IPTPB2/415-456/14-5/MP - Określenie skutków podatkowych umownego potrącenia wierzytelności, w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu 7 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 14 sierpnia 2014 r. (data wpływu 19 sierpnia 2014 r.) i z dnia 31 października 2014 r. (data wpływu 31 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umownego potrącenia wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umownego potrącenia wierzytelności.

Pismem z dnia 14 sierpnia 2014 r. (data wpływu 19 sierpnia 2014 r.) wniosek został uzupełniony o pełnomocnictwo i potwierdzenie uiszczenia opłaty.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 16 października 2014 r., nr IPTPB2/415-456/14-3MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 16 października 2014 r. (odebrane przez Wnioskodawcę w dniu 24 października 2014 r., urzędowe poświadczenie doręczenia ePUAP). Natomiast w dniu 31 października 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 31 października 2014 r. (data nadania 31 października 2014 r.). Zatem zachowany został termin ustawowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka"). Zgodnie z planem reorganizacji swoich aktywów Wnioskodawca planuje wnieść aport niepieniężny w postaci udziałów w Spółce do spółki komandytowo-akcyjnej (zwanej dalej: "SKA"). Suma wartości nominalnej wszystkich objętych przez Wnioskodawcę akcji będzie niższa od rynkowej wartości wnoszonego przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego. Natomiast różnica pomiędzy wartością nominalną wydanych akcji, a wartością rynkową przedmiotu wkładu zostanie przekazana na kapitał zapasowy SKA. (agio). Nie jest wykluczone, że Spółka dokona odpłatnego zbycia na rzecz SKA, akcji spółek akcyjnych (zwanych dalej: "Akcjami"). Cena sprzedaży Akcji będzie odpowiadać ich cenie rynkowej (zwana dalej: "Ceną"). Sprzedaż może odbyć się za pośrednictwem firmy inwestycyjnej. Spółka z tytułu sprzedaży Akcji wykaże zysk. W wyniku podjęcia uchwały o podziale zysku, Spółka wypłaci zysk swojemu wspólnikowi, tj. SKA. Po podjęciu wskazanej uchwały, Spółka będzie zobowiązana do wypłaty zysku SKA, natomiast SKA będzie zobowiązana do zapłaty Ceny za nabyte Akcje.

SKA może w przyszłości zostać przekształcona w Spółkę komandytową (dalej: "Spółka Przekształcona"). W takiej sytuacji możliwe jest, że dojdzie do umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności, tj.: Spółki wobec Spółki Przekształconej z tytułu sprzedaży Akcji oraz Spółki Przekształconej wobec Spółki z tytułu podjęcia uchwały o wypłacie zysku. W razie jakichkolwiek różnic dojdzie do stosownych dopłat pieniężnych. Rozwiązanie takie pozwoli na efektywne uregulowanie wzajemnych wierzytelności, bez potrzeby finansowania zewnętrznego, np. kredytu. Pozwoli to zatem, na oszczędności związane z zapłatą ewentualnych odsetek od korzystania z kapitału. W związku z powyższym Wnioskodawca pragnie upewnić się w zakresie sposobu wyliczenia kosztów podatkowych w chwili ewentualnego zbycia Akcji przez Spółkę Przekształconą.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 października 2014 r. stwierdzono:

Wnioskodawca posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy.

SKA została założona w dniu x listopada 2013 r. (data rejestracji w KRS), Żadnym ze wspólników SKA nie była osoba fizyczna. SKA, do której będzie wniesiony aport, nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, co zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 11 kwietnia 2014 r., interpretacją indywidualną (sygn. IPPB3/423-31/14-6/DP), w której Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w stosunku do Spółki, jednocześnie na podstawie art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) odstępując od uzasadnienia. SKA posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie ze statutem Spółki (§ 41 Statutu): "1. Rokiem obrotowym Spółki jest rok kalendarzowy. 2. Pierwszy rok obrotowy rozpoczęty w 2013 (dwa tysiące trzynastym) roku kończy się 31 (trzydziestego pierwszego) grudnia 2014 r. SKA nie dokonała zmiany roku obrotowego po dniu 31 grudnia 2013 r."

