IPTPB2/4511-110/15-6/MP - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia rodzinnego otrzymywanego z Włoch.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2015 r. (data wpływu 19 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2015 r. (data wpływu 12 maja 2015 r.), o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia rodzinnego otrzymywanego z Włoch - jest prawidłowe.

W dniu 19 lutego 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia rodzinnego otrzymywanego z Włoch.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z powyższym pismem z dnia 28 kwietnia 2015 r., Nr IPTPB2/4511-110/15-2/MP, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 28 kwietnia 2015 r. (data doręczenia 4 maja 2015 r.), natomiast w dniu 12 maja 2015 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, złożona na piśmie z dnia 10 maja 2015 r. (data nadania 11 maja 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni - obywatelka polska, jest od xx czerwca 2008 r. wdową. Mąż Wnioskodawczyni zmarł we Włoszech, a Wnioskodawczyni wraz z córką ur. xx czerwca 2006 r. wróciła do Polski na stałe. Wnioskodawczyni, w związku ze śmiercią męża otrzymuje od lipca 2008 r. (przelew bankowy) rentę łączną brutto, na którą składa się renta właściwa ok. 61 euro (kwota zmienna) oraz świadczenie rodzinne w wysokości 137,50 euro (łączna brutto czyli renta rodzinna + zasiłek rodzinny). Kwota renty właściwej jest we Włoszech zwolniona z podatku dochodowego ze względu na niską kwotę. Renta rodzinna wypłacana z INPS (odpowiednik ZUS) wpływa na bankowe konto Wnioskodawczyni jako jedna kwota ok. 200 euro. Z chwilą wpływu kwoty świadczenia na konto Wnioskodawczyni, Bank automatycznie potrąca zaliczkę na podatek dochodowy nie odróżniając renty właściwej od świadczenia rodzinnego. Wnioskodawczyni nie zgadza się z wysokością potrącanej zaliczki, która powinna być pobierana w niższej wysokości - tylko od kwoty renty właściwej. Wnioskodawczyni uważa, że cyt. "pobieranie zaliczki na podatek dochodowy od świadczenia rodzinnego korzysta ze zwolnienia". Z tego też powodu, Wnioskodawczyni złożyła korekty do zeznań podatkowych za lata 2010 - 2013.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała: W związku ze śmiercią męża, Wnioskodawczyni i nieletniej córce urodzonej xx czerwca 2006 r., zostały przyznane przez Krajowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych we Włoszech świadczenia, tj. renta nr xx kat. SO i świadczenie rodzinne (zapomoga).

Powyższe świadczenia wpływają przelewem na konto bankowe Wnioskodawczyni jako łączna kwota (renta plus świadczenie rodzinne). Bank prowadzący rachunek Wnioskodawczyni, od łącznej kwoty odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, natomiast Wnioskodawczyni potrącane zaliczki wykazywała w zeznaniu rocznym. We Włoszech powyższe świadczenia nie podlegają opodatkowaniu.

W odniesieniu do powyższych świadczeń zastosowanie mają polskie przepisy o podatku dochodowym. Wnioskodawczyni ma jednak wątpliwości, czy zaliczki powinny być potrącane od kwoty świadczenia rodzinnego i wykazywane w zeznaniu rocznym. W świetle bowiem art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenia rodzinne są zwolnione od podatku dochodowego. W związku z tym, Wnioskodawczyni uważa, że zaliczka na podatek dochodowy powinna być potrącana tylko od kwoty renty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy od otrzymanego przez Wnioskodawczynię świadczenia rodzinnego (zapomogi) powinien być odprowadzony podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane przez Wnioskodawczynię świadczenie rodzinne jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych i w konsekwencji nie podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym. Z tego też względu bank prowadzący rachunek bankowy Wnioskodawczyni, na który jest ono przekazywane, nie powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z przepisu art. 4a ww. ustawy wynika, że przepisy art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawczyni otrzymuje rentę rodzinną z Włoch, po zmarłym mężu na którą składa się renta właściwa i świadczenie rodzinne. W związku z powyższym w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Włochami. Zgodnie z art. 18 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzonej w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374), z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

