IPTPB2/415-705/13-4/KKu - Możliwość odliczenia od dochodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie tzw. ulgi rehabilitacyjnej, wydatków poniesionych na usługę medyczną iniekcji leku do gałki ocznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 23 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). Pismem z dnia 13 stycznia 2014 r., znak IPTPB2/415-705/13-2/KKu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 13 stycznia 2013 r. (skutecznie doręczono 16 stycznia 2014 r.). W dniu 23 stycznia 2014 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 22 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Od lat leczy się w poradni kardiologicznej, a obecnie wymaga też stałej opieki poradni okulistycznej ze względu na nieodwracalne zmiany w obrębie siatkówki, tj. zwyrodnienie plamki żółtej AMD (postać mokra). Mokre zwyrodnienie prowadzi do utraty wzroku. Leczenie może spowodować zahamowanie bądź zatrzymanie tego procesu. Choroba AMD nie jest chorobą rzadką, dotyka pacjentów w różnym wieku. Dotknięci AMD nie mogą jednak korzystać z leków refundowanych. Procedury medyczne dostępne na różnych etapach choroby wymagają stałej farmakoterapii oraz terapii inwazyjnej, tj. wstrzyknięcia leku do ciałka szklistego oka. Iniekcje te wykonują bezpłatnie niektóre Publiczne Szpitalne Oddziały Okulistyczne. Wnioskodawczyni jest zapisana na taką terapię od 17 maja 2012 r. Szpital nie podaje czasu oczekiwania na terapię. Stan oka Wnioskodawczyni wymaga comiesięcznej tomografii OCT i w zależności od wyniku iniekcji ANTY-VECF (lek Avastin) co 6 tygodni. Jedna iniekcja leku to koszt 1 000 zł. Brak pozytywnej reakcji na Avastin, mierzoną sprawnością widzenia na poziomie 40% należnej, jest wskazaniem do zmiany stosowanego leku. Wobec tego zastosowano od lipca 2013 r. leczenie lekiem Eylea - koszt jednostkowy terapii 2 500 zł. Wnioskodawczyni posiada stosowne zaświadczenia lekarskie stwierdzające konieczność stosowania leków i terapii oraz dokumenty oraz dokumenty o wysokości poniesionych kosztów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni przedstawiła następująco stan faktyczny:

Wnioskodawczyni choruje na rzadką chorobę oczu, tzw. wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej (AMD). Jest to choroba, która w Polsce nie jest leczona lekami refundowanymi przez NFZ. Lek"x" podawany w formie iniekcji do ciałka szklistego, ma na celu zahamowanie lub spowolnienie utraty ostrości widzenia. Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, wydane w dniu 29 czerwca 2012 r. przez Miejski Zespół Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności ul.......,.......... Wnioskodawczyni legitymuje się także stosownymi zaświadczeniami od lekarzy specjalistów, stwierdzających konieczność stosowania terapii zatrzymującej zwyrodnienie plamki (AMD).

Wnioskodawczyni dodała, że leczy się w Klinice okulistycznej XXX.............., gdzie za usługę medyczną płaci każdorazowo. W trakcie 2013 r. Wnioskodawczyni poniosła wydatki na cele rehabilitacyjne, wydatkując na usługę medyczną kwotę 13 800 zł. Wnioskodawczyni na poniesione wydatki posiada faktury stwierdzające ich poniesienie. Faktury opiewają na łączną cenę za usługę medyczną bez wyszczególnienia ceny leku"x". Wyżej wymienione wydatki zostały poniesione przez Wnioskodawczynię z Jej środków własnych i nie zostały Jej zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy wydatki poświadczone fakturą VAT za usługę medyczną iniekcji leku do gałki ocznej Wnioskodawczyni może zaliczyć jako wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma Ona prawo do odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej kwoty poniesionych kosztów. Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna nie ma możliwości indywidualnego zakupu potrzebnego leku i zakupu samej usługi medycznej. Wnioskodawczyni nadmieniła, że jest uprawniona do odliczenia od dochodu osiągniętych w 2013 r. kwot wydatków poniesionych w tym roku za usługę medyczną iniekcji leku do gałki ocznej, jako poniesiony na cele rehabilitacyjne na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm. - dalej jako updf). Przepis ten stanowi, że odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione m.in. na odpłatność za"zabiegi rehabilitacyjne".

