IPTPB2/415-863/12-4/KSM - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku złożonym w dniu 13 grudnia 2012 r., uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2013 r. (data wpływu 14 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 4 stycznia 2013 r., Nr IPTPB2/415-863/12-2/KSM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 7 stycznia 2013 r., natomiast w dniu 14 stycznia 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 11 stycznia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 2006 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona... na stanowisku nauczyciela na podstawie umowy o pracę, od dnia 1 września 2007 r. na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy.

W maju 2011 r. otrzymała wypowiedzenie warunków pracy i płacy, które ograniczało Jej wymiar pracy do #189; etatu. Wnioskodawczyni uznała, że powyższe wypowiedzenie jest bezskuteczne, ponieważ z nowym rokiem szkolnym została zatrudniona nowa osoba, dlatego wniosła sprawę do Sądu Pracy. W wyniku orzeczenia z dnia X marca 2012 r. Sąd wydał wyrok przywracający Wnioskodawczynię do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy w pełnym wymiarze czasu pracy.

Strona pozwana, tj....., odwołała się od wyroku Sądu Rejonowego składając apelację do Sądu Okręgowego. Tymczasem w maju 2012 r. Wnioskodawczyni otrzymała rozwiązanie umowy o pracę z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia. Umowa wygasła 31 sierpnia 2012 r.

W dniu 22 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżony wyrok i zasądził od pozwanego na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 3.082,21 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie warunków umowy o pracę z dnia 6 maja 2011 r. i zasądził od pozwanego na rzecz Wnioskodawczyni 60,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu za II instancję.

Na podstawie powyższego wyroku wypłacono Wnioskodawczyni zasądzone odszkodowanie naliczając podatek dochodowym w wysokości 18%.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, iż według Niej Sąd zasądził odszkodowanie na podstawie przepisów Kodeksu Pracy, jednocześnie zacytowała wyrok Sądu Okręgowego Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, z którego wynika, iż Sąd zmienia zaskarżony wyrok i zasądza od pozwanego Z. na rzecz powódki kwotę 3.082,21 zł (trzy tysiące osiemdziesiąt dwa złote, 21/100) tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie warunków umowy o pracę z dnia 6 maja 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od należnego odszkodowania,.... winien był potrącić podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od należnego odszkodowania został naliczony niezgodnie z obowiązującymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stwierdza się co następuje:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 3.082,21 zł zasądzoną przez Sad Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych od.... tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie warunków umowy o pracę. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, iż według Niej Sąd zasądził odszkodowanie na podstawie przepisów Kodeksu Pracy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Natomiast kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Stosownie do postanowień art. 45 § 1 ustawy - Kodeks pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. W myśl art. 45 § 2 tej ustawy, sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 ustawy - Kodeks pracy, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 47 ^#185; ustawy - Kodeks pracy).

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalenia wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a-g) tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

W świetle powyższego, z literalnego brzmienia powołanych przepisów jednoznacznie wynika, iż ze zwolnienia - na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy - korzystają te odszkodowania, których prawo otrzymywania wynika wprost z przepisów ustawy, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy, a więc m.in. wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe (mimo, że wysokość i zasady ustalania odszkodowania wynikają wprost z przepisów prawa). Ze zwolnienia korzystają również inne odszkodowania (a więc te, których wysokość i zasady ustalania nie wynikają wprost z przepisów prawa), ale otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej - art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy (także z wyjątkami).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż przedmiotowe odszkodowanie otrzymane w związku z nieuzasadnionym wypowiedzeniem warunków umowy o pracę, zasądzone na mocy wyroku sądowego, którego podstawą są przepisy Kodeksu pracy, będzie korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 3. Oznacza to, iż Wnioskodawczyni przyznano odszkodowanie, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z przepisów odrębnej ustawy, tj. Kodeksu pracy i równocześnie odszkodowanie to nie zostało wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a-g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem odszkodowanie to podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy powyższego artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazać należy, iż powołany we wniosku art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż w tym przepisie zawarte jest zwolnienie od podatku dochodowego przewidziane dla innych odszkodowań (czyli innych niż te, których zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tychże ustaw), otrzymanych na podstawie wyroku lub ugody sądowej, do wysokości określonej tym wyroku lub ugodzie. Zatem stwierdzić należy, iż od wypłaconego odszkodowania zastał nienależnie pobrany podatek, z uwagi na fakt, iż przedmiotowe odszkodowanie wpisuje się w rozumienie art. 21 ust. 1 pkt 3.

Pomimo powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe, gdyż we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego wskazała, iż przedmiotowe zwolnienie przysługuje na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zamiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Zatem, Wnioskodawczyni podała niewłaściwą podstawę prawną mającą zastosowanie w rozpatrywanej sprawie.

Dodatkowo należy zauważyć, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.