IPTPB3/423-106/11-3/IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółka Akcyjna reprezentowana przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2011 r. (data wpływu 24 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w szeroko rozumianej branży energetycznej. Spółka powstała w wyniku połączenia spółek, w związku z czym wstąpiła we wszystkie ich prawa i obowiązki (sukcesja generalna).

Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi wydobywanie kopalin. Działalność taka, zgodnie z przepisami art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), objęta jest wymogiem uzyskania koncesji. Warunki uzyskania koncesji zostały szczegółowo określone w przepisach ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 z późn. zm. zwana dalej Prawo górnicze).

Spółka posiadała koncesję na wydobywanie kopalin, której ważność upływa w dniu 30 kwietnia 2020 r. Minister Środowiska przeniósł ww. koncesję na Spółkę przejmującą.

W toku prowadzonej bieżącej działalności, jak i w celu zabezpieczenia prowadzenia robót górniczych zgodnie z Prawem geologicznym i górniczym oraz zasadami techniki górniczej i innymi obowiązującymi w tym zakresie przepisami, Spółka zawarła w 2010 r. ze Skarbem Państwa - Ministrem Środowiska umowę o korzystanie za wynagrodzeniem z informacji geologicznej dotyczącej złóż. Umowa została zawarta na czas określony od dnia podpisania przez okres posiadania ważnej koncesji na wydobywanie.

Z treści przedmiotowej umowy wynika, że stosownie do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie rozporządzania prawem do informacji geologicznej za wynagrodzeniem oraz udostępniania informacji geologicznej, wykorzystywanej nieodpłatnie (Dz. U. Nr 116, poz. 982, z późn. zm.), Skarb Państwa jest uprawniony do rozporządzania tym prawem. Skarb Państwa udostępnia Spółce informację geologiczną zawartą w wymienionych w umowie dokumentach w celu wykorzystania w działalności prowadzonej na podstawie koncesji z dnia 29 kwietnia 1994 r. Za udostępnienie prawa do korzystania z informacji geologicznej Skarb Państwa ma otrzymać wynagrodzenie, płatne w dziewięciu ratach przez okres 2011 r.-2018 r. Pierwsza rata została zapłacona w styczniu 2011 r., termin płatności następnych rat upływa z dniem 31-go grudnia każdego roku, poczynając od roku następnego po roku zawarcia umowy.

Sporządzenie dokumentów i dokumentacji związanych ze zmianą koncesji i uzyskaniem dostępu do informacji geologicznej wiąże się z poniesieniem określonych wydatków i tak: w sierpniu 2010 r. (czyli jeszcze przed przejęciem spółek) oraz w listopadzie 2010 r. Wnioskodawca poniósł wydatki związane z wyceną prawa do informacji geologicznej, niezbędną do zawarcia ww. umowy ze Skarbem Państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaki rodzaj kosztów uzyskania przychodów stanowią poniesione wydatki na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych (bezpośrednio związane z przychodami, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, czy przez odpisy amortyzacyjne).

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione - zarówno w okresie przed jak i po połączeniu spółek - na sporządzenie wskazanej dokumentacji, w szczególności na nabycie prawa do korzystania z informacji geologicznej, nie mogą być zaliczone do kategorii wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Wydatki te stanowią natomiast inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, które powinny być rozliczane w dacie ich poniesienia.

W przypadku rat spłacanych przez Spółkę z tytułu praw do informacji geologicznej datą ich poniesienia będzie data zapłaty poszczególnej raty, natomiast w przypadku wydatków na wycenę prawa data zaksięgowania faktur za wycenę w księgach rachunkowych Spółki.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Mając na uwadze powyższe według Wnioskodawcy należy stwierdzić, że katalog dóbr niematerialnych określony przez ustawodawcę w art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na nabycie, których rozpoznane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają podatkowej amortyzacji.

Powołany wyżej przepis określa, jakiego rodzaju przesłanki muszą zostać spełnione, aby wymienione w tym przepisie prawa majątkowe oraz inne składniki majątku mogły zostać zaliczone do kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Są to zatem następujące przesłanki:

* prawo (składnik majątku) musi być nabyte przez podatnika (a nie wytworzone przez podatnika samodzielnie, we własnym zakresie),

* prawo (składnik majątku) nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres używania danego prawa (składnika majątku) jest dłuższy niż rok,

* dane prawo (składnik majątku) jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo jest przez tego podatnika oddane do używania innemu podmiotowi na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji) najmu, dzierżawy lub umowy leasingu operacyjnego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem know-how. W literaturze podkreśla się, że know-how jest to suma wiedzy technicznej i technologicznej koniecznej do wytworzenia określonego wyrobu lub świadczenia usług, nieobjęta patentami i umowami licencyjnymi, stanowiąca przedmiot obrotu międzynarodowego i krajowego.

