IPTPB2/415-548/11-3/MP - Opodatkowanie wypłaty świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.), uzupełnionego w dniu 1 grudnia 2011 r. (data uiszczenia opłaty) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaty świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego - jest prawidłowe.

W dniu 12 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaty świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), pismem z dnia 7 listopada 2011 r., Nr IPTPB2/415-504/11-2/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do uiszczenia opłaty.

Wezwanie wysłano w dniu 28 listopada 2011 r., natomiast w dniu 1 grudnia 2011 r., na konto Izby Skarbowej w Łodzi została uiszczona stosowna opłata.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest członkiem dobrowolnego funduszu ubezpieczeniowego, stowarzyszenia działającego zgodnie z prawem luksemburskim, z którego wypłacane są świadczenia emerytalne.

Stowarzyszenie, zrzesza posłów na zasadach dobrowolności. uczestnicy zrzeszeni w tym stowarzyszeniu, dobrowolnie opłacają określoną kwotę składek. Składki te, są opłacane z funduszy prywatnych i nie pomniejszają dochodu do opodatkowania z tytułu wynagrodzenia. Okres opłacania składek wynosi 5 lat.

Według Wnioskodawcy, Fundusz Emerytalny, z którego następuje wypłata świadczeń emerytalnych odpowiada wymogom, wynikającym z Dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. UE L 235 z dnia 23 września 2003 r.).

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy Fundusz spełnia wymogi wynikające z Dyrektywy. Za powyższą kwalifikacją przemawia, w szczególności dobrowolność uczestnictwa w programie, jego kapitałowy charakter oraz źródła programu, którymi są składki posłów.

Należy nadmienić, że Stowarzyszenie Fundusz zostało ustanowione 14 lipca 1993 r. zgodnie z prawem luksemburskim w celu zaoferowania możliwości gromadzenia środków na przyszłą emeryturę, szczegółowe zasady funkcjonowania "Funduszu" reguluje Statut Stowarzyszenia.

Zgodnie z postanowieniami Statutu, do głównych celów stowarzyszenia należą:

* organizacja dobrowolnego, uzupełniającego funduszu emerytalnego służącego wyłącznie posłom i byłym posłom oraz ich następcom prawnym,

* zbieranie środków wpłacanych przez posłów na finansowanie Funduszu,

* zarządzanie aktywami Funduszu i wykonywanie w tym celu wszelkich czynności rozporządzających, administracyjnych i zarządczych, w tym wszelkich form inwestowania w celu osiągnięcia zysków z tych aktywów,

* zorganizowanie wypłaty emerytur uzupełniających, zgodnie z systemem Uzupełniających (Dobrowolnych) Ubezpieczeń Emerytalnych, uchwalonym i w określonych punktach zmienionym przez Prezydium, z wykorzystaniem środków dostępnych Stowarzyszeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, w świetle przedmiotowego stanu faktycznego, wypłaty świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego, dedykowanego dla Wnioskodawcy, są zwolnione z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Stowarzyszenie działa na zasadach analogicznych, jak zwolnione z opodatkowania programy emerytalne tworzone na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1207). Za powyższą kwalifikacją przemawia w szczególności dobrowolność uczestnictwa w programie (dedykowany dla posłów i byłych posłów), jego kapitałowy charakter oraz źródła programu, którymi są wpłaty składki posłów.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W świetle art. 4a wyżej cytowanej ustawy przepis art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 18 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527), emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ust. 2, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają przepisom podatkowym tylko w tym Państwie.

Natomiast, zgodnie z art. 19 ust. 2 ww. Konwencji, jakkolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władze lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega przepisom podatkowym tylko w tym Państwie. Jednakże, taka emerytura podlega przepisom podatkowym tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca posiada w nim miejsce zamieszkania i jest obywatelem tego Państwa.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy, należy stwierdzić, iż świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego dla posłów i byłych posłów wypłacane z Funduszu podlegają regulacjom prawa polskiego.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast, stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika.

