IPTPB2/4511-654/15-3/EC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2015 r. (data wpływu 23 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2016 r. (data wpływu 25 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania w ramach Programu Dobrowolnych Odejść - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 stycznia 2016 r., Nr IPTPB2/4511-654/15-2/EC, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 13 stycznia 2016 r. (data doręczenia 15 stycznia 2016 r.), natomiast w dniu 25 stycznia 2016 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 22 stycznia 2016 r. (data nadania 22 stycznia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pismem z dnia 12 listopada 2012 r. Wnioskodawca zadeklarował zamiar skorzystania z obowiązującego u pracodawcy Programu Dobrowolnych Odejść (PDO) w...S.A. Oddział..., wprowadzonego w Oddziale Postanowieniem Nr.. r. Dyrektora Oddziału... z dnia 12 lipca 2012 r.

W dniu 21 grudnia 2012 r. nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę.

W związku z przystąpieniem przez Wnioskodawcę do Programu Dobrowolnych Odejść i rozwiązaniem umowy o pracę, Wnioskodawcy przysługiwały następujące świadczenia:

Sposób naliczania świadczeń dla pracowników, którzy wzięli udział w programie PDO, był określony w Regulaminie II Edycji Programu Dobrowolnych Odejść... S.A. i był uzależniony od zaliczenia pracownika do jednej z trzech kategorii, o których mowa w Regulaminie.

Na wniosek Wnioskodawcy przysługujące Mu świadczenia zostały wypłacone w trzech ratach:

* I rata obejmowała odprawę ustawową wypłacaną na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, nagrodę jubileuszową oraz część odprawy z PDO i została wypłacona w terminie 7 dni od daty rozwiązania stosunku pracy - ta część nie jest objęta wnioskiem o wydanie interpretacji;

* II rata obejmowała część odpraw z PDO została wypłacona w terminie do dnia 15 stycznia 2013 r. - także i ta rata nie jest objęta wnioskiem w wydanie indywidualnej interpretacji;

* III rata obejmowała pozostałą część dobrowolnego odszkodowania z tytułu PDO, płatną w terminie do dnia 15 stycznia 2014 r. - ta część świadczenia objęta jest wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji.

Z wypłaconych kwot pracodawca potrącił zaliczkę na podatek dochodowy. Wypłata III raty dobrowolnego odszkodowania z tytułu PDO nastąpiła w dniu 4 stycznia 2014 r. w kwocie brutto 75 573 zł 81 gr (słownie: siedemdziesiąt pięć tysięcy pięćset siedemdziesiąt trzy 81/100), od której pobrano zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 13 604 zł (słownie: trzynaście tysięcy sześćset cztery).

Z dniem 4 października 2014 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1328 i 1478), które nadały nowe brzmienie zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). W odniesieniu do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2014 r. przepis ten stanowi, że wolne od podatku są otrzymane odszkodowania i zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. W wyjątkach jest m.in. zapis, że zwolnienie to nie dotyczy odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Zatem, kwota III raty dobrowolnego odszkodowania z tytułu PDO, jako otrzymana przez Wnioskodawcę w dniu 4 stycznia 2014 r., jest zwolniona z opodatkowania, więc powstała nadpłata w podatku dochodowym od osób fizycznych za ten okres.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że przystąpienie do Programu Dobrowolnych Odejść jest dobrowolne, ale wymaga zgody pracodawcy. Rozwiązanie umowy o pracę następuje w trybie porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z ustawą z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Pracownik rozwiązujący umowę o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, w trybie porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników, otrzymuje świadczenia związane z Programem na zasadach i warunkach określonych Regulaminem Programu Dobrowolnych Odejść w... S.A.

Uczestnictwo pracownika w Programie wymaga:

Wniosek o przystąpienie do Programu pracownik obowiązany był złożyć w komórce kadrowej Pracodawcy nie później niż do 16 listopada 2012 r., w godzinach pracy tej komórki. Wnioski o przystąpienie do programu Zarząd Spółki rozpatrywał w terminie do 35 dni od daty ich wpłynięcia do komórki właściwej do spraw personalnych w Centrali Spółki... S.A. Informacja o decyzji była przekazywana niezwłocznie Pracodawcy, a następnie pracownikowi. Zarząd Spółki miał prawo nie wyrazić zgody na rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem na zasadach określonych w Programie Dobrowolnych Odejść. Decyzja Zarządu była ostateczna i wiązała Pracodawcę.