Na wstępie trzeba zwrócić uwagę na brak w updf legalnej definicji pojęcia"zabieg rehabilitacyjny". Dlatego też zasadne będzie przywołanie znaczenia tego pojęcia na gruncie języka polskiego. Pojęcie to przybliża się poprzez wyjaśnienie, że"rehabilitacja stanowi zorganizowany system działania obejmujący usprawnienia fizyczne, psychiczne, społeczne, zawodowe. Proces rehabilitacji ma spowodować usunięcie skutków choroby, zmniejszenie następstwa nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanym przywrócić ich społecznie przydatną sprawność. Istotne znaczenie mają również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia ograniczonych funkcji". Proces rehabilitacji według Wnioskodawczyni obejmować przy tym może leczenie, ćwiczenia, zabiegi rehabilitacyjne, pobyt w sanatorium. Natomiast zabieg jest określany jako interwencja mająca na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś. Przywołane tutaj pojęcia nie wykluczają zabiegów inwazyjnych (takich jak np. iniekcja leku do oka) z zakresu pojęcia"zabieg rehabilitacyjny). Dlatego też przyjęcie założenia o wykluczeniu iniekcji leku do gałki ocznej z zakresu"zabiegów rehabilitacyjnych" byłoby zawężającym zinterpretowaniem przepisów podatkowych o ulgach podatkowych. Nadto na podkreślenie zasługuje fakt, iż w przypadku Wnioskodawczyni podanie do wnętrza oka w drodze iniekcji leku"x" w założeniu jest zabiegiem, którego głównym przeznaczeniem jest przynieść zarówno poprawę centralnego widzenia, jak i poszerzenie pola widzenia oraz poprawę kontrastu. Zabieg ten zdaniem Wnioskodawczyni ma za zadanie przywrócić w jakimś stopniu utraconą sprawność fizyczną. Nie można więc według Wnioskodawczyni takiemu działaniu odmówić charakteru zabiegu rehabilitacyjnego, albowiem stanowi on niezbędny i konieczny element zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji, zmniejszenie następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby przywrócić Wnioskodawczyni społecznie przydatną sprawność.

Stanowisko Wnioskodawczyni zawarte we wniosku o interpretację zbieżne jest z uchwałami korzystnych dla podatników wyroków sądów administracyjnych, w tym wyroku WSA w Gorzowie Wlkp. z 22 października 2009 r. sygn. I SA/Go 361/09 i wyroku NSA z dnia 17 marca 2011 sygn. akt II FSK 1927/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a, ww. ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Wnioskodawczyni choruje na rzadką chorobę oczu, tzw. wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej (AMD). W celu zahamowania lub spowolnienia utraty ostrości widzenia Wnioskodawczyni poddaje się zabiegom iniekcji, tj. wstrzyknięcia leku do ciałka szklistego oka. Wnioskodawczyni posiada stosowne zaświadczenia od lekarzy specjalistów stwierdzających konieczność stosowania terapii zatrzymującej zwyrodnienie plamki (AMD). W trakcie 2013 r. Wnioskodawczyni poniosła wydatki na cele rehabilitacyjne, wydatkując na usługę medyczną kwotę 13 800 zł. Wnioskodawczyni na poniesione wydatki posiada faktury stwierdzające ich poniesienie. Faktury opiewają na łączną cenę za usługę medyczną bez wyszczególnienia ceny leku"x". Wyżej wymienione wydatki zostały poniesione przez Wnioskodawczynię z Jej środków własnych i nie zostały Jej zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 cyt. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Jak wynika z powyżej przywołanych przepisów wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, spełni następujące warunki:

* dokona zakupu produktów spełniających cechy "leku",

* poniesie w danym miesiącu wydatki na zakup leków powyżej kwoty 100 zł,

* posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku, z którego wynikać będzie kto, kiedy i jakiego rodzaju wydatek poniósł (np. faktury),

* posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (leków).

