IPTPB2/4511-100/15-4/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z powyższym, pismem z dnia 23 kwietnia 2015 r., Nr IPTPB2/4511-100/15-2/PK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 24 kwietnia 2015 r. (skutecznie doręczono dnia 27 kwietnia 2015 r.), zaś w dniu 6 maja 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 2 maja 2015 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 1992 r. jest osobą niepełnosprawną (ma orzeczenie stałe całkowicie niezdolny do pracy oraz samodzielnej egzystencji). Niepełnosprawność ta ma związek ze schorzeniami narządów ruchu, w związku z czym ma znaczne trudności z poruszaniem się (z trudem porusza się o kulach).

Wnioskodawca zamieszkuje wraz z żoną w domu jednorodzinnym, ogrzewanym piecem węglowym, znajdującym się w piwnicy, gdzie Wnioskodawca z trudem musiał schodzić kilkukrotnie w ciągu dnia po stromych schodach. Wielokrotne zejścia i wejścia powodują nadwyrężenie i ból przykurczonych kończyn. Ponadto w dniu 23 grudnia 2014 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi we własnym domu i przebył operację biodra, co pogorszyło całkowicie Jego stan zdrowia. Dom staje się dla Wnioskodawcy twierdzą nie do pokonania, klatką. Koszt pieca równa się z rocznym dochodem Wnioskodawcy. Żony Wnioskodawcy nie ma w domu, ponieważ zarabia na utrzymanie. Wnioskodawca zostaje sam w zimnym domu. Żona Wnioskodawcy nie podkłada do pieca przed wyjściem bo obawia się o bezpieczeństwo (kopci się po przymknięciu komina, a jak będzie duży wiatr to może się nawet woda zagotować). Wnioskodawca nadmienia, że mieszka na małej wsi i nie ma innej możliwości (np. gaz).

Z uwagi na powyższy stan, Wnioskodawca zamierza we wrześniu 2015 r. zakupić kocioł CO z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną, zasobnikiem ciepłej wody. Taka instalacja pozwoli na sterowanie ogrzewaniem bez konieczności częstego schodzenia do piwnicy (sterowanie za pomocą zdalnego pilota), co korzystnie wpłynie na stan zdrowia. Piec jest dla Wnioskodawcy szansą na dalszą, w miarę stabilną egzystencję.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że jest osobą niepełnosprawną, ponieważ w 1992 r. uległ wypadkowi. W latach 1993-1999 Wnioskodawca stawał przed Komisją Lekarską ZUS, która orzekała na czas określony I grupę inwalidztwa. W 1999 r. wydano Wnioskodawcy orzeczenie - całkowicie niezdolny do pracy, czyli II grupa. Od tej decyzji Wnioskodawca odwołał się do Sądu Pracy. W dniu 20 kwietnia 1999 r. Sąd wydał wyrok w sprawie i od dnia 1 marca 1999 r. przyznał Wnioskodawcy prawo do dodatku pielęgnacyjnego z tytułu niezdolności do samodzielnej egzystencji na trwale, czyli I grupa. Wnioskodawca pobiera rentę z ZUS-u.

Poniesione wydatki, których będzie dotyczyło odliczenie związane z zakupem kotła CO z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną, zasobnikiem ciepłej wody, nie będą sfinansowane (dofinansowane) przez Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowy Fundusz Aktywności, Państwowy Fundusz Aktywności, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wydatki całkowicie będą sfinansowane ze środków własnych (środki żony, kredyt z banku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca może odliczyć od dochodu koszt zakupu kotła CO z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną, zasobnikiem ciepłej wody oraz koszt związany z montażem w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, adaptacja i wyposażenie domu musi ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w swoim domu (a nie wegetację), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnoprawności (narządy ruchu, złamanie trzonu L1 z przemieszczeniem, niedowład kończyn dolnych z zaburzeniem zwieraczy, uszkodzenie mięśni obu grup strzałkowych z zaburzeniem unoszenia stóp, złamanie biodra).

Zakup kotła z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną, zasobnikiem ciepłej wody na pewno ułatwi Mu egzystowanie we własnym domu.

Wnioskodawca uważa, że ze względu na Jego niepełnosprawność i pogarszający się stan zdrowia przysługuje Mu odliczenie w ramach ulgi rehabilitacyjnej, w związku z adaptacją i wyposażeniem mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

W myśl art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia w szczególności:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl zaś postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków m.in. na cele określone w ust. 7a-z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7c - ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od 1992 r. jest osobą niepełnosprawną, ponieważ w 1992 r. uległ wypadkowi (ma orzeczenie stałe całkowicie niezdolny do pracy oraz samodzielnej egzystencji). Niepełnosprawność ta ma związek ze schorzeniami narządów ruchu, w związku z czym ma znaczne trudności z poruszaniem się (z trudem porusza się o kulach). Pobiera rentę z ZUS-u. Wnioskodawca zamieszkuje wraz z żoną w domu jednorodzinnym, ogrzewanym piecem węglowym, znajdującym się w piwnicy, gdzie Wnioskodawca z trudem musiał schodzić kilkukrotnie w ciągu dnia po stromych schodach. Wielokrotne zejścia i wejścia powodują nadwyrężenie i ból przykurczonych kończyn. Ponadto w dniu 23 grudnia 2014 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi we własnym domu i przebył operację biodra, co pogorszyło całkowicie Jego stan zdrowia. Z uwagi na powyższy stan Wnioskodawca we wrześniu 2015 r. zamierza zakupić kocioł CO z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną, zasobnikiem ciepłej wody. Taka instalacja pozwoli na sterowanie ogrzewaniem bez konieczności częstego schodzenia do piwnicy (sterowanie za pomocą zdalnego pilota), co korzystanie wpłynie na stan zdrowia. Piec jest dla Wnioskodawcy szansą na dalszą, w miarę stabilną egzystencję. Poniesione wydatki, których będzie dotyczyło odliczenie nie będą sfinansowane (dofinansowane) przez Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowy Fundusz Aktywności, Państwowy Fundusz Aktywności, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, środków Narodowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wydatki całkowicie będą sfinansowane ze środków własnych.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na zakup pieca centralnego ogrzewania i jego instalacja mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć "adaptacja" i "wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie im rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Należy zwrócić uwagę, że pojęcie "adaptacja" rozumieć należy jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W związku z powyższym wydatki związane z zakupem i montażem kotła CO z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną, zasobnikiem ciepłej wody jako wydatki na unowocześnienie systemu ogrzewania, stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy (schorzenie narządów ruchu). Z powodu niepełnosprawności związanej ze schorzeniami narządów ruchu Wnioskodawca ma znaczne trudności z poruszaniem się.

Zatem wydatki związane z zakupem i montażem kotła CO z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną, zasobnikiem ciepłej wody można uznać za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia ww. wydatków w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej za 2015 r.

Końcowo należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego powinny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Ponadto wyjaśnić należy, że korzystanie z ulg nie jest obowiązkiem podatników, lecz przywilejem, z którego mogą, lecz nie muszą korzystać. Decyzja o skorzystaniu z ulgi wiąże się jednak ze zrealizowaniem określonych warunków, których spełnienie bez względu na stopień uciążliwości jest obowiązkiem podatnika chcącego z tej ulgi skorzystać.

Należy również zauważyć, że wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dołączonych do wniosku dokumentów (ich weryfikacji). Organ podatkowy rozpatruje sprawę wyłącznie w ramach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz jego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.