IPTPB2/415-227/11-2/KO - Możliwość powstania przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego, nabytego uprzednio w drodze darowizny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2011 r. złożony został wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, wraz z małżonką, dnia 26 maja 2004 r., otrzymał od rodziców w formie darowizny, na ustawową wspólność małżeńską, lokal mieszkalny objęty księgą wieczysta KW nr Sądu Rejonowego, oraz związany z nim udział wynoszący 2.510/10.000 części we współwłasności wspólnych części budynku i w prawie współużytkowania wieczystego terenu, objętych księgą wieczystą. Darowizna ta była potwierdzona przez notariusza aktem notarialnym repertorium A nr. Związek małżeński zawarty był w dniu 6 lutego 1993 r. i podczas jego trwania nie były zawierane żadne majątkowe umowy małżeńskie. Następnie związek małżeński został rozwiązany przez rozwód prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 19 kwietnia 2010 r. sygn. akt. Przy orzeczeniu o rozwodzie Sąd nie rozstrzygał o podziale majątku wspólnego. Nie dokonano również późniejszego podziału majątku wspólnego na drodze sądowej. W dniu 12 maja 2010 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną dokonał częściowego podziału majątku wspólnego, tj. mebli, sprzętu AGD i RTV oraz oszczędności pieniężnych. Dnia 27 maja 2010 r. dokonano ostatecznego podziału majątku wspólnego, u notariusza. Aktem notarialnym repertorium A nr była żona Wnioskodawcy otrzymała samochód osobowy marki Peugeot, zaś Wnioskodawca otrzymał w całości lokal mieszkalny wraz z przynależnościami opisanymi powyżej. Wartość majątku wspólnego oszacowano wspólnie na około 500.000 zł. Wartość ww. lokalu oszacowano na około 180.000 zł, samochodu na około 23.000 zł. Cały majątek wspólny, tj. meble, sprzęt AGD i RTV, oszczędności pieniężne, ww. lokal i samochód, podzielono po równo (w równych udziałach), tak że każda ze stron otrzymała jego 50%, czyli około 250.000 zł. Wnioskodawca wraz z byłą żoną uzgodnili ponadto, że w przyszłości nie będą mieli do siebie żadnych roszczeń z tytułu podziału majątku wspólnego. Wnioskodawca chciałby w 2011 r. sprzedać wyżej opisany lokal.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po sprzedaży lokalu mieszkalnego, Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie musiał zapłacić podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ lokal został nabyty w 2004 r., a jego zbycie ma nastąpić w 2011 r., czyli po upływie 5 lat od nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma właściwe ustalenie daty od jakiej należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tj. czy od końca roku kiedy nastąpiło pierwotne nabycie zbywanej nieruchomości, tj. od końca 2004 r., czy też od końca 2010 r., czyli od końca roku kiedy nastąpił podział majątku wspólnego.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawowa ma charakter współwłasności łącznej (bezudziałowej). Ustanie współwłasności małżeńskiej powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych i od tego momentu dopuszczalne jest zniesienie współwłasności.

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 42 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, będąc w związku małżeńskim, dnia 26 maja 2004 r., otrzymał wraz z żoną od rodziców, w formie darowizny, na ustawową wspólność małżeńską, lokal mieszkalny objęty księgą wieczystą, oraz związany z nim udział wynoszący 2.510/10.000 części we współwłasności wspólnych części budynku i w prawie współużytkowania wieczystego terenu objętych księgą wieczystą. Związek małżeński Wnioskodawcy zawarty w dniu 6 lutego 1993 r., został rozwiązany przez rozwód prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego. Przy orzeczeniu o rozwodzie Sąd nie rozstrzygał o podziale majątku wspólnego. Nie dokonano również późniejszego podziału majątku wspólnego na drodze sądowej. W dniu 12 maja 2010 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną dokonał częściowego podziału majątku wspólnego, tj. mebli, sprzętu AGD i RTV oraz oszczędności pieniężnych. Dnia 27 maja 2010 r. dokonano ostatecznego podziału majątku wspólnego, w wyniku którego, była żona Wnioskodawcy otrzymała samochód osobowy marki Peugeot, zaś Wnioskodawca otrzymał w całości lokal mieszkalny wraz z przynależnościami opisanymi powyżej, co potwierdza akt notarialny repertorium A. Wartość majątku wspólnego oszacowano na około 500.000 zł. Wartość ww. lokalu oszacowano na około 180.000 zł, samochodu na około 23.000 zł. Cały majątek wspólny, tj. meble, sprzęt AGD i RTV, oszczędności pieniężne, ww. lokal i samochód, podzielono po równo (w równych udziałach), tak że każda ze stron otrzymała jego 50%, czyli około 250.000 zł. Wnioskodawca wraz z byłą żoną uzgodnili ponadto, że w przyszłości nie będą mieli do siebie żadnych roszczeń z tytułu podziału majątku wspólnego.

Mając na względzie przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, z którego wynika, że podział majątku był ekwiwalentny, za datę nabycia nieruchomości należy przyjąć 2004 r., tj. rok jej nabycia przez Wnioskodawcę i Jego żonę w trakcie trwania wspólności ustawowej małżonków. Wobec powyższego bieg terminu pięcioletniego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, winien być liczony od końca 2004 r.. Termin ten upłynął więc z dniem 31 grudnia 2009 r.

Zatem, biorąc pod uwagę obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, iż w związku z faktem, że sprzedaż nieruchomości, nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości, sprzedaż ta nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie będzie rodzić obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywistego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.