IPTPB2/415-635/12-2/AKr - Ustalenie kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 września 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W styczniu 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła za kwotę 161.000 zł spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w K., zaciągając na zakup kredyt hipoteczny. Mieszkanie było zakupione z zamiarem, że zamieszka w nim córka wraz ze swoją rodziną. Po opuszczeniu przez poprzednią właścicielkę, lokal był remontowany. Remont przeprowadzali wspólnymi siłami małżonek Wnioskodawczyni wraz z zięciem i jego ojcem. Materiały potrzebne do wykonania remontu kupował zięć. On też posiada rachunki na zakupione materiały. Jednak małżeństwo córki Wnioskodawczyni uległo rozwiązaniu przez rozwód. Córka nie mogła nadal mieszkać w lokalu w K., gdyż nie znalazła tam pracy (dojeżdżała do pracy z K. do S.). Pracuje w S. na umowę o pracę na czas nieokreślony.

Mieszkanie w K. zostało sprzedane w maju 2010 r. za kwotę 265.000 zł, nie w wyniku działalności gospodarczej. Część pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży Wnioskodawczyni przeznaczyła na spłatę zaciągniętego na zakup kredytu hipotecznego, część przekazała darowizną córce na zakup własnościowego lokalu mieszkalnego. Ponieważ były zięć poniósł pewne nakłady podczas remontu mieszkania (fakt jego uczestniczenia w nabyciu oraz w remontowaniu nie jest udokumentowany), a Wnioskodawczyni nie posiada rachunków za materiały użyte podczas prac remontowych (posiada je były zięć, bowiem on kupował te materiały) została zawarta ugoda sądowa, w której Sąd Rejonowy w K., zobowiązał Wnioskodawczynię i Jej męża do wpłacenia byłemu zięciowi kwoty 18.000 zł. Protokół z ugody sądowej podpisany został w dniu 8 grudnia 2009 r. w Sądzie Rejonowym w K. Wnioskodawczyni wypłaciła byłemu zięciowi, w 2010 r. sumę 18.000 zł przelewami internetowymi na jego rachunek bankowy (I rata w wysokości 9.000 zł w dniu 14 czerwca 2010 r., II rata w dniu 14 grudnia 2010 r. również w wysokości 9.000 zł).

Ponadto Wnioskodawczyni nadmieniła, iż elementy przedstawionego stanu faktycznego, objęte wnioskiem o wydanie interpretacji, nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej ani postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej, zgodnie z art. 14b § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sumę 18.000 zł, przekazaną byłemu zięciowi, na mocy ugody sądowej z dnia 8 grudnia 2010 r., Wnioskodawczyni może potraktować jako koszt poczynionych nakładów (np. remonty, modernizacje) zwiększając wartość nieruchomości i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, "kwota 18.000 zł wpłacona zgodnie z protokołem ugody sądowej z dnia 8 grudnia 2010 r., faktycznie za dokonanie nakładów remontowych na lokal mieszkaniowy". Wnioskodawczyni uważa, że "Protokół ugody sądowej" ma taką samą moc sprawczą, jak wyrok sądu i jest udokumentowaniem dokonanych nakładów na remont i modernizację lokalu mieszkalnego. Tak samo, jak wyrok sądu, zobowiązuje do zapłaty pod rygorem naliczania odsetek w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat. Według Wnioskodawczyni, sumę 18.000 zł wpłaconą przelewem, w dwóch ratach na konto byłego zięcia można potraktować, jako udokumentowany protokołem ugody sądowej oraz przelewami bankowymi, koszt poczynionych nakładów, które zwiększyły wartość rzeczy w czasie ich posiadania - zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w K. Mieszkanie było zakupione z zamiarem, że zamieszka w nim córka wraz ze swoją rodziną. Po opuszczeniu przez poprzednią właścicielkę, lokal był remontowany. Remont przeprowadzali wspólnymi siłami małżonek Wnioskodawczyni wraz z zięciem i jego ojcem. Materiały potrzebne do wykonania remontu kupował zięć. On też posiada rachunki na zakupione materiały. Jednak małżeństwo córki Wnioskodawczyni, uległo rozwiązaniu przez rozwód. Mieszkanie w K. zostało sprzedane w 2010 r., nie w wykonaniu działalności gospodarczej W związku z tym, iż były zięć poniósł pewne nakłady podczas remontu mieszkania (fakt jego uczestniczenia w nabyciu oraz w remontowaniu nie jest udokumentowany) została zawarta ugoda sądowa, w której Sąd Rejonowy w K., zobowiązał Wnioskodawczynię i Jej męża do wpłacenia byłemu zięciowi kwoty 18.000 zł. Protokół z ugody sadowej podpisany został w dniu 8 grudnia 2009 r. w Sądzie Rejonowym w K. Wnioskodawczyni wypłaciła byłemu zięciowi w 2010 r. sumę 18.000 zł przelewami internetowymi na jego rachunek bankowy (I ratę w wysokości 9.000 zł w dniu 14 czerwca 2010 r., II ratę w dniu 14 grudnia 2010 r. również w wysokości 9.000 zł).

Zatem, nabycie przez Wnioskodawczynię udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2007 r.

W odniesieniu do odpłatnego zbycia tego udziału, które nastąpiło w 2010 r. zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy zmienianej w art. 1 (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć:

* koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,

* prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,

* koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,

* wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,

* koszty i opłaty sądowe.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie do art. 22 ust. 6f ww. ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż kwoty przekazanej byłemu zięciowi, na mocy ugody sądowej, Wnioskodawczyni nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, ponieważ kwota ta nie spełnia dyspozycji przepisu art. 22 ust. 6e w związku z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Protokół ugody sądowej, z którego wynika przedmiotowy koszt nie stanowi bowiem dokumentu, na podstawie którego przepis pozwala ustalić wysokość nakładów, nie jest ani fakturą VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług ani dokumentem stwierdzającym poniesienie opłat administracyjnych.

Ponadto należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Podkreśla się, że pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego dotycząca stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydana w związku z wnioskiem o jej udzielenie złożonym przez jednego ze współwłaścicieli nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.