IPTPB2/415-586/14-6/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 28 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 13 stycznia 2015 r.) i pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 27 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania spłaty otrzymanej w związku z działem spadku - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania spłaty otrzymanej w związku z działem spadku.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 31 grudnia 2014 r., Nr IPTPB2/415-586/14-2/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 2 stycznia 2015 r. (doręczono 7 stycznia 2015 r.). W dniu 13 stycznia 2015 r., wpłynęło uzupełnienie wniosku, zatem zachowany został termin ustawowy.

Następnie z uwagi na konieczność uzupełnienia stanu faktycznego zawartego w uzupełnieniu wniosku, w myśl art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 14 stycznia 2015 r., Nr IPTPB2/415-586/14-4/MP, ponownie wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 14 stycznia 2015 r. (data doręczenia 21 stycznia 2015 r.). Wnioskodawczyni w ustawowym terminie uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 27 stycznia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z postanowieniem Sądu, wydanym w O. Wnioskodawczyni - X. wraz z siostrą Y. nabyły spadek po matce G. W skład majątku spadkowego weszła nieruchomość położona przy ul. K., stanowiąca działkę nr x o pow. 908 m², obj. KW nr x, szczegółowo opisana w § 1 aktu notarialnego zawartego w dniu 18 września 2014 r., w sprawie umowy działu spadku. Rodzeństwo nabyło po 1/2 części spadku. Należny podatek został rozliczony zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, co zostało potwierdzone zaświadczeniami, wydanymi przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego.

We wrześniu 2014 r. Wnioskodawczyni i Jej siostra przeprowadziły notarialnie dział spadku, w wyniku którego siostra Wnioskodawczyni nabyła wyłączne prawo własności nieruchomości wraz z działką, garażem i zabudowaniami gospodarczymi, a Wnioskodawczyni otrzymała spłatę w kwocie nieprzekraczającej wartości Jej udziału w spadku, tj. 1/2 wartości ww. nieruchomości, określonej w złożonym przez spadkobierczynie zeznaniu podatkowym, o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 stycznia 2015 r. dodano, że prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 10 maja 2000 r. stwierdzono, że po zmarłym ojcu S. Wnioskodawczyni odziedziczyła wraz z matką G. i siostrą Y., po 1/3 wartości spadku po ojcu.

W dniu 4 lutego 2013 r. zmarła matka Wnioskodawczyni Pani G. Zgodnie z postanowieniem Sądu, wydanym w dniu 4 października 2013 r., sygn. akt x wraz z siostrą Wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłej matce, w wysokości po #189; spadku po matce. W dniu 18 września 2014 r. został przeprowadzony notarialnie dział spadku, w wyniku którego siostra Wnioskodawczyni otrzymała w całości zabudowaną nieruchomość, położoną przy ul. K. wraz z działką, garażem i zabudowaniami gospodarczymi i dokonała w dniu 18 września 2014 r. spłaty w kwocie 110 000,00 zł na rzecz Wnioskodawczyni. Cała zabudowana nieruchomość została określona na wartość 220 000,00 zł. Otrzymana kwota zatem, nie przekroczyła 1/2 wartości nieruchomości określonej w złożonym zeznaniu podatkowym o nabyciu rzeczy i praw majątkowych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 stycznia 2015 r., Wnioskodawczyni podała datę śmierci ojca S. - 16 września 1999 r., a datę uprawomocnienia postanowienia Sądu Rejonowego - 1 czerwca 2000 r.

Spadek na podstawie tego postanowienia po S. nabyli:

* 1/3 udziału G. (żona),

* 1/3 udziału Wnioskodawczyni (córka),

* 1/3 udziału Y. (córka).

Masa spadkowa, w skład której wchodziły: nieruchomość zabudowana, budynek mieszkalny, garaż, budynek gospodarczy - całość położona przy ul. K. Dział spadku po ojcu został przeprowadzony równocześnie z działem spadku po matce - aktem notarialnym Rep. A Nr x z dnia 18 września 2014 r.

W skład spadku po matce G. wchodziła nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym, garażem i budynkiem gospodarczym, położona przy ul. K. Dział spadku został przeprowadzony w dniu 18 września 2014 r. w formie aktu notarialnego przed notariuszem (Rep. A Nr x).

W wyniku działu spadku siostra Wnioskodawczyni otrzymała całość zabudowanej nieruchomości, w skład której wchodziły: budynek mieszkalny, garaż, budynek gospodarczy, położone przy ul. K

Notarialny dział spadku dotyczył spadkodawców: ojca S. i matki G.

Postanowienia Sądu Rejonowego sygn. akt x, uprawomocniło się w dniu 26 października 2014 r. Spadek na jego podstawie po matce G. nabyły: Wnioskodawczyni (córka), Y. (córka).