Rozwiązywanie umów z pracownikami miało następować do dnia 21 grudnia 2012 r. Szczegółowy termin rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem był ustalany indywidualnie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach w porozumieniu z pracownikiem oraz w przypadku przedłużenia terminu na składanie wniosków o przystąpienie do Programu, Zarząd Spółki mógł wskazać inna datę rozwiązania umowy o pracę.

Pracownik, który skorzystał z Programu w okresie 5 lat od rozwiązania umowy o pracę z Pracodawcą, nie może nawiązać stosunku pracy u pracodawcy w Grupie Kapitałowej... SA.

W razie naruszenia zakazu, pracownik w ciągu 14 dni od dnia nawiązania stosunku pracy u pracodawcy z Grupy Kapitałowej... zwróci Pracodawcy lub jego następcom prawnym kwotę odszkodowania wynikającego z Programu wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości proporcjonalnej do końca 5-letniego okresu od rozwiązania umowy o pracę z Pracodawcą, zgodnie z następującą zasadą:

* od 0-1 roku - 100% wartości,

* od roku do 2 lat - 4/5 wartości,

* od 2 do 3 lat - 3/5 wartości,

* od 3 do 4 lat 2/5 wartości,

* od 4 do 5 lat - 1/5 wartości, za wyjątkiem odprawy pieniężnej przysługującej z tytułu przepisów ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Wniosek o przystąpienie do Programu składa się z części A, B, C. Pracownik wypełnia część A, komórka kadrowa Pracodawcy część B i uzyskuje opinię kierownika komórki organizacyjnej zatrudniającej pracownika, wraz z potwierdzeniem właściwego Kierownika (Dyrektora) Pionu, co do możliwości i terminu rozwiązywania umowy oraz przekłada opinię Dyrektorowi Oddziału (Pracodawcy) celem podjęcia decyzji, a następnie kieruje do komórki właściwej do naliczania płac polecenie naliczenia należnych pracownikowi świadczeń.

Po otrzymaniu informacji o szacunkowej kwocie świadczeń, pracownik wypełnia część C wniosku. Część C zawiera uzgodnienia stron. Podpisanie części C jest równoznaczne ze złożeniem przez uprawnionego pracownika oświadczenia woli o rozwiązaniu umowy o pracę za porozumieniem stron na warunkach i w dacie określonej w części C wniosku.

Komórka organizacyjna właściwa ds. personalnych w centrali... S.A. kieruje wnioski do Zarządu Spółki celem podjęcia decyzji.

Po wyrażeniu zgody przez Zarząd Spółki, komórka kadrowa pracodawcy przygotowuje niezbędną dokumentację.

Urlop wypoczynkowy, przysługujący pracownikowi korzystającemu z Programu, powinien zostać wykorzystany do dnia rozwiązania umowy o pracę. W razie braku takiej możliwości Pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny, zgodnie z przepisami Kodeksu pracy.

Od wszystkich wypłaconych świadczeń związanych z programem potrąca się zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Pracownik, który po dniu rozwiązania umowy o pracę w ramach Programu, nie podejmie nowego zatrudnienia, zachowuje prawo do uprawnień należnych emerytom i rencistom wynikających z Zakładowego Układu Zbiorowego pracy, jeżeli zostanie spełniony jeden z poniższych warunków:

Odprawy i odszkodowania w ramach Programu przysługują Pracownikowi tylko u jednego z Pracodawców, wchodzącego w skład Spółki... S.A. Ich wypłata następuje pod warunkiem uprzedniego rozwiązania stosunków pracy z innymi Pracodawcami Grupy Kapitałowej....

Jeśli pracodawca przewidywał, że w ciągu 3 miesięcy zostaną rozwiązane umowy o pracę z co najmniej 50 pracownikami, Pracodawca uzgadniał z Powiatowym Urzędem Pracy właściwym dla siedziby pracodawcy, zakres i formy pomocy dla pracowników, z którymi miałoby nastąpić rozwiązanie umowy o pracę, w szczególności w zakresie pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego, szkoleń oraz pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy zgodnie z art. 70 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wysokość i zasady ustalania odszkodowania wynikają z Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść w... S.A. Powyższy Regulamin stanowi Załącznik nr 1 do Postanowienia nr. Dyrektora Oddziału. Spółki... S.A. z dnia 12 lipca 2012 r.

