IPTPB2/4511-29/15-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 16 kwietnia 1998 r. na mocy umowy darowizny (akt notarialny Rep. A....), Wnioskodawczyni stała się wraz z mężem właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w y. Darowizny dokonała mama Wnioskodawczyni-xx, będąc wdową i na dzień umowy darowizny pozostawała stanu wolnego. Do chwili śmierci w lipcu 2011 r. mama Wnioskodawczyni zamieszkiwała w tym lokalu.

Córka Wnioskodawczyni,będąc w klasie maturalnej zaszła w ciążę i w 2006 r. urodziła syna. W dniu 8 lutego 2007 r. umową darowizny (akt notarialny Rep. A Nr x/2007), spółdzielcze własnościowe prawo do opisanego wyżej lokalu mieszkalnego wraz z wkładem budowlanym - Wnioskodawczyni wraz z mężem, darowała córce yy. Darowizna była dokonana, bo córka zobowiązała się, że będzie zajmowała się swoim synem. Córka nigdy w przedmiotowym lokalu nie mieszkała, nie ponosiła opłat mieszkaniowych, przez okres od 1998 r. do 19 listopada 2012 r. ciężary związane z opisanym lokalem ponosiła Wnioskodawczyni wraz z mężem. Córka nie odnalazła się w macierzyństwie, znalazła nowego partnera i w dniu 16 października 2011 r., bez uprzedzenia opuściła dom i swoje dziecko. Córka nie odbierała telefonów, nie odpowiadała na sms-y, w których Wnioskodawczyni wraz z mężem informowali o chorobie jej dziecka i pobycie w szpitalu. Wnioskodawczyni wraz z mężem musieli uregulować to, co było najważniejsze czyli, sytuację prawną opieki nad wnukiem. Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2012 r. Sądu Rejonowego xx, najpierw w trybie zarządzenia tymczasowego, a potem postanowieniem z dnia 8 listopada 2012 r. (sygn. akt x/11), ograniczono córce władzę rodzicielską nad synem, a Wnioskodawczyni wraz z mężem powierzono funkcję rodziny zastępczej. Po wielu poszukiwaniach policja odnalazła córkę w miejscowości L., lecz ona złożyła oświadczenie że nie życzy sobie, aby informować rodzinę o miejscu jej pobytu. Weszła wraz z partnerem w konflikt z prawem. Po zatrzymaniu ich przez policję w 2012 r. i aresztowaniu jej partnera, córka na kilka miesięcy wróciła do domu. Zaczęła okradać dom i rodziców, wtedy Wnioskodawczyni zaczęła pracować nad nią, żeby odzyskać mieszkanie, ponieważ bała się, że sprzeda je za bezcen. Wnioskodawczyni musiała szybko odzyskać własność mieszkania, nie miała czasu na przeprowadzenie sprawy sądowej i doprowadzenie do odwołania darowizny z powołaniem się na rażącą niewdzięczność obdarowanej, bo partner córki w niedługim czasie miał opuścić zakład karny. W dniu 24 kwietnia 2012 r., przed tym samym notariuszem, przed którym 5 lat wcześniej Wnioskodawczyni przeniosła spółdzielcze własnościowe prawo do tego lokalu mieszkalnego na córkę, umową darowizny (Rep. A Nr x/2012), córka przeniosła to prawo na Wnioskodawczynię. Pani Notariusz nie uwzględniła w akcie notarialnym, że jest to druga darowizna między stronami ani, że wcześniej Wnioskodawczyni była od 1998 r., właścicielem tego prawa do lokalu. W dniu 19 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni sprzedała to spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu (akt notarialny Rep. A Nr x/2012), osobie trzeciej. Wnioskodawczyni pieniądze potrzebowała na leczenie wnuka oraz chciała pomóc córce, aby powróciła na drogę praworządności ale nie uczyniła tego, bo w 2013 r., po opuszczeniu przez jej partnera zakładu karnego, córka zniknęła i nie daje znaku życia. Opisane okoliczności mają za cel objaśnienie, że nie nastąpiło skuteczne przeniesienie prawa własności do lokalu mieszkalnego, pomimo umowy darowizny wbrew woli Wnioskodawczyni, bądź udowodnienie, że pomimo podjętych czynności Wnioskodawczyni była właścicielem prawa do lokalu mieszkalnego przez okres dłuższy niż 5 lat. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do składania zeznań podatkowych z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, które nastąpiło w dniu 19 listopada 2012 r., tj. po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, skutkuje obowiązkiem złożenia zeznania PIT-39 oraz zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w okolicznościach opisanych we wniosku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że źródłem przychodów jest odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie jego praw.

W przekonaniu Wnioskodawczyni, z opisanego przez Nią stanu faktycznego oraz załączonych do wniosku dokumentów wynika, że nabycie przez Wnioskodawczynię prawa do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nastąpiło w dniu 16 kwietnia 1998 r., natomiast odpłatne zbycie w dniu 19 listopada 2012 r., a więc po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego od jego nabycia.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nie podlega w ogóle opodatkowaniu. W dniu 24 kwietnia 2012 r., w związku z opisanymi wydarzeniami córka w drodze darowizny przeniosła z powrotem własność prawa do lokalu na Wnioskodawczynię, natomiast nigdy w tym lokalu nie zamieszkiwała, nie nastąpiło wydanie lokalu, a wszelkie opłaty związane z tym lokalem mieszkalnym poniosła Wnioskodawczyni wraz z mężem od 1998 r. do dnia odpłatnego zbycia prawa. Nadto, łączny okres dysponowania prawem do tego lokalu wynosi więcej niż 5 lat. W związku z tym, że w przekonaniu Wnioskodawczyni, nie była Ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia prawa, nie wydatkowała pieniędzy nie później niż w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, na własne cele mieszkaniowe (korzystając ze zwolnienia z opodatkowania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw majątkowych następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Dlatego też, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 16 kwietnia 1998 r. Wnioskodawczyni w drodze darowizny ustanowionej od matki, nabyła (wraz z mężem) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

W dniu 8 lutego 2007 r. umową darowizny zawartą w formie aktu notarialnego Wnioskodawczyni (wraz z mężem) spółdzielcze własnościowe prawo do ww. lokalu mieszkalnego wraz z wkładem budowlanym - darowała córce.

