IPTPB3/423-128/11-4/GG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na zakup polisy ubezpieczeniowej w związku z podróżą służbową pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaconej przez pracodawcę składki na ubezpieczenie pracowników (pytanie nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu opłaconej przez płatnika składki na ubezpieczenie pracowników oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaconej przez pracodawcę składki na ubezpieczenie pracowników.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pismem z dnia 26 września 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 26 września 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 29 września 2011 r.), zaś w dniu 6 października 2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z zakresem prowadzonej działalności pracownicy spółki wyjeżdżają w podróże służbowe poza granice kraju zarówno do krajów Unii Europejskiej jak i spoza Unii. Spółka kupuje polisy ubezpieczenia podróży zagranicznych, którą objęci są pracownicy, ważne na okres trwania podróży (pracownik nie może korzystać z ubezpieczenia w celach pozasłużbowych).

Zakup tych polis ma na celu zabezpieczenie przed ewentualnymi, nieprzewidzianymi co do wysokości wydatkami związanymi ze zwrotem udokumentowanych kosztów leczenia za granicą, które pracodawca ma obowiązek sfinansowania na podstawie § 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

Zgodnie z zawartą z ubezpieczycielem umową ubezpieczenie obejmuje w pakiecie: koszty leczenia, pomoc assistance, następstwa nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenie bagażu podróżnego stanowiącego wyposażenie służbowe pracownika. W jednych polisach należna składka podana jest w polisie w jednej kwocie odnoszącej się do całego zakresu ubezpieczenia, natomiast w innych podana jest w rozbiciu na poszczególne zakresy ubezpieczenia.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca złożył dodatkowe wyjaśnienia:

Opłacona składka ubezpieczenia pracowników w związku z zagraniczną podróżą służbową dotyczy ryzyka grup 1,2,9 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.).

Polisa nie wskazuje do których grup ryzyka, według klasyfikacji zawartej w załączniku do powołanej ustawy, zalicza się zawarte ubezpieczenia. Zawarte w polisie ubezpieczenia Spółka klasyfikuje następująco:

Zakres ubezpieczenia jest jednakowy dla wszystkich osób objętych polisą, które wyjeżdżają w podróż zagraniczną, natomiast składka wyliczona jest łącznie dla wszystkich ubezpieczonych i pozwala przez podzielenie wysokości składki przy porządkować poszczególnym delegowanym pracownikom.

Zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.) pakiet ubezpieczeniowy obejmuje grupy ryzyka 1,2,9 Działu II - Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz majątkowe

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie pytania nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłacona składka na ubezpieczenie pracowników w związku z podróżą zagraniczną stanowi koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - umowy dotyczą ryzyka grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 z późn. zm.) i uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu zawartych umów nie jest pracodawca oraz umowy te w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je zawarto lub odnowiono, wykluczają:

* wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

* możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

* wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Polisy ubezpieczenia podróży zagranicznych obejmują: koszty leczenia w związku z chorobą i ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenie bagażu podróżnego stanowiącego wyposażenie służbowe pracownika. Służą zatem zabezpieczeniu źródła przychodu w postaci zabezpieczenia pracownika i jego wyposażenia w podróży służbowej.

Spółka wykupuje polisy ubezpieczenia mienia od kradzieży i rabunku obejmujące m.in. stanowiące własność Wnioskodawcy narzędzia pracowników, jednak warunki ogólne tego ubezpieczenia wyłączają odpowiedzialność ubezpieczyciela za majątek poza siedzibą firmy. Jedyną możliwością objęcia ochroną ubezpieczeniową narzędzi pracy w czasie podróży służbowej jest wykupienie opcji ubezpieczenia bagażu podróżnego. Obejmowane dodatkową składką ubezpieczenie bagażu podróżnego stanowiącego wyposażenie służbowe pracownika również stanowi koszt uzyskania przychodu pracodawcy. Jest to bowiem wydatek ukierunkowany zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodu jakim są narzędzia pracy pracowników stanowiące majątek Wnioskodawcy.

Składka ubezpieczenia kosztów leczenia i assistance podana jest w polisie jako jedna kwota i brak jest możliwości rozgraniczenia składek dla tych ubezpieczeń, zatem cała składka stanowi koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja dotyczy zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie pracowników opłaconej przez pracodawcę, w świetle ustawy o podatku od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatkowej.

Ponadto, dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów.

Przepis art. 9 ust. 1 powyższej ustawy nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, przy czym odrębnymi przepisami dotyczącymi prowadzenia ewidencji rachunkowej są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Odnośnie składek ponoszonych przez Wnioskodawcę jako pracodawcę z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, co do zasady pracodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaconych przez siebie składek z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

Mając na uwadze powyższe, kosztem uzyskania przychodów mogą być zatem opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe z tytułu zawartych lub odnowionych na rzecz pracowników umów ubezpieczenia, które są wymienione w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, t. j.:

Ponadto w celu zaliczenia składek z tytułu ubezpieczenia pracowników do kosztów uzyskania przychodów uprawnionym do otrzymania świadczenia nie może być pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę treść art. 16 ust. 1 pkt 59 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdzić należy, iż Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów jedynie część składki z tytułu polis ubezpieczeniowych na rzecz pracowników odbywających podróże służbowe, która dotyczy ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek określonych w tym przepisie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w związku z zakresem prowadzonej działalności pracownicy Wnioskodawcy wyjeżdżają w podróże służbowe poza granice kraju zarówno do krajów Unii Europejskiej jak i spoza Unii.

Wnioskodawca kupuje polisy ubezpieczenia podróży zagranicznych, którą objęci są pracownicy, ważne na czas trwania podróży (pracownik nie może korzystać z ubezpieczenia w celach pozasłużbowych).

Zgodnie z zawartą z Ubezpieczycielem umową ubezpieczenie obejmuje w pakiecie koszty leczenia, pomoc assistance, następstwa nieszczęśliwych wypadków oraz ubezpieczenie bagażu podróżnego stanowiącego wyposażenie służbowe pracownika.

W jednych polisach należna składka podana jest w polisie w jednej kwocie odnoszącej się do całego zakresu ubezpieczenia, natomiast w innych podana jest w rozbiciu na poszczególne zakresy ubezpieczenia.

W ocenie Wnioskodawcy zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.) pakiet ubezpieczeniowy obejmuje grupy ryzyka 1,2,9 Działu II - Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz majątkowe.

Składka ubezpieczenia kosztów leczenia i assistance podana jest w polisie jako jedna kwota i brak jest możliwości rozgraniczenia składek dla tych ubezpieczeń.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca opłaca składkę na ubezpieczenie pracowników w pakiecie i nie ma możliwości ustalenia kwoty składki odnoszącej się do poszczególnych zakresów ubezpieczenia, opłacona składka nie stanowi dla Wnioskodawcy kosztu uzyskania przychodu na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 59 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast opłacona przez Wnioskodawcę składka, w części obejmującej koszty leczenia i assistance może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy przy spełnieniu warunków wynikających z regulacji art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.