Know-how można zdefiniować jako:

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z doktryną know-how musi być ucieleśnione. Zwykle przekazywane jest w postaci zmaterializowanej - w formie dokumentacji - na różnego rodzaju nośnikach. Tezę taką potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych, jak stanowisko NSA w Poznaniu w wyroku z 21 sierpnia 2001 r. (sygn. akt I SA/Po 1264/00).

Zgodnie z Prawem górniczym informacją geologiczną są dane oraz próbki uzyskane w wyniku prowadzenia prac geologicznych. Rozporządzanie prawem do informacji geologicznej zostało uregulowane w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie rozporządzania prawem do informacji geologicznej za wynagrodzeniem oraz udostępniania informacji geologicznej wykorzystywanej nieodpłatnie.

Przepis § 1 tego rozporządzenia określa:

Jak wynika z powyższego, dostęp do informacji geologicznej może być udostępniany odpłatnie jak i nieodpłatnie. Zgodnie z art. 47 ust. 4 Prawa górniczego, informacja geologiczna, do której prawa przysługują Skarbowi Państwa, z wyłączeniem próbek geologicznych, podlega nieodpłatnemu wykorzystaniu w celu:

Powyższe oznacza, że dane zawarte w informacji geologicznej nie są informacjami poufnymi i mogą być udostępniane również nieodpłatnie w określonych przypadkach. Z tego też względu, w ocenie Wnioskodawcy prawo do korzystania przez Wnioskodawcę z informacji geologicznej nie stanowi know-how w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. Wskazuje też, że dostęp do informacji geologicznej jest jednym z warunków uzyskania koncesji na wydobywanie kopalin.

Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 2 pkt 1 Prawa górniczego do wniosku o udzielenie koncesji na wydobywanie kopalin należy dołączyć dowód istnienia prawa przysługującego wnioskodawcy do wykorzystania dokumentacji geologicznej w celu ubiegania się o koncesję. Informację tę Spółka uzyskała na podstawie umowy zawartej ze Skarbem Państwa.

Poniesienie wydatku z tego tytułu wynikało więc z konieczności dostosowania się do sformułowanej przez ustawodawcę procedury przyznawania prawa wydobywania kopalin. Prawo górnicze, nie jest jednak według Wnioskodawcy dostatecznie konsekwentne w tym zakresie, gdyż omawiany przepis mówi o "prawie do dokumentacji geologicznej", natomiast art. 47 Prawa górniczego określa status prawny "informacji geologicznej". W praktyce natomiast taka informacja jest zawarta w dokumentacji geologicznej.

Wnioskodawca stwierdza, iż w przedmiotowym stanie faktycznym stwierdzić należy, że dostęp do informacji jest warunkiem koniecznym wypełnienia warunków koncesji (art. 27a Prawa górniczego). Wskazać przy tym należy również na stanowisko organów podatkowych w tej materii.

W interpretacji indywidualnej z dnia 13 grudnia 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lwówku Śląskim stwierdził m.in. "że poniesione wydatki w postaci zapłaty dla wykonujących prace związane z opracowaniem specjalistycznej dokumentacji oraz inne, wynikały więc z konieczności dostosowania się do sformułowanej przez ustawodawcę procedury przyznawania prawa do eksploatacji złoża.

Wprawdzie w wyniku przeprowadzonych prac powstały dokumenty zawierające niezbędne Spółce informacje, to w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lwówku Śląskim nie można wiedzy z nich wynikającej utożsamiać z wiedzą know-how. Pod pojęciem know-how bowiem rozumie się określoną wiedzę techniczną i technologiczną o poufnym charakterze, w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej, niezbędną dla przemysłowego wytwarzania produktu lub stworzenia technologii produkcji. Know-how zawiera więc informacje, które są ważne dla całości lub zasadniczej części: produktu lub sposobu wytwarzania tego produktu albo dla rozwoju obydwu wymienionych i nie zawiera informacji elementarnych. Zgromadzenie wiedzy know-how ma zatem na celu uzyskanie przez firmę nabywającą zdecydowanej przewagi konkurencyjnej dzięki posiadaniu informacji, do których inni wytwórcy nie mają dostępu. Know-how stanowi to, czego producent nie może poznać na podstawie zbadania samego produktu i posiadanej wiedzy technicznej. W przedmiotowej sprawie poniesienie kosztów przez Spółkę X wiązało się z dopełnieniem podstawowych obowiązków wymaganych przez ustawodawcę od każdej firmy zamierzającej prowadzić działalność gospodarczą polegającą na wydobywaniu kruszywa. Wiedza zgromadzona w ten sposób nie stanowi jeszcze kategorii know-how, ponieważ tę samą wiedzę muszą zdobyć inne podmioty o takim samym profilu działalności w celu rozpoczęcia lub kontynuowania działalności. Nie prowadzi to jednak do uzyskania przewagi konkurencyjnej przez żaden z nich. Brak możliwości przyporządkowania poniesionych wydatków do know-how jest więc jednoznaczny. Zatem zarówno od samej koncesji, jak i wydatków poniesionych w celu uzyskania tej koncesji nie mogą być dokonywane odpisy amortyzacyjne w myśl art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z wartością know-how, wchodzącą w zakres wartości niematerialnych i prawnych".