Wykaz produktów spełniających cechy "leku" na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (opublikowanym w Dz. Urz. MZ z 2005 r. Nr 5, poz. 17 oraz w Dz. Urz. MZ z 2007 r. Nr 4, poz. 12 i w Dz. Urz. MZ z 2009 r. Nr 4, poz. 22 oraz w Dz. Urz. MZ z 2010 r. Nr 6, poz. 40, a także opublikowanym na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia pod adresem: www.mz.gov.pl). Ponadto do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny. Natomiast określenie, że lekarzem uprawnionym do stwierdzenia stosowania określonych leków jest wyłącznie lekarz specjalista oznacza, że uprawnionym do wydania stosownego zaświadczenia jest każdy lekarz posiadający specjalizację w określonej dziedzinie medycyny np. chirurg, onkolog, okulista, dermatolog, itp.

Zatem, jeżeli Wnioskodawczyni poniosła wydatek na zakup leku (bez kosztu iniekcji leku do oka), opisanego we wniosku, co do którego lekarz specjalista stwierdził, że powinna go stosować (stale lub czasowo), to Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć wydatek poniesiony na ten cel w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, zgodnie z treścią art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wysokość wydatków na zakup leków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Dokument ten powinien zawierać dane personalne osoby niepełnosprawnej ponoszącej wydatek na ten cel.

Z kolei możliwość ewentualnego skorzystania przez Wnioskodawczynię z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na iniekcje leku"x" do ciałka szklistego oka można oceniać jedynie poprzez pryzmat art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. W celu analizy zasadności odliczenia dokonanego na podstawie tegoż przepisu należy zdefiniować pojęcie rehabilitacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "zabieg", "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza", zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że leczenie choroby oczu przez podanie w formie iniekcji do oka leku"x" może poprawić stan zdrowia Wnioskodawczyni i przywrócić możliwą do osiągnięcia sprawność widzenia Wnioskodawczyni, jednakże wydatek poniesiony na ww. iniekcje nie mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w świetle przytoczonej wyżej definicji "rehabilitacji" nie można go zakwalifikować jako zabiegu rehabilitacyjnego, lecz wyłącznie jako zabieg o charakterze medycznym, innym niż rehabilitacyjny, określanym jako leczenie z zastosowaniem odpowiedniego leku, który to zabieg sama Wnioskodawczyni nazywa"usługą medyczną". A zatem, jako że zabieg ten nie został wymieniony jako rodzaj wydatku podlegającego odliczeniu, ani w analizowanym pkt 6 art. 26 ust. 7a cyt. ustawy, ani w żadnym innym punkcie ust. 7a art. 26 tejże ustawy, tym samym Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatku na tego rodzaju zabieg medyczny.

Należy jednak zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzują takich pojęć jak "zabiegi rehabilitacyjne" czy "zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne", i co się z tym wiąże rozstrzygnięcie jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego. Właściwym do niepodważalnego określenia charakteru przedmiotowej usługi medycznej (czy jest to zabieg leczniczy, czy rehabilitacyjny) jest Minister Zdrowia a nie Minister Finansów.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zostały wydane w indywidualnej sprawie i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Niemniej zaznaczyć należy, że wskazane wyroki dotyczą innych stanów faktycznych niż przedstawiony przez Wnioskodawczynię i m.in. z tych względów ich rozstrzygnięcia nie mogą być podstawą oceny stanowiska Wnioskodawczyni dokonanej niniejszą interpretacją.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.