Wyżej cytowany przepis, mówiący o środkach zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym, nie zawęża tego określenia tylko do pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207 z późn. zm.)

Ustawa o pracowniczych programach emerytalnych, dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia między innymi dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. UE L 235 z 23 września 2003 r.). Takie odniesienie zawarto w tytule tej ustawy, realizując dyspozycję art. 22 ust. 1 zdanie drugie ww. dyrektywy. Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 1, każde z państw członkowskich zapewnić ma w odpowiedni sposób jednolite stosowanie tej dyrektywy.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207 z późn. zm.), określenie "program emerytalny" może być używane wyłącznie do określenia programów uregulowanych w tej ustawie. Przepis ten, w istocie ma na celu zapobieganie wprowadzaniu w błąd potencjalnych klientów przez nieuprawnione sugerowanie im poprzez użycie zastrzeżonego określenia, że dany "program" spełnia kryteria przewidziane dla programów emerytalnych mimo, iż takim nie jest. Służy on, zatem ochronie adresatów (odbiorców) poszczególnych programów, dając im informację, że jeśli program jest programem emerytalnym, to tym samym działa on według zasad przewidzianych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych.

Mając na uwadze powyższe ustawowe uregulowania, zasadnym jest stwierdzenie, że przedmiotowe zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b), dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom. Dotyczy to zatem również stowarzyszenia Fundusz Emerytalny Posłów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a tej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W świetle art. 4a wyżej cytowanej ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 18 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527) emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ust. 2, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast, zgodnie z art. 19 ust. 2 ww. Konwencji, jakkolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władze lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Jednakże, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca posiada w nim miejsce zamieszkania i jest obywatelem tego Państwa.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy, należy stwierdzić, iż świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego dla posłów i byłych posłów wypłacane z Funduszu podlegają regulacjom prawa polskiego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest członkiem dobrowolnego funduszu ubezpieczeniowego Fundusz Emerytalny Posłowie tj. Stowarzyszenia działającego zgodnie z prawem luksemburskim, z którego wypłacane są świadczenia emerytalne. Stowarzyszenie, zrzesza posłów na zasadach dobrowolności. Posłowie zrzeszeni w tym Stowarzyszeniu, dobrowolnie opłacają określoną kwotę składek. Składki te, są opłacane z funduszy prywatnych i nie pomniejszają dochodu do opodatkowania z tytułu wynagrodzenia. Okres opłacania składek pokrywa się z okresem kadencji i wynosi 5 lat. Fundusz Emerytalny Posłów, z którego następuje wypłata świadczeń emerytalnych, odpowiada wymogom wynikającym z Dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika.

Wyżej cytowany przepis, mówiący o środkach zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym, nie zawęża tego określenia tylko do pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207 z późn. zm.).

Ustawa o pracowniczych programach emerytalnych dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia między innymi dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. UE L 235 z 23 września 2003 r.). Takie odniesienie zawarto w tytule tej ustawy, realizując dyspozycję art. 22 ust. 1 zdanie drugie ww. dyrektywy. Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 1, każde z państw członkowskich zapewnić ma w odpowiedni sposób jednolite stosowanie tej dyrektywy.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, określenie "program emerytalny" może, być używane wyłącznie do określenia programów uregulowanych w tej ustawie. Przepis ten, w istocie ma na celu zapobieganie wprowadzaniu w błąd przez nieuprawnione sugerowanie, poprzez użycie zastrzeżonego określenia, że dany "program" spełnia kryteria przewidziane dla programów emerytalnych, mimo, iż takim nie jest. Służy on, zatem ochronie adresatów (odbiorców) poszczególnych programów, dając im informację, że jeśli program jest programem emerytalnym, to tym samym działa on według zasad przewidzianych w ustawie o pracowniczych programach emerytalnych. Zauważyć jednak należy, iż przepis art. 9 cytowanej ustawy, nie stanowi jednak definicji programów emerytalnych na użytek ustawy podatkowej.

