IPTPB2/415-728/12-4/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2013 r. (data wpływu 11 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego z tytułu wypadku przy pracy w Wielkiej Brytanii-jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego z tytułu wypadku przy pracy w Wielkiej Brytanii.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 31 grudnia 2012 r., nr IPTPB2/415-728/12-2/AKr, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 31 grudnia 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 stycznia 2013 r.). W dniu 11 stycznia 2013 r. (data nadania 9 stycznia 2013 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2008 r. przebywał i pracował, w oparciu o umowę o pracę, na terytorium Wielkiej Brytanii. W dniu 10 kwietnia 2008 r. uległ wypadkowi przy pracy (ciężki uraz kręgosłupa), z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Pracodawca był podmiotem zobowiązanym ustawowo do zawarcia umowy ubezpieczenia w zakresie zdrowia i życia swoich pracowników. W związku z tym na mocy angielskiej ustawy z dnia 22 października 1969 r."Employers' Liability Compulsory Insurance Act 1969" pracodawca Wnioskodawcy, zawarł umowę ubezpieczenia, w oparciu o którą doszło do wypłaty na rzecz Wnioskodawcy, w lipcu 2012 r., odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. Wypłata została dokonana na rachunek bankowy Wnioskodawcy znajdujący się w Polsce. Obecne miejsce zamieszkania Wnioskodawcy znajduje się w Polsce.

W piśmie uzupełniającym wniosek doprecyzowano, iż w 2012 r. miejsce zamieszkania Wnioskodawcy (rezydencja podatkowa) znajdowało się w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przedstawionego stanu faktycznego kwota odszkodowania, uzyskana przez Wnioskodawcę z tytułu wypadku przy pracy, któremu uległ w Wielkiej Brytanii, wypłacona w 2012 r., podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, a w związku z tym, czy istnieje obowiązek uwzględnienia tejże kwoty w zeznaniu rocznym, sporządzanym za 2012 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota otrzymanego przez Wnioskodawcę z Wielkiej Brytanii odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, podlega w całości zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, a tym samym nie ma obowiązku jej uwzględnienia w zeznaniu rocznym, składanym przez Wnioskodawcę.

Uzasadniając powyższe stwierdzenie, przede wszystkim należy wskazać, iż na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jednocześnie w oparciu o normę z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższe oznacza, iż w przypadku Wnioskodawcy, mającego obecnie miejsce zamieszkania w Polsce, wszystkie jego dochody podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że ustawa przewiduje możliwość skorzystania w określonej sytuacji ze zwolnienia.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw (z pewnymi wyjątkami, które nie mają jakiegokolwiek znaczenia na gruncie rozpatrywanej sprawy).

Dodatkowe zwolnienie przewidziane jest w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych (z nieistotnymi w sprawie wyjątkami).

Uwzględniwszy powyższe unormowania na gruncie specyfiki przedmiotowej sprawy należy dojść do wniosku, iż otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy może podlegać zwolnieniu od podatku, zarówno na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3, jak i art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Argumentując o braku podstaw do poboru podatku w Polsce warto podkreślić, że:

Powyższe wskazuje wyraźnie, iż spełnione zostały przesłanki ustawowe, wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, warunkujące możliwość skorzystania ze zwolnienia kwoty otrzymanej z Wielkiej Brytanii.

Dodatkowo warto podkreślić, iż zwolnienie od podatku kwoty, otrzymanego przez Wnioskodawcę odszkodowania znajduje swe oparcie również w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż:

Ponadto należy z całą mocą podkreślić, iż możliwość skorzystania ze zwolnienia, w przypadku wypłat odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy nie może być uzależniona w żaden sposób od tego, czy odszkodowanie to wypłacane jest ze źródeł znajdujących się w Polsce, czy też za granicą (w tym wypadku w Wielkiej Brytanii).

Zgodnie z art. 18 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE), każdy obywatel Unii ma prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich, z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków ustanowionych w samym Traktacie i środkach przyjętych w celu Jego wykonania.

Z kolei art. 39 TWE ustanawia zasadę swobody przepływu osób wewnątrz Wspólnoty.

Żaden przepis prawa krajowego nie może naruszać tych fundamentalnych zasad wspólnotowego prawa pierwotnego, przy czym takie naruszenie istnieje zarówno wtedy, gdy prawo krajowe wprost ogranicza te zasady ustanawiając np. zakaz przemieszczania się, jak też wtedy, gdy prawo krajowe w sposób pośredni, faktyczny prowadzi do skutku, ograniczającego te zasady, gdyż niekorzystnie różnicuje sytuację prawną obywatela, w zależności od pewnych kryteriów niedopuszczalnych z punktu widzenia wymogów prawa wspólnotowego. Takim kryterium jest m.in. kryterium podejmowania pracy zarobkowej, jeśli ma ono znaczenie dla sytuacji prawnopodatkowej obywatela. Jeśli zatem, prawo krajowe uzależnia skorzystanie ze zwolnienia podatkowego od tego, czy pracownik uległ wypadkowi w pracy, w kraju, czy też poza nim, to w ten sposób prowadzi de facto do skutku zniechęcającego do podejmowania pracy najemnej w innym państwie członkowskim, a dalej do ograniczenia swobody przemieszczania się, podejmowania zatrudnienia oraz prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Wspólnoty.