Program Dobrowolnych Odejść i jego regulamin stanowią regulację prawną stosowaną u pracodawcy, jednak nie wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Wnioskodawcy wypłacono odszkodowanie w związku z przystąpieniem do Programu Dobrowolnych Odejść. Wnioskodawca w ramach przystąpienia do Programu złożył oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę za porozumieniem stron, na co Pracodawca wyraził zgodę. Program miał na celu podejmowanie działań zmierzających do optymalizacji stanu zatrudnienia i kierowany był do pracowników wszystkich obszarów działalności Spółki, w których występowały nadwyżki zatrudnienia.

Dobrowolne odszkodowanie, wypłacone pracownikowi w ramach Programu, stanowi kwotę wypłacaną przez Pracodawcę, w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń tego pracownika ze stosunku pracy, związanych z rozwiązaniem umowy o pracę. Wypłacone dobrowolne odszkodowanie jest wyłączone z funduszu wynagrodzeń osobowych Pracodawcy.

Dobrowolne odszkodowanie, jak wskazuje jego nazwa, stanowi odszkodowanie za wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy i pozbawienie pracownika stałego miesięcznego wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość III raty obejmującej pozostałą część dobrowolnego odszkodowania z tytułu PDO otrzymana przez Wnioskodawcę w kwocie, której zasady ustalania wynikają z Regulaminu PDO obowiązującego u pracodawcy korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, III rata obejmująca pozostałą część dobrowolnego odszkodowania z tytułu PDO, jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych z uwagi na to, że zasady jej ustalania wynikają z Regulaminu II Edycji PDO obowiązującego u pracodawcy.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Użyty zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo.

Zatem, przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są "otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z pewnymi wyjątkami. Nowe brzmienie tego przepisu ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zapisami Regulaminu II Edycji PDO, przystępując do programu pracownik otrzymuje odszkodowanie w wysokości ustalonej zgodnie z zasadami wynikającymi z ww. regulaminu. Regulamin określa zasady rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika w ramach programu PDO oraz wysokość i zasady wypłaty odszkodowań. Kwota wypłaconego Wnioskodawcy w 2014 r. dobrowolnego odszkodowania mieści się w zakresie przytoczonego wyżej zwolnienia, wobec powyższego podatek został pobrany niezasadnie.

W świetle obowiązującego stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zastosowany powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie cytowanego przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Należy podkreślić, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca pismem z dnia 12 listopada 2012 r. zadeklarował zamiar skorzystania z obowiązującego u pracodawcy Programu Dobrowolnych Odejść.

Umowa o pracę została rozwiązana z dniem 21 grudnia 2012 r.

W związku z rozwiązaniem umowy o pracę w ramach PDO, Wnioskodawca otrzymał od pracodawcy w 2014 r. trzecią ratę dobrowolnego odszkodowania.

Otrzymane świadczenie stanowi formę odszkodowania za wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy i pozbawienie pracownika stałego miesięcznego wynagrodzenia i ma na celu zaspokojenie wszelkich roszczeń pracownika ze stosunku pracy, w związku z rozwiązaniem umowy o pracę. Od wypłaconych kwot pracodawca potrącił zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten wyraźnie bowiem wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy. Wnioskodawca wskazał, że wysokość i zasady ustalania odszkodowania zostały określone w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść, jednakże Program i jego Regulamin, nie wynikają wprost z postanowień układu zbiorowego pracy, ani innego opartego na ustawie porozumienia zbiorowego, regulaminu ani statutu określającego prawa i obowiązki stron stosunku pracy w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że wypłacona Wnioskodawcy w 2014 r. trzecia rata dobrowolnego odszkodowania, nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z wniosku wysokość i zasady wypłaty przedmiotowego świadczenia pieniężnego nie wynikały ze wskazanych w przepisie postanowień układów zbiorowych pracy, lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie w zakresie postawionego pytania dotyczącego zwolnienia od podatku dochodowego trzeciej raty odszkodowania wypłaconego Wnioskodawcy w 2014 r. i nie odnosi się do zwolnienia od opodatkowania innych świadczeń pieniężnych, które Wnioskodawca uzyskał w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.