Mając na uwadze powyższe ustawowe uregulowania, zasadnym jest stwierdzenie, że przedmiotowe zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

Zasadą jest, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe, jako wyjątek od powszechnego obowiązku podatkowego, winny być interpretowane w sposób ścisły. Podkreślić należy, że jedynie w jednostkach redakcyjnych oznaczonych lit. a) i c) punktu 58 ustawodawca wprowadził wymogi dotyczące przedmiotu zwolnień. I tak w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chodzi o wypłaty transferowe określonych środków na indywidualne konto emerytalne, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, natomiast w lit. c) - wypłaty określonych środków do pracowniczego programu emerytalnego, są zwolnione jeśli są zgodne z przepisami o pracowniczych programach emerytalnych. W przypadku analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ww. ustawy, ustawodawca w ogóle nie wymaga, aby przedmiotem zwolnienia była wypłata środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym, tylko zgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mówiąc o środkach zgromadzonych w "pracowniczym programie emerytalnym", w żaden sposób nie zawęża tego określenia tylko do pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu ustawy o pracowniczych programach emerytalnych.

Ustawa o pracowniczych programach emerytalnych implementuje w zakresie swojej regulacji między innymi Dyrektywa 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. UE L 235 z dnia 23 września 2003 r.). Takie odniesienie zawarto w tytule tej ustawy, realizując dyspozycję art. 22 ust. 1 zdanie drugie powołanej Dyrektywy. Każde przy tym z Państw Członkowskich zapewnić, ma w odpowiedni sposób jednolite stosowanie tej dyrektywy (art. 21 ust. 1). Jak, wskazane zostało w preambule Dyrektywy uzupełnieniem systemu zabezpieczenia społecznego w przyszłości będą w coraz większym stopniu pracownicze emerytury (motyw 5), zaś przyjęta Dyrektywa stanowi pierwszy krok w kierunku rynku wewnętrznego pracowniczych programów emerytalnych zorganizowanych na skalę europejską (motyw 6). Ponieważ, cel proponowanych działań, a mianowicie ustalenie wspólnotowych ram prawnych, obejmujących instytucje pracowniczych programów emerytalnych, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez Państwa Członkowskie i działając w ten sposób może, ze względu na zakres i wyniki działań, zostać lepiej osiągnięty na poziomie wspólnotowym, Wspólnota, działając na zasadzie pomocniczości przyjęła Dyrektywę (motyw 40). Uwzględnianie, więc w procesie wykładni prawa przepisów Dyrektywy 2003/41/WE, które jest niezbędne w uwagi na członkostwo Polski w Unii Europejskiej, prowadzi do wniosku, że pojęcie "pracowniczego programu emerytalnego" ma swoje normatywne umocowanie w prawie wspólnotowym.

Zatem, zwolnienie przedmiotowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy powołanej wcześniej ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

Reasumując należy stwierdzić, że jeżeli Fundusz emerytalny, z którego Wnioskodawca będzie otrzymywać wypłatę świadczenia jest istotnie pracowniczym programem emerytalnym w rozumieniu ww. dyrektywy unijnej, to wówczas wypłaty świadczenia otrzymane z tego tytułu, będą podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie wskazanego we wniosku art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, gdyby wymieniony Fundusz emerytalny, nie był pracowniczym programem emerytalnym, to otrzymane wypłaty świadczenia z tytułu uzupełniającego (dobrowolnego) systemu emerytalnego, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie nadmienić należy, iż interpretacja przepisów o pracowniczych programach emerytalnych, stosownie do postanowień art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), nie leży w kompetencji tut. Organu upoważnionego do wydawania interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, wobec czego Organ nie ma podstaw do stwierdzenia, czy Fundusz jest istotnie pracowniczym programem emerytalnym.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie, przy tym przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych (art. 3 pkt 2 powołanej ustawy). Znaczenie terminu "ustawy podatkowe" wyjaśnia art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Na jego mocy, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych, należy przez to rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.