Podobne stanowisko zajął również Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu w interpretacji z dnia 22 marca 2007 r.; stwierdził w niej m.in., że "Aby uzyskać prawo do wydobywania kopalin Spółka zobowiązana była uzyskać dostęp do informacji geologicznej, wymaganej ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 z późn. zm.). Zgodnie z art. 20 ust. 2 pkt 1 tej ustawy do wniosku o udzielenie koncesji na wydobywanie kopalin należy dołączyć dowód istnienia prawa przysługującego wnioskodawcy do wykorzystania dokumentacji geologicznej w celu ubiegania się o koncesję. Informację tą Spółka uzyskała na podstawie umowy zawartej ze Skarbem Państwa. Poniesienie wydatku z tego tytułu wynikało więc z konieczności dostosowania się do sformułowanej przez ustawodawcę procedury przyznawania prawa wydobywania kopalin. W przedmiotowej sprawie uzyskanie informacji geologicznej przez Spółkę wiązało się z dopełnieniem podstawowych obowiązków wymaganych przez ustawodawcę od każdej firmy zamierzającej prowadzić działalność gospodarczą polegającą na wydobywaniu kopalin. Wiedza w postaci informacji geologicznej nie stanowi jeszcze kategorii know-how, ponieważ tę samą wiedzę muszą zdobyć inne podmioty o takim samym profilu działalności w celu rozpoczęcia lub kontynuowania działalności. W świetle powyższego należy uznać, iż koszt związany z uzyskaniem informacji geologicznej nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej".

Z przedstawionym stanowiskiem organów podatkowych należy się według Spółki zgodzić. Zatem koszty poniesione przez Spółkę w celu zgromadzenia dokumentacji niezbędnej w postępowaniu o zmianę koncesji nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych.

W ocenie Spółki wszystkie wymienione w stanie faktycznym wydatki stanowią inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w art. 15 ust. 4 ww. ustawy. Na podstawie tego przepisu koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Mając na uwadze powyższe należy według Wnioskodawcy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Powyższe przepisy rozróżniają zatem dwa rodzaje kosztów: koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz inne koszty niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (koszty pośrednie), przy tym nie definiują tych dwóch pojęć.

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie, w związku z art. 12 ust. 1 lub art. 12 ust. 3 ww. ustawy. Jako koszty inne niż bezpośrednie należy przyjąć przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Wydatki poniesione przez Spółkę należy według Niej zaliczyć do kosztów innych niż koszty bezpośrednie.

Zatem wydatki poniesione na opłaty za koncesję na poszukiwanie złóż, koszty dokumentacji geologicznej i innych wskazanych przez Spółkę dokumentów, należy Jej zdaniem zaliczyć do kosztów pośrednich potrącanych zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki w przedmiotowym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania zdanie drugie z przepisu art. 15 ust. 4d tej ustawy. Poniesione wydatki dotyczą bowiem sporządzenia dokumentacji koniecznej do uzyskania koncesji, a tym samym dotyczą okresu nie przekraczającego roku podatkowego. Spółka musiała bowiem ponieść koszty sporządzenia odpowiedniej dokumentacji, aby w ogóle prowadzić działalność koncesjonowaną, a później tej koncesji nie utracić. Bez znaczenia - zdaniem Spółki jest fakt, iż Spółka wykorzystuje jednocześnie zakupiony na potrzeby koncesji dostęp do informacji geologicznej dodatkowo w działalności nie związanej bezpośrednio z procedurą uzyskania koncesji.

Koszty sporządzenia dokumentów zwiększają wartość wartości niematerialnej i prawnej, jaką jest koncesja, z punktu widzenia przepisów prawa bilansowego. Jednak w sytuacji, gdy na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. koncesja nie jest składnikiem majątku podlegającym amortyzacji, koszty takie powinny być uwzględniane w rachunku podatkowym w momencie poniesienia, a więc co do zasady przed uzyskaniem samej koncesji.

Stanowisko powyższe potwierdzają również organy podatkowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2009 r. ILPB3/423-129/09-2/DS stwierdził, że "kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Powyższe uregulowania prawne rozróżniają dwa rodzaje kosztów: koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz inne koszty niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (koszty pośrednie). Ustawodawca jednak nie definiuje tych dwóch pojęć. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie, w związku z art. 12 ust. 1 lub art. 12 ust. 3 ww. ustawy.

