. 25 ww. ustawy.

Reasumując, biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawne tut. Organ stoi na stanowisku, iż w celu ustalenia dochodu o którym mowa w art. 7 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do kosztów wspólnych, tj. dotyczących zarówno działalności opodatkowanej jak i zwolnionej należy zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia, wynikającą z art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w oparciu o przychody opodatkowane i zwolnione.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.