W dniu 24 kwietnia 2012 r. umową darowizny zawartą w formie aktu notarialnego - córka spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego - darowała Wnioskodawczyni.

W dniu 19 listopada 2012 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, osobie trzeciej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy. Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych zarówno między osobami fizycznymi, jak i osobami prawnymi, a tym samym zawarcie między tymi stronami umów o charakterze cywilnoprawnym regulują przepisy Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną - nabywcę przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny.

W myśl art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron (art. 890 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości.

Wobec powyższego, zawarcie w dniu 8 lutego 2007 r. umowy darowizny przedmiotowej nieruchomości (lokalu mieszkalnego) pomiędzy darczyńcami: Wnioskodawczynią i mężem Wnioskodawczyni, a obdarowaną (córką) - w formie aktu notarialnego - świadczy o tym, że obdarowana darowiznę przyjęła. Zatem, w dniu 8 lutego 2007 r. Wnioskodawczyni jako darczyńca przeniosła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego na rzecz córki - obdarowanej.

W myśl art. 898 § 1 Kodeksu cywilnego, darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. Od chwili zdarzenia uzasadniającego odwołanie obdarowany ponosi odpowiedzialność na równi z bezpodstawnie wzbogaconym, który powinien się liczyć z obowiązkiem zwrotu.

Podkreślić należy, że w przypadku odwołania darowizny dla wywołania skutku rzeczowego, tj. przeniesienia własności nieruchomości z powrotem na darczyńcę, konieczne byłoby złożenie oświadczenia w formie aktu notarialnego przez obdarowanego o przeniesieniu własności. Oświadczenie takie może również zostać zastąpione - na podstawie art. 64 Kodeksu cywilnego - przez prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oznaczonego oświadczenia woli. Oznacza to, że odwołanie darowizny wywołuje skutek tylko na przyszłość.

W przypadku postępowań w sprawie o unieważnienie umowy darowizny tylko wyrok sądu powoduje, że skutki czynności traktuje się jakby nigdy nie nastąpiły. Jedynie prawomocny wyrok sądu, który w swej treści orzeka nieważność powoduje, że traktuje się umowę jako niezawartą. Konsekwencją takiego orzeczenia byłoby to, że traktuje się taką umowę jako niebyłą, nigdy nie zawartą.

Bezspornym w omawianej sprawie jest, że nie doszło jednak do odwołania darowizny spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego zawartej w dniu 8 lutego 2007 r., ani do unieważnienia tej darowizny przez Sąd. Tym samym wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, przeniesienie w drodze darowizny spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego na córkę Wnioskodawczyni było skuteczne. Potwierdzeniem tego jest również fakt dokonania w dniu 24 kwietnia 2012 r., w formie aktu notarialnego darowizny tego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego pomiędzy darczyńcą - córką Wnioskodawczyni, a obdarowaną - Wnioskodawczynią.

W związku z powyższym w dacie zawarcia darowizny z dnia 24 kwietnia 2012 r., nastąpiło ponowne nabycie przez Wnioskodawczynię spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (bez względu na sytuację rodzinną i okoliczności opisane we wniosku).

Okoliczność, że Wnioskodawczyni była współwłaścicielem (wspólnie z mężem) spółdzielczego własnościowego prawa do przedmiotowego lokalu mieszkalnego w okresie od dnia 16 kwietnia 1998 r. do dnia 7 lutego 2007 r. nie zmienia faktu, że w dniu 24 kwietnia 2012 r., nastąpiło ponowne nabycie (nowe) przez Wnioskodawczynię tego prawa (lokalu mieszkalnego). Natomiast, w okresie od dnia 8 lutego 2007 r. do dnia 23 kwietnia 2012 r. właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w świetle przepisów prawa była córka Wnioskodawczyni, i to pomimo braku z jej strony nakładów na utrzymanie mieszkania.

Tym samym pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest liczony od końca roku kalendarzowego 2012. W związku z powyższym, sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego dokonana przez Wnioskodawczynię w dniu 19 listopada 2012 r., nastąpiła przed upływem 5 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa i stanowi źródło przychodu w rozumieniu wskazanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oceniając skutki podatkowe sprzedaży ww. prawa do lokalu mieszkalnego należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.), zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - w myśl art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d, gdyż nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę nieodpłatnie - w drodze umowy darowizny. Zgodnie z tym przepisem - za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy - wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Podstawą opodatkowania 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest dochód Wnioskodawczyni stanowiący różnicę pomiędzy przychodem ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego ustalonym zgodnie z art. 19 ww. ustawy, a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Reasumując, datą nabycia przez Wnioskodawczynię wskazanego we wniosku spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, jest data zawarcia umowy darowizny tego prawa pomiędzy darczyńcą - córką, a obdarowaną - Wnioskodawczynią, czyli dzień 24 kwietnia 2012 r. Dlatego też stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowego prawa do lokalu mieszkalnego dokonana w dniu 19 listopada 2012 r., stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych i skutkuje jednocześnie obowiązkiem złożenia zeznania.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dokumentów dołączonych do wniosku, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.