Spłata w wyniku działu spadku, jaką Wnioskodawczyni otrzymała, dotyczyła działu spadku po ojcu S. i matce G.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy spłatę jaką Wnioskodawczyni dostała w wyniku działu spadku od swojej siostry, należy traktować jako przychód, który należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, poprzez dziedziczenie należy rozumieć zarówno samo nabycie spadku jak i nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze działu spadku, który jest swego rodzaju dalszym etapem dziedziczenia. Dziedziczenie podlega podatkowi od spadków i darowizn. Dział spadku obejmujący nieruchomość polegający na przyznaniu jej wyłącznej własności jednemu spadkobiercy i pieniężnej spłaty drugiemu, nie mieści się w ogóle w pojęciu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości (a to odpłatne zbycie stanowi źródło przychodu w podatku dochodowym). Dział spadku to rozdysponowanie składników spadku między spadkobiercami. Spłata zastępuje to, co spadkobierca mógł uzyskać z działu spadku w naturze, gdyby do niego doszło. Objęcie spłaty otrzymanej w ramach działu spadku podatkiem dochodowym, prowadziłoby do różnicowania sytuacji spadkobierców. Spadkobiercy niedokonujący w ogóle działu spadku (np. w sytuacji gdy spadek dziedziczy jedyny spadkobierca) lub dokonujący działu spadku wyłącznie w naturze (np. przez podział rzeczy) nie byliby objęci podatkiem dochodowym, zaś spadkobiercy otrzymujący spłatę (z uwagi np. na brak możliwości podziału składnika spadku w naturze), byliby zobligowani do zapłaty podatku dochodowego. Poza tym opodatkowanie działu spadku, jako elementu dziedziczenia, także podatkiem dochodowym od osób fizycznych, byłoby podwójnym opodatkowaniem.

W ocenie Wnioskodawczyni, spłata uzyskana w ramach działu spadku (nieprzekraczająca wartości udziału spadku) nie jest objęta podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód.

Tak też interpretowano tę kwestię w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. I SA/Łd 1173/11, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 maja 2011 r. sygn. I SA/Sz 93/11, czy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 lipca 2009 r., sygn. I SA/Wr 835/09.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów, których osiągnięcie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, zawarty został w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub klika osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie Sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej, przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 ustawy - Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

W myśl art. 210 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że spłata jaką dostała od siostry w związku z działem spadku nieruchomości odziedziczonej po rodzicu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z odpłatnego zbycia udziału, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spłata jako dział spadku, powinna być traktowana jako odpłatne zbycie udziałów, ponieważ jest konsekwencją dziedziczenia i podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Spłata ta zastąpiła jedynie to, co spadkobierca mógł uzyskać z działu spadku z naturze.

Istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma okoliczność, że wielkość spłaty nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawczyni udziału spadkowego.

Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnego przychodu, bowiem jedynie został spieniężony udział w nieruchomości nabyty w spadku, uzyskując jedynie jego równowartość. Skoro zatem, nabycie tego udziału podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, to w sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Powyższe znajduje swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie oraz szeregu interpretacjach podatkowych, a w szczególności:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to, ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przy czym pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć nie tylko sprzedaż, czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej oraz własności praw majątkowych za odpłatnością, a więc co do zasady również dział spadku i odpłatne zniesienie współwłasności.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 10 maja 2010 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie, zgodnie z którym, spadek po zmarłym w dniu 16 września 1999 r. ojcu Wnioskodawczyni nabyły, po 1/3 części: małżonka (matka Wnioskodawczyni), córka (siostra Wnioskodawczyni) i Wnioskodawczyni. Natomiast zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 4 października 2013 r., spadek po zmarłej w dniu 4 lutego 2013 r. matce Wnioskodawczyni, nabyły każda po 1/2 części: córka (siostra Wnioskodawczyni) i Wnioskodawczyni. W skład spadku po ojcu i po matce Wnioskodawczyni wchodziła nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym, garażem, budynkiem gospodarczym.

Dział spadku po ojcu został przeprowadzony równocześnie z działem spadku po matce - aktem notarialnym z dnia 18 września 2014 r., w wyniku którego siostra Wnioskodawczyni nabyła wyłączne prawo własności nieruchomości wraz z działką, garażem i zabudowaniami gospodarczymi, a Wnioskodawczyni otrzymała spłatę w kwocie nieprzekraczającej wartości Jej udziału w spadku.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Przepis art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek po tej samej osobie przypada kilku spadkobiercom. Dział spadku polega na tym, że po ustaleniu wartości całego majątku ustala się wartość sched poszczególnych spadkobierców. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się wyłącznymi podmiotami przyznanych im praw majątkowych, a prawa te wchodzą do majątków osobistych współspadkobierców. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Nie zmienia to jednak faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje "konkretyzacja" składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia Sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Mając zatem na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej zastosowania wyłączenia wynikającego z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego, darowizny, polecenia darczyńcy, zasiedzenia, nieodpłatnego zniesienia współwłasności, zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu; nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne nabycie majątku na podstawie tytułów w nim wymienionych. Wśród nich nie został wymieniony dział spadku, w rezultacie otrzymana przez Wnioskodawczynię spłata nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, a w konsekwencji wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może mieć w niniejszej sprawie zastosowania.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku (zniesienia współwłasności) spłaty mieszczącej się w udziale nabytym w spadku, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma okoliczność, że spłata otrzymana w wyniku działu spadku nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawczyni udziału w spadku, a czynność prawna została dokonana wyłącznie między spadkobiercami. W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

Pomimo powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe, ponieważ Wnioskodawczyni powołała się na wyłączenie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis jak wskazano powyżej, nie ma jednak w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto należy wskazać, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, a zatem wywierają skutki prawne w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie chroni pozostałych spadkobierców.

W odniesieniu do powołanych we wniosku wyroków tut. Organ informuje, że przeanalizował treść tych orzeczeń, niemniej jednak należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego. W świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i również nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.