Wnioskodawca zamierza wnieść wszystkie posiadane przez siebie udziały Spółki do SKA. SKA nie jest wspólnikiem Spółki, SKA stanie się wspólnikiem Spółki po wniesieniu przez Wnioskodawcę aportu. Spółka Przekształcona będzie posiadała siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wspólnikiem Spółki Przekształconej może być osoba fizyczna oraz osoba prawna.

Spółka oraz SKA (już jako Spółka Przekształcona), dokonają potrącenia wzajemnych wierzytelności zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego. Na mocy tego przepisu, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Potrącenie stanowić będzie spełnienie wzajemnych wierzytelności Spółki oraz SKA (już jako Spółka Przekształconej). W wyniku potrącenia zatem uregulowane zostaną wierzytelności: Spółki wobec SKA z tytułu wypłaty wynagrodzenia za nabyte akcje oraz SKA wobec Spółki z tytułu wierzytelności o wypłatę zysku. Wnioskodawca w momencie dokonania umownego potrącenia wierzytelności, pomiędzy Spółką, a SKA (już jako Spółką Przekształconą) będzie wspólnikiem Spółki Przekształconej. Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że na moment dokonania umownego potrącenia wierzytelności, Spółka ulegnie przekształceniu w spółkę komandytową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dokonanie umownego potrącenia wierzytelności skutkować będzie powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

2. Czy w przypadku zbycia Akcji, które zostaną nabyte przez SKA w drodze umowy sprzedaży, w ramach której dojdzie do uregulowania Ceny poprzez zawarcie umowy potrącenia z możliwością dokonania dopłaty, Wnioskodawca będzie mógł zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrącić jako koszt uzyskania przychodu kwotę odpowiadającą Cenie w proporcji do udziału w zysku w Spółce Przekształconej.

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 1), umowne potrącenie wierzytelności nie powoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu u Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki Przekształconej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przychodem jest m.in. wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań. Niemniej, w tym przypadku ustawodawca posługuje się terminami, które nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla wyjaśnienia ich znaczenia należy odwołać się do słownika Języka Polskiego oraz do innych dziedzin prawa, gdzie pojęcia te zostały zdefiniowane. Według Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwa Naukowe PWN Warszawa 1998 r., t. III), "umorzenie" oznacza zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela. Skutkiem umorzenia jest zatem zmniejszenie lub zlikwidowanie w całości lub w części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. Przepisy z zakresu prawa cywilnego nie definiują pojęcia umorzenia zobowiązania, regulują natomiast kwestię umorzenia wierzytelności (co uprawnia do przyjęcia założenia, że umorzenie zobowiązania użyte w art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza w istocie umorzenie wierzytelności regulowane przepisami Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), wierzytelności (zobowiązanie, o którym mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych), mogą zostać umorzone m.in. w następujący sposób:

1. Poprzez potrącenie - zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeśli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelność, są wymagalne i mogą być dochodzone przed Sądem lub przed innym Organem państwowym.

2. Poprzez odnowienie - zgodnie z art. 506 Kodeksu cywilnego (tekst jedn.: przez nowację), jeżeli w celu umorzenia zobowiązania dłużnik zobowiązuje się za zgodą wierzyciela spełnić inne świadczenie albo nawet to samo świadczenie lecz z innej podstawy prawnej, zobowiązanie dotychczasowe wygasa (odnowienie).

3. Poprzez zwolnienie dłużnika z długu - zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Wskutek potrącenia wzajemnych i wymagalnych wierzytelności obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Potrącenie, mimo, że skutkuje umorzeniem zobowiązania (de facto zobowiązań obu stron umowy potrącenia), nie skutkuje powstaniem jakiegokolwiek przychodu dla stron dokonujących potrącenia.