Z kolei, jako koszty pośrednie przyjmowane są. przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności. Wydatki związane z przygotowaniem złoża do eksploatacji należy zaliczyć do kosztów innych niż koszty bezpośrednie. Zatem, wydatki ponoszone na opłaty za koncesję na poszukiwanie złóż, koszty dokumentacji geologicznej, aktualizacji map (bez tej dokumentacji Spółka nie otrzymałaby koncesji na poszukiwanie złóż), koszty prac wiertniczych należy zaliczyć do kosztów pośrednich potrącanych zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych."

Potwierdzeniem wszystkich powyższych argumentów jest jak podaje Wnioskodawca również stanowisko przyjęte przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 16 listopada 2010 r. ILPB3/423-693/10-2/KS wydanej dla jednej z przejętych spółek przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że aby dane wydatki na gruncie ustawy podatkowej można było zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów, muszą one pozostawać w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodów będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika oraz wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa. Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż przedmiotem Jego działalności jest między innymi wydobywanie kopalin. Działalność taka, zgodnie z przepisami art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), objęta jest wymogiem uzyskania koncesji. W toku prowadzonej bieżącej działalności, jak i w celu zabezpieczenia prowadzenia robót górniczych Wnioskodawca zawarł w 2010 r. ze Skarbem Państwa - Ministrem Środowiska umowę o korzystanie za wynagrodzeniem z informacji geologicznej dotyczącej złóż. Umowa została zawarta na czas określony od dnia podpisania przez okres posiadania ważnej koncesji na wydobywanie. Za udostępnienie prawa do korzystania z informacji geologicznej Skarb Państwa ma otrzymać wynagrodzenie, płatne w dziewięciu ratach przez okres 2011 r.-2018 r. Pierwsza rata została zapłacona w styczniu 2011 r., termin płatności następnych rat upływa z dniem 31 grudnia każdego roku, poczynając od roku następnego po roku zawarcia umowy.

Sporządzenie dokumentów związanych ze zmianą koncesji i uzyskaniem dostępu do informacji geologicznej wiąże się z poniesieniem określonych wydatków i tak: w sierpniu 2010 r. oraz w listopadzie 2010 r. Wnioskodawca poniósł wydatki związane z wyceną prawa do informacji geologicznej, niezbędną do zawarcia ww. umowy ze Skarbem Państwa.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego tut. Organ stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie przepis art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zarówno wynagrodzenie za udostępnienie prawa do korzystania z informacji geologicznej jak i wydatek związany z wyceną prawa do informacji geologicznej, tj. wydatki związane z uzyskaniem koncesji nie stanowią kosztu bezpośrednio związanego z osiągniętymi przychodami, nie można ich powiązać z przychodem konkretnego roku podatkowego. Tym samym koszty te winny być potraktowane dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jako koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami Za takim stwierdzeniem przemawia fakt, iż wydatków poniesionych na uzyskanie koncesji na wydobywanie nie da się powiązać z konkretnym przysporzeniem. Koszty te warunkują jednak uzyskanie przychodów Wnioskodawcy, które powinny być potrącalne w dacie poniesienia.

W przypadku rat wynagrodzenia za korzystanie z informacji geologicznej wydatki te winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich faktycznego poniesienia czyli w momencie zapłaty poszczególnych rat.

Powyższe wydatki związane z uzyskaniem koncesji, zgodnie z postanowieniami art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą być zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych. W art. 16b ust. 1 ww. ustawy znajduje się zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

W przedmiotowej sprawie prawo do eksploatacji kopalin stanowi koncesja, a uzyskanie informacji geologicznej było niezbędne do złożenia wniosku o koncesję. Tak więc uzyskanie informacji geologicznej przez Wnioskodawcę wiązało się z dopełnieniem podstawowych obowiązków wymaganych przez ustawodawcę od każdej firmy zamierzającej prowadzić działalność gospodarczą polegającą na wydobywaniu kopalin. Wiedza w postaci informacji geologicznej nie stanowi kategorii know-how, ponieważ tę samą wiedzę muszą zdobyć inne podmioty o takim samym profilu działalności w celu rozpoczęcia lub kontynuowania działalności.

Wskazać należy także, iż koncesja jest decyzją administracyjną i nie jest wymieniona w art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określającym zakres wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zatem zarówno od koncesji jak i od wydatków poniesionych w celu uzyskania koncesji nie mogą być dokonywane odpisy amortyzacyjne w myśl art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z wartością know-how, wchodzącą w zakres wartości niematerialnych i prawnych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych - wskazać należy, iż interpretacje te nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, w określonym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.