IPTPB2/4515-23/15-2/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia udziału w nieruchomości obciążonej hipoteką - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia udziału w nieruchomości obciążonej hipoteką.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć umowę darowizny, na podstawie, której nabędzie udział we współwłasności wynoszący 1/3 części odrębnej nieruchomości, stanowiącej lokal mieszkalny wraz z prawami z nim związanymi oraz z przynależną do tego lokalu komórką (dalej: Nieruchomość). Obecnie jedynym właścicielem Nieruchomości jest osoba fizyczna, która nie jest spokrewniona z Wnioskodawczynią (dalej: Darczyńca). Nieruchomość jest obciążona hipoteką, która w momencie zawarcia umowy darowizny, będzie przewyższała wartość rynkową Nieruchomości. Hipoteka zabezpiecza dług (dalej: Kredyt bankowy) zaciągnięty pierwotnie przez Darczyńcę i drugą osobę fizyczną na spłatę ceny nabycia Nieruchomości. Obecnie, dłużnikami z tytułu Kredytu bankowego jest Wnioskodawczyni i Darczyńca. Wnioskodawczyni przystąpiła do Kredytu bankowego, a druga osoba fizyczna została z długu zwolniona. W związku z przystąpieniem do Kredytu bankowego, Wnioskodawczyni objęła dług wraz ze wszelkimi odsetkami i innymi kosztami (wszelkimi zobowiązaniami) i zobowiązała się go spłacić na rzecz banku solidarnie wraz z Darczyńcą. W związku z tym, każdy z kredytobiorców (Darczyńca i Wnioskodawczyni), odpowiada przed bankiem do pełnej wysokości zadłużenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy przy ustalaniu podstawy do opodatkowania z tytułu spadku i darowizn, wartość nieruchomości powinna zostać pomniejszona o kwotę wierzytelności wynikającej z ustanowionej na tej nieruchomości hipoteki.

2. Czy w tym konkretnym przypadku Wnioskodawczyni, gdy wartość ustanowionej hipoteki przewyższa wartość nieruchomości, podatek od spadku i darowizn będzie równy 0 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

1. Przy ustalaniu podstawy do opodatkowania z tytułu spadku i darowizn, wartość nieruchomości powinna zostać pomniejszona o kwotę wierzytelności wynikającej z ustanowionej na tej nieruchomości hipoteki.

2. W konkretnym przypadku Wnioskodawczyni, ponieważ wartość ustanowionej hipoteki przewyższa wartość nieruchomości, podatek od spadku i darowizn będzie równy 0 zł.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86, z późn. zm.), podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. W związku z tym, pojęcie długów obejmuje wszelkie cywilnoprawne roszczenia pieniężne związane z przedmiotem nabycia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W tym wypadku, prawem majątkowym będzie nabycie prawa własności do lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z prawami z nim związanymi oraz z przynależną do tego lokalu komórką.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, moment powstania obowiązku podatkowego przy nabyciu w drodze darowizny powstanie z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego. W związku z tym, wszelkie kalkulacje związane z wyznaczeniem wartości, zostaną wykonane w dniu podpisania aktu notarialnego darowizny.

Jak stanowi art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych (Dz. U. z 2013 r. poz. 707, z późn. zm.), w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności, można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości, bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka). W wypadku Wnioskodawczyni, daje to gwarancję, że bank będzie mógł dochodzić spłaty od Darczyńcy, jak i nowego właściciela mieszkania (w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni, będącej również dłużnikiem w świetle umowy Kredytu bankowego, jako kredytobiorca, odpowiadający do pełnej wartości zobowiązania). Ponieważ Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny 1/3 udziału w nieruchomości, zdaniem Wnioskodawczyni, wartość ustanowionej hipoteki powinna zostać odliczona od wartości nieruchomości, celem wyznaczenia podstawy opodatkowania należnym podatkiem od spadków i darowizn. W związku z tym, że wartość obciążenia (hipoteki) jest wyższa od rynkowej wartości nieruchomości, podstawa opodatkowania jest wartością ujemną. Z uwagi na różnicę wynikającą z wartości rynkowej nieruchomości, a istniejącym na nim obciążeniu, podatek od darowizny wyniesie zero złotych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, przy ustalaniu podstawy do opodatkowania z tytułu spadku i darowizn, wartość nieruchomości powinna zostać pomniejszona o kwotę wierzytelności wynikającej z ustanowionej na tej nieruchomości hipoteki, a w konkretnym przypadku Wnioskodawczyni, ponieważ wartość ustanowionej hipoteki przewyższa wartość nieruchomości, podatek od spadku i darowizn będzie równy zero złotych.

Wnioskodawczyni podnosi, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego:

* w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2015 r. (sygn. IBPBII/1/436-373/14/ASz) oraz z dnia 10 października 2014 r. (sygn. IBPBII/1/436-222/14/MCZ), wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach;

* w interpretacji indywidualnej z dnia 11 września 2014 r. (sygn. ILPB2/436-151/14-2/WS), wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu;

* w interpretacji indywidualnej z dnia 21 września 2012 r. (sygn. IPTPB2/436-113/12-2/k.k.), wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć należy również, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawczyni, jako występującej z wnioskiem, nie zaś pozostałych stron umowy darowizny.

Nadmienia się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.