Stanowisko tożsame z prezentowanym wyraził także WSA w Gliwicach, w wyroku z dnia 16 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 87/11. Jak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, w przywołanym powyżej wyroku, a także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 14 września 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 942/09 -"w prawie krajowym nie mogą istnieć przepisy naruszające wymienione zasady, chyba że służą one celowi leżącemu w interesie publicznym i są właściwe (proporcjonalne) dla osiągnięcia tego celu".

Nadto jak stwierdził Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 maja 2005 r., sygn. akt K 18/04, na mocy Traktatu akcesyjnego, Polska zobowiązała się przejąć całość prawa Unii Europejskiej, na które składa się cały"wspólnotowy zasób prawny" (acquis communautaire), obejmujący zarówno przepisy traktatów (tzw. pierwotne prawo wspólnotowe, pochodzące bezpośrednio od państw członkowskich), przepisy wydawane przez organy Wspólnot (zwane pochodnym lub wtórnym prawem wspólnotowym, tu m.in. dyrektywy), jak również dorobek orzeczniczy Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (ETS, z siedzibą w Luksemburgu) oraz Sądu Pierwszej Instancji.

Tym samym podkreślenia wymaga, iż począwszy od dnia 1 maja 2004 r., czyli od dnia akcesji Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, z uwagi na zasadę interpretacji prawa wewnętrznego, w sposób umożliwiający sprawne funkcjonowanie gospodarki, w ramach integracji europejskiej, interpretacja prawa wewnętrznego powinna być dokonywana w zgodności z prawem europejskim (por. ETS Marleasing, C-106/89, 13 listopada 1991 r. Zb. Orz. s. 1-4135). Za źródło istnienia obowiązku dokonywania wykładni prawa krajowego, w świetle celu i brzmienia norm wspólnotowych, należy uznać art. 10 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Przepis ten stanowi, że państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki w celu realizacji zobowiązań wynikających z prawa wspólnotowego.

Jednocześnie, z uwagi na przedmiot wniosku o interpretację, przybliżyć należy stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wyrażone w wyroku z dnia 3 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 977/08, zgodnie z którym, po wejściu Polski od UE, nie wystarczy już interpretacja koncentrująca się na wykładni językowej przepisów krajowych. Nie tylko organy podatkowe, ale także sądy winny bowiem respektować zasadę interpretacji prawa wewnętrznego, w sposób przyjazny prawu wspólnotowemu, która znajduje oparcie w art. 91 ust. 1 Konstytucji RP. Zgodnie z tą zasadą, od organów stosujących prawo, oczekuje się zgodnej z prawem europejskim interpretacji prawa wewnętrznego (co wynika z art. 10 TWE). Z zasady lojalnej współpracy, wyrażonej w art. 10 TWE, wynika, że wszystkie organy państwa (zob. wyrok ETS z 10 kwietnia 1984 r., 14/83-Van Colson and Kamann), w tym organy administracyjne (por. wyrok ETS z 22 czerwca 1989 r. w sprawie 103/88, Fratelli Costanzo), są zobowiązane interpretować i stosować prawo krajowe tak, aby zapewnić pełną skuteczność praw zagwarantowanych przez przepisy wspólnotowe.

Powyższej konstatacji nie zmienia fakt, że podatki bezpośrednie podlegają kompetencjom państw członkowskich UE. Państwa członkowskie powinny bowiem korzystać z tych kompetencji z poszanowaniem prawa wspólnotowego (zob. w szczególności wyroki ETS z 11 sierpnia 1995 r., w sprawie C-80/94, Wielockx, z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie C-35/98).

W tym miejscu, zasadnym jest przytoczenie istotnych dla niniejszej sprawy postanowień prawa wspólnotowego, w tym art. 12 oraz art. 39 ust. 1 i ust. 2 TWE. Zgodnie z art. 12 tiret 1 TWE, w zakresie stosowania traktatu i bez uszczerbku dla postanowień szczególnych, które on przewiduje, zakazana jest wszelka dyskryminacja, ze względu na przynależność państwową. Wyrażony w tym przepisie prawa zakaz dyskryminacji z uwagi na przynależność państwową, stanowi fundamentalną zasadę prawa wspólnotowego, która wiąże konstytucje i organy wspólnotowe, jak i państwa członkowskie, gdy te ostatnie implementują prawo wspólnotowe lub działają w zakresie jego zastosowania. Treść tej zasady, sprowadza się do zakazu różnego traktowania takich samych sytuacji, z wyjątkiem przypadków obiektywnie uzasadnionych. Dyskryminację należy bowiem rozumieć, jako naruszenie zasady równości ze względu na zabronione tą zasadą kryterium różnicowania. Wszystkie podmioty prawa, charakteryzujące się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną), powinny być traktowane równo, bez zróżnicowań dyskryminujących. Oceniając daną regulację prawną z punktu widzenia tak rozumianej traktatowej zasady niedyskryminacji (równości), należy przede wszystkim ustalić więc, czy można wskazać wspólną cechę istotną, uzasadniającą równe traktowanie podmiotów prawa. Otóż sam ustawodawca przesądził, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też, do tej kategorii osób, mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe. Co do zasady, osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osiągające dochody za jej granicą, charakteryzują się taką samą cechą istotną jak osoby fizyczne, mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nieosiągające dochodów, pochodzących z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Oczywistym jest zatem, że Wnioskodawca, który zdecydował się na zatrudnienie i wykonywanie pracy poza granicami RP, w ramach wykonywania praw przyznanych mu na mocy art. 39 TWE, i ulegnie wypadkowi, w związku z jej świadczeniem, nie może zostać poddany na gruncie podatkowym niekorzystnemu traktowaniu w porównaniu do osoby, która znajdzie się w analogicznej sytuacji w kraju. Ta różnica w traktowaniu, w zakresie zwolnienia od podatku, mogąca mieć wpływ na majątek Wnioskodawcy, mogłaby bowiem zniechęcać do dokonania tego typu przedsięwzięcia.