Zdaniem Wnioskodawczyni przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zastosowanie znajdują przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, między innymi świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych i dodatki rodzinne są wolne od podatku dochodowego. Przyznane Wnioskodawczyni przez Krajowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych we Włoszech świadczenie rodzinne w wysokości 137,50 euro, jest porównywalne ze świadczeniami rodzinnymi przyznawanymi w oparciu o polskie przepisy o świadczeniach rodzinnych. Na charakter świadczenia jako świadczenia rodzinnego (zapomogi), wskazuje przyznanie go w oparciu o włoskie przepisy o ubezpieczeniach społecznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 lipca 2013 r., Nr IPTPB2/415-268/13-4/TS z której wynika, że otrzymane zza granicy świadczenia rodzinne wypłacane osobie uprawnionej, mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ale równolegle korzysta ono ze zwolnienia od tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane świadczenie rodzinne jest zwolnione od podatku dochodowego, w związku z czym nie powinny być od niego potrącane zaliczki na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Cytowany wyżej przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje dwie przesłanki od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada stałe miejsce zamieszkania w Polsce i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Mąż Wnioskodawczyni zmarł w dniu xx czerwca 2008 r. we Włoszech. W związku ze śmiercią męża Wnioskodawczyni od lipca 2008 r., otrzymuje (poprzez przelew bankowy) rentę łączną brutto, na którą składają się renta rodzinna/renta właściwa ok. 61 euro (kwota zmienna) oraz świadczenie rodzinne (tekst jedn.: zasiłek rodzinny/zapomoga) w wysokości 137,50 euro. We Włoszech powyższe świadczenia nie podlegają opodatkowaniu, kwota renty właściwej jest we Włoszech zwolniona z podatku dochodowego ze względu na niską kwotę. Świadczenie rodzinne wypłacane jest z INPS - Krajowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych we Włoszech (odpowiednik ZUS). Renta łączna brutto wpływa na konto bankowe Wnioskodawczyni jako jedna kwota ok. 200 euro, z chwilą wpływu tej kwoty na konto Wnioskodawczyni, Bank automatycznie potrąca zaliczkę na podatek dochodowy, zarówno od renty rodzinnej, jak i od świadczenia rodzinnego/zasiłku rodzinnego.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawczyni otrzymuje m.in. zasiłek rodzinny z Włoch, po zmarłym mężu, który jest wypłacany z INPS tj. Krajowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych we Włoszech (odpowiednika ZUS). W związku z powyższym w niniejszej sprawie znajdą zastosowania postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Włochami.

Zgodnie z art. 18 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374), z zastrzeżeniem artykułu 19 ustęp 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

Przepis art. 19 ust. 2 lit. a tej Umowy stanowi, że każda emerytura wypłacana bezpośrednio bądź z funduszy Umawiającego się Państwa lub jego jednostki politycznej, administracyjnej bądź władzy lokalnej każdej osobie fizycznej z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy, będzie opodatkowana wyłącznie w tym Państwie.

Jednakże taka emerytura będzie opodatkowana tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeśli osoba fizyczna jest obywatelem oraz ma stałe miejsce zamieszkania w tym Państwie (art. 19 ust. 2 lit. b) Umowy).

Należy podkreślić, że ww. Umowa została sporządzona w trzech językach: polskim, włoskim i angielskim. Z wersji angielskiej tego przepisu wynika, że renta czy emerytura nie musi być związana z uprzednim zatrudnieniem osoby uprawnionej do dochodu. Przepis ten wyłącznie stwierdza, że otrzymywany dochód powinien wynikać z uprzedniego zatrudnienia, bez wskazania konkretnej umowy.

Zgodnie z art. 30 - zdaniem końcowym powołanej Umowy: Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r., każdy w językach polskim, włoskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne; w razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.

Oznacza to, że w polskiej wersji językowej znajduje się błąd wynikający z niewłaściwego przetłumaczenia z języka angielskiego na język polski przepisu art. 18 polsko - włoskiej Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stosownie do zapisów rozstrzygającej wersji Umowy, prawidłowo przepis ten powinien brzmieć: emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia w przeszłości będą opodatkowane tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma stałe miejsce zamieszkania.

W związku z powyższym zauważyć trzeba, że co do zasady, emerytury oraz inne podobne świadczenia (o których mowa w art. 18 ww. Umowy), wypłacane z tytułu zatrudnienia w przeszłości, podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania osoby, której są wypłacane.

Stosownie zaś do art. 19 ust. 1 lit. a ww. Umowy, emerytura wypłacana z tytułu usług, świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki, lub władzy podlega opodatkowaniu tylko we Włoszech. Natomiast art. 19 ust. 2 lit. b ww. Umowy zawiera wyjątek od tej zasady i zgodnie z jego brzmieniem - w przypadku emerytur z pracy polegającej na świadczeniu usług na rzecz państwa włoskiego lub jednostki, lub władzy, w przypadku gdy pobierający emeryturę ma miejsce zamieszkania w Polsce i posiada obywatelstwo polskie - taka emerytura, otrzymywana z tej pracy, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie i mieszka wraz z córką na stałe w Polsce.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy Umowy polsko - włoskiej należy stwierdzić, że zasiłek rodzinny otrzymywany w związku ze śmiercią męża z włoskiego INPS przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, gdyż jego odbiorca, tj. Wnioskodawczyni wraz z córką ma w Polsce stałe miejsce zamieszkania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie wskazać należy, że w przepisie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wymienione są w sposób enumeratywny (wyczerpujący) przychody (dochody) korzystające ze zwolnienia od podatku dochodowego, tzw. zwolnienia przedmiotowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że zasiłek rodzinny z Włoch jeżeli został wypłacony na podstawie obowiązujących tam przepisów o świadczeniach rodzinnych, otrzymany przez Wnioskodawczynię wraz z córką jako osoby mające stałe miejsce zamieszkania w Polsce - podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Jednocześnie jednak, otrzymany z tego tytułu zasiłek rodzinny podlega zwolnieniu przedmiotowemu, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli jest zwolniony od podatku dochodowego.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.