Potrącenie wzajemnych wierzytelności, w ocenie Wnioskodawcy, ma na celu jedynie uchronienie przed koniecznością dokonywania wielu zbędnych przelewów bankowych tytułem spłaty długu Spółki Przekształconej związanego z nabyciem Akcji, które to środki byłyby Spółce Przekształconej kilka chwil późnej przekazane jako wypłata zysku na podstawie uchwał o wypłacie zysku ze Spółki. Potrącenie jest więc efektywnym sposobem wygaśnięcia obu zobowiązań przez ich wzajemną spłatę i jest analogiczne do faktycznej spłaty obu zobowiązań. Skoro więc otrzymanie zysku nie generuje po stronie Wnioskodawcy przychodu, ani zapłata Ceny z tytułu nabycia Akcji nie generuje dla Wnioskodawcy przychodu, potrącenie tych dwóch wierzytelności także nie może powodować przychodu dla Wnioskodawcy Analogicznie zdaniem Wnioskodawcy, nie powodowałaby przychodu ich spłata w gotówce. Potrącenie jest zaś jedynie innym sposobem uregulowania wierzytelności mającym na celu uproszczenie wzajemnych rozliczeń. Zatem, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisu, na podstawie którego wzajemne potrącenie zobowiązań powodowałoby powstanie przychodu podatkowego.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy potrącenie zobowiązania Spółki Przekształconej do zapłaty Ceny za Akcje, z zobowiązaniem Spółki do wpłaty zysku, nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 2), w przypadku zbycia Akcji, które zostaną nabyte w drodze umowy sprzedaży, w ramach której doszło do uregulowania Ceny poprzez zawarcie umowy potrącenia z możliwością dokonania dopłaty, Wnioskodawca będzie mógł zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrącić jako koszt uzyskania przychodu kwotę odpowiadającą Cenie w proporcji do udziału w zysku w Spółce Przekształconej.

Przekształcenie formy prawnej Spółki nie powoduje zmiany samego podmiotu, tj. w ramach przekształcenia nie dochodzi do formalnej likwidacji Spółki Przekształconej i powstania nowego podmiotu. Przekształcenie zostanie zatem dokonane na zasadach kontynuacji istnienia Spółki Przekształcanej i wiąże się z kontynuacją dotychczasowych praw i obowiązków, które zgodnie z prawem cywilnym oraz podatkowym, przechodzą w drodze sukcesji uniwersalnej z podmiotu przekształcanego na podmiot przekształcony.

Rozwiązanie to jest wyrażone na gruncie prawa handlowego w art. 553 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm., dalej: "k.s.h."), który stanowi, że spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa obowiązki spółki przekształcanej, spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji, oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, wspólnicy spółki przekształconej uczestniczący w przekształceniu stają się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej.

W prawie podatkowym zasada sukcesji uniwersalnej wyrażona została w art. 93a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem osobowa spółka handlowa zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki, jest to następstwo prawne pod tytułem ogólnym.

Treść powołanej regulacji wskazuje jasno, że spółka przekształcona jest traktowana jako następca prawny spółki przekształcanej, na którą, w wyniku przekształcenia przechodzą wszelkie uprawnienia i obowiązki przewidziane w regulacjach prawa materialnego, w tym również prawa podatkowego. A zatem, również z punktu widzenia podatkowego w wyniku przekształcenia nie dochodzi do istotnych zmian, jeśli chodzi o sytuację prawnopodatkową spółki przekształconej i jej wspólników za wyjątkiem samej zmiany formy prawnej, w jakiej kontynuowana będzie przez nią działalność gospodarcza.

Ogólna zasada sukcesji uniwersalnej w przypadku przekształcenia znajduje swoje odzwierciedlenie w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przykładowo w odniesieniu do zasad amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji podmiotu o zmiennej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do Spółek niebędących osobami pranymi. Ponadto zgodnie z art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, taka konstrukcja powołanego przepisu wskazuje, że intencją ustawodawcy było zapewnienie, co do zasady, neutralności podatkowej przekształceń spółek. W związku z sukcesją uniwersalną na gruncie prawa podatkowego, ustawodawca nie wprowadził na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, szczegółowych rozwiązań dotyczących rozpoznania przez spółkę przekształconą wydatków na nabycie innych niż środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne składników majątkowych. Niemniej jednak, nie wprowadził również przepisów różnicujących konsekwencje podatkowe dla pozostałych składników majątkowych, nabytych przed przekształceniem. W obliczu zasady sukcesji podatkowej, należy uznać, że spółka przekształcona wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu przekształconego. Z uwagi na fakt, że spółka osobowa nie ma statusu podatnika podatku dochodowego, a uzyskiwane przez nią przychody i ponoszone koszty stanowią przychody i koszty jej wspólników (vide art. 5a pkt 26 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w większości przypadków to nie spółka osobowa będzie w praktyce sukcesorem przekształcanej spółki - a jej wspólnicy.