W rezultacie uznać należy, iż na gruncie rozpatrywanej sprawy dla skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez znaczenia pozostaje fakt, iż źródło przekazanego z tytułu wypadku przy pracy odszkodowania, pochodziło z Wielkiej Brytanii i wypłacone zostało w oparciu o obowiązujące tamże przepisy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 4a powyższej ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca w 2012 r. był rezydentem polskim (miał miejsce zamieszkania w Polsce), a odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy otrzymał w 2012 r. z Wielkiej Brytanii, zastosowanie w niniejszej sprawie ma Konwencja z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

W myśl art. 21 ust. 1 ww. Konwencji, części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zatem, zgodnie z treścią powyższego przepisu, wypłata odszkodowania jest opodatkowana tylko w Polsce, jeżeli odbiorca tego świadczenia ma w Polsce miejsce zamieszkania.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, iż przedmiotowe odszkodowanie wypłacone w 2012 r. jest opodatkowane tylko w Polsce, gdyż Wnioskodawca miał miejsce zamieszkania w 2012 r. w Polsce.

Do opodatkowania ww. odszkodowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Na podstawie art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Tym samym do aktów prawnych określanych mianem źródeł prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej zalicza się jedynie akty ustanawiane przez parlament Rzeczypospolitej Polskiej lub akty prawne, które wchodzą w życie za zgodą tegoż parlamentu. Ta ostatnia uwaga dotyczy umów międzynarodowych, które powstają w wyniku rokowań prowadzonych przez rząd z przedstawicielami obcych państw, ale które do ratyfikacji (dokonywanej przez Prezydenta) wymagają zgody parlamentu wyrażonej w ustawie. Z wyliczonych w art. 87 ust. 1 aktów prawnych tylko rozporządzenia nie są aktami pochodzącymi od parlamentu. Prawo ich wydawania posiada Prezydent, Rada Ministrów, Prezes Rady Ministrów i ministrowie.

Zatem, nie są źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej przepisy prawa wewnętrznego innych państw. Tym samym nie są źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej wewnętrzne przepisy Wielkiej Brytanii, na podstawie których Wnioskodawca otrzymał ww. odszkodowanie. W związku z tym treść art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołując się do treści przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, odwołuje się jedynie do przepisów prawa, które są źródłem obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej, nie uwzględniając przepisów prawa wewnętrznego innych państw (w niniejszej sprawie Wielkiej Brytanii).

W związku powyższym należy stwierdzić, iż wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy na podstawie przepisów prawa wewnętrznego Wielkiej Brytanii nie spełnia przesłanki wynikającej z powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie tego przepisu.

Podkreśla się, iż zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Tak więc, wszystkie ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

Zatem, treść art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b wyklucza ze zwolnienia od podatku kwoty otrzymane z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi.

W myśl art. 805 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie, przy ubezpieczeniu osobowym, umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.

Zgodnie zaś z art. 829 § 1 Kodeksu cywilnego, ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć:

W opisanym stanie faktycznym przedmiotowe odszkodowanie, otrzymane przez Wnioskodawcę, z tytułu wypadku przy pracy, zostało wypłacone, w oparciu o umowę ubezpieczenia, którą pracodawca Wnioskodawcy zawarł, na mocy angielskiej ustawy z dnia 22 października 1969 r."Employers' Liability Compulsory Insurance Act 1969.

A zatem, jeżeli wypłacone Wnioskodawcy w 2012 r. odszkodowanie jest kwotą otrzymaną z tytułu ubezpieczenia osobowego i nie zachodzi przesłanka wykluczająca, określona w art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to odszkodowanie to korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uwzględnienia kwoty tego odszkodowania w zeznaniu podatkowym za 2012 r. Podstawą powyższego zwolnienia nie może być natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy z przytoczonych wyżej względów.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, pomimo iż w części dotyczącej własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego stwierdzono, iż otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych zarówno na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i art. 21 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Ponadto Organ wskazuje, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.