IPTPB2/415-662/11-4/AK - Ustalenie kosztów uzyskania przychodów prokuratora w stanie spoczynku w sytuacji, gdy miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3, uiszczona opłata nie odpowiadała ilości zdarzeń przyszłych przedstawionych we wniosku - art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Pismem z dnia 23 stycznia 2012 r. znak IPTPB2/415-662/11-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 ww. ustawy wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 24 stycznia 2012 r. Skutecznie doręczono w dniu 26 stycznia 2012 r.

W dniu 6 lutego 2012 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie złożona na piśmie z dnia 2 lutego 2012 r. (na druku ORD-IN). Brakująca kwota opłaty została uiszczona w dniu 2 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zatrudniony był od 1986 r. do dnia 31 stycznia 2010 r. na stanowisku Prokuratora na podstawie powołania, otrzymując przychody ze stosunku służbowego (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Z dniem 1 lutego 2010 r. decyzją Prokuratora Okręgowego Wnioskodawca został przeniesiony w stan spoczynku i otrzymuje uposażenie (Dz. U. Nr 130, poz. 869) R.M.S z dnia 16 października 1997 r.

Do dnia 30 marca 2010 r. Wnioskodawca mieszkał w XXX tj. miejscu pracy. Z dniem 31 marca 2010 r. miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest miejscowość yyy położona poza siedzibą miejsca pracy. Informację o dochodach za 2010 r. (PIT-11) Wnioskodawca otrzymał z Prokuratury Okręgowej. W rozliczeniu PIT-11 uwzględniono koszty uzyskania przychodu w kwocie 1112,25 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 1 i 3, natomiast wniosek w zakresie pytania oznaczonego nr 2, zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane w 2010 r. oraz w latach następnych uposażenie, uprawnia Go do uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów (art. 22 ust. 2 pkt 3), ponieważ przejście w stan spoczynku nie spowodowało rozwiązania stosunku służbowego i w dalszym ciągu będzie uzyskiwał z tego tytułu przychody (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Organ wypłacający uposażenie (płatnik) pobierając zaliczki na podatek dochodowy (art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) powinien uwzględnić podwyższone koszty uzyskania przychodu. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że Jego zdaniem może uwzględnić podwyższone koszty uzyskania przychodu i skorygować zeznanie za 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (t.j. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 z późn. zm.), stosunek służbowy prokuratora nawiązuje się z chwilą doręczenia zawiadomienia o powołaniu. Z tym momentem prokurator staje się pracownikiem w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), bowiem zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy, za pracownika w rozumieniu tejże ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Powyższe oznacza, że osiągane przez prokuratora przychody są przychodami ze stosunku służbowego.

W myśl art. 62 ust. 1 ustawy o prokuraturze, wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów zajmujących równorzędne stanowiska prokuratorskie jest równe; wysokość wynagrodzenia prokuratorów zajmujących równorzędne stanowiska prokuratorskie różnicuje staż pracy lub pełnione funkcje. Wynagrodzenie zasadnicze prokuratorów jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów w takich samych jednostkach organizacyjnych sądów powszechnych. Wynagrodzenie zasadnicze Prokuratora Generalnego i prokuratorów Prokuratury Generalnej jest równe wynagrodzeniu zasadniczemu sędziów Sądu Najwyższego. Stawki dodatków funkcyjnych Prokuratora Generalnego i jego zastępców są równe dodatkom funkcyjnym odpowiednio Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego i Prezesa Sądu Najwyższego.

Z treści art. 100 § 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. 98 poz. 1070 z późn. zm.) wynika, że sędziemu przechodzącemu lub przeniesionemu w stan spoczynku z powodu wieku, choroby lub utraty sił przysługuje uposażenie w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat, pobieranych na ostatnio zajmowanym stanowisku.

Należy jednak zauważyć, że przejście w stan spoczynku nie powoduje rozwiązania stosunku służbowego. Uposażenie wypłacane prokuratorowi w stanie spoczynku należy zatem kwalifikować do przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

Podkreślenia wymaga okoliczność, iż żaden przepis powołanej ustawy nie uzależnia prawa do odliczenia zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów od rzeczywistego świadczenia pracy lub od faktycznego ich ponoszenia. Prawo do potrącenia kosztów uzyskania przychodów wynika z istnienia stosunku służbowego, z którego uzyskiwany jest dochód w postaci uposażenia.

Organ wypłacający uposażenie, jako płatnik, zgodnie z art. 32 ust. 5 ww. ustawy, przy obliczaniu zaliczki stosuje koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 pkt 3 cyt. ustawy (koszty podwyższone), jeżeli pracownik (podatnik) złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w tym przepisie.

Reasumując, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będąc prokuratorem w stanie spoczynku ma możliwość zastosowania kosztów uzyskania przychodu określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) przyznaje podatnikom, płatnikom i inkasentom uprawnienie do skorygowania uprzednio złożonej deklaracji podatkowej, poza wyjątkowymi sytuacjami, określonymi w odrębnych przepisach. Zgodnie z § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie deklaracji korygującej wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Przepisy ww. ustawy - Ordynacja podatkowa nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje powyższe uprawnienie. Należy więc powiązać tę możliwość z zobowiązaniem podatkowym, którego deklaracja (zeznanie) dotyczy. Prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej).

Powyższe prowadzi do wniosku, iż podatnik może skutecznie zmienić (skorygować) wysokość zobowiązania podatkowego w ramach jego samoobliczenia, o ile to zobowiązanie nie uległo przedawnieniu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego we wniosku oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego na dzień wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.