Przepis art. 93a § 2 pkt 1 lit. b ustawy - Ordynacja podatkowa, przewiduje odpowiednie stosowanie przepisów o sukcesji w przypadku Spółki osobowej powstałej z przekształcenia spółki kapitałowej - a więc uwzględniającym dotyczące spółki osobowej zasady opodatkowania podatkiem dochodowym. Teza ta, jest szeroko akceptowana w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 listopada 2009 r., sygn. I SA/Gl 342/09) oraz organów podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 maja 2013 r., sygn. IPTPB1/415-112/13-4/DS; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 stycznia 2013 r., sygn. IPPB1/415-1498/12-2/MT).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Nie ulega wątpliwości, że podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu dany wydatek, tylko wówczas, gdy został on przez niego poniesiony, czyli doszło do uszczuplenia aktywów (albo zwiększenia zobowiązań) podatnika. Zatem, wydatek musi mieć charakter realny oraz definitywny. Wnioskodawca będzie mógł przy zbyciu Akcji zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu Cenę, o ile ta zostanie przez niego faktycznie zapłacona.

W przedmiotowej sprawę rozliczenie umowy sprzedaży (zapłata Ceny) ma nastąpić w drodze potrącenia wierzytelności, tj.: Spółki wobec Spółki Przekształconej z tytułu sprzedaży Akcji, Spółki Przekształconej wobec Spółki z tytułu wypłaty wynagrodzenia. W orzecznictwie przyjmuje się, że: "Ustawa podatkowa nie zawiera jakichkolwiek ograniczeń co do formy zapłaty. Ograniczenia te, nie wynikają zarówno z wykładni gramatycznej, historycznej, czy też celowościowej. Określenia "zapłata" należy interpretować w kategoriach cywilnoprawnych. Oznacza to, że jedną z form zapłaty jest potrącenie określone w art. 498 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed Sądem lub innym Organem państwowym" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2009 r., sygn. II FSK 1183/08). W doktrynie prawa cywilnego jednoznacznie przyjmuje się, że potrącenie wzajemnych wierzytelności realizuje funkcje zapłaty (por. K. Zawada w: Kodeks cywilny, Komentarz tom 1, pod redakcją Krzysztofa Pietrzykowskiego, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 1999, s. 1191).

Jak wskazuje Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. IBPBI/2/423-892/09/AM: "na skutek kompensaty obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. Zatem uregulowanie zobowiązań w drodze potrącenia winno być traktowane jako poniesienie kosztu w znaczeniu kasowym".

Wnioskodawca wskazuje, że podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 września 2009 r., sygn. IBPB3/423-564/08/AM, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach indywidualnych z dnia 11 lipca 2008 r., sygn. IPPB3/423-559/08-3/MK i z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. IPPB3/423-569/10-2/GJ oraz Dyrektor Izby Skarbowej Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 listopada 2010 r., sygn. ILPB4/423-145/10-2/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyżej przeprowadzonej analizy wynika, że potrącenie jest co do zasady uznawane za formę uregulowań zobowiązań lub należności, rodzącym takie same skutki podatkowe jak zapłata. W przedmiotowej sprawie Spółka Przekształcona w celu "zapłaty" Ceny na rzecz Spółki, dokona potrącenia przysługującej jej wierzytelności wobec Spółki z tytułu wypłaty wynagrodzenia. W związku z powyższym Spółka uzyska określoną korzyść majątkową w formie zmniejszenia jej zobowiązań, zaś Spółka Przekształcona uszczupli swój majątek o wierzytelność wobec Spółki o wypłatę wynagrodzenia. Owa korzyść majątkowa będzie miała charakter realny. Oznacza to, że "zapłatą" dokonaną przez Spółkę Przekształconą za Akcje będzie wartość wierzytelności Spółki Przekształconej z tytułu wypłaty wynagrodzenia przez Spółkę, która ulegnie umorzeniu w wyniku podpisania umowy potrącenia.

Oprócz wymienionych wcześniej interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych, stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. ILPB3/423-419/13-2/KS; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. IPTPB3/423-349/13-4/PM.

W świetle powyższej argumentacji, w przypadku zbycia Akcji, które zostaną nabyte w drodze umowy sprzedaży, w ramach której doszło do uregulowania Ceny poprzez zawarcie umowy potrącenia z możliwością dokonania dopłaty, Wnioskodawca będzie mógł zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrącić jako koszt uzyskania przychodu kwotę odpowiadającą Cenie w proporcji do udziału w zysku w Spółce Przekształconej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.